บทที่ 03 มันก็แค่เครื่องมือที่ใช้คลอดลูกเท่านั้น

ต่อหน้าเธอ ธีรวัฒน์เอาแต่ทำหน้าเย็นชา เหมือนกับ ภูเขาน้ำแข็งที่เคลื่อนที่ได้ เย็นจนทำให้คนหมดกำลังใจ

ที่แท้ในตอนที่เศร้า แค่หายใจก็สามารถทำให้คนเจ็บ ปางตายได้

ศิริวรรณจับรั้วเหล็กไว้แน่น จ้องผู้หญิงที่ถูกร่างที่ ใหญ่โตของธีรวัฒน์บังไว้ได้ยินเสียงของเธอจางๆ เสียง ของเธอหวาน เสียงหัวเราะก็เต็มไปด้วยความสุข

“เอาละที่รัก พวกเราควรกลับเข้าบ้านได้แล้ว ถ้ายัง ตากแดดต่อไป ระวังผิวเธอจะนะ

“อะไรนะ ถ้าฉันดำแล้ววัฒน์ก็จะไม่รักฉันแล้วหรอ

“ไม่แน่นอน” ธีรวัฒน์ยิ้มไปแล้วบีบจมูกของเธอ น้ำ เสียงเต็มไปด้วยรักและเป็นห่วง “ถึงแม้ว่าเธอจะแก่แล้ว ขี้เหร่ยังไง ในใจฉันเธอก็ยังสวยที่สุด ฉันรักเธอที่สุดใน โลก”

“หึ ปากหวานนะ

“หวานกว่านี้ก็มีนะ อยากลองไหม?”

ธีรวัฒน์โอบเอวของอีกฝ่ายแล้วทั้งสองคนก็เริ่มจูบ

กับ
เพราะอย่างนี้ ศิริวรรณเลยเห็นหน้าของผู้หญิงคนนั้น ได้อย่างชัดเจน

“เป็นไปได้ยังไง”

ใบหน้านั้น……นั้นมันใบหน้าที่เหมือนกับตัวเองเลย ในโลกนี้ที่หน้าจะเหมือนกันขนาดได้มีแค่สองฝาแฝด แต่ ว่าเธอเป็นลูกสาวคนเดียวนี้น่า ของปลอม ต้องเป็นของ ปลอมแน่ๆ

ศิริวรรณไม่สามารถยอมรับทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าได้ ในหัวเริ่มมึนแทบจะสลบลงไปอีกครั้ง

เธอรีบใช้แรงหยิบมือของตัวเอง ความเจ็บทำให้ ความมึนหายไป

หันไปดูที่สวนอีกที ก็ไม่เจอทั้งสองคนนั้นอีก

ในเมื่อหามาถึงที่นี่แล้ว ศิริวรรณไม่ยอมจากไปง่ายๆ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฟ้าประทานรึเปล่า เธอดีใจมากเพราะ กุญแจนอกประตูใหญ่ไม่ได้ล็อก

ศิริวรรณค่อยๆ เปิดประตู แล้วรีบเข้าไป

เธอไปยืนอยู่ด่านล้างหน้าต่างอย่างไม่มีเสียง มองธีรวัฒน์ที่อยากได้ผู้หญิงคนนั้นกับตาตัวเอง ถึงแม้ว่าธีรวัฒน์ อยากแค่ไหนก็พยายามทำให้อ่อนโยนที่สุดเพื่อไม่ทำให้ เขาเจ็บ

ในใจเจ็บเหมือนถูกมีดกรีดจนชา ก็แค่คืนเดียวที่สั้นๆ เท่านั้น

“วัฒน์ อย่าออกไป อยู่ข้างในนะ อยู่ข้างในได้ไหม ฉันอยากท้อง อยากคลอดลูกกับคุณ”

“เด็กโง่ ร่างกายเธอไม่แข็งแรง จะท้องได้ยังไงกัน

น้ำเสียงของธีรวัฒน์เต็มไปด้วยความอดทน เขาจับ เอวที่เล็กของผู้หญิงคนนั้นไว้ พอใกล้ถึงจุดสูงสุดก็รีบดึง ออกมา…….เขากอดอีกฝ่ายไว้แน่น จูบปากของเธอเพื่อ เป็นการปลอบ

“อย่าเป็นห่วงไปเลยนะ ผู้หญิงคนนั้นใกล้จะท้อง แล้ว รอเด็กในท้องของมันคลอดแล้ว ฉันก็จะหย่ากับมัน แล้วแต่งงานกับเธอนะ

“แต่ว่าฉันเป็นห่วง และเสียใจมากเลยนะ พอนึกถึง ว่าคุณต้องบังคับตัวเองอยู่กับผู้หญิงคนอื่นเพื่อฉันแล้วฉัน ก็เจ็บปวดมากเลย ทำไมร่างกายของฉันถึงไม่ดีขนาดนี้ ทำไมฉันถึงไม่สามารถมีลูกให้คุณได้นะ”
สุธิดากอดธีรวัฒน์ไว้แน่น แล้วสะอึกเพราะเจ็บปวด และโทษตัวเอง

และในมุมที่ธีรวัฒน์มองไม่เห็น เธอกลับยิ้มอย่างโหด ร้าย ในยิ้มนั้นเต็มไปด้วยความเสแสร้งและอาฆาต

ธีรวัฒน์เจ็บปวดใจมาก กอดเธอไว้แล้วปลอบไม่หยุด

“ศิริวรรณก็แค่เครื่องมือที่ใช้ในการคลอดลูกเท่านั้น ถ้าไม่ใช่เพื่ออนาคตของเราสองคน ฉันไม่มีทางเตะต้อง ตัวมัน เป็นเด็กดีนะ ฉันรักเธอที่สุดแล้ว อย่างร้องเลยนะ

“วัฒน์..……….

ชายหญิงที่อยู่ในห้องรับแขกก็ได้จูบเข้าด้วยกันอีก ครั้ง ศิริวรรณกลับไม่ได้ยินอะไรเลย

ในหัวของเธอมีแต่คำพูดที่ธีวัฒน์พูด

มันเป็นแค่เครื่องมือในการคลอดลูกเท่านั้น

เหอะ ที่แท้สำหรับธีรวัฒน์แล้วตัวเองเป็นแค่เครื่อง มือในการคลอดลูกเท่านั้น ถึงว่าละ ถึงว่าละทำไมเขาถึง มามีอะไรกับตัวเองในช่วงที่ตกไข่ เหมือนกับเครื่องจักรที่ ทําภารกิจ
เธอโง่จริงๆ

ศิริวรรณยิ้มอย่างเงื่อนๆ แล้วถอยหลังไป แต่กลับไป ชนโดนอุปกรณ์ที่อยู่ข้างๆ

“ใคร !