บทที่ 10 เด็กผู้ชายเหมือนเขามาก

คิ้วของเด็กชายนั้นมองดูแล้วเหมือนเขามาก

แต่นัทธีรู้ดีว่า หลายปีมานี้ เขาแตะต้องผู้หญิงแค่คนเดียวใน คืนนั้น

ไม่มีสถานการณ์ที่มีบุตรนอกกฎหมายแน่

มารุตที่นั่งอยู่แถวหน้า ในใจก็กำลังคิดถึงเรื่องนี้ เขาหันกลับ มาเล็กน้อย ก็มองเห็นนัทธีขมวดคิ้วเหมือนครุ่นคิดอยู่

มารุตเสนอความเห็นว่า”ประธาน ต้องการให้ผมไปสืบไหม ครับ? –

ที่จริงมารุตแอบสงสัยมาตลอดว่าผู้หญิงที่ช่วยชีวิตประธาน เมื่อห้าปีที่แล้วไม่ใช่พิชญา ผู้หญิงคนนั้นพูดอย่าง ทำอีกอย่าง ใจดำอำมหิต จะมีจิตใจดีช่วยเหลือคนอื่นได้ไงกัน?

นัทธีมองไปทางมารุต ไม่มีการตอบรับและไม่มีการปฏิเสธ

แต่มารุตรู้ ว่าประธานยินยอมพร้อมใจ

แป๊บเดียววันหนึ่งก็หมดไป

ตอนวารุณีขับรถกลับไปที่พัก เด็กสองคนที่นั่งอยู่ด้านหลังก็ นอนหลับพิงกันแล้ว
ภายใต้ความช่วยเหลือของปาจรีย์ วารุณีเอาเด็กสองคนนี้ไว้

ในห้อง

มองลูกสองคนนอนหลับสนิท ในใจวารุณีก็มีความสุขอย่าง

มาก

จัดการอะไรพอเสร็จเรียบร้อยก็เป็นเวลาสามทุ่มครึ่งแล้ว

“ดื่มหน่อยไหม? “ก้นของวารุณีเพิ่งวางลงโซฟา ปาจรีย์ก็ยื่น ไวน์แดงขวดหนึ่งมาให้

วารุณีรับไว้ด้วยรอยยิ้ม”อารมณ์ดีจังนะ? ”

วันนี้ปาจรีย์ไปคุยเรื่องความร่วมมือกับโรงงานผลิต ถ้า ราบรื่นล่ะก็ ไตรมาสหน้า เสื้อผ้าที่วารุณีออกแบบก็จะขาย ออนไลน์ที่จังหวัดจันทร์อย่างเป็นทางการ

แบบนี้ พวกเธอสองคนเลยก่อตั้ง“Heart Sound”แบนด์นี้ จึง ก่อตั้งขึ้นอย่างเป็นทางการ

“ใช่ ตอนนี้คือช่วงเวลาแห่งความสุขของพวกเราสองคนเพื่อน รัก”ปาจรีย์นั่งลงข้างวารุณี แล้วก็ชนแก้ว

คําคืนที่เงียบสนิท เสียงชนขวดแก้วไพเราะชัดเจนเป็นพิเศษ
“วารุณี ยินดีด้วยนะ ต้นร้ายปลายดี”

“ขอบคุณนะที่รัก”

สี่ปีก่อน วารุณีกับปาจรีย์รู้จักกันที่ร้านอาหารในต่างประเทศ แห่งหนึ่ง

ชีวิตวารุณีในตอนนั้นล่าบาก ได้แต่เป็นพนักงานเสิร์ฟในร้าน

อาหาร

ส่วนปาจรีย์ในตอนนั้นเป็นนักเรียนต่างชาติที่มากินข้าว

เพราะว่าเสิร์ฟอาหารช้า ทั้งสองจึงทะเลาะกัน

เรียกได้ว่าความเข้าใจผิดทําให้มาสนิทกัน ต่อมาทั้งสองคนก็ กลายเป็นเพื่อนสนิทที่คุยกันได้ทุกเรื่อง

เกี่ยวกับความทุกข์ที่วารุณีเคยได้รับนั้น ปาจรีย์รับรู้หมด ดัง นั้นตอนที่เธอเห็นวารุณีประสบความสำเร็จในวันนี้ได้ ในใจเธอ เลยมีความสุขเป็นอย่างมาก

และสำหรับวารุณีแล้ว มีเพื่อนรักที่เอาใจใส่แบบปาจรีย์ใน ชีวิต และยังเป็นเพื่อนร่วมงานที่ดี เธอก็คิดว่าตัวเองโชคดีสุดๆ แล้ว

“วารุณี ตอนนี้ก้าวแรกสําเร็จแล้ว ต่อไปเธอจะทําอะไรล่ะ? “ปาจรี กาม

“ฉันก็ไม่รู้”วารุณีคิดเล็กน้อย พบว่าที่จริงแล้วตัวเองไม่ได้ วางแผนขั้นตอนถัดไป

ห้าปีก่อนหลังจากที่เธอถูกตรวจพบว่าตั้งครรภ์อย่างไม่คาด คิด ชีวิตของเธอก็ถูกบังคับให้ก้าวไปข้างหน้าเสมอ และเพราะ แบบนี้เธอเลยประสบความสำเร็จในวันนี้ ผู้มีอำนาจกุมโชค ชะตาไว้ในมือทุกวันนี้

เธอสับสนไปชั่วขณะหนึ่ง

“เธอเคยคิดจะตามหาพ่อแท้ๆของลูกไหม? “จู่ๆปาจรีย์ก็ถาม วารุณีตะลึง จากนั้นก็ส่ายหน้า”ไม่เคยคิดเลย” ที่จริงเธอไม่กล้าคิด ยังไงคืนนั้นเธอก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคือใคร เห็นวารุณีไม่ได้คิดจริงๆ คำที่ปาจรีย์จะพูดต่อไปก็กลั้นไว้ที่ คอ

เพราะว่าก่อนหน้านี้ไอริณเคยถามเธอหลายครั้งเกี่ยวกับ คำถามเรื่องของพ่อ เธอก็แก้ต่างให้วารุณีทุกครั้ง

แต่รอให้เด็กๆโตขึ้นมาอีกนิด เรื่องนี้ก็ปิดไม่อยู่แล้ว
ทั้งสองดื่มเหล้าต่อไป

“ใช่สิ ลืมเอาสิ่งนี้ให้เธอเลย”ดวงตามองไปที่ไวน์แดงที่อยู่ก้น ขวดหนึ่งขวด แล้วปาจรีย์จึงนึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นได้

เห็นเธอเข้าไปในห้อง จากนั้นก็กลับมาอีก แล้วในมือ ก็ถือ บัตรเชิญสีทองใบหนึ่ง

“นี่คืออะไร? “วารุณีรับไว้