บทที่ 1 ใช้อุบายพลิกแพลงเรื่องราว

กลาง กตีสาม วารุณีลืมตาขึ้นมา

ผู้ชายที่อยู่ข้างกายยังหลับสนิท นอนตะแคง จึงมองรูป ลักษณ์ของเขาไม่ชัด

แต่พอนึกถึงเขาที่เอาเธอไปถึงห้าครั้งทั้งคืน ใบหน้าของ วารุณีก็ร้อนผ่าวทันที แรงของเขาทำไมถึงได้ดีขนาดนี้นะ?

วารุณีทนกับความเจ็บปวดของร่างกาย กัดฟันออกมาจาก ห้องชุด ทันใดนั้นร่างหนึ่งก็มาหยุดเธอไว้

“เป็นอย่างไรบ้าง จัดการเสร็จแล้วใช่ไหม? ”

นั่นคือน้องสาวต่างแม่ของเธอ——พีชญา

“อือ”วารุณีพยักหน้า

“เธอแน่ใจใช่ไหมว่าเขาไม่เห็นหน้าของเธอ? “พิชญาถาม อย่างไม่วางใจเล็กน้อย

ยังไง ผู้ชายคนนี้ก็เป็นคณิน หัวหน้ากรรมการตัดสินของการ ประกวดแฟชั่นครั้งนี้ คนแก่ที่เกือบจะห้าสิบคนหนึ่ง

เขาแสดงออกอย่างชัดเจนว่า แค่พิชญานอนกับเขาหนึ่งคืนแชมปีการแข่งขันก็จะเป็นของเธอ

แล้ววารุณีไม่มีเงินพอดี เธอเลยให้วารุณีทำแทน

“เงินล่ะเอามาไหม? “วารุณีไม่ตอบ ในใจคิดถึงแต่น้องชาย ของตัวเองที่ยังรอเงินทำการผ่าตัดอยู่ที่โรงพยาบาล

พิชญาเบะปาก หยิบบัตรเอทีเอ็มใบหนึ่งที่มีเงินเก็บหนึ่งล้าน ออกมาจากกระเป๋า ยื่นให้วารุณี แล้วแกล้งทำเป็นพูดจาดีใส่

“หวังว่า น้องชายสุดที่รักของเธอจะไม่เป็นไรนะ”

วารุณีรับไปแล้วก็ดูบัตรเอทีเอ็ม ขี้เกียจจะพูดกับเธออีกแล้ว จากนั้นก็หันกลับออกไปเลย

ทั้งหมดก็เพื่อการรักษาน้องชาย!

ส่งวารุณีไป พิชญาก็คลำความมืดเข้ามาในห้อง ถอดเสื้อผ้า ทิ้งก่อน จากนั้นจึงปีนขึ้นเตียงแล้วนอนอยู่ข้างชายหนุ่ม

จนตอนที่ฟ้าใกล้สว่าง พิชญาแกล้งทำเป็นผลักผู้ชายข้างๆ พูดเสียงแหบ“ตาบ้านี่ ทำเค้าเขินไปหมดแล้ว”

ในความสลัวๆ ชายหนุ่มลืมตาขึ้นทันที สมองยังมึนเล็กน้อยห ลังจากเมาค้าง แต่เขาจำร่างของผู้หญิงคนนั้นอย่างเลือนราง

“ผมจะรับผิดชอบคุณเอง”

เสียงทุ้มหนัก ฟังดูเพราะเป็นพิเศษในห้องที่เงียบสงัด

เสียงนี้ !

พิชญานั่งขึ้นมาทันที กดโคมไฟที่หัวเตียงทันที

เห็นแค่ชายหนุ่ม อ่อนเยาว์ หน้าตาไม่ธรรมดาเข้ามาในรู

ม่านตา!

ไม่ใชคณินชายแก่ที่ริ้วรอยเต็มใบหน้านั่นเลย!

สตั้นไปสามวิ พิชญาก็จำใบหน้านั้นของชายหนุ่มได้

เขาดันเป็นนัทธี!

ผู้ชายที่มีอำนาจที่สุดในจังหวัดจันทร์ คนที่ทรงพลังสุดๆ

“คุณช่วยผมไว้ ผมจะให้คุณ ทุกอย่างที่คุณอยากได้”พิชญา เสียสติไปทันที นัทธีลุกขึ้น หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องแต่ง ตัวเสร็จ ก็เดินออกมาจากข้างในอย่างแต่งกายเรียบร้อย ยื่น นามบัตรสีทองให้เธอ”ด้านบนมีเบอร์กับที่อยู่ของผม”
สายตา คมเข้ม ริมฝีปากสีซีด ใบหน้าที่สมบูรณ์แบบอย่าง มาก ชุดสูทพาดอยู่ที่แขนเขา ใบหน้าแสดงออกอย่างเรียบเฉย

มือที่พืชญาจับผ้าห่มไว้ก็ออกแรง รับนามบัตรมาอย่างงุนงง

ไม่ได้ให้เธอพูดอะไร นัทธีก็ออกไปจากห้องแล้ว

มองนามบัตรในมือ พิชญาตื่นเต้นสุดๆ คิดไม่ถึงว่าวารุณีจะ โชคดีได้ขนาดนี้ ได้นอนกับนัทธี

แต่ว่าเธอโชคดีกว่า เพราะว่า นัทธีจำเธอผิด!

อย่าว่าแต่แชมป์การแข่งขันเลย จังหวัดจันทร์ในภายภาค

หน้า ก็จะเป็นของเธอหมด!

ในขณะเดียวกัน วารุณีก็อยู่นอกประตูห้องผ่าตัดอย่างร้อนใจ รอคอยอย่างตาแดงๆ คิ้วของเธอขมวด ซ่อนความกังวลเอาไว้

เธอกัดริมฝีปากแน่น ตื่นตระหนกจนจิกนิ้วมือ เหลือบมองไฟ ที่แสดงสถานะตรงห้องผ่าตัดไป ก็อธิษฐานไปในใจด้วยว่า: พระเจ้าคะ ช่วยให้น้องชายฉันเอาชนะความยากลำบากไปให้ ได้ด้วย …..
สี่ชั่วโมงถัดมา ในที่สุดประตูห้องผ่าตัดก็ดับลง หมอที่สวมชุด ทำงานอยู่ก็เดินออกมาจากด้านใน

วารุณีเข้าไปอย่างร้อนรน”หมอคะ ศรัณย์เขาเป็นอย่างไรบ้าง คะ? ”

“การผ่าตัดประสบความสำเร็จแแล้ว”

ดวงตาของวารุณีแดงก่ำในทันใด ความพยายามของเธอก็ไม่ สูญเปล่า

ในตอนที่เธอกำลังตื่นเต้นอยู่ กลับได้ยินหมอถอนหายใจแล้ว พูดขึ้นว่า “แต่ระหว่างการผ่าตัด เราพบว่าร่างกายของน้อง ชายคุณเกิดสภาพการเปลี่ยนแปลงขั้นวิกฤต”

ทันใดนั้นวารุณีเหมือนโดนฟ้าผ่ากลางวันแสกๆ พอได้ยิน ร่างกายของเธอสั่นเทาไปหมด ใจที่หนาวเหน็บแผ่ซ่านไปทั่ว ร่างของเธอ

และในเวลานี้ โทรศัพท์มือถือของเธอสั่น มีข้อความจาก หมายเลขที่ไม่คุ้นเคย

“ถ้าคุณต้องการให้น้องชายของคุณรอดล่ะก็ ให้ออกไปจาก จังหวัดจันทร์ซะ”