ตอนที่10 สติปัญญาที่น่าวิตก

อนที่10 สติปัญญาที่น่าวิตก

ไป๋เฟิงถอดกางเกง จิกหัวของหญิงสาวที่ทำให้อยู่ตรง

นั้น

แม่งน่าขยะแขยงจริงๆ

“อ่า ! ”

ซูเสี่ยวเสี่ยวกลืนน้ำลายที่จะอาเจียนอย่างไม่อดกลั้น เลย แสดงให้เห็นถึงความเห็นเหมือนกันกับฉัน

เห็นพวกเราเข้ามาไป๋เฟิงก็ตกใจ รีบดึงกางเกงของตัว เองขึ้นมา มองฉันด้วยความกระวนกระวาย

“พวกแก…พวกแกเข้ามาได้ยังไง ”

ฉันเห็นระหว่างง่ามขาของไป๋เฟิงอ่อนยวบลงไป พูดด้วย ความเหยียดหยาม : “ก็มาดูว่านายนอกใจให้มันชัดไป เลยยังไงล่ะ นายก็น่ารังเกียจไม่ต่างกัน หลักฐานฉันถ่าย ไว้หมดแล้ว นายรอหย่าได้เลย ”
พูดจบฉันก็ลากซูเสียวเสี่ยวออกไปทันที

ไป๋เฟิงผู้ชายคนนี้ที่จะทำร้ายผู้หญิง ฉันถึงไม่โง่ยืนรออยู่ อย่างนั้นให้เขาโต้ตอบกลับมาหรอก

หลังจากออกมาจากสถานการณ์นี้ ฉันเอาหลักฐานให้ ทนาย หลังจากเก็บชุดทำงานที่ต้องการจะใส่ในวันพรุ่งนี้ เตรียมทำงานวันแรกในวันพรุ่งนี้

บริษัทที่รับฉันเข้าทำงานคือซ่งชื่อกรุ๊ป เป็นบริษัทการ เงินอันดับ 2 ของเมืองหรงเฉิง สามารถเข้าไปทำงานได้ ฉันก็คิดไม่ถึงเลย

ฉันไปทำงานในแผนกออกแบบ งานทั้งหมดที่ต้องเข้าไป ทำในบริษัทก็คืองานเบ็ดเตล็ด แต่เปลี่ยนงานใหม่ ฉันก็ กลับไปมีความสุข

วันนี้หลังจากฉันทำงานเสร็จเก็บของเสร็จแล้วก็เข้าไป

ในลิฟท์

ในลิฟท์มีผู้ชายคนหนึ่งอยู่ก่อนแล้ว ผู้ชายคนนั้นสวม ชุดสูทสบายๆทั้งชุด ทั้งสองมือล้วงไปในกระเป๋ากางเกง ท่าทางราวกับเจ้าชายที่ดูไม่เป็นทางการนัก

ฉันต้องไปชั้น 10 เพื่อเอาเอกสารชุดหนึ่ง ดังนั้นจึงกด

ชั้น “ 10 ”
เสียงเชื่องซึมของผู้ชายข้างหลังดังขึ้นมา

“ชั้น 9 ”

ฉันมองแล้วมองอีก แต่ก็ไม่ได้กด * 9 ” ความหมายของ เขาคือให้ฉันช่วยกดเหรอ ?

โทรศัพท์ดังขึ้นมาพอดี เป็นสายโทรศัพท์ของคนแปลก หน้า ฉันเพิ่งจะมาที่บริษัท โทรศัพท์ของเพื่อนร่วมงานก็ยัง ไม่ได้ขอไว้เลย ใครจะโทรหาฉันล่ะ แต่ฉันก็รับโทรศัพท์

“ ในที่สุดเธอก็รับโทรศัพท์สินะ ” เสียงของไป๋เฟิงดังมา จากปลายสาย ฉันรีบกดวางสายเลย

ฉันจัดการเอาเบอร์ของไป๋เฟิงใส่เป็นบัญชีดำซะ ไม่ใช่ แค่เขา รวมถึงฟางฟางแล้วก็พ่อแม่ฉันด้วย ฉันกลัวว่าพวก เขาจะตามหาฉันเจอ ดังนั้นก็เลยคิดว่าจะหลบไปสักพัก ก่อนที่ฉันจะหย่า ฉันไม่อยากให้พวกเขาหาฉันเจออีก ฉันคิดอยู่แล้วคนอย่างไป๋เฟิงนี้ จะหลบพ้นที่ไหนกันล่ะ “ เธอช่วยฉัน…”
เขายังไม่ทันพูดจบ ฉันก็วางสายใส่เลย หลังจากนั้นก็รีบ ปิดเครื่อง

“9”

คนด้านหลังนั้นก็พูดประโยคเชื่องซึมนั้นอีกครั้ง

พอฉันยื่นมือไป ก็กดชัน “ -1 ” ไปโดยไม่ตั้งใจ

ชายด้านหลังส่งเสียงหัวเราะห์ออกมา

ส่วนฉันยังไม่ได้โต้ตอบอะไร

“ คณิตศาสตร์ไม่เลวเลยนะ ” เขาพูดไปยิ้มไป แล้วก็พูด ต่อว่า : “ ไม่รู้เลยว่าไอคิวของเธอเข้ามาที่บริษัทได้ยังไง จริงๆ ”

หลังจากพูดจบ เขาก็กดชั้น “ 9 ” เอง

ฉันถึงได้รู้สึกตัวขึ้นมาว่าตัวเองทำอะไรไป

ฉันนี่ ช่างขายหน้าจริงๆเลยนะ !

ฉันหน้าแดงก่ำเดิมทีก็อารมณ์ไม่ดีอยู่แล้ว พึมพำออกไป อย่างเลี่ยงไม่ได้ : “ คุณเองก็มีมือ ทำไมถึงต้องให้ฉันช่วยกดให้คุณด้วย ”

“ ฉันขี้เกียจ ”

ตอบฉันออกมาด้วย 2 คำที่แสนมักง่าย

ฉันพบว่าคำพูดตัดตอนขนาดนี้ของเขาคงจะขี้เกียจอ้า

ปาก

ลิฟท์ขึ้นมาถึงชั้น 10 ฉันก็เดินออกมาข้างใน ขณะที่ประ ตูลิฟท์ปิดลง ฉันยังคงได้ยินเสียงชายคนนั้นหัวเราะหึๆ

ชิ จะหัวเราะก็ช่างนายแล้ว !

ตอนที่ออกจากลิฟท์ไป ข้อความของไป๋เฟิงก็ส่งเข้ามา

“ แกทำร้ายกล่องดวงใจฉัน เตรียมตัวชดใช้ค่าเสียหาย

ได้เลย ”

ด้านหลังเป็นรายงานชี้ตัวของโรงพยาบาล สรุปคือ หย่อนสมรรถภาพทางเพศ

เชี่ย ! เขาไม่สนใจห่าไรฉันเลย !
ฉันไม่สนเขาหรอกนะ แล้วก็เอาเบอร์นี้ใส่บัญชีดำไปซะ

นั่งรถมาถึงห้องที่เช่าอยู่ เห็นรอยสีแดงจำนวนมากเต็ม ด้านนอกประตู ฉันรู้สึกกลัวขึ้นมาจริงๆแล้วสิ