ตอนที่ 6 ผู้หญิงก็ต้องการความกระชุ่มกระชวย

ตอนที่ 6 ผู้หญิงก็ต้องการความกระชุ่มกระชวย

ฉันหัวเราะขมขื่น ก็นั่งลงไปที่หน้าประตูบริษัท

“ แม่ ฟางฟางบอกแม่เหรอ ? ”

” เรื่องที่แกเองทำากลัวคนอื่นพูดเหรอ ? ! ทำไมฉันต้อง คลอดผู้หญิงอย่างแกออกมานะ ชิบหายจริงๆเลย ! แก ยังไม่รีบไปอธิบายที่โรงพักอีกหรอ หลังจากนั้นก็ตามฉัน ไปบ้านขอโทษไป๋เฟิงด้วย ! ไม่ว่ายังไง ถ้าเสียผู้ชายที่ดี ขนาดนี้อย่างไป๋เฟิง ฉันดูซิว่าเธอจะทำยังไง ! ”

ฉันไม่อยากจะอธิบายกับแม่ฉันว่าผู้ชายแสนดีในสายตา เขาคนนี้ ที่จริงแล้วน่ารังเกียจเอามากๆ ชั่วชีวิตของผู้หญิง ต้องมีชีวิตอยู่เพื่อผู้ชายคนนึงเท่านั้นสินะ พูดเรื่องเหล่านี้ กับเขาไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก

“ ฉันบอกไปแล้วว่าจะหย่า ไม่ว่าพวกคุณจะพูดอะไร การแต่งงานนี้ฉันจะหย่า

ฉันวางสายโทรศัพท์ ฉันโบกรถไปที่บ้านเพื่อนร่วม สาบานตอนมหาวิทยาลัยซูเสี่ยวเสี่ยว
ฉันเคาะประตูอยู่นาน ชูเสี่ยวเสียวใส่ชุดผ้าซาติน ดวงตาสะลึมสะลือแดง เดินออกมา หรือว่าแฟนของเธอ กู่เหปนไปดูงานกลับมาแล้ว ?

อาเคอ ทำไมเธอเป็นแบบนี้ ใครรังแกเธอ ! ”

เข้าห้องไปเห็นกู่เหย่นนั่งอยู่บนโซฟาสีหน้าทื่นกระหาย ท่าทางไม่พอใจ ฉันมาขัดจังหวะพวกเขาจริงๆด้วยสิ

“ เข้าไปคุยข้างในเถอะ ”

ฉันและซูเสี่ยวเสี่ยวเข้าไปในห้อง เล่าเรื่องทั้งหมดตั้งแต่ เมื่อคืนจนวันนี้

หลังจากเธอฟังจบแล้ว ถามด้วยความแปลกใจ : หนุ่มหล่อที่มีอะไรกับเธอท่าทางเป็นยังไง ? ทักษะเป็นยัง ไง ? ”

วงจรสมองของเธอไม่เหมือนกับคนอื่นใช่ไหม ? ใน ตอนนี้ไม่ควรจะให้ข้อสังเกตฉันเหรอว่าต้องทำยังไง หน่อยเหรอ ? ”

‘ยังมีข้อคิดเห็นอื่นๆอีกไหม ? ผู้ชายเดนคนแบบนี้ต้อง หย่าเลยเถอะ หลังจากนั้นไปหาหนุ่มหล่อที่ขับ Maybach คนนั้นเถอะ ผู้ชายบนโลกนี้มีตั้งเยอะตั้งแยะ เปลี่ยนเป็นผู้ หญิงที่มีความสุขในทุกๆวันเถอะ !” ซูเสียวเสี่ยวพูดด้วยความขุ่นเคือง

คำพูดของเธอทำให้ฉันรู้สึกทั้งไม่มีทางเลือกทั้งอยากจะ หัวเราะออกมา

” อาเคอ เธอก็อยู่กับฉันที่นี่ไปก่อนละกัน อยากจะอยู่ นานเท่าไหร่ก็อยู่นานเท่านั้นเลย ”

ฉันหลับตาลงเอนลงบนเตียง ในใจก็เต็มไปด้วยความ เหนื่อยอ่อน ปล่อยโทรศัพท์ให้ดังอยู่ข้างๆครั้งแล้วครั้ง เล่า

เสียงครางยั่วสวาทของซูเสี่ยวเสี่ยวที่ดังมาจากห้อง ข้างๆ ฉันได้ยินทั้งตัวก็ร้อนผ่าวไปหมด ผ่านไปประมาณ 1 ชั่วโมงกว่าๆ ในที่สุดเสียงก็เงียบสงบลง ใบหน้าของซู เสี่ยวเสี่ยวแดงก่ำขึ้นมา “ อาเคอ ฉันกับกู่เหย่นจะออกไป ซื้อกับข้าวนะ อีกพักหนึ่งจะกลับมา ”

ฉันพยักหน้ารับ พลิกโทรศัพท์ขึ้นมาเป็นสายที่ไม่ได้รับ จํานวนมาก

ผ่านไปไม่นาน เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ฉันคิดว่าซูเสี่ยว เสี่ยวลืมเอากุญแจไป

เดินไปถึงหน้าประตูเปิดออก แต่กลับเผชิญกับพ่อแม่ที่ สีหน้าเคร่งขรึม
” พ่อ แม่ พ่อกับแม่มาได้ยังไง ? ”

ฉันนึกได้จะไปปิดประตู ก็ถูกมืออันรวดเร็วของพ่อขวาง เอาไว้

” คิดว่าแกหลบอยู่ที่นี่แล้วพวกฉันจะไม่รู้สินะ ยังไม่รีบ ตามพวกฉันไปโรงพักอีกนะ ! ”

“ ฉันจะบอกแกให้นะ ฉันพูดอะไรก็ต้องเป็นไปตามนั้น หลังจากไป๋เฟิงออกมา แกต้องกลับไปใช้ชีวิตคู่กับเขา ” ฉันถูกพ่อแม่ฉุดกระชากลากขึ้นรถไป

เห็นฉันไม่พูดอะไร แม่ฉันกัดฟันกรอด “ ถ้าแกไม่ฟังฉัน ฉันจะไปให้รถชนตายเลยตอนนี้ !” สิ้นประโยคนี้ ลงรถ พุ่งไปที่กลางถนน

ฉันเห็นรถคันหนึ่งที่กำลังแล่นมาด้วยความเร็ว ในขณะ เดียวกันก็ตกใจวิ่งไปกอดแม่ฉันไว้ทันที

ไม่ต้องรอความเจ็บปวดที่จะมี รถจอดห่างจากพวกเรา ประมาณ 1 เมตร แม่ฉันตกใจจนนั่งทรุดไปบนพื้น

ในตอนนั้น มีผู้ชายคนหนึ่งเดินลงมาจากรถ เพราะแสง สะท้อน ฉันเลยเห็นท่าทางของเขาไม่ชัดเจน
อยากไปโรงพยาบาลไหมครับ ? ” ผู้ชายเดินมาใกล้ จากด้านหลัง เสียงนุ่มลึกที่ดังขึ้นทำให้ฉันรู้สึกคุ้นหูอย่าง บอกไม่ถูก

ฉันพยายามเงยหน้าขึ้นไปมองเขา กลับต้องตกตะลึง