ตอนที่ 4 ฉันต้องการหย่า

ตอนที่ 4 ฉันต้องการหย่า

ก็ดี เพื่อจะได้ไม่เจอหน้ากันแล้วก็เขินอายเปล่าๆ

ฉันลากสังขารปวกเปียกของตัวเองลงจากเตียง ก็ไม่ กล้าจะกลับบ้าน อาบน้ำแล้วก็ไปบริษัท

หลังจาเหตุการณ์เมื่อคืน ฉันก็จดจ่ออยู่กับความต้องการ จะหย่าร้าง ครอบครัวก็ไม่มีแล้ว งานฉันจะเสียไม่ได้

นเป็นพนักงานบริษัทการค้าระหว่างประเทศของบริษัท แห่งหนึ่ง งานก็ไม่ใช่ที่ฉันชอบนักหรอก เงินเดือนก็ไม่สูง เช่นกัน แต่ก็นับว่ามั่นคง ก่อนหน้านี้ฉันเป็นนักวางแผน เงินเดือนสูงแต่ก็เหนื่อยด้วยเช่นกัน ไป๋เฟิงบอกว่าหลัง จากแต่งงานก็อย่าทนทุกข์เหนื่อยขนาดนี้เลย ฉันก็เลย เปลี่ยนงาน

แต่ตอนนี้ฉันถึงเข้าใจ ผู้ป่วยลัทธินิยมชายระยะสุดท้าย ต้องเป็นเพราะรังเกียจที่ฉันเงินเดือนสูงกว่าเขา ! ถ้ารู้ว่า จะเจอผู้ชายห่วยแตกแบบนี้ ฉันจะไม่เปลี่ยนงานเด็ดขาด

เมื่อคืนโทรศัพท์ไม่มีแบตปิดเครื่องไปแล้ว ฉันก็จะเอา โทรศัพท์ไปชาร์จแบต ด้านในมีโทรศัพท์หลาย 10 สายที่ไม่ได้รับ ทั้งยังมีข้อความที่ไปเฟิงส่งหาฉันติดๆกัน

ในใจของฉันจริงๆแล้วก็มีความหวังอย่างหนึ่ง

ถ้า ถ้าเขาของโทษฉัน ถ้าเขาขอให้ฉันยกโทษให้ บางที ฉันอาจจะให้อภัยเขาจริงๆ แต่ตอนที่เห็นข้อความที่เขาส่ง มาเหล่านั้น ใจฉันก็ด้านชาไปหมดแล้ว

* อีดอก มึงรีบกลับมาเลยนะ ! ไม่อย่างนั้นกูจะทำให้มึง ต้องเสียใจ !

“ แม่งทิ้งกูไปหาผู้ชาย มึงอยู่กับผัวไม่ได้เลยเหรอ ? ”

” มึงหิวกระหายขนาดนี้ ตอนนั้นก็คงถูกคนพวกนั้นโทรม เอา ! ”

ทนดูไม่ได้

ข้อความต่อจากนี้ฉันก็ไม่อยากดูอีกแล้ว

วางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะ แล้วฉันก็เริ่มทำงาน แต่ทำ อย่างไรก็ไม่มีสมาธิเลย

ในหัวเริ่มคิดถึงชายคนเมื่อคืนคนนั้น
ลักษณะท่าทางของเขาประทับเข้ามาในหัวของฉันได้ อย่างชัดเจนทีเดียว แต่เรื่องราวต่อจากนี้ ฉันคิดไม่ออก เลยสักนิดจริงๆ

ในตอนที่กำลังคิดอยู่นั้น โทรศัพท์บนโต๊ะกลับสั่นขึ้นมา

อย่างแรง พอฉันเห็นว่าเป็นไป๋เฟิงโทรมา ก็ปิดเสียงโทรศัพท์แล้ว

วางไว้ด้านข้าง ฉันเริ่มยุ่งๆขึ้นมาเลย

มีแค่งานเท่านั้น ถึงจะทำให้ฉันลืมใบหน้าไปเฟิงปีศาจ ร้ายนั้นไปชั่วขณะ

“ เฉิงเคอ สีหน้าเธอดูไม่ดีเลยนะ เกิดเรื่องอะไรขึ้นเห รอ ? ” ช่วงเวลามื้อกลางวัน เจี๋ยนถงถงที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม มองฉันอย่างสำรวจ

ความสัมพันธ์ของฉันกับเธอก็ดีทีเดียวล่ะ โดยปกติก็กิน ข้าวด้วยกัน

ฉันส่ายหัวไปกับเขาแล้วบอกว่า : “ นอนหลับไม่สนิทน่ะ ”

ความสัมพันธ์ของฉันกับเธอยังไม่สนิทถึงขั้นที่จะพูดได้ ทุกเรื่อง เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนฉันพูดไม่ออกเลย
ความคิดของเงี่ยนถงถงค่อนข้างบริสุทธิ์ก็เลยไม่สงสัย อะไร พูดกับฉันว่า : ” อีกเดี่ยวกินข้าวเย็นแล้วก็ไปพัก เถอะ

ฉันก็พยักหน้ารับ แต่ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าบรรยากาศไม่ ปกตินัก

ดูเหมือนว่า สายตาของทุกคนจะมองมาที่ฉัน

พูดให้ถูกก็คือมองฉันจากด้านหลัง

ฉันหันกลับไป ก็เห็นฟางฟางและไป๋เฟิงทั้งสองคนนั้น เดินมาด้านหน้าฉันอย่างเกรี้ยวกราด

ฟางฟางก้าวเข้ามาจิกหัวฉัน ส่วนไป๋เฟิงก็จับปกคอเสื้อ ของฉันไว้ ทั้งสองคนฉุดกระชากฉันไปที่หน้าประตู

“ กระหรี่โสโครก ! ปีกกล้าขาแข็งก็ไม่ต้องสนใจคน อื่นแล้วใช่ไหม ? ดึกๆดื่นๆหิวกระหายจนต้องออกไปหา ผู้ชาย แกก็ไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงหากิน ! ไม่รับสายฉัน ฉันเห็นแกแล้วก็จะบ้าตาย !”