ตอน515ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย

ตอนที่515ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย

ตั้งแต่วันนั้นที่Hawkบีบคอและกดลงบนเตียงนั้นหลังจาก ที่เกือบตายนัชชาไม่เห็นผู้ชายคนนั้นอีกเลยเป็นเวลาสองวัน เธออยู่แต่ในห้องนี้นอกจากออกไปเข้าห้องน้ำแล้วก็ไม่ได้ออก ไปไหนอีกเลย

บนทางเดินด้านนอกมีชายสองคนคอยเฝ้าอยู่พวกเขา พกปืนติดตัวอยู่ตลอดเวลาพวกเขาพูดภาษาจีนไม่ได้เธอก็พูด ภาษาไม่ได้ดังนั้นตลอดสองสามวันนี้จึงไม่ได้มีการสื่อสารอัน ใด

ตอนแรกนัชชาก็อยู่ในห้องอย่างระมัดระวังตัวแต่เมื่อถึง วันที่สาม ในเมื่อไม่เห็นHawkมาหลายวันแล้วเธอก็รู้ว่าชายคน นั้นคงจะไปที่อื่นไม่ได้อยู่ในบ้านไม้แห่งนี้

เธอขบคิดอย่างรอบคอบเกี่ยวกับเรื่องนี้เธอเดินไปที่ หน้าต่างเป็นครั้งคราวเพื่อสังเกตสถานการณ์รอบข้างและยัง เข้าห้องน้ำ ให้เร็วขึ้นเพื่อที่จะสังเกตความเคลื่อนไหวบริเวณ รอบๆ

นัชชาค้นพบว่าบ้านไม้ถูกสร้างขึ้นตามทางแม่น้ำถ้าอยาก จะหนีก็สามารถขึ้นเรือไปได้แต่เธอพบว่าแม่น้ำไม่ลึกอย่างที่ เธอคิดตื้นจนสามารถเหยียบเดินได้
หัวใจของเธอกระวนกระวายขึ้นมาท่าที่แตกต่างจากเมื่อ สองสามวันก่อนหน้าเตรียมตัวที่จะก่อกบฏทานข้าวให้ตรงเวลา และสะสมแรงเอาไว้

ในที่สุด ในคืนวันที่สามนัชชาอ้างว่าต้องการล้างแผล อยากจะอาบน้ำในแม่น้ำและออกจากบ้านไม้ไป

เธอหวังว่าตัวเองจะสามารถเอาชีวิตรอดได้แต่เธอกลับหนี

ออกจากอนาเขตเดียวที่จะสามารถปกป้องให้เธอปลอดภัย

น่าแปลกที่คนทั้งสองที่รับผิดชอบเฝ้าเธอกลับไม่พูดอะไร เลยและยังพกปืนไปเฝ้าเธอที่แม่น้ำอีกแม่น้ำอยู่ห่างจากบ้านไป ประมาณสองร้อยถึงสามร้อยเมตรขนาดไม่กว้างไม่ได้ใส มากแต่กลับมีสีขุ่นเหลือง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนัชชาก้าวเท้า ลงไปจะทำให้เกิดตะกอนขึ้นเป็นจำนวนมากที่ด้านล่าง

เธอหันหลังบังตัวเองด้วยความอายและชี้ไปที่เสื้อผ้าของ ตัวเองเธอใช้การเคลื่อนไหวทางกายเพื่อสื่อสารให้สองคนนั้น หันกลับไปชายสองคนมองด้วยความสงสัยแต่พวกเขาก็เห็นว่า เธอเป็นผู้หญิงตัวคนเดียวและรอบๆก็ไม่มีที่ให้หลบหนีพวกเขา จึงหันข้างให้

นัชชาถอดเสื้อผ้าออกอย่างช้าๆ และค่อยๆเคลื่อนตัวลงสู่ แม่น้ำหัวใจเธอเต้นเร็วไม่เป็นท่าเธอยังสงสัยว่าคนทั้งสองจะ ได้ยินเสียงหัวใจเธอเต้นหรือไม่จะหนีหรือว่าไม่หนีดีเป็นทาง เลือกที่นัชชาหนักใจที่สุดตอนนี้

ถ้าหากหนีแล้วล้มเหลวขึ้นมาเธออาจจะไม่ได้มีชีวิตอยู่ถึงวันพรุ่งนี้

แต่ถ้าหากไม่หนีอนาคตจะเกิดอะไรขึ้นไม่มีใครสามารถ

บอกได้ เมื่อโอกาสมาถึงแล้วนัชชาไม่อาจนิ่งนอนใจHawk ไม่อยู่ที่ นั่นบ่ายนี้ก็ไม่เห็นทรรศนเหลือแค่กลุ่มคนชาวเท่านั้นเพียงแค่

หนีไปตามแม่น้ำก็น่าจะปลอดภัย

นัชชามองดูผิวน้ำที่ใต้ฝ่าเท้าเธอไม่มีเวลาที่จะลังเลต้อง รีบหนี!

เธอคอยสังเกตชายสองคนนั้นที่มองอยู่ข้างๆเธอเดินไป ตามสายน้ำทีละก้าวทีละก้าวผมของเธอถูกยกขึ้นมาก่อนแล้ว เธอถอดเสื้อผ้าและสวมเพียงชุดชั้นในเท่านั้นไม่นานแม่น้ำก็ปิด ไปถึงคอนัชชาไม่หยุดยังคงเดินต่อไปถึงกลางของแม่น้ำ

พื้นผิวของน้ำโคลนท่วมถึงริมฝีปากเธอหายใจเข้าลึกๆทั้ง ตัวนําดิ่งลงไป

ในที่สุดแม่น้ำก็โอบอุ้มเธอเอาไว้ทั้งร่าง ใต้น้ำไม่ได้ยิน เสียงใดๆทุกอย่างเงียบสงบ

นัชชารู้สึกตื่นเต้นจึงไม่สามารถกลั้นลมหายใจได้นานเท่า ที่ควรเธอพยายามฝืนทนและลืมตาขึ้นพยายามที่จะว่ายไปข้าง หน้าภายใต้แม่น้ำโคลน

บนฝั่งแม่น้ำหลังจากที่ชายทั้งสองคุยกันและหัวเราะกันอยู่ พักหนึ่งหลังจากผ่านไปห้านาทีก็ไม่ได้ยินเสียงของนัชชาพวกเขาใช้ภาษา ถามออกมาแต่กลับไม่ได้รับการตอบสนองใดๆ

เมื่อทั้งสองหันตัวกลับไปมองก็ไม่เห็นอะไรในแม่น้ำอีก แล้วผู้หญิงที่อยู่ในแม่น้ำได้หายตัวไปแล้ว

นอกเหนือจากคลื่นเล็กๆ ในแม่น้ำแล้วทุกอย่างก็เงียบสงัด พวกเขารีบหยิบปืนขึ้นมาในทันทีและเดินออกไปที่ริมฝั่งแม่น้ำ พวกเขามองไปทั้งทิศด้านบนและด้านล่างของริมฝั่งน้ำทั้งสอง

ข้างๆร่างของทรรศนก็ปรากฏขึ้นอยู่ที่ด้านหลังของพวกเขา

รู้ว่าตัวเองทำคนหายไปทั้งคู่เป็นกังวลมากกลัวจะถูกทร รศนตำหนิชีวิตก็จะไม่รอดพวกเขาเตรียมตัวที่จะอธิบายแต่ทร รศนยกมือขึ้นขัดจังหวะอย่าส่งเสียง

ชายคนนั้นจ้องไปในแม่น้ำไม่สามารถมองเห็นอะไรได้ ภายใต้คลื่นเป็นชั้นนั้นทั้งสองไม่รู้ความหมายของเขาแต่ก็ให้ ความร่วมมือไม่พูดพล่ามอะไรออกไป

ห่างออกไปครึ่งไมล์เธอเห็นเพียงทรรศนยกปืนในมือขึ้น สุ่มยิงไปในทิศทางที่น้ำไหลไป

กระสุนพุ่งเข้าสู่น้ำทำให้น้ำกระเซ็นขึ้นเล็กน้อยจากนั้นก็ หายลับไป

ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น

ชายคนนั้นเลิกคิ้วและยังยิงไปที่ใต้น้ำต่อไปอีกสองนัดใน ขณะเดียวกันนั้นก็ใช้ภาษาบอกกับคนทั้งสองเฝ้าปากแม่น้ำ ทั้งบนและล่างเอาไว้คนซ่อนตัวอยู่ในน้ำเร็วเข้า
“ครับ! ”

ข่าวที่นัชชาหนีไปนั้นแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วพวก ผู้ชายทั้งหมดที่อยู่ใกล้บ้านไม้ยืนเฝ้าอยู่บนฝั่งริมน้ำมีคนท้อง ถิ่นที่ว่ายน้ำแข็งเตรียมพร้อมที่จะว่ายน้ำไปหาคนแต่ทรรศนก ลับหยุดเขาไว้ ไม่ต้องไปหยิบปืนบังคับให้คนโผล่ออกมา

ริมฝั่งแม่น้ำเงียบแต่เดิมบรรยากาศที่เงียบสงัดริมฝั่งน้ำ ก็กลายเป็นคึกคักขึ้นมาทุกคนไม่กล้าละสายตาเฝ้ารออยู่ที่ริม ฝั่ง

คนธรรมดาทั่วไปสามารถกลั้นหายใจใต้น้ำได้ไม่ถึงห้า นาทีตอนนี้เธออยู่ใต้น้ำมาสามนาทีครึ่งแล้วไม่สามารถทนได้ อีกต่อไป

ทางตอนบนและตอนล่างของแม่น้ำถูกดักเอาไว้ทรรศนไม่ ได้ห่วงเลยว่าเธอจะดำน้ำหนีไปได้แม่น้ำสายนี้กว้างและลึกมาก ด้านล่างของแม่น้ำไม่ซับซ้อนเธอไม่มีทางอื่นที่จะไป

ทรรศนคว้าปืนและเล็งไปที่เห็นได้ชัดว่าเพียงไม่กี่นาที แต่คนกลับรู้สึกว่ายาวนานมากทุกวินาทีคือความเป็นความ ตาย

ภายใต้ความมืดมิดสายน้ำมีความผันผวนเป็นอย่างมาก ทรรศนไม่ลังเลที่จะปรับตำแหน่งไกปืนน่าเสียดายที่น้ำไม่มีสี เลือด

ห้านาทีแล้วผ่านไปห้านาทีแล้ว
ทรรศนหรี่ตาค้นหาอย่างระมัดระวังไม่ปล่อยเว้นไปแม้สัก มุมเดียวทุกคนกลั้นลมหายใจไม่กล้าให้เกิดความผิดพลาด

ที่ใต้น้ำนัชชาใกล้จะตายแล้วในเวลาที่หายใจไม่ออกนั้น เธอยังต้องใช้พละกำลังในการพยุงไม่ให้ร่างกายโผล่พ้นผิวน้ำ แต่เมื่อผ่านไปเป็นเวลานานเธอก็ไม่สามารถต้านทานอีกต่อไป ได้

ทรมานมากแต่ถ้าโผล่ขึ้นไปก็จะถูกจับกลับไป…..

เธอเดินไปถามผิวแม่น้ำปลายทางทั้งสองด้านถูกดักเอาไว้ เธอไม่มีทางหนีไปได้เลย

นี่เป็นโชคชะตาของเธอใช่หรือไม่

หูของเธอมีแต่ความเงียบสงัดได้ยินแต่เสียงหัวใจของตัว เองเต้นเท่านั้นเมื่อขาดออกซิเจนการเต้นของหัวใจก็อ่อนแอลง เช่นกัน

เธอจําเป็นต้องโผล่ขึ้นไปไม่อยากนั้นจะต้องฝากชีวิตไว้ที่ ก้นแม่น้ำนี้จริงๆ คนข้างบนก็ไม่เหลือความอดทนอีกต่อไปแล้ว อนุญาตให้คนลงไปในน้ำเพื่อค้นหา

ลมหายใจค่อยๆหมดลงนัชชาหลับตาผ่อนคลายร่างกาย ของเธอแรงมหาศาลของแม่น้ำผลักให้ร่างของเธอลอยไปตาม ลำน้ำในทันที…

สายตาของทรรศนมองไปที่ผิวน้ำเขาสังเกตเห็นสีขาวที่ ลอยอยู่เหนือน้ำได้อย่างรวดเร็วเขาใช้เวลาสองวินาทีในการตัดสินใจว่าสิ่งนั้นต้องเป็นคน

ทั้งห้านิ้วปรับมุมของกระบอกปืนปากกระบอกปืนเล็งไปที่ เงาร่างนั้นและออกแรง ใช้นิ้วกดลงไป—