ตอน372คุณเตชิตมาเล่นเหรอครับ

ตอนที่ 372 คุณเตชิตมาเล่นเหรอครับ?

MD-CLUB?

ชื่อนี้ปรัณคุ้นเคยดีถ้าร้านซีไมเนอร์คือที่ๆหรูที่สุดนั้นMD CLUBก็คงเป็นที่ๆค่าใช้จ่ายเยอะที่สุด

เขาจะให้นัชชาไปหาเขาตรงนั้นแต่ที่นั่นมันคือที่อะไรล่ะ?

ปรัณกำลังจะว่าเขาแต่เขาเหมือนจะรับรู้ก็เลยรีบวางสาย

ไป

ฟังเสียงที่วางสายไปแล้วไปสบกับตาของนัชชาที่เต็มไป ด้วยความหวังปรัณรู้สึกท้อแท้ วางสายไปแล้ว”

“ฉันคิดแล้วว่าต้องเป็นอย่างนี้นัชชาไม่รู้สึกประหลาดใจ เลยแม้แต่น้อยถ้าเขาพูดง่ายขนาดนี้เธอคงจะหาคนเจอตั้งนาน แล้วแหละ”เขาไม่อยากเจอฉันไม่ใช่หรอ?”

ปรัณรู้สึกลำบากใจ วันนี้เขาจะไปที่MD-CLUB

นัชชารู้จักMD-CLUB5ปีก่อนที่เธอไปจากเมืองก็รู้แล้ว ว่าCLUBนี้มีชื่อเสียงมากแต่ไม่คิดว่า5ปีผ่านไปก็ยังจะมีชื่อ เสียงเหมือนเดิม

นึกถึงสภาพแวดล้อมและเสียงไฟที่อยู่ในคลับนัชชา ขมวดคิ้วแต่ไม่นานเธอก็ปลอบใจตัวเอง ขอบคุณนะคะพี่ปรัณ
ปรัณรีบยกมือปฏิเสธเธออย่าพูดแบบนี้ ฉันก็ไม่ได้ช่วย อะไรเธอเลยนะ”

เขาทนดูต่อไม่ไหวแล้วก็เลยเตือนเธอว่า “สถานที่แบบนั้น มันอันตรายเธอไม่ต้องไปหรอกรออีก2วันนะเดี๋ยวเขาก็มาหา เธอเอง”

นัชชาไม่รู้จะทำยังไงก็เลยส่ายหัว”ถ้าเป็นเรื่องของฉันฉัน คงจะรอไหวแต่ตอนนี้เด็กอยู่ที่เขาฉันไม่ไว้ใจ

ในโลกใบนี้ทุกคนที่เป็นแม่ก็เป็นอย่างนี้แหละถ้าเด็กไม่ อยู่ข้างๆก็จะไม่สบายใจตลอดเวลาถ้าเธอไม่สนใจจริงๆก็คงไม่ มาหาปรณให้ชนุดมช่วยเลยก็ได้

แต่เธอรอไม่ไหวแล้วอยากจะพบเด็กทันที

ทั้งสองพูดคุยกันอีกสักแบบปรัณอยากจะเลี้ยงข้าวเธอแต่ พอเห็นนัชชาไม่มีอารมณ์แบบนี้ก็เลยไม่ได้ชวน

ทั้งสองออกจากโรงแรมพร้อมกันรถของปรัณจอดอยู่ที่ หน้าโรงแรมนัชชามองไปทางหลังของเขายิ้มแล้วโบกมือให้กับ เขาไปก่อนเลยพี่ปรัณระหว่างทางก็ระวังหน่อย

ปรัณนั่งมองผู้หญิงที่ผอมแห้งที่อยู่ตรงหน้ายกมือแล้วกอด เธอแน่นๆ หวังว่าครั้งต่อไปที่เราเจอกันเวลาจะไม่ห่างกันขนาด

ในใจของนัชชารู้สึกซึ้งมากหลับตาแล้วพูดว่า “มันจะเป็น อย่างนั้นค่ะ”
สถานการณ์เริ่มซึมเศร้าแต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่ปรัณต้องการเขา ถอยห่างแล้วเข้าไปในรถจากนั้นลดกระจกลงไปแล้วนะ”

นัชชาพยักหน้า บ๊ายบาย

มองไปทางรถที่ขับไปแล้วภายใต้แสงสว่างไฟกระพริบจน รู้สึกแสบตาจนกระทั่งรถหายไปในสายตานัชชาถึงจะหันหลัง แล้วเดินไป

ในสมองมีแต่คำว่าMD-CLUBตลอดเวลา

เวลาสามทุ่มตรงหน้าประตูMD-CLUBนัชชาไม่รู้ว่าเขาจะ มากี่โมงก็เลยมารอตั้งแต่ร้านเปิด

เธอนั่งอยู่ในรถลดกระจกรถลงแล้วมองไปทางประตูที่มีไฟ สีแดงสีเขียวและมีพนักงานที่ใส่สูทดำเริ่มเข้าใจว่าทำไมผู้ชาย ชอบสูบบุหรี่ในรถ

ตอนที่เธอกำลังรอคอยทั้งตื่นเต้นและกลัวแล้วก็จะมีความ รู้สึกที่อืดอัดและความอึดอัดแบบนี้ใช้อารมณ์ควบคุมไม่ได้สูบ บุหรี่อาจจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

เธอไม่มีนิสัยนี้หาทั้งรถก็ไม่เจอบุหรี่สักแท่ง

เธอก็รอแบบนี้จนกระทั่งรอถึงสี่ทุ่มครึ่งผ่านไปอีกครึ่ง ชั่วโมงที่ประตูก็มีร่างของคนคนนั้นที่คุ้นเคย

รถสีดา2คันจอดอยู่ที่หน้าประตูหลังจากที่ผู้จัดการเห็นก็ รีบเข้าไปต้อนรับแตกต่างกับคนเมื่อสักครู่มาก
จากนั้นก็เห็นร่างสูงใหญ่ลงจากรถผู้ชายใส่เสื้อเชิ้ตสีดำ ไม่ได้ใส่เสื้อกันหนาวที่คอเสื้อไม่ได้ติดกระดุมทั้งหมดผมก็ไม่ ได้เรียบเหมือนเมื่อก่อนทำให้เขาดูเหมือนคนขี้เกียจ

ข้างๆของเขายังมีผู้ชายอีก 3-4คนทุกคนก็ต่างมีคู่ผู้หญิง ของตัวเองแล้วผู้หญิงที่เดินอยู่ข้างเตชิตนั้นเธอก็คุ้นเคยดี

นัชชาหรี่ตาพอที่จะมองเห็นหน้าตาของผู้หญิงคนนั้นได้ชัด กว่าเดิมผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ประทินแล้วจะเป็นใคร

ตอนนี้ทั้งสองยืนใกล้ชิดกันผู้หญิงควงแขนของผู้ชาย อย่างสนิทสนมถึงแม้ผู้ชายจะไม่ได้ไปสนิทสนมด้วยแต่ก็ไม่ได้ ปฏิเสธ

ประทินเงยหน้าไปพูดข้างหูเขาบ่อยๆรอยยิ้มบนใบหน้า เบิกบานปลายๆคนหนึ่งสูงคนหนึ่งเตี้ยก็เหมาะกันดี

เธอเริ่มรู้สึกเขาประชดประชันมากเก่งจริงๆจับเธอไว้ไม่ ปล่อยอีกทางหนึ่งก็เล่นกับผู้หญิงคนนี้เรื่องที่เกิดขึ้นในห้องพัก วันนั้นเขาได้บอกกับผู้หญิงคนนี้หรือเปล่า

นัชชามองไปนิ่งๆผู้ชายที่อยู่ไกลๆเหมือนจะรับรู้ได้ก็เลย หันมามองทางเธอทำให้เธอตัวแข็งทื่อทันทีไม่นานผู้ชายก็หัน หน้ากลับ

รถติดฟิล์มกระจกแบบทึบไว้เขาคงมองไม่เห็นมั้ง

มือของนัชชาที่กำแน่นเริ่มออกเหงื่อเธอหายใจเข้าลึกๆ มองดูพวกเขาเดินเข้าไปแล้วเธอถึงจะเปิดประตูรถแล้วเดินลงมา

ลมในยามดึกพัดผ่านเธอทำให้เธอกอดตัวเองแน่นๆ

ชายเดินไปทางประตูอย่างสง่าเธอเดินไปขวางอยู่ตรงหน้า ของเตชิตแล้วแกล้งทำเป็นบังเอิญเจอ”บังเอิญจังนะคะเลยคุณ เตชิต”

ต่อหน้าคนอื่นเธอเป็นผู้หญิงที่สวยและเซ็กซี่เหมือนเดิมแต่ มีแค่เธอคนเดียวที่รู้ว่าตอนนี้ในใจของเธอนั้นกลัวมากขนาด ไหน

ผู้ชายหยุดเดินแล้วมองไปทางผู้หญิงที่โผล่ออกมาทีแรก อารมณ์เขาก็ไม่ค่อยดีอยู่แล้วแต่พอมองไปทางคนของเธอที่มี เนื้อมีนวลที่มีความอดทนเพิ่มขึ้น

สำหรับคนสวยแล้วผู้ชายมีเวลาให้ตลอด

นัชชาไม่มองไปทางอื่นเลยเธอมองไปทางผู้ชายที่สูงกว่า ตัวเอง “คุณเตชิตมาเที่ยวหรอคะ?”

วันนี้เธอใส่สั้นและรัดมากเหมือนเสื้อผ้าทั้งหมดพันอยู่ที่ ตัวของเธอผู้หญิงคนนี้เอวเล็กขายาวแถมยังปล่อยผมลงมาดู ยังไงก็สวยและเซ็กซี่

เตชิตขมวดคิ้วการแต่งตัวของเธออยู่เหนือความคาด หมายของเตชิตตอนนี้มีตาหลายคู่มองไปทางเธอทำให้อารมณ์ ของเขาเริ่มไม่ค่อยดี

เขาไม่ได้ขยับนัยน์ตาเย็นเหมือนเหยือกน้ำแข็ง เธอคือใคร?”

นัชชากัดฟันนั่นเขาแกล้งทำเป็นไม่รู้จักเธอ”คุณเตชิต ลืม คนง่ายจริงๆเลยนะคะฉันชื่อนัชชาค่ะ”

“จําไม่ได้”ผู้ชายพูดเสร็จก็เดินผ่านตัวเธอแล้วเข้าไปด้าน

ใน

นัชชารู้ว่าเขาตั้งใจแกล้งตัวเองสีหน้าของเธอไม่ค่อยดีแต่ ก็อดทนแล้วเดินตามหลังส้นสูงที่ดังก๊อกๆ ทำให้ประทินมอง ตาขวาง ใส่เธอ

เดินผ่านผู้คนมากมายที่ชั้นผู้ชายกำลังจะก้าวขึ้นชั้นที่ เป็นvipปากบันไดนัชชา โดนพนักงานกั้นไว้ขอโทษนะครับคุณ ผู้หญิงคุณเข้าไปด้วยไม่ได้ครับ”

“มีคนเยอะขนาดนี้มีแต่เธอที่เข้าไม่ได้ไม่ต้องคิดก็รู้ว่า

ใครสั่ง

นัชชามองดูผู้คนหายไปในสายตาพร้อมกับเสียงปิดประตู ป้งและไม่เห็นอะไรอีกเลย

ให้เธอมาMD-CLUBแล้วแกล้งทำเป็นไม่รู้จักเขา หมายความว่ายังไง?

นัชชายืนรออยู่ที่เดิมในเวลานี้ไม่รู้จะทำยังไงหางตามอง ไปเห็นโซฟาสีแดงที่อยู่ใกล้ปากบันไดเธอเห็นดังนั้นจึงเดินอ้อ มรป แล้วไปนั่งบนโซฟา

ไม่ให้เธอเข้าไปแต่นั่งด้านนอกคงจะได้อยู่มั้ง?
เป็นอย่างที่คิดเห็นเธอเป็นแบบนี้รูปภก็ไม่ขวางทางเธอ อาจจะเป็นเพราะเห็นเธอสวยก็เลยไม่ได้ยุ่งอะไรด้วย

นัชชาไม่รู้ว่าตัวเองนั่งนานไปเท่าไรเพลงและเสียงดีเจในนี้ จะทำให้แก้วหูแตกอยู่แล้วทุกครั้งที่เปิดประตูเธอก็คิดว่าเป็น เขาแต่ก็ไม่ใช่เขาสักครั้ง

รอเถอะยังไงเขาก็ต้องออกมาตอนนี้แค่ต้องรอ

นัชชาตัดสินใจแค่ได้เห็นลูกและดำเนินเรื่องกับทนายเสร็จ ก็ไม่มีอะไรมากแล้ว