21 แผน

ดูอารมณ์ไม่ดีเลยนะคะ ”

ยิการ์เอ่ยถามสามี เธอรู้ดีว่าการที่สามีอารมณ์ไม่ดี เกิด จากเธอที่เป็นต้นเหตุของเรื่องไม่ใช่สิเธอไม่ใช่ต้นเหตุเธอแค่ ทำตามคำสั่งของบิดาผู้บังเกิดเกล้าเท่านั้น จะว่าไปแล้วคนที่ เธอเรียกว่าบิดาบังเกิดเกล้ามันก็คือปลาเน่าตัวหนึ่งดีดีนี่เอง

คุณดูออกหรอ”

เค้าเป็นฝ่ายถามเธอกลับบ้างทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ เค้าคิดในใจ ว่าเธอเป็นคนตรงไปตรงมาไม่เคยพูดจาอ้อมค้อมเธออาจจะ กำลังสำนึกผิดแล้วกำลังจะบอกความจริงกับเขาก็ได้

ออกสิคะทำไมจะไม่ออกคุณเป็นสามีฉันนะมีอะไรคุณก็ เล่าให้ฉันฟังบ้างก็ได้ฉันเป็นห่วง ”

” แล้วคุณไม่มีอะไรจะบอกผมหรอ ”

เขาหันมาถามเธอโดยยังส่งสายตาบีบบังคับให้เธอพูด ออกมา เธอเบี่ยงหน้าพร้อมหลบสายตาเค้า ใบหน้าที่เคยยิ้ม แย้มกลับซีดลงอย่างเห็นได้ชัด เธอส่ายหน้าเบาๆ

“ มะ ไม่ค่ะไม่มีพักผ่อนบ้างนะคะ ”

เธอเอ่ยพร้อมเดินออกไปแผนครั้งนี้จะต้องไม่ ถูกทำลาย นอกจากเธอจะเป็นคนทำลายมันซะเอง

หลังจากที่ ยิการ์เดินออกไปเทวากำหมัดแน่นรู้อยู่แล้วว่าเธอต้องไม่บอกเขาเกลียดสิ่งนี้ที่สุดในตัวเธอที่เป็นคนยึดมั่น และถือดีเกินไปมันจะไม่แปลกเลยที่เธอไม่ยอมบอกเขา ใน เวลานี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากจะรอให้ผู้ที่อยู่เบื้อง หลังเป็นฝ่ายออกมาเองเค้าทำได้เพียงแค่จับตาดูเธออยู่ห่าง ห่างไม่ว่าเธอจะมีแผนอะไรเค้าจะขัดขวางให้ถึงที่สุด

ก่อนหน้า

” แค่ได้เอกสารมาพ่อยังไม่พอใจอีกหรอค่ะ พ่อจะต้องเอา อะไรกับเค้าอีกพ่อคิดว่าการที่หนูได้เอกสารพวกนี้มาเค้าจะไม่รู้ เลยใช่ไหมคะ ”

” ฉันแค่อยากได้ทั้งหมดที่มันมี ไม่ว่าจะด้วยวิธีอะไรแกก็ ต้องเอามาให้ใต้และถึงมันจะรู้แกก็รับผิดชอบสิ ”

” งั้นพ่อก็บอกแผนมาเลยค่ะในเมื่อหนูรับปากแล้วหนูจะ ไม่ผิดคำพูดและเมื่อหนูทำทุกอย่างให้พ่อเสร็จ ทุกอย่างที่หนู ทำหนูจะเป็นคนรับผิดชอบเองหรือถ้าเค้ารู้ว่าพ่อเป็นคนสั่งพ่อก็ ต้องรับผิดชอบเองเหมือนกันนะคะ ”

“. คงไม่มีวันนั้นหรอกลูกรักแผน ก็คือท่ายังไงก็ได้ให้มัน เซ็นเอกสารนี้โดยที่มันไม่รู้ตัว ”

” นี่มันเอกสารการยกหุ้นบริษัทและทรัพย์สินทั้งหมดของ โภคพิมพ์ประธานกุลให้เป็นของนายณรงค์ วรรณศักดิ์คชสีห์ แต่เพียงผู้เดียว”

เธอรีบเชิดหน้าขึ้นมองผู้เป็นบิดานี่บิดาของเธอคิดจะทำ อะไรเอกสารการยกหุ้นบริษัทและทรัพย์สินทั้งหมดนี้ให้เป็นของเขาเพียงผู้เดียวงั้นหรอ เค้าเช่นนี้มันไม่ต่างอะไรกับการ บังคับให้ยกทรัพย์สมบัติพินัยกรรมให้ และที่มากกว่านั้นเธอซึ้ง เป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายทั้งทางพฤตินัยและนิตินัย ต้องมาเป็นคนลงมือเองโดยการทำร้ายเขา หัวใจของเธอกลับ มาอ่อนไหวอีกครั้งจากวันนั้นวันที่เขากอดเธออย่างอ่อนโยน แสดงถึงความรักความเป็นห่วงที่ออกมาจากใจจริง เธอโต พอที่จะเข้าใจว่าระหว่างคนสองคนถึงแม้จะทะเลาะกันมากแค่ ใหนแต่ถ้ายังมีความไว้เนื้อเชื่อใจกันยังไงก็สามารถไปกันต่อ ใต้ถึงแม้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะแสดงท่าการ กระทำที่มันสวนทาง กับคำพูดหรือสิ่งที่คิดแต่ยังไงความรักก็คือการเรียนรู้ทะเลาะ กันบ้างก็ไม่แปลกโกรธได้ง้อไม่ได้ถือเป็นเรื่องธรรมดา เรื่อง พวกนี้มันคือการร่วมมืออย่างหนึ่งที่ทำให้คนสองคนร่วมเดิน ทางฝ่าฟันอุปสรรคไปให้ถึงจุดสูงสุดที่ตัวเองทั้งสองเองอยาก จะไปคิดแบบนี้แล้วเธอพอที่จะยิ้มออกมาได้บ้าง และมันก้ต้อง หยุดลงตรงที่ว่าการโกหกทำให้ชีวิตคู่ไม่ยืนยาวโกหกครั้ง เตียวอาจทำให้อะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนไปได้มีครั้งแรกก็ต้อง มีครั้งที่สอง มีครั้งที่สองก็ต้องมีครั้งที่สามและก็ครั้งต่อๆไป ดี จริงๆผิดที่ชีวิตเธอเองที่ไม่สามารถเลือกทางเดินของตัวเองได้ ต้องมากลายเป็นตัวละครเรื่องหนึ่งที่แสดงไม่ต่างจากหุ่นเชิด หุ่นกระบอกที่มีคนอื่นควบคุม

” ถ้ามันสำเร็จแกเองก็มีส่วนแบ่งนะจะมากจะน้อยขึ้นอยู่ กับการกระทำของแกและอย่างที่เคยพูดถ่อมตัวเองไว้บ้าง”

ณรงค์เองก็รู้ดีใช้แผนนี้มันไม่ต่างจากการบีบบังคเอกสารมันจะง่ายกว่าอีก แต่เค้าอยากให้คนที่เขาเกลียดที่สุด โดนคนที่ตัวเองรักที่สุดหักหลังมันจะน่าขบขันแค่ไหนเมื่อคนที่ ตัวเองเกลียดเป็นฝ่ายจนมุม ยอมเป็นเหมือนสัตว์ให้ถูกต้อน เข้าคอกโดยไม่สามารถขัดขืนได้

เธอกลืนน้ำลายลงอย่างยากลำบากไม่รู้ว่าบิดาตัวเองคิด อะไรอยู่กันแน่เธอหรือจะขัดได้ในเมื่อยอมเป็นตัวละครตัวหนึ่ง ในการแสดงครั้งนี้ก็คงต้องคล้อยตามคนควบคุมไป เธอเตาได้ ว่าผลของละครเรื่องนี้คงไม่ต้องพูดถึงการฆ่าฟันล้างตระกูลไม่รู้ ว่าในชีวิตจริงกับในละครมันต่างกันตรงไหนหากต่างกันตรงที่ ว่า ฝ่ายตัวร้ายพ่ายแพ้เรื่องราวทั้งหมดจบสิ้นก็คงดีแต่ถ้าหาก ฝ่ายตัวดีชนะพระเอกกับนางเอกอยู่ครองคู่กันอย่างสันติสุขเห็น ที่คงจะเป็นไปได้ยากเพราะมันไม่มีอยู่ในชีวิตจริง นอกจากใช้ ชีวิตแลกชีวิตเท่านั้นหรือสู้กันให้ตายกันไปข้างหนึ่งอย่างที่ โบราณว่าไว้

เธอเดินกลับเข้ามาในห้องทำงานของผู้เป็นสามีอีกครั้ง พร้อมกับถือเอกสารการยกทรัพย์สินทั้งหมดของโภคพิมพ์ ประธานกุลที่ผู้เป็นบิดาให้มากะว่าในเมื่อเขาเมาเธอจะใช้ โอกาสนั้นหลอกให้เขาเซ็นเอกสารเจ้าปัญหานี้ซะจะได้สิ้นเรื่อง กันไป เขาดื่มเหล้าตั้งแต่หัวค่ำยันใกล้วันโต้รุ่งนี้เป็นเวลาดีสอง กับอีกสามสิบสี่นาทีเขาดื่มมันเฉพาะเวลาเครียดอันนี้เธอเองรู้ดี มันคงกลายเป็นกิจวัตรประจำวันที่เธอเห็นจนชินตาไปแล้วมั้ง เธอมองเอกสารในมือสาวเท้าเข้าไปใกล้ๆจองมองเขาด้วย อาการสั่นเทาเพียงไม่นานเขาตื่นขึ้นด้วยท่าที่มีนงงยังไม่ได้สติ หันมามองเธอแล้
คุณมีอะไรหรือป่าว ”

เขาถามเธอโดยที่สายตานั้นจับจองไปที่ซองสีน้ำตาลที่

เธอถืออยู่

” อ่อ ฉันแค่จะเอาเอกสารสำคัญมาให้คุณเซ็นนิดหน่อย ”

” มาสิผมเซ็นให้ 4

เขาดึงซองสีน้ำตาลพร้อมจรดปากกาเตรียมจะเซ็น เธอ

กลับขัดขึ้น

คุณไม่อ่านก่อนหรอค่ะ ”

เธอถามด้วยทาที่กระวายใจ

คุณอ่านแล้วหรือยัง ”

อะอ่านแล้วค่ะ ”

” งั้นผมก็ไม่จำเป็นต้องอ่าน “