ยัยเนื้อหอมกับนายมาเฟีย

11 เริ่ม



11 เริ่ม

* ฉันต้องการหย่า คุณพอจะมีเวลาสักนิดใหมช่วยหอบสังขา นอันน่าขยะแขยะของคุณไปเซ็นให้ฉันหน่อย ส่วนทรัพย์สินฉัน จะไม่เอาจากคุณแม้แต่นิดเดียวชิ้นเดียวฉันก็ไม่เอา ฉันขอคุณ แค่นี้หวังว่าคุณจะให้ความร่วมมือ ”

เพี้ย ! เขาเดินมาตบหน้าเธอพร้อมสายตาที่เหยียดหยัน

” เธอไม่มีสิทธิที่จะมาสั่งฉันจำเอาไว้ว่าฉันจะไม่หย่า ” เขา บีบคางเธอแน่น

” แล้วคุณจะปล่อยให้มันยืดยื้ออยู่ไม ในเมื่อคุณก็ไม่เคย สนใจเหลียวแลฉันเอาตรงๆนะฉันไม่เขาใจว่าฉันทำผิดอะไร ตั้งแต่แต่งงานจวบจนวันนี้คุณเคยปริปากบอกฉันบ้างไหมว่า ฉันผิดอะไร งานสังคมคุณพาผู้หญิงของคุณไปถึงเราจะไม่ได้ รักกันแต่ทำไมคุณไม่ไว้หน้ากันบ้าง ”

“ ผม ไม่ หย่า ยิ่งคุณทรมานผมยิ่งสะใจจะไปหาชู้รักที่ไห นกเชิญแต่อย่าลืมคุณยังไม่ได้หย่าเดี๋ยวชาวบ้านชาวช่องเขาจะ หาว่าผมเลี้ยงโสเภณีไว้ในบ้าน ปล่อยให้มันคาราคาซังกันอยู่ อย่างงี้แหละสะใจดี ”

* ฉันจะฟ้องหย่า ” เธอตะโกนไล่หลังของเขา ซึ่งมันก้

ทำให้เขาหยุดชะงักหันมามองเธอด้วยความโกรธ และลาง สังหรณ์ของเธอก็ทำงานอย่างอัตโนมัดมันบอกว่าเธอควรรีบออก ไปจากตรงนี้เสียก่อนที่เขาจะเข้ามาประชิดตัวเธอ
โอ้ย !!เขากระชากผมเธออย่างแรงและตบเข้าใบหน้างาม ของเธออีกสองที น้ำตาที่กักเก็บที่ไม่ให้ไหลออกมาก่อนหน้าได้ พลั่งพลูออกมาผ่านสายตายคู่อำมหิตที่จองมองเธออย่างเอา เป็นเอาตาย แต่ไหนแต่ไรเขาไม่เคยลงไม้ลงมือกับเธอสักนิด แต่ตอนนี้มันตรงกันข้ามเขาเปลี่ยนไป

“อย่าทำให้ฉันโมโห ถ้าไม่อยากตายก้อยู่เงียบๆ แล้วอย่า พูดเรื่องนี้อีก”

“งั้นปล่อยฉันไปสักที ไอ้บ้า ไอ้สวะ เซ็นใบหย่าให้ฉันแล้ว ฉันจะไปเอง ”

” จะกลับไปหามันหรอ ฝันไปเถอะ ฉันจะทำให้เธอได้รู้

ว่าการทรยศฉันมันจะตายยังไง ”

” ฉันอยากรู้ คุณเป็นอะไรทำไมคุณถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้

” ได้งั้นเธอจะได้ตาสว่างเดี๋ยวนี้เลย มานี่”

คุณจะพาฉันไปไหน ปล่อยนะฉันไม่ไป ”

เขาลากเธอขึ้นมายังห้องของเขาด้วยเหตุที่กำลังโกรธเป็น ฝืนเป็นไฟ เธอคิดว่าเขาอยากอยู่ในสถานการณ์แบบนี้หรือการ ที่มีข่าวฉาวอื้อโฉ่เกี่ยวกับตัวของเขา การที่เขามีเล็กมีน้อยควง หญิงมากหน้าที่เข้ามาหวังเพื่อจะจับเขา และหาผลประโยชน์ใส่ ตัวเอง เขาก็ทรมานไม่ต่างจากเธอที่ต้องทำท่าทีห่างเหินทั้งที่ อยากเข้าไปสัมผัสกับความอ่อนนุ่มและความหอมจากตัวเธอ

จนเธอต้องการที่จะหย่ากับเขา มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกยิการ์เขาโยนเธอลงบนเตียงนุ่มจัดการลงมือฉีกเสื้อผ้าราคาแพงออก อย่ารีบร้อนทั้งที่เธอพยายามห้ามปรามแต่ไม่เป็นผล เธอ เกลียดสัมผัสนี้ที่สุดในตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมนี่สินะที่เขาเรียก ว่าเวลาเปลี่ยนใจคนก้เริ่มเปลี่ยนจิงของมันทุกๆวันนาทีหรือวี นาทีอะไรก็เกิดขึ้นได้เสมอ เธอขัดขืนไปก้เท่านั้นจึงได้แด่นอน

นิ่งๆ ให้เขาปู่ยี่ปู่ย่าเธอต่อไปเมื่อเขาพอใจเตี๋ยวเขาก็จากไปเอง

” จะร้องไห้อีกนานไหม ลำคาน ! ”

” ไอ้เลว ไอ้ชั่ว ไอ้สัตว์นรก ไอ้สกปรก แกข่มขืนฉัน ”

” สกปรก ข่มขืน นี่ ! ของกู้เคยๆกันอยู่ จะอะไรนักหนาว่า แต่เธอก็ยังถึงใจเหมือนเดิมนะ”

เขามองเธออย่างเหยียดๆ

ออกไป ! ออกไปเดี๋ยวนี้ ! ออกไป ! ”

เธอปาหมอนใสเขาอย่างไม่ออมแรงทั้งที่ก็ไม่ค่อยจะมีอยู่ แล้ว ทำไมนะทำไมคนอย่างเธอต้องมาเจออะไรอย่างนี้คนที่ เคยเพียบพร้อมทั้งหน้าตาฐานะการศึกษาตอนนี้เธอได้ตาสว่าง แล้วมันไม่ได้มีค่าเลยมันมีเพียงไว้ประดับบ้านประดับตัวเองเท่า นั้นมันก็เหมือนกับการใส่หน้ากากเข้าหาผู้คน เธอคงภูมิใจและ คาดหวังกับคำว่า สมบูรณ์แบบ มากเกินไปจริงๆเพราะไอ้ความ สมบูรณ์แบบที่เธอยึดมั่นมันได้สร้างปัญหาให้เธอแล้วในที่สุด เธอลุกเดินเข้าไปในห้องจัดแจงเสื้อผ้าให้เข้าที่และรีบเดินหาย เข้าไปในห้องตัวเองสายตาของคนในบ้านมองเธอด้วยสายตา ที่แปลกไปจากเดิม คงเป็นเพราะสภาพของเธอในตอนนี้หล่ะมั่งน่าสมเพตสิ้นดี

เช้าวันรุ่งขึ้น

เธอลงมายังห้องอาหารเพราะเมื่อวานยังไม่มีอะไรตกถึง ท้องเธอเลยสักนิดแต่กับต้องมาเจอตัวเงินตัวทองนั่งสมสู่กับอยู่ บนโต๊ะอาหารทำให้เธอมั่นไส้และอยากเดินหนีไปในทันทีแต่ กลับถูกแม่สาวแสนสวยพูดจาเหยียดหยัน พางจ้องมองมาที่ เธออย่างไม่กลัวเพราะคิดว่ามีเทวาคอยหนุนหลังอยู่ มีเขาแล้ว ยังไงไม่มีเขาแล้วยังไงหรือต่อให้มีเขาสักสิบคนมายืนอยู่ข้าง หน้าเธอก็ไม่กลัว

” อ้าว พี่ยิการ์ มาทานข้าวด้วยกันสิค่ะ”

แม่สาวสวยนางแบบเรียกเธอให้เข้าไปร่วมโต๊ะด้วยกัน คำพูดของเธอนั้นขังไพเราะแต่แฝงไปด้วยความกระแทกเชื้อ เชิญอย่างไม่เต็มใจพูดง่ายๆก็ตอแหลเรียกไปงั้นแหละ ยังไงก้ เอาเถอะเธอเป็นคนมีมารยาทเชิญมาก็จะสนองให้เพื่อไม่ให้เป้ นการเสียหน้าผู้ที่ชื่อว่าเป็นคนของสามี

* ขอโทษนะ ฉันเป็นลูกคนเดียว”

เธอหันมายิ้มด้วยความเป็นมิตรแต่สีหน้าของนางแบบ สาวสวยกลับเงินลงไปแต่ก็พยายามยิ้มอย่างสู้ดีและก้ยังคง หน้าด้านเรียกพี่อยู่ หล่อนไม่หยุดแค่นี้พยายามถามชีวิตความ เป็นอยู่ของเธอว่าลำบากแค่ไหนเป็นทุกหรือเป็นสุข

น้ำเคยได้ยินว่าพี่ยิการ์เก่งภาษาหรอค่ะไม่ทราบว่าพูด ได้ที่ภาษากัน น้ำพูดได้แค่สิบภาษาเอง ทั้ง ไทย อังกฤษ ฝรั่งเศษ ยอรมัน จีนใหญ่ จีนกลาง จีนแขก จีนได้ เวียดนาม สิงค

หล่อนชั่งอวดสรรพคุณตัวเองหรือเกินถ้าอย่างนั้นเธอก็จะ ทดสอบความสามารถของยังนางแบบนี้สักหน่อย ยิกา์จึงลั่ว ภาษายอรมันตอบหล่อนกลับว่า “นั่นมันเรื่องของเธอ “แต่ดูเห มือนยัยนางแบบนั้นคงจะใช่ภาษาจนสับสนทำหน้าอย่างไม่ เข้าใจ

พี่ยิการ์พูดภาษาอะไรค่ะพอดีน้ำฟังภาษานี้ไม่ค่อย เข้าใจ เท่าที่น้ำฟังออกก้มีแค่สิบภาษาที่พูดไปเมื่อกี้ ”

ยิการ์รวบซ้อนเข้าหากันมองหน้าเทวาก่อนจะหันไปชี้แจง รายละเอียดให้แม่นางแบบสาว

* นี่เธอพูดได้จริงรึป่าว หรือแค่พูดได้แต่ฟังไม่ออก ”

* ฟังออกสิค่ะแต่ภาษาเมื่อกี้น้ำไม่เข้าใจจริงๆ ”

” งั้นก็กลับไปเรียนมาใหม่ ”

บริการไม่อธิบาย นางแบบคนนี้เจ้าเล่เอาการพยายามถาม คาดคั้นเธอไปมาไม่รู้จริงก็แสร้งรู้ทำเป็นอวดฉลาด เธอรู้ว่านาง แบบคนนี้ต้องการยั่วโมโหเธอถ้าเธอตบะแตกยังไงนายเท วากต้องช่วยหล่อนแต่ฝันไปเถอะเธอเป็นคนอดทนต่อแรง กระตุ้นเก่ง ว่าแล้วยิการ์ก้เดินออกจากห้องอาหารไปปล่อยให้

นางแบบสาวนั่งงุนงง

คุณหนู จะออกไปไหนค่ะ ”
” ยิการ์จะไปบริษัทค่ะ มีอะไรรึป่าวค่ะ ”

” เย็นนี้คุณหนูอยากทานอะไรค่ะ ”

” ไม่เป็นไรค่ะเย็นนี้ยิการ์ไม่กลับ ”

ด้านเทวา

” พี่เทค่ะ ที่เมียพี่พูดมันหมายความว่ายังไงค่ะ ”

” แล้วตกลงคุณพูดได้อย่างเดียวอย่างที่เขาว่ารึป่าว ”

พี่เทอ่ะ แล้วตกลงเมียพี่เค้าพูดอะไรค่ะบอกน้ำหน่อย”

” แล้วผมจะได้อะไร ”

” ก. ”

ไม่พูดป่าวนางแบบสาวเปลื่อยผ้าออกเผยให้เห็นเนินอกที่ ทำศัลยกรรมแบบทุ่มเทเท่าลูกแตงโม เทวารีบอุ้มนางแบบสาว ขึ้นไปบนห้องเพื่อทำกิจของตัวเอง

บริษัท ดีไซ ไลน์ จำกัด

” คุณยิการ์ สวัสดีค่ะ ”

” อิม วันนี้มีอะไรบ้าง ”

“ อ่อมีออกแบบชุดฟินนาเล่ให้คุณหญิงช่อประกายค่ะ ”

” ชุดฟินนาเล่ ?? ”

* ใช่ค่ะ วันมะรืนนี้จะมีงานเปิดตัวเครื่องเพชรคุณหญิงช่อ ประกายเป็นคนจัดการรับผิดชอบเรื่องชุดทางนั้นไว้ใจเราจึงให้บริษัทของเราออกแบบแต่คำว่าคุณยิการ์ต้องเป็นคนออกแบบ เท่านั้นค่ะ ”

” วันมะรืนเลยหรอ อืม แล้วงานอื่น ”

วันนี้มีไปประชุมเรื่องการออกแบบชุดไทยตามยุคสมัย และก็มีนัดไปทานข้าวกับคุณนภดล เจ้าของเสื้อผ้ารับเข้าจาก ฝรั่งเศสค่ะ ”

ทำไมวันนี้อะไรก็ดูเยอะไปหมดนะชุดฟินนาเล่ทำไมเธอพึ่ง มารู้เอาตอนที่ใกล้วันงานประชุมการออกแบบชุดไทยตามยุค สมัยอีกไหนจะทานข้าวกับแขกคนสำคัญวันนี้เธอรู้สึกล้ามาก แต่เธอไม่อยากกลับบ้านไม่อยากไปเจอสัตว์สมสู่กันเธอจึงไปที่ ผับนั่งกินเหล้าชิวๆ ในมุมมืดแต่ความสวยของเธอก็ไม่อาจหลบ สายตาของหนุ่มๆได้จึงทำให้มีหนุ่มคอยมาแวะชนแก้วกับเธอ อย่างไม่ขาดสายจนเธอเริ่มเมา

กริ่ง ! กริ่ง ! โทรศัพท์ดังขึ้นเธอรับโดยไม่ได้อ่านชื่อ

” ฮาาโหลลล ใครวะ “


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ