บทที่386 สาเหตุที่เลี้ยงดูมาอย่างลำบาก

เฉินเกอตอบตกลงอย่างง่ายดาย

ตอนนี้ตระกูลฟางเองก็กำลังออกตามหาคุณน้า เฉินเกอไม่โง่ คงขนาดหาเรื่องเดือดร้อนให้ตัวเอง

ในเวลาเดียวกัน เรื่องของคุณน้ากับตระกูลเฉินของตัวเอง ตอนนี้เฉินเกอก็อยากจะทำความเข้าใจเรื่องนี้มาก

ตัวเองกับเฉียงเวย เกี่ยวข้องกันยังไงกันแน่

พอได้ยินเฉินเกอถาม ฟางเมิ่งชินก็ตอบอย่างไม่ปิดบัง

ที่แท้ เฉินผิงอันที่คุณน้าพูด ก็คือคุณชายรองตระกูลเฉินใน ตอนนั้น เป็นผู้ชายที่หน้าตาดีมีความสามารถ และเป็นพ่อของ เฉียงเวยด้วย ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่า คนที่ชื่อเฉินผิงอันคน นี้ ก็คือคุณลุงรองที่พ่อของเขาพูดถึงคนนั้นสินะ

ตอนนั้นพ่อบอกกับตัวเองไว้ว่าคุณลุงรองทำงานอยู่ข้างนอก มิน่าล่ะตอนที่เขาเจอกับซูเฉียงเวยครั้งแรก เขาถึงรู้สึกผูกพัน

ไม่ค่อยได้กลับมาที่บ้าน

กับเธอมาก

ที่แท้เฉียงเวยก็เป็นลูกพี่ลูกน้องของเขานี่เอง

และบุญคุณความแค้นระหว่างตระกูลเฉินกับตระกูลฟาง คง ไม่ใช่เรื่องง่ายดายอย่างที่เขาคิดไว้ซะแล้ว
ฟังจากที่คุณน้าพูด ในตอนนั้นตระกูลเฉินเพื่ออยากได้อะไร บางอย่างของตระกูลฟางมา แต่ด้วยความที่ไม่ถูกกันกับตระกูล ฟาง

ดังนั้นเมื่อยี่สิบปีก่อน ตระกูลเฉินจึงส่งตัวคุณลุงของไปเป็น สายลับ เพื่อเข้าไปในตระกูลฟาง แล้วขโมยของสิ่งนั้นมา คุณน้าพูดถึงตรงนี้ก็ยิ้มออกมา

คุณน้า ในตอนนั้น เป็นผู้หญิงที่สวยมาก สวยล่มบ้านลุ่มเมือง เป็นถึงประธานบริษัทในเครือของตระกูลฟางแล้ว ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ หญิงแกร่งที่มากด้วยความสามารถ และคุณลุงรองนั้น เพื่อจะได้ เข้าใกล้คุณน้า เขาทุ่มเทสุดกำลังสรรหาสารพัดวิธี

เริ่มแรกคือแฝงตัวเข้าไปทํางานในฝ่ายการขายของบริษัท แล้วใช้ความสามารถที่โดดเด่นของเขา ค่อยๆปีนขึ้นไปนั่งบน เก้าอี้ผู้จัดการ

เขาใช้เวลาสองปี ถึงสามารถสนิทสนมกับคุณน้าได้

ในตอนนั้น ถึงแม้คุณลุงรองจะหน้าตาหล่อเหลา ความ สามารถด้านการทํางานก็โดดเด่น ฟางเพิ่งซินชื่นชมในตัวของ คุณลุงรองมาก แต่เพราะกฎระเบียบที่เข้มงวดของตระกูลฟาง ทำให้ฟางเพิ่งซินที่เริ่มมีใจให้คุณลุงรอง รีบลบความคิดนี้ออก จากสมองอย่างรวดเร็ว

จนต่อมา เกิดเรื่องหนึ่งขึ้นมา ครั้งหนึ่งหลังจากจบงานเลี้ยงของบริษัท ในขณะที่ฟางเมิ่งซินขับรถกลับบ้าน เจอเข้ากับการลอบสังหารจากศัตรูทางธุรกิจ มี คนร้ายยี่สิบกว่าคนยืนล้อมรถของฟางเพิ่งซีนไว้ ตั้งใจจะจับเธอ เป็นตัวประกัน โชคดีที่คุณลุงรองเข้าไปช่วยไว้ คุณลุงรองไม่ใช่ แค่ฉลาดในด้านการทำธุรกิจ แม้แต่ด้านการต่อสู้เขาก็เก่งมาก สุดท้าย คุณลุงรองได้รับบาดเจ็บ แต่ก็สามารถไล่คนร้ายทั้งหมด จนถอยออกไปได้ แล้วพาฟางเพิ่งซินหนีออกมาได้อย่าง ปลอดภัย

พูดได้ว่าเป็นวีรบุรุษที่ช่วยสาวงามจากอันตรายได้

ตั้งแต่นั้นมา ฟางเพิ่งซินก็รู้สึกเหมือนตัวเองได้เจอกับผู้ชายที่ เธอสามารถมอบชีวิตให้เขาดูแลตลอดชีวิตได้แล้ว

ต่อมา ทั้งสองคนก็เกิดความรู้สึกรักกัน จนตกลงคบหากัน

และเป็นเพราะแบบนี้ ถึงทำให้เกิดเหตุการณ์ที่ซูเฉียงเวยถูก

ทอดทิ้ง ฟางเมิ่งซินถูกไล่ออกจากตระกูลฟาง บุญคุณความแค้น ระหว่างตระกูลเฉินกับตระกูลฟางรุนแรงมากขึ้น หลังจากที่ฟางเมิ่งซินตั้งท้อง เดิมทีเธอคิดจะปิดบังเรื่องนี้ไว้

แต่เรื่องแบบนี้ จะปิดบังอยู่ได้ยังไงกัน วันนั้น เรื่องราวทั้งหมดก็ถูกเปิดเผยออกมา

ฐานะของเฉินผิงอันถูกเปิดโปงออกมา คุณปู่แห่งตระกูลฟาง โมโหมาก จึงสั่งให้ลูกน้องทั้งหมดในตระกูล ไปตามฆ่าเฉินผิง อัน เพื่อช่วยเฉินผิงอัน ฟางเพิ่งยอมทะเลาะกับคุณปู่แห่งตระกูล ฟาง ถึงขั้นตัดขาดกับตระกูลฟาง แล้วพาสาวใช้ของเธอออกจาก ตระกูลฟางไป
เฉินเกอนั่งฟังฟางเมิ่งชินเล่าเรื่องราว

ในใจรู้สึกอธิบายไม่ถูก รู้สึกเหมือนที่เขากำลังทำอยู่ตอนนี้ ไม่

ต่างอะไรกับคุณลุงรองท่าเลย แต่น่าเสียดายที่คุณลุงรองเป็นคนให้ความสำคัญกับความรัก มาก ต้องมารักกับลูกสาวของศัตรู เพราะมันเป็นความรักที่ถูก

กำหนดไว้แล้วว่าจะต้องจบไม่ดี

“แล้วหลังจากนั้นล่ะครับ ถ้าหากเป็นแค่เรื่องที่คุณน้ากับ… กับ เฉินผิงอันคบกัน ความแค้นระหว่างสองตระกูลคงไม่ลึกลับซับ ซ้อนถึงขนาดนี้ เฉินเกอพูดอย่างแปลกใจ

เขาคิดในใจ ว่าคงจะบอกว่าตัวเองเป็นทายาทตระกูลเฉินออก มาไม่ได้

“ใช่แล้วล่ะ ถ้าแค่นี้ คงไม่ถึงกับทำให้เฉินจิ้นตงโจมตีตระกูล ฟางอย่างบ้าคลั่งถึงขนาดนั้น”ฟางเมิ่งพูด และเฉินจิ้นตง ก็คือพ่อของเขาเอง

เฉินเกอสะอึก และไม่กล้าพูดอะไรอีก ได้แต่นั่งฟังเงียบๆ “นั่นเป็นเพราะหลังจากนั้น ยังเกิดเรื่องขึ้นมาอีก

“หลังจากนั้น ผู้นำตระกูลเฉินหรือก็คือเฉินจิ้นตงจับผิงอันขังไว้ ในห้อง แต่ผิงอันเป็นห่วงเราสองแม่ลูกมาก คืนหนึ่ง ผิงอันบอก กับน้าว่าจะพาน้ากับลูกหนีไป ตอนนั้นเฉียงเวยเกิดแล้ว พวกเรา เตรียมจะหนีไปอยู่ในที่ที่ไม่มีใครหาตัวพวกเราเจอ และใช้ชีวิต กันที่นั่น”ฟางเพิ่งซินเล่าว่า
ในคืนนั้น ฟางเพิ่งชินกับสาวใช้ออกไปพักอยู่ที่โรงแรม เพราะ ถึงแม้จะตัดขาดกับตระกูลฟางแล้ว แต่เพราะเรื่องบางเรื่อง ทําให้ตระกูลฟางแอบส่งคนมาตามดูพวกเธอ

คืนนั้นฝนตกหนักมาก ฟางเพิ่งซินอุ้มลูกสาวไว้ แล้วเดินทาง ไปรวมตัวกับเฉินผิงอันในสถานที่ที่นัดกันไว้

เพราะต้องหลบเลี่ยงคนของตระกูลฟาง และรีบร้อนเดินทาง ทำให้ฟางเพิ่งซินต้องจำนำหยกของตัวเองเพื่อแลกกับเงิน

วันต่อมา คนที่เอาเงินมาให้ ที่จริงแล้วเป็นคนขับรถที่เฉินผิง อันส่งมารับเธอ

เดิมทีทุกอย่างถูกเตรียมพร้อมไว้อย่างดี ทั้งสองคนจะไปรวม ตัวกันที่เมืองซึ่งชื่อ

แต่คิดไม่ถึงว่าตอนเดินทางไปจะเกิดเรื่องขึ้นมาซะก่อน

เกิดเรื่องขึ้นกับผิงอัน

หลังจากนั้นก็ไม่ได้ข่าวอะไรของเขาอีกเลย

คนขับรถยืนยันกับเธอว่าผิงอันไปถึงเมืองซึ่งชื่อแล้ว แต่ติดต่อ เขาไม่ได้

เหมือนหายตัวไปโดยไม่ทราบสาเหตุ

เฉินจิ้นตงคิดว่าตระกูลฟางเป็นคนทำร้ายน้องชายของเขา จึง เริ่มทำการโจมตีตระกูลฟาง บุญคุณความแค้นของสองตระกูล รุนแรงขึ้น จนถึงขั้นแอบลอบทำร้ายกันลับหลัง
ตอนนั้นน้าคิดว่า เพื่อทำลายตระกูลฟางแล้ว เฉินจิ้นตงจงใจ จับตัวของผิงอันไป แต่ต่อมาน้าก็คิดว่าไม่น่าจะใช่

ผู้นําตระกูลเฉินของพวกคุณ ถึงแม้จะเจ้าเล่ห์ แต่เขาเป็นคน ที่รักน้องชายมาก เขาไม่มีทางที่จะต่อต้านน้องชายตัวเอง และ ทําลายตระกูลฟางโดยไม่มีเหตุผลแน่นอน

ดังนั้น จะต้องเกิดอะไรขึ้นกับผิงอันแน่ๆ

“ในตอนนั้นสองตระกูลทะเลาะกันรุนแรงมาก ถึงแม้ตระกูลเฉิ นของพวกคุณจะยิ่งใหญ่มาก แต่ตระกูลฟางของพวกเรา ก็ไม่แพ้ ตระกูลเฉิน เหมือนคำโบราณที่บอกว่าลาผอมแห้ง ใกล้ตายก็มี แรงเทียบเท่ากับม้าได้ ตอนนั้นตระกูลของเขาก็เลยงัดข้อกับตระ กูลเฉินของพวกคุณ”

“และเพราะตอนนั้น พี่ชายกับพี่สะใภ้ของฉัน ก็ประสบ อุบัติเหตุเสียชีวิตไป

“เฉินเกอ คุณเป็นลูกหลานตระกูลเฉิน น้าเชื่อว่าคุณคงจะรู้ดี ว่าลูกหลานตระกูลฟางไม่ค่อยออกจากบ้าน ลูกหลานทุกรุ่นจะถูก กักตัวไว้ แล้วถูกเลี้ยงดูมาอย่างลำบากสินะ”

“มันเกี่ยวข้องกับบุญคุณความแค้นระหว่างสองตระกูลด้วย แต่หลายปีมานี้ ความขัดแย้งระหว่างสองตระกูล เพราะเรื่องของ น้ากับผิงอันถึงได้แตกหักกันแบบนี้”

เฉินเกอพยักหน้า

จนถึงตอนนี้ เขาถึงได้เข้าใจเรื่องทั้งหมด
มิน่าล่ะพ่อของเขาถึงได้พูดกับเขาไว้ ให้ทำอะไรเงียบๆ ไม่ อย่างนั้นจะพาเขากลับตระกูล

ที่แท้ก็เพราะตระกูลเฉินมีศัตรูเยอะนี่เอง

แต่บุญคุณความแค้นระหว่างสองตระกูลเกิดขึ้นได้ยังไงกัน เรื่องนี้เฉินเกอยังไม่รู้เลย

และฟางเมิ่งซินเองดูเหมือนจะไม่อยากพูดต่อแล้วด้วย

เธอเล่าแค่เรื่องหลังจากนั้น เพื่อไม่ให้เฉียงเวยต้องคอยหลบ หนีตลอดเหมือนตัวเอง เธอจึงให้น้าเซียตามหาที่พักต่อไป ส่วน ตัวเธอ ก็อุ้มเฉียงเวยไปที่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าที่เมืองจินหลิง แล้วทิ้งเฉียงเวยไว้ที่นั่น ตัวเองถึงได้กลับมาที่เมืองอู่ชวน

“เฉินเกอ ตอนนี้คุณพาน้าไปเจอกับเฉียงเวยได้หรือยัง ถือว่า น้าขอร้องเถอะนะ”

เห็นได้ชัดว่าฟางเพิ่งซนคิดถึงแต่เรื่องของเฉียงเวยมาตลอด แน่นอนว่าเฉินเกอต้องทำตามที่เธอขอไว้อยู่แล้ว เขารีบพยัก หน้าให้ “ได้ครับคุณน้า คุณน้าตามผมมาเลยครับ”