บทที่ 689 ในที่สุดคุณก็ปรากฏตัว

“นี่เป็นไปได้ยังไง? “ต้วนเฟยตะลึง

“ผมบอกแล้ว ว่าของพวกนี้ที่อยู่ต่อหน้าผมมันก็เป็นแค่ของ เล่นเท่านั้น คนพวกนี้ที่อยู่ต่อหน้าผมก็เป็นเพียงแค่ตุ๊กตา! คุณ ไม่ควรจะใจร้อนขนาดนี้เลย ทำร้ายเพื่อนของผม นี่คุณรนหาที่ ตายเอง! “เฉินเกอพูดพลันยิ้มอย่างเรียบเฉย

“ฉันไม่เชื่อหรอกว่านายจะเก่งกาจขนาดนี้ พวกเราทุกคน จัดการมัน ฆ่าเขาซะ! “ต้วนเฟยกัดฟันพูดด้วยความเกลียดชัง ที่คนอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน ทำไมถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้ได้

ในตอนนี้บอดี้การ์ดหลายสิบคนก็รับรู้ได้ถึงความเสี่ยง ซึ่ง ความอันตรายนี้ทำให้พวกเขานิ่งทอ อย่างกับมีหนามตำอยู่บน หลัง เหมือนว่าชีวิตของตัวเองพร้อมจะตายเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ เพราะความหวังในการมีชีวิตรอด จึงทำให้บอดี้การ์ดกลุ่มนี้หยิบ กริชออกมาด้วยพลังในการสังหาร พุ่งตรงมายังเฉินเกอ

“ไอ้สวะ! “พูดไปก็เห็นเฉินเกอตวัดมือจนคนเกือบสิบถูก ขอบเขตพลังลมปราญณ์จัดการ จนเลือดพุ่งออกมา แล้วลอย ออกไป พร้อมจัดการทุกคนที่อยู่บริเวณลานนั้นจนเกลื่อนกราด ไปหมด ส่วนที่เหลือสิบกว่าคนก็อึ้ง และตกใจจนรีบวางมือ

“พี่ใหญ่! “กริชในมือของหัวหน้าชายวัยกลางคนคนเมื่อกี้นี้ก็ ตกไปยังพื้น
พลับ!

ทันทีที่กริชของเขาตกสู่พื้น สิบกว่าคนที่เหลือก็ทิ้งมีดที่อยู่ใน มือลงบนพื้นไป แล้วเดินเกอก็เอามือทั้งสองไขว้หลังเอาไว้โดยไม่ ทําอะไร

“ถอย ทุกคนถอยให้หมด!

ชายวัยกลางคนกลืนน้ำลายอย่างหนัก เขารับรู้ได้ถึงรังสี สังหาร กี่ครั้งแล้วที่เขาต้องเผชิญกับความเป็นความตาย แต่เขา ไม่เคยรู้สึกว่าสัญญาณแห่งความตายมันจะชัดเจนขนาดนี้มา ก่อน แม้ว่าชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าจะไม่ได้ทำอะไร แต่เขาเชื่อได้ เลยว่าไม่ว่าจะเป็นกริชที่อยู่ในมือ หรือปืนที่อยู่บนพื้น ในสายตา ของเขาคนนั้นแล้วมันเป็นดั่งของเล่นจริงๆ และพวกเขาก็คงจะ เป็นแค่ตุ๊กตาเท่านั้น

คนนับสิบเดินถอยออกไปด้านข้างทันที

“พวกคุณฉลาดมาก ดังนั้นเป็นเพราะพวกคุณฉลาด เลยไม่ ต้องมาตายเหมือนกับคนโง่สองคนนี้ พวกคุณไปได้แล้ว! “เฉิน เกอพูดด้วยรอยยิ้มอันเรียบเฉย

“ขอบคุณพี่ใหญ่ พวกเรากลับ! “ชายวัยกลางคนโค้งคำนับ อย่างสุดซึ้งและจากไปพร้อมกับคนของเขา

ส่วนซีเหมินหยู่และต้วนเฟยก็ต่างพากันยืนนิ่ง “พี่ต้วนเฟย พวกเราจะทำอย่างไรดี? ”

ซีเหมินหยู่ตกใจจนเสียงสั่น
“หม เฉินเกอ นายอย่าเข้ามานะ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงคน นี่ซะ นายก็รู้ทักษะของฉันดีนี่ เพียงแค่มีดเดียวเธอก็ตายได้ แล้ว!”

ต้วนเฟยซักกริชออกมาพร้อมกับมันไว้ที่คอของสุ่ยเสีย

“คุณมั่นใจขนาดนั้นเชียว ที่จริงเมื่อผมกะว่าจะปล่อยให้ พวกคุณหนีไปแล้วนะ แต่ในเมื่อคุณอยากจะเล่นกับผม ผมก็จะ ให้คุณตายอย่างทรมาน! “เฉินเกอพูดพลันเดินมาข้างหน้าหนึ่ง ก้าว

“นาย! “ใจของต้วนเฟยถึงกับหล่นวูบ เมื่อกี้ เมื่อกี้นี้เขา สามารถหนีรอดได้ ?

“นายอย่ามาเล่นแง่ ฉันรู้ว่านายเป็นคนรักษาสัจจะ ในเมื่อเป็น แบบนี้ ฉันจะปล่อยผู้หญิงคนนี้ แล้วนายก็ปล่อยฉันไปซะ? ”

ต้วนเฟยพูดอย่างตื่นตระหนก

“ปล่อย? คุณไม่มีโอกาสนั้นแล้ว! “เฉินเกอส่ายหน้า

ทันทีที่พูดจบ เฉินเกอก็ดีดนิ้วแล้วพลังก็พุ่งออกไป ตรงเข้ากับ แขนของต้วนเฟยอย่างจัง ทันใดนั้นเลือดไหลออกมาแล้วแขน ของเขาก็ลดลงมา

“นาย! ทำไมนายถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้ นายมันเป็น ปีศาจ! “ต้วนเฟยเริ่มคลั่ง

เขาโง่จริงๆ เฉินเกอพูดถูก ถ้าเกิดตัวเองไม่มาหาเรื่อง ตั้งใจ ฝึกฝนให้วิทยายุทธก้าวหน้า ซึ่งในอนาคตอันใกล้ด้วยความสามารถของตัวเอง อาจจะได้เป็นนายกสมาคมงานประลอง วิทยายุทธก็เป็นแต่ตอนอย่างมันจบแล้วตัวเองหาเรื่อง

ต้วนเฟยต้องการที่ดิ้นรนเป็นครั้งสุดท้าย ด้วยการกุมของตัวเองไว้ แล้วพยายามจะหนีข้ามกำแพงไปอย่างชีวิต

แต่อย่างที่เฉินเกอกล่าว เขาถูกตัดสินประหารชีวิตแล้ว

เพียงนิ้วครั้งเดียว เลือดสดออกจากปากของต้วน เฟย

“

อ๊า”ซีเหมินหยกผมของเธอด้วยความตกใจ

พลับเธอคุกเข่าลงตรงหน้าเฉินเกอ

“ไว้ชีวิตฉันเถอะนะ ไม่ได้ตั้งใจ ไว้ชีวิตฉันเถอะ! “ซีเหมินห อ้อนวอนชีวิต

โอกาสเพียงครั้งเดียวเท่านั้น

ก็ต้องตายเหมือนกัน

เฉินเกอส่ายหน้า แล้วชี้นิ้วออกไปอีกครั้ง แล้วยึดไร้เงาก็พุ่ง ออกไปทะลุผ่านของซีเหมินโดยตรง จากนั้นค่อยหลงไปกองกับพื้น

“เวลานิดเดียวคุณฆ่าคนเยอะขนาดนี้ คุณน่ากลัว จริง”ซูโร

คนพวกสมควรตาย และผมก็แค่คนที่สมควรตายเท่านั้น! ”

เฉินเกอพูดอย่างเรียบนิ่ง ค่อยๆเหลือบมองไปด้านหลัง พร้อม กับเปลือกตาของเขากระตุก

เขาก็พูด”สุ่ยเกินสุ่ยเสีย พวกคุณพาคุณและคุณซูเข้าไปข้าง ในก่อน ผมยังมีเรื่องที่ต้องท่า จำเอาไว้ไม่ว่าจะได้ยินเสียงอะไร ห้ามออกมาเด็ดขาด! “พูดจบเฉินเกอกกลับหลังหัน แล้วกระ โดดออกจากลานไป

บินไปตลอดทางจนถึงแม่น้ำสายหนึ่งในหมู่บ้าน ซึ่งในแม่น้ำ ตอนนี้ก็เกลื่อนกลาดไปด้วยศพหลายสิบร่าง และพวกเขาก็คือ คนที่เขาเพิ่งจะปล่อยตัวไปเมื่อสักครู่นี้

พวกเขาถูกสังหารโดยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว ก่อนที่จะ ตายก็ไม่ได้แม้แต่จะได้ดิ้นรน

“ผมรู้นานแล้วว่าคุณมาที่นี่ ปรากฏตัวออกมาเถอะ! “เฉินเกอ

หายใจเข้าอย่างลึกๆ

“สมกับที่เป็นคุณ ไม่ได้เจอกันแค่ไม่นาน พลังของคุณก็ ก้าวหน้าขึ้นมาอย่างก้าวกระโดด ดูแล้วเมื่อก่อนคุณคงจะหลอก ฉันอยู่ตลอดเวลา จนบางทีฉันก็คิดว่าคุณไม่ใช่เขาคนนั้นคนที่ฉัน รัก แต่ว่าตอนนี้ เห็นได้ชัดเลยว่าคุณนั้นมีวิชาศุภรวิเศษ และ ท่าทางนิสัยของคุณก็ยิ่งเหมือนกับตัวคุณในเมื่อก่อนมากขึ้น เรื่อยๆ ดังนั้น คุณจะยอมรับได้หรือยัง? ”

เสียงลมไหวพัดต้นไม้วูบหนึ่ง แล้วจึงปรากฏร่างของอันน่า หลงใหลที่ยากจะอธิบายได้ของหญิงสาวขึ้นมาทันที
เธอยิ้มอย่างมีเสน่ห์มากมาย พลันจ้องไปยังเฉินเกอ

และผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นแต่คือ หยุนนิ่ง

“ผมก็คิดว่าคุณหายตัวไปแล้ว ช่วงไม่นานมานี้เกิดเรื่องราว มากมายแต่ก็ไม่เห็นคุณปรากฏตัวมาเลยสักครั้ง! “เฉินเดอมอง ไปที่เธอ

“คุณยังไม่ตอบคำถามฉันเลยนะ ว่าแท้จริงแล้วคุณใช่เขาหรือ เปล่า? คุณยอมรับไหม?

หยุนนิ่งมองไปยังเฉินเกอด้วยความคาดหวัง

ดวงตาของเฉินเกอหรี่ลงเล็กน้อย

“ตอนนี้ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ก็มีบางอย่างที่สามารถแน่ใจได้ ก็คือ ไม่ว่าจะชาติที่แล้วหรือจะเป็นชาตินี้ท่านพี่เทพเขาก็ไม่ได้รัก คุณ ผมว่าในใจของเขามีเพียงแค่หญิงสาวชุดขาวเท่านั้น!

“คุณ…..คุณพูดอะไร! ”

ความโกรธอย่างรุนแรงปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหยุนนิ่ง “ผมพูดอะไร ใจของคุณคงจะรู้ดีอยู่แล้ว! ”

“เฉินเกอ อย่าคิดว่าคุณฝึกฝนวิชาศุภรวิเศษ แล้ว ก็จะสามารถ ทำนองตนเช่นนี้ คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน ! และครั้งนี้ที่กลับมาก็ เพื่อที่จะจับคุณ คุณอยู่ในกำมือของฉันย่อมดีกว่าตกไปอยู่ในก มือของจิ๋วโล่หวาง

ตอนนี้คนที่กำลังโกรธอย่างหยุนนิ่งไม่อยากที่จะต่อบทสนทนาอีกแล้ว เธอลงมือโดยตรงพร้อมกับโจมตีเฉินเกอ เงินเกอเองก็ใช้เงินสวนเทียนต่อสู้กลับ

บูม!

เกิดเสียงดังสนั่น แล้วคลื่นพลังทั้งสองก็เข้าปะทะกัน จนส่ง เสียงดังออกมาอย่างรุนแรง ต้นไม้ที่แข็งแรงมากมายรอบ ๆ ตอบสนองด้วยการสั่นไหวจากเสียงนี้ โดยที่ตรงกลางนั้นก็ ราวกับระเบิดขนาดใหญ่ปะทะกับพื้นดิน แล้วฝนก็ฟุ้งกระจาย ว่อนไปหมด

เฉินเกอถอยหลังไปสิบกว่าก้าวติดต่อกัน ส่วนหยุนฉิง เองก็ ก้าวถอยหลังไปสามก้าว

“วิชาศุภรวิเศษอันสุดยอด พลังปราญณ์ของคุณ ที่แท้ก็ ก้าวหน้ามาถึงขั้นนี้แล้ว ถ้าเกิดฉันมาจับคุณช้ากว่านี้ ฉันก็คงจะ ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณอีกแล้ว ! ”

หยุนจึงมองไปยังเฉินเกอที่พลังจิตก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว ใบหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ …….