ตอนที่8 สอบ

หลายๆครั้งที่เราตั้งคําถามกับตัวเอง เรียนไปทำไม ไม่ได้ใช้ ซะหน่อย ถ้าหากจะตอบว่าเรียนไปเพื่อใช้สอบก็คงไม่ผิดนัก

“โตขึ้นฉันอยากเป็นดีไซเนอร์ แต่แปบนะ ฉันขอไปอ่าน

ตรีโกณก่อน”

* ฉันเก่งวาดรูปมาก เดี๋ยวก็คงจะไปเรียนต่อสาขาศิลปกรรม ศาสตร์ แต่ว่าฉันยังไม่อ่านเคมีเลยนี่นา”

“ฉันจะเป็นสุดยอดโปรแกรมเมอร์ แต่เดี๋ยวสิ พรุ่งนี้มีสอบเคมี นี่ ต้องไปอ่านก่อนละ

การถ่ายทอดความรู้เรื่องการปีนต้นไม้ให้กลับปลา หรือการ สอนสิงโตให้บินได้เหมือนนก ช่างเป็นเรื่องตลกร้าย การปลูกฝัง ในแนวทางแบบผิดๆส่งต่อไปยังรุ่นต่อรุ่นและไม่มีการแก้ไขใดๆ เกิดขึ้น ปลูกพืชหลายชนิดด้วยดินเพียงชนิดเดียวแล้ววัดผล ตัดสินด้วยมาตรฐานเดียวกัน เป็นการศึกษาที่ล้มเหลว ช่างเป็น เรื่องที่น่าเศร้าใจนัก แต่จะเป็นเรื่องที่น่าเศร้าใจยิ่งกว่าเมื่อมีคน คิดต่างและคิดจะเปลี่ยนแปลงระบบแต่ถูกตราหน้าว่าพวก นอกคอก หลายๆครั้งเราก็อยากจะให้มันเปลี่ยนแปลงแต่การเปลี่ยนแปลงรากฐานที่มีมาอย่างยาวนานก็ไม่ใช่เรื่อง ง่ายนัก ได้แต่หวังว่าสักวันหนึ่ง จะมีการปฏิวัติระบบการศึกษา แบบนี้สักที

หินเข้าใจในระบบการศึกษาของโลกนี้พอสมควรและหินก็รู้ ว่าหากจะเปลี่ยนแปลงระบบการศึกษาของโลกนี้เขาสามารถ ทําได้ แต่ไม่สามารถทำได้ในทันที นอกจากเรื่องเงินแล้ว มันยัง เกี่ยวข้องไปถึงเรื่องผลประโยชน์และอำนาจอีกด้วย ในตอนนี้หิน เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตามเท่านั้น ถ้าหากเข้ามีอำนาจและ เงินตราเพียงพอเขาจะหาหมอมารักษาคนตาหลิ่วทั้งเมืองเลยก็ ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้

เมื่อเดินมาถึงห้องสอบหลังจากแน่ใจแล้วว่านี่เป็นห้องสอบ ของตัวเอง หินจึงได้เตรียมบัตรประจำตัวสอบและดินสอปากกา ก่อนที่จะเข้าไปในห้องสอบทันที

ตอนนี้เวลา 8.00 นาฬิกา เริ่มทำข้อสอบได้ค่ะ ไม่อนุญาตให้ นักเรียนออกจากห้องสอบก่อน 30 นาทีนะคะ ” เสียงอาจารย์ คุมสอบประจำวิชาดังขึ้นเมื่อถึงเวลาสอบ

สิ้นเสียงอาจารย์คุมสอบหินก็เปิดข้อสอบไปทีละแผ่นเพื่อดู ข้อสอบคร่าวๆ ถ้าหากว่าเป็นหินคนก่อนก็คงจะสาหัสพอดู เพราะเขารู้สึกว่ารอบนี้มันยากกว่ารอ บก่อนๆที่หินเคยสอบ ถ้าไม่ได้เกิดเหตุการณ์ประหลาดแบบนี้ขึ้น หินคนก่อนอาจจะไม่มีที่เรียนไปแล้วจริงๆ ไอคนออกข้อสอบมัน คิดอะไรอยู่เนี่ย มาออกข้อสอบยากๆรอบสุดท้าย หินอดส่ายหัว เบาๆไม่ได้จริงๆ

ข้อสอบวิชาวิทยาศาสตร์นั้น ประกอบไปด้วย ข้อสอบฟิสิกส์ 25 ข้อ ข้อสอบเคมี 30 ข้อ และข้อสอบชีวะอีก 50 ข้อ เฉลี่ยรวม กันแล้วจะต้องใช้เวลาทำข้อละประมาณ 1.7 นาที

แต่สําหรับหินแล้วโจทย์พวกนี้ก็เหมือนโจทย์เด็กเล่น เหมือนมี คนเอาโจทย์สําหรับด็กประถมมาให้ปรมจารย์ทำ

หลังจากนั้นประมาณ 15 นาที หินก็ทำข้อสอบทั้งสามเสร็จ นั่น หมายความว่า หิน ใช้เวลาในการทำข้อสอบเฉลี่ยตกข้อละ 8.5 วินาที จริงๆแล้ว หินใช้เวลาสำหรับโจทย์คำนวณตกข้อละ 10 วิ เท่านั้น และโจทย์ถามตอบข้อละ 5 วิ นั่นหมายความว่าเมื่ออ่าน โจทย์เสร็จหินต้องกาค่าตอบทันที

จากนั้นหินใช้เวลาอีกประมาณ 5 นาทีในการตรวจทาน กระดาษคำตอบ เช็คชื่อ เช็ครหัสประจำตัวสอบว่าฝนถูกหรือไม่ ก่อนที่จะนั่งรอเวลาอีก 10 นาที เพื่อจะออกจากห้อง
นัท เป็นนักเรียนคนหนึ่งที่การเรียนไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก แต่ถ้า หากจะพูดเรื่องความสามารถ เขากลับมีความสามารถในการสั่ง เกตุและคัดลอกสูงมาก หลายๆครั้งที่เขาผ่านการสอบมาด้วย การลอกคนอื่นด้วยสกิลประจำตัวขั้นเทพ เช่นเดิม วันนี้ เป็นการ สอบรอบสุดท้ายของเขา จริงๆแล้วเขามีที่เรียนแล้วแต่มันก็เป็น แค่ที่เรียนที่เขาจําใจเลือก เขาก็หวังเหมือนกันว่าครั้งสุดท้ายนี้ คะแนนของเขาจะดีพอให้เขาเลือกเข้าคณะที่ชอบ

ระบบการสอบและการจัดที่นั่งของผู้เข้าสอบก็ไม่ได้เป็นความ ลับอะไรถ้าหากคุณอยากเข้าสอบพร้อมเพื่อนก็แค่ต้องจ่ายค่า สอบพร้อมกับเพื่อนคนนั้น คุณก็จะได้เข้าห้องสอบพร้อมกันทันที และในขณะเดียวกัน ข้อสอบที่คุณได้รับ อาจจะเป็นคนละชุดกับ เพื่อนของคุณ

นัทเข้าใจว่าคนข้างหน้าข้างหลังและข้างๆ ต้องได้ข้อสอบ คนละชุดกับเขาแน่นอน แต่ไม่ใช่กับคนที่อยู่เฉียงเขา หลังจากที่เขาลองเช็คข้อสอบคร่าวๆดู เขาก็ได้ตระหนักว่าข้อสอบรอบนี้ยากกว่ารอบที่ผ่านๆมา

เมื่อหันไปมองรอบๆเขาก็พบว่าเพื่อนร่วมชะตากรรมแต่ละคน สีหน้าดูแย่เป็นอย่างมาก

เห้อ ปีหน้าค่อยซิ่วก็ได้วะ” นัทคิดขึ้น ก่อนที่จะเหลือบไปเห็น หิน กำลังส่ายหน้าเบาๆ พร้อมกับเริ่มกากระดาษคำตอบอย่าง

รวดเร็ว

นายแน่มากเพื่อน ข้อสอบมันยากขนาดนี้จะไปคิดให้มันปวด หัวทำไม เดี๋ยวฉันคนนี้จะเป็นเพื่อนร่วมอุดมการณ์ของนายเอง คิดได้แบบนี้นัทก็สบายใจ ก่อนที่จะใช้สายตาอันแหลมคมของ เขา กาข้อสอบตามหินไปติดๆ

ใช้เวลาไม่นานนักนัทก็กาข้อสอบตามหินเสร็จ

‘สุดยอด ไม่ดึงซะด้วย ช่างกาเดาได้แบบมีหลักการมาก นัทจะคิดว่าหินเดาก็ไม่ผิดนัก เพราะหินใช้เวลาน้อยเกินไป น้อย เกินไปกว่าที่คนปกติเขาใช้กัน

ข้อสอบที่ใช้สอบนั้นโดยปกติแล้ว จะถูกออกแบบมาให้เฉลี่ย ตัวเลือกเท่าๆกัน นั่นหมายความว่าทุกๆสี่ข้อ ถ้าเราดึงตัวเลือก ใดตัวเลือกหนึ่ง ก็จะได้คะแนน 1 ใน 4 อย่างแน่นอน กลับกัน การกาเดามั่วๆ มีโอกาสได้คะแนนมากกว่า 1 ใน 4 ก็จริง แต่ใน ทางกลับกัน ก็มีโอกาสได้คะแนนน้อยกว่า 1 ใน 4ด้วย สำคัญโอกาสไม่ได้เลยคะแนนด้วยซ้ำ ฉะนั้นๆ เป็นการเสี่ยงอย่างมาก ถ้าไม่บ้าจริง ค่อยทํานัก

” ครบ 30 นาทีแล้วค่ะ สามารถออกจากห้องสอบได้เลยค่ะ

เสียงอาจารย์คุมสอบดังอีกครั้ง

สิ้นทันที ท่ามกลางสายหลายที่มองมาหินด้วยความเข้าใจ ไม่ นานหลังจากนั้น มีนักเรียนอื่นลุกและออกจากห้อง รวมไปถึงนัทด้วย

หลังจากจากห้องสอบหินไม่ค่อยชอบเวลาที่คนเยอะซักเท่าไหร่นัก ดังอาหารเพื่อหาอาหารรับประทาน ก่อนที่หาสงบคุย กับเดวิด

” ที่พักฉันหาไปถึงไหน

ก่อนจะสอบหลายวันหินได้เลือกมหาลัยถูกใจเอาไว้ แล้ว ซึ่งเป็นมหาลัยนานาดังของประเทศ ที่สำคัญยังมหาลัยที่เป็นมหาลัยสวยที่สุดในประเทศอีกเหตุผลหินเลือกมหาลัยนี้เพราะว่า ค่อนข้างมีชื่อเสียงและเป็นที่รู้จักภายในประเทศ ที่สำคัญมหาลัยสวยมากและ บรรยากาศถูกใจหินสุดๆ

จริงๆแล้วหินคิดว่า ถ้าจะไปหาความรู้จากมหาลัยคงจะไม่ได้ อะไรมากมายนัก หินจึงให้น้ำหนักที่บรรยากาศและความ สวยงามของมหาลัยมากกว่า

“มหาลัย…ที่ดอกเตอร์เลือกถึงแม้จะค่อนข้างมีชื่อเสียง แต่ว่า ความเจริญภายในเมืองนั้นไม่ได้เจริญเท่าไหร่นัก ส่วนใหญ่ รอบๆมหาลัยจะเต็มไปด้วยหอพักคุณภาพต่ำราคาถูก จะมีหอพัก คุณภาพปานกลางอยู่บ้าง แต่เต็มหมดแล้ว ไม่ไกลจาก ม.นัก มี คอนโดหรูอยู่แห่งหนึ่ง เป็นที่นิยมของเหล่าคนรวยและนักท่อง เทียว ไม่ค่อยเป็นที่นิยมของเหล่านักศึกษามากนัก เพราะมีค่า เช้าค่อนข้างสูง ”

จองให้ฉันหนึ่งห้อง ” หินตั้งใจที่จะสร้างบ้านอยู่ที่นั่นอยู่แล้ว การเลือกเช่าคอนโดคือการ อาศัยอยู่ชั่วคราวเท่านั้น ตอนนี้ เหลือแค่เพียงรอเวลาเปิดขายของระบบ Andria OS ในอีกไม่กี่ วันข้างหน้า ปัญหาเรื่องเงินจะหมดไปในทันที

อัพเดทข้อมูลของ Andria OS กับ ภาษา New A ” หินเอ่ย

ขึ้น

ตอนนี้ Andria OS เป็นที่นิยมไปทั่วโลก ยอดการใช้งานบน PC มีมากกว่า 50 ล้านเครื่องและมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ เมื่อหมดช่วงลอง ใช้ ผมคาดว่าจะสามารถทำรายได้ไม่ต่ำกว่า 1 แสนล้านบาท ครับ ”

ในโลกเก่าเขาต้องพยายามแทบตายเพื่อหางานวิจัยใหม่ๆ มาสร้างผลงานเพื่อจะขอรับเงินสนับสนุนจากส่วนกลาง แต่เมื่อ มาอยู่โลกนี้ เห้อ… พอจะหาก็หาแทบลากเลือด ที่เวลาแบบนี้ มี จนใช้อาบได้ แต่ยังไงก็ตาม เงินแค่นี้ไม่ได้มากพอที่จะเปลี่ยนทุก สิ่งอย่างได้

” ส่วนภาษา New A ตอนนี้ คนส่วนใหญ่อยู่ในระดับช่วง

Level 2 (ทำความเข้าใจ) มีอัจริยะไม่กี่คนที่อยู่ในระดับ Level 3 (เขียนเป็น) มีหลายๆบรรจุ ภาษา New A ให้เป็นหลักสูตร ใหม่ที่จะต้องเรียน รวมไปถึงมหาลัยที่ดอกเตอร์ได้เลือกที่จะเข้า ศึกษาด้วยครับ”

ก่อนยุค AI การศึกษาภาษาคอมพิวเตอร์ในโลกเก่าของหิน นั้นถูกแบ่งเป็น 5 ระดับคือ

Level 1 – เริ่มต้น

Level 2 – ทำความเข้าใจ

Level 3 – เขียนเป็น

Level 4 – – ผู้ใช้งานขั้นสูง
Level 5 – นักพัฒนา

คนส่วนใหญ่ในโลกเก่าของหินอยู่ในระดับ Level 3 จะมีคนที่ ฉลาดหรือเก่งกว่าคนปกติที่จะอยู่ในช่วง Level 4 ส่วน Level 5 จะเป็นระดับที่พวกหัวกระทิ ที่อัจริยะเป็นอย่างมาก ในโลกที่ ความเจริญต่างกันอย่างมหาศาล แต่มีอัจฉริยะบางส่วนในโลกนี้ สามารถเรียนรู้จนมาถึง Level 3 ได้นี่ก็ทำให้หินประหลาดใจ อยู่ไม่น้อย

ขณะที่หินพูดคุยอยู่กับเดวิดอยู่นั้น หินไม่ได้รู้ตัวเลยว่าได้ตก เป็นเป้าหมายในการพูดคุยของนักเรียนรอบๆตัว

“เธอดูคนนั้นสิ เขาสอบห้องเดียวกับฉันด้วยแหละ เริ่มสอบไป ได้ ครึ่งชั่วโมงเขาก็ออกจากห้องสอบไปแล้ว

นักเรียนหญิงคนหนึ่งพูดขึ้นกับเพื่อนตัวเอง

ข้อสอบมันยากขนาดนี้ ใครมันจะไปทำได้ ไอ้คนออก

ข้อสอบ มันคิดอะไรอยู่

“ น่าสงสารเขานะ ฉันสังเกตุเขามาระยะหนึ่งแล้ว ฉันเห็นเขา นั่งพูดอยู่คนเดียวตั้งนาน ” นักเรียนคนเดิมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียง เห็นอกเห็นใจ

ฉันเข้าใจแหละเธอ นี่ก็สอบรอบสุดท้าย กดดันจะตาย แถม ยังต้องมาเจอข้อสอบโครตยากแบบนี้อีก เป็นใครก็ต้องบ้าบ้างล่ะ ฉันเห็นเพื่อนบางคนนั่งเหมือนชีวิต หมดอาลัยตายอยากไปด้วยซ้ำ

ฉันหวังว่าฉันจะไม่เป็นรายต่อไปนะ” นักเรียนอีกคนพูดขึ้น เบาๆ

ในที่สุดเวลาเวลาพักก็หมดลงและการสอบภาคบ่ายก็เริ่มขึ้น ถ้าหากว่าการสอบภาคเช้าคือความยากระดับหินแล้ว การสอบ คณิตภาคบ่ายก็คือ เหล็กดีๆนี่เอง เพราะข้อสอบคณิตศาสตร์นั้น ถูกแบ่งเป็นสองส่วน

ส่วนแรกคือแบบปรนัย สอบกา ซึ่งต่อให้ทำถูกหมดก็จะได้ คะแนนแค่ 50% เท่านั้น อีก 50% จะเป็นอัตนัย นั่นก็คือสอบ เขียน เมื่อข้อสอบออกมาเป็นแบบนี้ แทบจะทำให้เด็กทุกคนหมด กําลังใจสอบกันเลยทีเดียว

“พอๆๆ ได้ซิ่วจริงๆละแบบนี้”

“ต่อให้กาดิ่งก็ได้คะแนนแค่ 12.5% เอง ไม่เหลือแล้วชีวิต เสียงบ่นเบาๆดังขึ้นมาในห้องสอบ

“กรุณางดใช้เสียงด้วยค่ะ” อาจารย์คุมสอบกล่าวเดือน

หินก็ยังคงรักษามาตรฐานเวลาในการทำข้อสอบ หิน ใช้เวลา เพียงแค่ 15 นาทีเท่านั้น ก็ทําข้อสอบเสร็จทั้งหมด และเช่นเดิม หินก็ยังรอเวลา 30 นาทีแรกเพื่อที่จะได้ออกจากห้องสอบ

ช่วงเวลาแห่งการรอคอยมันมักเป็นอะไรที่น่าเบื่อเสมอ หินก็ เช่นกัน เมื่อได้ออกจากห้องสอบเขาก็มีเวลาอีกเป็นชั่วโมง หินจึง ใช้เวลานี้นอนรอการสอบวิชาสุดท้าย นั่นก็คือ ความถนัดวิศวะ

ผ่านไปไวเหมือนโกหก ในที่สุดหินก็สอบวิชาสุดท้ายเสร็จ ไม่ รอให้เสียเวลาแต่อย่างใด หินรีบเก็บของและเดินมาหน้า โรงเรียนเพื่อโบกแท็กซี่ไปยังสนามบินทันที เพราะเครื่องจะออก ในอีก 2 ชม. ข้างหน้า

เนื้อหาพิเศษ

ผมชื่อ นัท เป็นวัยรุ่นสูง ขาว หล่อหน้าตาดี แค่กๆ ผมเป็น นักเรียนมัธยมปลายที่กำลังก้าวเข้าสู่รั้วมหาลัย ถ้าถามผมโง่ ไหม ผมสามารถตอบได้ทันทีว่าไม่โง่ แต่ผมก็ไม่ได้ดิ้นรนหรือ พยายาม ในเรื่องการเรียนเท่าไหร่นัก ถ้าหากจะพูดถึงความ สามารถพิเศษของผม ผมค่อนข้างถนัดในเรื่องการจำและการ สังเกต
ทำไมถึงไม่เอาความสามารถพิเศษนี้ไปใช้จำเนื้อหาความรู้ และเอาไปสอบล่ะ ?

ทำแบบนั้นผมก็เอาความรู้ตายพอดี ผมก็บอกแล้วว่าผมจํา เก่ง แต่ถ้าจะพูดถึงเรื่องการประยุกต์นำมาใช้ละก็ ทิ้งมันไว้ตรงนี้ เถอะ

ด้วยความสามารถของผมการหาที่เรียนซักที่มันไม่ใช่เรื่อง ยากนัก แต่ถึงยังไงผมก็ยังอยากจะเข้าคณะที่ผมอยากเรียนอยู่ดี ในความเป็นจริงแล้วการสอบรอบสุดท้ายนี้ ผมเตรียมตัวมาดี กว่ารอบที่ผ่านๆมามาก

แต่ คนคำนวณหรือจะสู้ฟ้าลิขิต ไอคนออกข้อสอบรอบนี้มันไป กินดีหมีอะไรมา ถึงได้มาลองวิชาแบบนี้ ผมเห็นข้อสอบแล้วผม เตรียมใจไว้วปีหน้าเลยด้วยซ้ำ

แต่ในขณะที่กำลังผิดหวังกับข้อสอบนั้น ผมก็ได้เหลือบไปเห็น ผู้ชายคนหนึ่ง เป็นวัยรุ่นทั่วไปเหมือนกับผม แต่กลับดูสงบอย่าง น่าประหลาด ผมเห็นเขาส่ายหน้าเมื่อมองไปยังข้อสอบ ก่อนที่จะ ลงมือกาข้อสอบด้วยความรวดเร็ว

มันช่างสุดยอด เป็นจิตใจที่หนักแน่นอะไรปานนั้น ผมเห็นแบบ นั้นผมก็คิดขึ้นได้ว่า จะมานั่งเครียดให้ปวดหัวเศร้าใจไปทำไม ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสอีก ปีหน้าก็ยังสอบใหม่ได้ ปีนี้ถือว่ามาลองสนามสอบละ กัน คิดได้แบบนั้นผมก็รู้สึกสบายใจอย่างมาก นี่สินะที่เขาเรียน ว่า การปล่อยวาง ว่าแล้วผมก็เข้าร่วมอุดมการณ์กับเพื่อนร่วม ห้องสอบคนนั้นทันที

ยิ่งไปกว่านั้นเหมือนว่าดวงของเราสองคนจะสมพงษ์กันมาก ตอนแรกนัทก็คิดว่าจะวิชาสามัญก็ไม่น่าจะได้เจอกันแล้ว แต่กลับ มาเจอกันที่วิชาความถนัดวิศวะอีก มันช่างเป็นอะไรที่น่า ประหลาดใจนัก ตอนสอบเสร็จผมคิดว่าจะไปทักทายซะหน่อย แต่ยังไม่ทันได้พูดคุย เพื่อนคนนั้นก็วิ่งหายไปจากโรงเรียนซะ แล้ว

หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป

นี่ก็ถึงวันที่ประกาศคะแนนสอบแล้วเพื่อนผมหลายคนก็ผิดหวัง ดีใจกันไปตามระเบียบ ผมพอจะรู้แล้วด้วยซ้ำว่าชะตาชีวิตของ ผมจะเป็นยังไงต่อ แต่ก็นั่นแหละ ผมปล่อยวางแล้ว

ติ๊ดๆๆ

* โทรมาทำไมตอนนี้วะเนี่ย นัทหงุดหงิดเล็กน้อยก่อนจะกด

รับสาย

จะหงุดหงิดก็ไม่แปลก ถึงแม้จะบอกว่าปล่อยวางก็เถอะแต่นัท กลับไม่ได้เช็คคะแนนสอบของตัวเอง
แต่เลือกที่จะมาเล่นเกมผ่อนคลายอารมณ์มากกว่า

“มีไร”

“มึงเช็คคะแนนสอบยัง” ปลายสายถามกลับมา

เช็คห่าอะไรหล่ะ ไม่ดูก็รู้ละว่าได้เท่าไหร่ จึงโทรมาแค่นี้ใช่ ไหม กุจะได้วาง”

“มึงเอาไอดีถึงมาดี้ กุจะได้ดู ”

“เออๆ ไอดี ว่างสายทันที i xxx pass xxx แค่นี้นะกุเล่นเกมอยู่” พูดจบผมก็

ไม่กี่นาทีเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้งและยังเป็นเบอร์เดิมที่

โทรมา

“ไอสัสกุบอกว่ากุเล่นเกมส์อยู่” ตอนนี้ผมรู้สึกหงุดหงิดมาก เพราะทีมต้องการผม นี่ผมต้องมาแบ่งสมาธิไปคุยกับมันอีกเหรอ เนี่ย พูดก็พูดเถอะแต่ผมก็ไม่ได้วางสาย จะทำไงได้ไอคนโทรเข้า มันดันเป็นเพื่อนสนิทผมหน่ะสิ

“ไอ้นัท…มึง..” เสียงปลายสายพูดแบบล้ำๆอึ้ง

“มึงจะอึ้งทำไมเนี่ย เออก็รู้แล้วว่าคะแนนน้อยกว่ามึง สบายใจมึงแล้วสินะ แค่นี้นะ กุจะเล่นเกมส์ต่อ” ที่จริงจะเรียกว่า เป็นนิสัยเสียของมันอย่างหนึ่งเลยก็ได้คือชอบเอาคะแนนของมัน มาเปรียบเทียบกับคะแนนของผม ทั้งๆที่มันรู้แหละว่าผมได้คะแนนน้อย แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรมันหรอก ออกจะชินกับมันแล้ว ด้วยซ้ำ

“มึงได้คะแนนเต็ม

“นะ” ผมว่าผมหูแว่วหรือเปล่า

“มึงได้คะแนนเต็มทุกวิชา จึงทำได้ยังไง!!!” ปลายสายพูดด้วย น้ำเสียงเหลือเชื่อสุดๆ

ตอนนี้ถึงแม้ทีมจะต้องการผมแต่ผมไม่ต้องการทีมแล้ว ผมรีบ เปิดเว็บเพื่อเช็คคะแนนตัวเองทันที

“เชรี่ยยย !!! 100 เต็ม !!!” ผมอุทานออกมา เพราะผมได้ คะแนน 100 เต็ม ทุกวิชาจริงๆด้วย ตอนแรกผมนึกว่ามันจะ ผมเล่น

มันเป็นไปได้ยังไง ผมนึกย้อนกลับไปวันที่สอบ ผมแน่ใจ มากว่ามันไม่มีทางที่ข้อสอบหลุดหรือมีคนรู้ข้อสอบมาก่อนเพราะ คนที่ได้เต็ม มีแค่หลักสิบถึงหลักร้อยเท่านั้นจากคนเป็นหมื่น และ ที่สำคัญคนที่เป็นคนออกข้อสอบจะถูกคุมตัวอยู่แล้ว ไม่มีทางที่ ข้อสอบจะหลุดออกมาได้ นั่นหมายความว่า ผู้ชายคนนั้นที่นัท ลอกข้อสอบต้องอัจฉริยะมากๆ ถึงขนาดที่อ่านข้อสอบแล้ว สามารถกาได้เลย โดยไม่ต้องเสียเวลาคิดด้วยซ้ำ

ยังไงก็ตาม ในที่สุดผมก็จะได้เลือกสาขาที่ผมชอบ บุญคุณที่ยิ่ง ใหญ่ครั้งนี้ผมจะไม่มีทางลืมมันเลย

คิดได้แบบนี้แล้วผมก็สุขใจ

วิศวะจ๋า เดี๋ยวเจอกัน” นัทพูดขึ้นเบาๆ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ