ตอนที่10 เริ่มคัดเลือก

ในโลกที่เขาจากมาถ้าหากพูดถึงด้านเทคโนโลยีและความ เจริญ มันได้พัฒนาไปจนถึงขีดสุด

ยกตัวอย่างเช่น ด้านทางการแพทย์ ถ้าหากว่าไม่ได้รับบาด เจ็บจนถึงแก่ชีวิตและได้รับการรักษาอย่างทันท่วงที คุณจะหาย กลับมาเป็นปกติเหมือนไม่เคยได้รับบาดเจ็บมาก่อน

ด้านการเดินทาง การขนส่ง นอกเหนือจากการเดินทางข้าม จักรวาลแล้ว ถ้าหากอยู่ในพื้นที่ขอบเขตที่กำหนดไว้ คุณสามารถ เดินทางไปยังอีกที่หนึ่งด้วยเครื่องวาปภายในไม่กี่อึดใจ

แต่ถ้าหากพูดถึงเรื่องธรรมชาติแล้ว ธรรมชาติส่วนใหญ่ได้ถูก ทำลายลงไปตั้งแต่ยุคอุตสาหกรรมหุ่นยนต์ สิ่งมีชีวิตหลากหลาย สายพันธุ์ ไม่ว่าจะเป็นพืชหรือสัตว์ มากกว่า 90 % ถูกทำลายลง

ถึงแม้ต่อมาในยุคก่อน AI ได้มีการกลับมาฟื้นฟูธรรมชาติ แต่ ความเสียหายที่เกิดขึ้นยากเกินกว่าจะฟื้นคืนธรรมชาติให้กลับ มาทั้งหมด จึงได้มีการคิดค้นสร้างพืชสายพันธุ์ใหม่ขึ้นมาแต่ อย่างไรก็ตามมันก็เป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้น

ถ้าจะให้เห็นภาพก็เหมือนกับยุคไดโนเสาร์ของโลกใบนี้ ไดโนเสาร์และธรรมชาติเกือบทั้งหมดต่างสูญพันธุ์เพราะเหตุทาง ธรรมชาติ แต่ในโลกของเขาสิ่งมีชีวิตต่างถูกทำลายด้วยน้ำมือ ของมนุษย์ทั้งสิ้น
ภายหลังได้มีการจัดตั้งองค์กร GON (Guardians of Nature) ขึ้น โดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อดูแลอนุรักษ์และปกป้อง ธรรมชาติ ซึ่งหนึ่งในกฎเหล็กขององค์กร คือ ความก้าวหน้า ใดๆ ก็ตามต้องไม่เกิดความเสียหายต่อธรรมชาติ กล่าวคือ การ พัฒนาหรือความเจริญใดๆ ต่อให้เกิดผลดีต่อมนุษยชาติขนาด ไหนแต่ต้องไม่เบียดเบียนหรือทำลายธรรมชาติอย่างเด็ดขาด

ถ้าหากพูดถึงอำนาจ GON มีอำนาจมหาศาล มากกว่ารัฐบาล กลางด้วยซ้ำ ซึ่งหินที่มีความตั้งใจที่จะจัดตั้งองค์กรนี้ขึ้นมาบน โลกนี้เช่นกัน

สาเหตุหนึ่งที่หินเลือกใช้ภูมิภาคนี้ในการเริ่มต้นทุกอย่างก็คือ อยากใกล้ชิดธรรมชาติ สังคมเมืองที่หินจากมามันช่างเต็มไป ด้วยความวุ่นวายเกินไป เขาอยากใกล้ชิดธรรมชาติที่แท้จริงซึ่ง เขาไม่เคยได้มีโอกาสได้เจอ ในโลกของเขา

หลังจากที่เครื่องลงจอด เนื่องจากหินมีสัมภาระเพียงแค่ กระเป๋าใบเดียว จึงไม่จำเป็นต้องเสียเวลารอโหลดสัมภาระ หิน ได้ขึ้นแท็กซี่ตรงไปยังคอนโดที่ได้ทำการจองห้องไว้ทันที

ใช้เวลาเพียง 15 นาทีเท่านั้น ก็มาถึงคอนโด คอนโดนี้ดูค่อน ข้างหรูหราและใหญ่โต แต่ราคาค่าเช่านั้นแพงมากสำหรับคน ทั่วไปและหินจะใช้มันเป็นแค่ที่พักชั่วคราวเท่านั้น

ที่คอนโดแห่งนี้ใช้ระบบความปลอดภัยด้วยการเข้ารหัสผ่าน ถ้าหากจะเปิดประตูห้องจะต้องกดรหัสผ่านที่หน้าประตูถึงจะเข้า ได้และถ้าหากคุณต้องการให้คนอื่นเข้าห้องของคุณ ก็แค่ให้รหัสผ่านเขาไปเท่านั้น ถือว่าระบบนี้ค่อนข้างทันสมัยในโลกนี้

“เดวิดค้นหานักออกแบบและพวกวิศวกรที่มีพรสวรรค์แต่ ขาดทุนทรัพย์ ” หินเอ่ยขึ้นขณะที่กำลังสำรวจภายในห้อง ทำไม หินถึงไม่เลือกจ้างพวกมืออาชีพที่มีฝีมือ

อย่างแรกคนที่มีพรสวรรค์แต่ขาดโอกาสในการแสดงฝีมือ ไม่ ว่าจะเป็นเพราะทุนทรัพย์ เพราะความแตกต่างในความคิดหรือ เหตุผลใดๆ ก็ตาม พวกเขาเหล่านี้ต้องการโอกาสและเมื่อเขาได้ รับมัน เขาจะใช้มันอย่างเต็มที่

กลับกันการจ้างมืออาชีพทั่วไป เขาจะทำงานในรูปแบบของ การว่าจ้างซึ่งขาดจุดมุ่งหมาย อาจจะบอกว่าเขาจะทำงานก็เพื่อ เงินหรือสิ่งตอบแทนเท่านั้น ในขณะที่คนที่มีพรสวรรค์แต่ขาด โอกาสในการแสดงฝีมือ เขาจะทำมันให้ดีที่สุดเพื่อแสดงความ สามารถของตนเอง

คนเหล่านี้จะมีไฟมีแรงจูงใจมากกว่าคนปกตินั่นเอง ทำให้ พวกเขาเหล่านี้รังสรรค์งานได้ออกมาได้ดีกว่าคนปกติทั่วไปและ มากไปกว่านั้นหินต้องการสร้างคนของตัวเอง คนที่จะเป็นกำลัง สําคัญให้เขา ในอนาคต

หินได้วางระบบในการคัดเลือกผู้คนด้วยตนเอง ซึ่งเห็นใช้ เวลาจนเกือบเช้าของอีกวัน ก่อนที่หินจะพักผ่อนหินได้ให้เดวิดน้ำ ไปจัดการต่อในทันที ถ้าหากว่าไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เราอาจไม่ สามารถรู้ได้เลยว่าอุปนิสัยใจคอเขาคนนั้นเป็นเช่นไร

สำหรับเดวิดที่เป็น AI ประดิษฐ์อัจฉริยะ ในโลกเก่าของหินอาจจะเป็นเรื่องอยากเนื่องจากมีระบบป้องกันมากมาย แต่ใน โลกนี้กลับเป็นเรื่องง่ายอย่างมาก

เดวิดสามารถรวบรวมข้อมูลได้จากทั่วทุกมุมโลกและเจาะเข้า ทุกระบบ โดยที่เจ้าของไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ โทรศัพท์ กล้องทุกตัวบน โลก อินเตอเน็ตน์ ข้อมูลทางบัญชี ข้อมูลส่วนตัว ทุกอย่างบน โลกนี้แทบจะไม่มีอะไรเล็ดลอดจากสายตาของเดวิดได้

เดวิดได้เริ่มต้นทํางานด้วยการแบ่งตัวเองออกเป็นหลายล้าน ส่วนและอัปโหลดตัวเองลงสู่โลกอินเทอร์เน็ตทันที จริงๆ การทำ แบบนี้จะทำให้ความสามารถโดยรวมของเดวิดลดลงอย่าง มหาศาล แต่สําหรับการทำงานเพียงเท่านี้ถือว่าเป็นพอ

หลังจากสั่งงานกับเดวิดหินก็เริ่มออกแบบระบบสําหรับการคัด เลือกคนของตนเองพร้อมกับวางโครงสร้างแผนงานในอนาคต ซึ่งกินเวลาไปจนถึงเช้าอีกวันเลยทีเดียว

ณ ประเทศฝั่งยุโรป

ชายหนุ่มผิวขาวเจ้าของใบหน้าคมคาย ผู้ที่กำลังก้าวเดินไป บนทางเท้าตามถนนอย่างไร้จุดหมาย เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวแขน ยาวที่ถูกพับแขนไว้ กางเกงสแล็คสีเทาหม่นพร้อมกับคัทชูสีดำ ใบหน้าที่เกลี้ยงเกลาพร้อมกับความสูง 185 เซนติเมตรอาจจะทำให้สาวหลายๆ คนหลงเสน่ห์ได้โดยไม่รู้ตัว

แต่ใครบ้างจะรู้ว่าชายหนุ่มคนนี้กำลังอยู่ช่วงมรสุมของชีวิต เท้าทั้งสองข้างก้าวไปบนทางเดินข้างถนนโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ด้วย ว่ามันจะไปหยุดอยู่ที่ไหน ใบหน้าของเขาเลื่อนลอยและดูอ่อน ล้า

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านมานานเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าเดินมาไกลแค่ไหน รู้ตัว อีกทีเขาก็มาอยู่หน้าแม่น้ำขนาดใหญ่ที่มีเรือสัญจรไปมาแห่งหนึ่ง ดวงตะวัน ใกล้จะลับแสง แสงที่สาดส่องมาดูอ่อนแรงลงแต่ กระนั้นก็ย้อมฟากฟ้าจนกลายเป็นสีแดงส้มดังทะเลเพลิงที่โชติ ช่วง หมู่นกที่กำลังบินกลับรัง คลื่นน้ำที่สาดซัดตามแรงลม บรรยากาศที่แสนงดงามนี้เขาหวังแค่ว่ามันจะทำให้ความ กลัดกลุ้มในใจเขาลดลงไปบ้าง

เขาได้เลือกนั่งลงไปที่ม้านั่งตัวหนึ่งที่ยังว่าง หลังของเขาจึงลง ไปบนม้านั่งตัวนั้น เขาหลับตาลง หายใจเข้าออกอย่างช้าๆ เสมือนกลับพยายามดูดกับบรรยากาศที่แสนวิเศษนี้ เขา อยากจะหยุดเวลาไว้แบบนี้เหลือเกิน

ชายหนุ่มคนนี้มีชื่อว่า ” อเล็กซ์ ” เขาเป็นสถาปนิกซึ่งเรียนจบ สถาปัตยกรรมที่มหาวิทยาลัยเล็กๆ แห่งหนึ่ง อเล็กซ์มีพรสวรรค์ ที่โดดเด่นเขาสามารถรังสรรค์ผลงานออกมาได้มากมาย เช่น ตึกที่ไม่สมมาตร รูปปั้นที่ดูแปลกตา บ้านสไตล์ที่ไม่สามารถ พบเห็นได้ที่ไหน

ผลงานของอเล็กซ์มันช่างดูสวยงามและมหัศจรรย์แต่ช่างน่าเสียดายนักที่ผลงานของเขากลับถูกมองเป็นสิ่งที่แปลกประหลาด และไม่น่าจะถูกสร้างขึ้นมาได้

แรกเริ่มเดิมทีเขายังคงยืนยันที่จะเดินตามสิ่งที่ตัวเองใฝ่ฝัน รังสรรค์ผลงานออกมาด้วยความสุข ใช่เขามีความสุขกับมันมาก แต่ความเป็นจริงสิ่งที่เราใฝ่ฝันมันอาจจะไม่ได้ทำให้เราอิ่มปาก อิ่มท้องแต่อย่างใด

ถึงจะบอกว่าทำงานแบบนั้นทำงานแบบนี้แล้วมีความสุข แต่ ถ้าหากมันไม่สามารถเลี้ยงปากเลี้ยงท้องเราได้แล้วมันจะมี ประโยชน์อะไรล่ะ เราต้องหันกลับมามองโลกแห่งความเป็นจริง แม้บางครั้งมันอาจจะดูโหดร้ายไปบ้างก็ตาม

นี่ก็หลายเดือนแล้วที่เขาไม่มีรายรับเลย เงินเก็บที่มีอยู่ก็ค่อยๆ ลดร่อยหรอลงเรื่อยๆ ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าถ้าหากยังเป็นแบบนี้ อีกไม่นานเขาต้องแย่แน่ๆ เขาควรไปต่อหรือหยุดอยู่แค่นี้? ใน แววตาของอเล็กฉายแววความลังเลออกมา

ทันใดนั้นเองเสียงโทรศัพท์ของอเล็กซ์ก็ดังขึ้น ครั้งล่าสุดที่ เสียงเรียกเข้าดังขึ้นก็ผ่านมาหลายอาทิตย์แล้ว ใครกันที่โทรมา อเล็กซ์คิดกับตัวเอง ก่อนที่จะมองเบอร์ที่โชว์บนหน้าจอ

“ไม่โชว์เบอร์ เป็นไปได้ยังไง? ” อย่างที่อเล็กซ์เห็นบนหน้าจอ มีสายเรียกเข้าจริงๆ แต่ไม่มีเบอร์โชว์ขึ้นมา ทำให้เขาประหลาด ใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก อเล็กซ์กดรับสายทันที

” ไม่มีเสียง? หรือลำโพงพัง? ขณะที่เขาวางสายจากหู เพื่อที่จะเช็คโทรศัพท์ตัวเองอีกครั้ง เขาก็เหลือบไปเห็นข้อความบางอย่างที่ปรากฏบนหน้าจอ คุณได้รับการคัดเลือก คุณยินดี รับการทดสอบหรือไม่?

อเล็กซ์ ”

“บ้ารึเปล่า ข้อความแปลกๆ แบบนี้ใครมันจะไปหลงเชื่อวะ ” อยู่ๆ ก็มีเสียงเรียกเข้าพอกครับก็มีข้อความแปลกๆ ขึ้นมา ใคร มันจะไปเชื่อ ต้องมีคนแกล้งแน่ๆ อเล็กซ์พยายามกดปิดหน้าจอ แต่ปิดเท่าไหร่ก็ปิดไม่ได้

“ว่าแต่ไหนปุ่มกดปฏิเสธ? ”

หลังจากสังเกตดูดีๆ อเล็กซ์ก็พบว่ามันไม่มีปุ่มกดยกเลิกหรือ ปฏิเสธใดๆ ทั้งสิ้น มีเพียงปุ่มกดเดียวเท่านั้นที่มีคือปุ่ม ‘ตกลง’ นี่ มันไม่ใช่ประโยคคำถามนี้ นี่มันประโยคบอกเล่า…

“Fu** ใครมันเป็นคนทำ!!! ” เขากำลังตัดสินใจเรื่องสำคัญ บางอย่าง แล้วมีไอ้บ้าที่ไหนมาทำเรื่องแบบนี้ นี่มันแกล้งกันชัดๆ พระเจ้าท่านโกรธเกลียดผมเป็นพิเศษใช่หรือไม่ นี่ชีวิตผมมันยัง แย่ไม่พอใช่ไหม

อเล็กซ์อดตัดพ้อเบาๆ ไม่ได้ ในเมื่อมันมีทางเลือกเดียว สุดท้ายยอเล็กซ์ก็กดปุ่มเดียวที่มีให้กดนั้น ทันทีที่อเล็กซ์กดปุ่ม ‘ตกลง’ ก็มีข้อความขึ้นมาต่อทันทีว่า

‘วันพรุ่งนี้ 10 โมง ให้คุณไปที่ร้าน ไวท์ เวสเทิร์น คาเฟ่ แล้ว พูดกับพนักงานว่า เซล่า เซล่า เซล่า เพียงชั่วครู่ข้อความบน หน้าจอก็หายไปก่อนที่โทรศัพท์ของอเล็กซ์จะกลับมาเป็นเหมือน เดิม
” แค่นี้อ่ะนะ นี่คิดว่าฉันจะไปจริงๆ เหรอ ”

ใช่อเล็ก ไม่คิดจะไปอยู่แล้ว มีแต่คนบ้าเท่านั้นแหละที่เชื่อ อะไรแบบนี้ เขาเพียงแค่กดๆ ไปเพราะหวังว่าโทรศัพท์จะกลับมา เป็นเหมือนเดิมและเขาก็คิดไม่ผิด หลังจากนั้นอเล็กซ์ฟังสังเกต ได้ว่าตนเองอยู่ที่ไหน นี่มันไกลจากบ้านเขามากทีเดียว กว่าอเล็ก จะกลับไปถึงบ้านก็เล่นเอาเหงื่อออกเหมือนกัน ตอนขามาเขา เดินมา ตอนขากลับเขากลับต้องวิ่งเนื่องจากมันเริ่มดึกแล้ว