ตอนที่ 1 จมดิ่ง ในทะเล

โลกของฉันพังทลาย ชีวิตที่เกิดใหม่ คุณก็ยังคงเป็นภรรยาหนึ่ง เดียวของผม–คณพศ

เดือนมิถุนายนของเมืองธิตกล เพราะติดทะเลอากาศจึงไม่ได้ ร้อนมากเท่าที่คิด

อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ทำให้ผู้คนยังคงมีความกลัดกลุ้มไม่

น้อย ลมทะเลที่พัดผ่านก็ไม่ได้มีความหนาวเย็นแต่อย่างใดเลย

ยามเย็นนารานั่งอยู่บนระเบียงชั้นสองของห้องหนังสือ ลูบท้อง

ไปมาเบาๆ ลูกรัก อีก20วัน ลูกก็จะได้ออกมาสู่โลกภายนอกแล้ว แม่จะ

มอบความรักให้ลูกอย่างหมดหัวใจเลย

ในชีวิตเธอ อาจมีเพียงลูกน้อยคนนี้ที่เป็นความอบอุ่นหนึ่ง เดียวที่เธอมีบนโลกใบนี้ เธอหลับตาแล้วค่อยๆปล่อยความคิด ล่องลอยไป

“ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ..” โทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะหนังสือได้ดังขึ้น เธอ ค่อยๆลืมตาขึ้น มองไปที่โทรศัพท์

แล้วค่อยๆพยุงตัวเองขึ้น หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเห็นคลิปวีดีโอที่ ส่งจาก “พิมมี่ ”

พี่สาวคนนี้อีกแล้ว ไม่ใช่ข้อความที่เป็นคลิปวีดีโอ เธอชินไปเธอค่อยๆพยุงท้อง แล้ว

ในคลิปชายหญิง โป๊เปลือยคู่หนึ่งกอดกันอยู่เตียง จุมพิตกันอย่างดูดดื่ม

พศ หน่อยสิเสียงออดอ้อนเขินอายของฝ่ายหญิง

ความยาวคลิปประมาณ3นาที ทั้งกอดรัดฟัดเหวี่ยงอย่าง ดุเดือด

ในคลิปนอกจากเสียงของฝ่ายหญิงที่ร้องมาเป็นๆ แล้ว มีเพียง

วีดีโอได้บอกนาราว่าสามีของเธอกับสาวของเธอกำลังทำ

กิจกรรมบนเตียง เหอะเธอหัวเราะพร้อม

เธอค่อยๆกลับ สองมือพยุงท้องที่กลมโตไว้อย่างเบาเธอสั่นไปทั้งตัว ไม่เรี่ยวแรง พอกำลังจะก้าวเดินสะดุดพรม หนาพื้นหายใจไม่ออก อยากลุกขึ้น แต่น้ำตาไหลรินกลับทำให้ ดวงตาพร่ามัวหมด

เธออดทนกับความเจ็บปวดแล้วลุกอีกครั้ง กลับรู้สึกขาร้อน วูบ ความรู้สึกที่แสนเสียงร้องก็หมดสติลงไป
ประตูห้องนอนได้เปิดออก คนใช้เห็นร่างผู้หญิงบนพื้น แล้ว ร้องลั่นเสียงดัง “คุณนายสาม คุณนายสามเป็นอะไรไปครับ”

ความรู้สึกสุดท้ายของนาราคือได้ยินเสียงลุงบีมคนดูแลบ้าน ได้ตะโกนเสียงดังว่า “คุณนายสามจะคลอดแล้ว รีบโทรหา คุณชายเร็วเข้า

จากนั้นเสียงรถพยาบาลดังขึ้นข้างหูของนาราอย่างไม่ขาด

สาย

เธอลืมตาอีกครั้ง แวดล้อมที่เต็มไปด้วยสีขาวได้บอกกับเธอว่า ตอนนี้เธอกำลังอยู่ที่โรงพยาบาล

ลูก?

เธอค่อยๆหันตัวแล้วอยากลุกขึ้นนิ่ง แต่เห็นพยาบาลกำลัง หยอดน้ำเกลือ ให้อยู่

พยาบาลเห็นเธอตื่นแล้วยิ้มพร้อมพูดว่า “คุณนายสาม คุณตื่น แล้ว”

นาราอ้าปากอยากพูด แต่รู้สึกว่าคอแห้งไม่มีเสียง

พยาบาลรีบเทน้ำที่อยู่บนหัวเตียง ป้อนให้เธอดื่ม “คุณนาย สามอยากพูดอะไรคะ”

“ลูกฉัน… คอของนาราเหมือนอัดเต็มไปด้วยสำลี ….. พยาบาลสกัดคำพูดอีกครั้ง แล้วช่วยนาราใส่สายน้ำเกลือเรียบร้อย

พยาบาลกําลังหันหลังจะเดินออกจากห้องคนไข้ นารารีบคว้า แขนของเธอไว้ พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้งว่า “ลูกฉันล่ะ อุ้มลูก มาให้ฉันสิ

“คุณนายสามคะ…เด็ก เด็กเสียแล้วค่ะ”พยาบาลก้มหน้าลง

“คุณพูดว่าอะไรนะ” นาราได้ยินพยาบาลพูดแล้วเหมือนเอาน้ำ เย็นราดตั้งแต่หัวจรดเท้า

“ขอโทษค่ะคุณนายสาม เด็กคลอดก่อนกำหนดแล้วขาดออกซิ เจน ทำให้เด็กออกมาก็ไม่หายใจแล้วค่ะ” เวลานี้พยาบาลก็

ร้องไห้ออกมา นาราจับแขนพยาบาลไว้อย่างแน่น ไม่เป็นไปไม่ได้ เขาไม่ ทางตาย เขาดิ้นอยู่ในท้องฉันอย่างสนุกสนานทุกวัน เขาจะตาย

ได้ยังไง รีบไปอุ้มเขามาให้ฉันสิ

นาราดึงเข็มสายน้ำเกลือออกอย่างแรง ไม่ทันได้ใส่รองเท้าก็ วิ่งออกไป

พยาบาลเห็นเลือดที่หยดจากมือเธอหยดแล้วหยดเล่า รีบคว้า เธอไว้ “คุณนายสาม เด็กเสียแล้วจริงๆค่ะ คุณรีบนอนลงเร็ว เลือดคุณไหลแล้ว”

“หลบไป”

นาราใช้แรงที่มีทั้งหมดผลักพยาบาลออก วิ่งออกไปห้องทารก อย่าง โซซัด โชเซ เห็นหมอเดินออกมา
แล้วรีบคว้าหมอไว้ “ลูกฉันล่ะหมอ ลูกฉันอยู่ไหน

คุณหมอเห็นนารา อึ้งไปสักพัก “ขอโทษด้วยค่ะ คุณนายสาม ตอนนั้นคูณเป็นลมหมดสติลงไป เด็กขาดออกซิเจนช่วยไว้ไม่ทัน ค่ะ ตอนนี้คุณเพิ่งคลอดลูกได้ไม่ถึงอาทิตย์ ควรพักผ่อนเยอะๆนะ คะ ส่วนลูกมีอีกได้นะคะ”

นาราฟังหมอพูดจบ ค่อยไปปล่อยมือลง เด็กขาดออกซิเจน ช่วยไว้ไม่ทัน

ลูก ขนาดลูกยังทิ้งแม่ไปเลยเหรอ

แม่ขอโทษลูก แม่ไม่ควรเป็นลม น้ำตาไหลอาบแก้มที่ซีดเซียว ของเธอ

“คุณนายสาม คุณนายสาม ทำไมไม่ใส่รองเท้าล่ะครับ เดี๋ยว

ไม่สบายได้นะครับ” ลุงบีมผู้จัดการบ้านรีบนำรองเท้ามาสวมให้

เธอ

เขาเพิ่งกลับไปได้เพียงครู่เดียว คุณนายสามก็ตื่นแล้ว เขารีบ

โทรหาคุณชาย

ในขณะที่ลุงบีมกำลังโทรศัพทร์ เธอเดินไปที่บันได แล้วเดินลง ไป

เธอยืนเสาต้นใหญ่หน้าโรงพยาบาลแล้วมองขึ้นฟ้า ลูกรัก ลูก รอแม่อยู่บนฟ้าใช่มั้ย แม่ไปอยู่เป็นเพื่อนลูกนะ

เวลานี้ “เอี๊ยด” รถคันนึงได้จอดหน้าโรงพยาบาล คณพศรีบ ลงจากรถโดยไม่ทันได้ปิดประตู แล้วรีบวิ่งตรงไปที่ลิฟต์
นาราเดินออกมาจากข้างเสา ค่อยๆเดินไปที่รถ ขึ้นไปนั่งที่นั่ง

คนขับแล้วปิดประตู เห็นกุญแจที่เสียบอยู่ เธอยิ้ม ยิ้มอย่างหมด หวัง เธอค่อยๆสตาร์ทรถ กลับรถออกจากโรงพยาบาลไป

คณพศเดินออกจากลิฟต์แล้วตรงเข้าคนไข้ เห็นเพียงเตียง

คนไข้ที่ว่างเปล่า เธอหายไปไหนแล้ว

เวลานี้ ลุงบีมรีบวิ่งเข้าไปอย่างลุกลี้ลุกลน “คุณชาย คุณนาย สามหายไปแล้ว”

“หายไปแล้ว ไหนเมื่อก็บอกว่าฟื้นแล้วไม่ใช่เหรอ” คณพศรู้สึก ถึงหัวใจที่เต้นแรง ตายิ่งกระตุกแรงกว่าอีก

เขาเดินไปที่ระเบียงอย่างวุ่นวายใจ เห็นรถที่ตัวเองเพิ่งขับมา

กำลังถูกขับออกจากโรงพยาบาล เขาตกตะลึงเหมือนจะหยุด

หายใจในทันทีทันใด

“นารา” เขาแย่งกุญแจจากมือลุงบีม แล้วโดดจากระเบียงชั้น สามลงไป เหล่าพยาบาลชั้นสองเห็นสไปเดอร์แมนโดดผ่านไป ต่างพากันตกตะลึงกันหมด

รถที่ขับซิ่งบนท้องถนนของนารา ข้างหลังมีรถตามมาอย่าง ติดๆ ในใจคณพศร้อนเหมือนกำลังถูกแผดเผา เห็นรถคันข้าง หน้ายิ่งขับยิ่งเร็ว หัวเขาเหมือนจะระเบิดเต็มที่

เขาลดกระจกลงตะโกนออกไปอย่างเสียงดัง “นารา รีบจอด รถ มันอันตราย คุณฟังผมพูดก่อน” ถึงแม้ว่าเสียงของเขาจะตะโกนดังลั่นเพียงใด นาราก็ไม่ได้ยินอะไรเลย

รถได้ขับขึ้นทางด่วน ออกจากเมืองเมืองธิตกุล มุ่งไปยัง สะพานสูงที่อยู่ใกล้ทะเล

เวลาเอกคณะศอกจะแตกสลาย เขาอยากแซงรถเธอ อยาก ขวางเธอไว้ แต่รถเธอขับเร็วจนน่าตกใจ ถึงแม้จะขับแซงไปขวาง

ไว้ได้ก็คงเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีการบาดเจ็บเกิดขึ้น

เขาทำได้เพียงคอยตะโกน ที่รัก ขอร้องล่ะ หยุดรถเถอะ”

นาราไม่ได้ยินเสียงตะโกนข้างหลังเลย เธอเห็นเพียงแค่ลูก ของเธอรอเธออยู่บนฟ้า

รถของเธอขับผ่านเส้นขอบฟ้าแล้วมุ่งขึ้นทางด่วนเลย

เห็นฉากกั้นบนสะพานแล้ว เธอหัวเราะแบบนี้อาจจะดีที่สุดก็ เป็นได้ เธอได้อยู่กับลูกพร้อมหน้ากันแล้ว โลกนี้ช่างโหดร้าย เหลือเกิน เธออยากหนีไปให้พ้น

ฉากกั้นยิ่งใกล้เธอเข้ามาทุกที รถดุจธนู อยู่กลางสะพาน เธอ ค่อยๆหลับตาลง ยิ้มที่มุมปากอย่างสวยหวาน แล้วพุ่งตรงไปข้าง หน้า……..