ตอนที่1 ความฝัน

ชานเมือง ปราสาทหรูหราแบบยุโรป

บนเตียงใหญ่ในห้องนอน มีหญิงสาวอายุน้อยคนหนึ่ง กําลังนอนหลับอยู่ เธอสวมเสื้อเชิ้ตบางตัวหนึ่งที่ไม่สามารถบดบังเรือน

ร่างสวยของเธอได้ จนทำให้คนรู้สึกอยากยื่นมือออกไป

จับต้อง

“อืม…”

จิลลาส่งเสียงออดอ้อนเหมือนเด็ก เธอค่อยๆตื่นขึ้นมา จากการนอนกลับ และค่อยๆลืมตา

การประดับตกแต่งเพดานห้องที่ซับซ้อน และห้อง

หรูหราที่แปลกตาปรากฏในม่านตาของเธอ

ที่นี้ที่ไหน?

เธอพยายามลุกขึ้นมาอย่างกระเสือกกระสน แต่พอ ยกมือกลับพบว่าข้อมือถูกล็อกกับกุญแจมือบนหัวเตียง บรรยากาศห้องที่เงียบสงบก็มีเสียง “ติ้งติ้ง” ดังขึ้น

ขณะที่จิลลาคิดอยากปลดกุญแจมือเสียงเงินแวววับ นั้นก็หันหน้าพบว่า ตัวเองเปลือยกายอยู่ เธอโกรธอย่าง ทันที
ใคร? ใครกันที่ไร้ยางอายกล้ามัดฉันไว้บนเตียงอย่าง นี้?

เธอพยายามออกแรงดึงกุญแจมืออย่างต่อเนื่อง และร้องตะโกนว่า “มีใครอยู่บ้าง! ช่วยด้วย! ปล่อยฉัน หน่อย!”

“นี่เธอ เธออยากให้ดูเรือนร่างหรอ?

น้ำเสียงเย็นชาพูดเสียดสีของผู้ชายภายในห้องดังขึ้น ทำให้เปลี่ยนบรรยากาศห้องทันที

จิลลาตกใจ คิดไม่ถึงว่าในห้องจะมีคนด้วย

เธอรีบหันหน้ามอง แต่เห็นเพียงผู้ชายที่นั่งท่า เรียบร้อยคนหนึ่งนั่งอยู่บนโซฟาหนังในที่มืดสลัว

เขามีหน้าตาหล่อเหลา รูปร่างสมบูรณ์ เหมือนกับเป็น ภาพวาดที่แขวนผนัง

เขาคือใคร?

ทำไม…ถึงคุ้นตาจัง?

แต่เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่เคยรู้จักผู้ชายที่อยู่เบื้องหน้า มาก่อน

“คุณเป็นคนมัดฉันไว้ตรงนี้หรอ? คุณคิดจะทำอะไร หรอ?”
“เป้าหมายของผม คุณน่าจะรู้ดี”

จิลลาไม่เข้าใจในคำพูดของผู้ชายแปลกหน้าคนนี้ ขณะที่สงสัยก็เงยหน้ามองก็เห็นเขาเดินมาเบื้องหน้า ของตัวเองแล้ว

“คุณ…”

ไม่รอเธอดึงสติกลับมา สายตาเย็นชาก็บังอาจมอง ประเมินเธอ

จิลลาเหลือบตาเห็นเสื้อเชิ้ตบางบนตัวเอง เธอเหมือน นึกอะไรบางอย่างออก ขณะที่เธอคิดจะยกมือมา ปิดปากไว้ แต่กุญแจมือกลับดึงมือเธอไว้ ทำให้เธอ ทําได้เพียงร้องตะโกน

“คุณอย่ามองนะ! อย่าเข้ามา!

สายตาที่ร้อนรุ่มของผู้ชายยังคงจ้องมองอยู่ จิลลา รู้สึกอับอายอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ใบหน้าอันเรียวเล็ก แดงระเรื่อเหมือนกุ้งที่เผาจนสุก

เธอรู้สึกแย่มาก และพยายามขยับเขยื้อนร่างกายเพื่อ ให้ปกปิด

เพราะท่าทางของเธอทำให้สายตาผู้ชายเปลี่ยนเป็น แววตายิ่งร้อนรุ่ม เหมือนกับเปลวไฟ

เขาก้าวเดินเข้ามาเพื่อกดดันเธอ “ตอนขายตัวเองให้ฉันก็ควรมีจิตสำนึก นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไปร่างกายของ คุณจะเป็นของผมทั้งหมด”

ขาย?

ขายอะไรให้เขาหรอ?

จิลลามึนงงแล้ว และแทบไม่รู้เลยว่าสิ่งที่เขาพูด หมายความว่าอะไร เธอรีบอธิบายว่า “คุณเข้าใจผิด อะไรหรือเปล่าคะ? ฉันไม่เคยเจอคุณมาก่อนเลย ฉันคือ ลูกสาวคนที่สองของตระกูลนิธิวรสกุล บ้านฉันมีเงิน ดัง นั้นฉันจะขายตัวได้ยังไง”

“แล้วนั้นคืออะไรหรอ? จิลลา!”

ผู้ชายแค่นหัวเราะอย่างประชดประชันออกมา พร้อม หยิบหนังสือสัญญาออกมาด้วย

จิลลาเบิกตามองด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ คิดไม่ถึงว่า เขาจะรู้ชื่อของตัวเอง!

และบนหนังสือสัญญายังมีประโยค “ยินยอมเป็นเมีย เก็บ” ด้วย และสิ่งที่คิดไม่ถึงก็คือ ข้างล่างมีลายเซ็นและ รอยพิมพ์มือของเธอด้วย

ซึ่งมีลายมือเหมือนกันเลย

เธอแทบไม่เคยเซ็นสัญญาประเภทนี้มาก่อน ตกลง เกิดอะไรขึ้น?
“ฉันเกลียดผู้หญิงที่ไร้สัจจะ”

จู่ๆผู้ชายก็ก้มตัวลง นิ้วมือที่เรียวยาวจับคางของเธอ ไว้อย่างแรง

และยื่นใบหน้าอันหล่อเหลาเข้ามา “อย่าทำให้ผมหมด ความอดทน”

ผู้ชายไม่มีท่าทางขุ่นเคืองเลย แต่กลับมีความน่าเกรง ขามที่ทําให้คนหวาดกลัว

จิลลารู้สึกหวาดกลัว และยิ่งขัดขืนอย่างรุนแรง “คุณ จำผิดคนแล้ว! นี้ไม่ใช่ฉันเป็นคนเซ็น ฉัน…อืม!”

ริมฝีปากบางของผู้ชายประกบบนริมฝีปากเธออย่าง ป่าเถื่อน โดยไม่ให้โอกาสเธอพูดอธิบายเลย

เขาทาบขาข้างเดียวบนขอบเตียง และร่างกายที่สูง ใหญ่ก็ค่อยๆทับลงไป จิลลาหวาดกลัวมาก และรู้สึกถึง ฝ่ามืออุ่นๆของผู้ชายทับบน…