บทที่89 เธอกำลังมโนภาพถึงฉันอยู่ใช่ ไหม

บทที่89 เธอกำลังมโนภาพถึงฉันอยู่ใช่ไหม

กู้อานหยานตกใจจนสะดุ้ง จิตใจก็วุ่นวายขึ้นมา

ทันที

รีบก้มหัวลงหลบสายตาไป ไม่กล้ามองแผงอก เปลือยเปล่าของเขาอีก

“ขอโทษ…… ” เธอยืนตรงขึ้นมา หยิบเสื้อคลุม

นอน

“ขอโทษที่ไม่สนใจฉัน หรือว่าขอโทษที่มองรูป ร่างของฉัน?” น้ำเสียงเรียบ ๆ ของชายหนุ่ม ทำให้ คนฟังไม่ออกว่าเขาคิดอะไรอยู่

กู้อานหยานกัดริมฝีปากไว้ ไม่รู้ว่าจะตอบคำถาม นี้ยังไง

หรืออาจจะ เป็นทั้งสองอย่าง เธอไม่พูดอะไร อยากจะช่วยเขาใส่เสื้อคลุมนอน แต่ว่าบาดแผลบนแขนนั้น

พอลังเลไปครู่หนึ่ง กู้อานหยานถึงลองถามดูว่า “คุณชายใหญ่มู่ หรือว่า คืนนี้นอนเปลือยกายไป ก่อนไหมคะ?”

“จะได้สะดวกให้เธอแอบมองตลอดเวลาเหรอ?” ประโยคนี้ ไม่มีแววล้อเล่นเลยสักนิด

ใบหน้ากู้อานหยานยิ่งแดงเข้าไปอีก ผู้ชายคนนี้ พูดอะไรเนี่ย?

ล้อเล่นยังหน้าตายได้ขนาดนี้!

ที่สำคัญคือ เธอรู้ว่าเขาไม่ได้ชอบล้อเล่น

“ฉันยอมรับว่ารูปร่างคุณชายใหญ่มู่ดูมีเสน่ห์จริง ๆ จนมีสาวมาหลงตั้งเยอะ แต่ว่าตอนนี้คุณชาย ใหญ่มู่บาดเจ็บอยู่ ถึงฉันจะอดอยากปากแห้งมาก แค่ไหน ก็ไม่ถึงขนาดฉวยโอกาสตอนคนกำลัง ลำบากอยู่หรอก” วัน ๆ เอาแต่มโนภาพว่าเธอจะทำอะไรเขา ผู้ชาย แบบนี้ เป็นคนที่หลงตัวเองจริง ๆ

แต่ว่า หน้าตาแบบนี้ เขาก็มีทุนเดิมให้หลงตัวเอง จริง ๆ แหละ

กู้อานหยานก็ยังอดไม่ได้พึมพำบ้าง “ตอนนี้คุณ บาดเจ็บอยู่ ยังไม่แน่ว่าจะพละกำลังบางอย่าง ไหม ฉันจะไปหวังอะไรจากคุณล่ะ?”

เธอแค่อยากจะแสดงออกว่า ตอนนี้ตัวเองไม่ได้

คิดฟุ้งซ่าน

แต่ว่าพอคำพูดพวกนี้พูดออกไป ก็เหมือนรสชาติ จะเปลี่ยนไปทันทีเลย

คิ้วดกหนาของมู่จ้านเป่ยย่นเข้าหากัน นัยน์ตา จ้องเธอเขม็ง “รังเกียจฉันว่าไม่มีเรี่ยวแรงเหรอ? ”

นัยน์ตาของเขาสีเข้มขึ้น ดูออกว่าไม่พอใจ อยู่ ๆ ก็คว้าข้อมือเธอมาจับไว้ สายตาคมเฉียบ จะลอง ดูไหมล่ะ?” “ไม่ ไม่ต้องเกรงใจ ไม่มีความจำเป็นแบบนี้

กู้อานหยานจิตใจหวาดหวั่น รีบร้อนดึงมือออก จากฝ่ามือใหญ่ของเขา เกือบจะตกใจแย่แล้ว

ยิ่งใกล้ชิดกันนานขึ้น ก็ยิ่งรู้จักด้านใหม่ ๆ ของ เขามากขึ้นไปอีก

ยิ่งเข้าใจมากขึ้น ก็ยิ่งรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ไม่ เหมือนกับเมื่อชาติที่แล้วเลย

เขาไม่ได้เป็นเพียงแค่นักธุรกิจ เขายังมีร่างกาย ที่แข็งแกร่งกว่าทหารหน่อยพิเศษอีก

คืนนี้เธอได้เห็นอย่างชัดเจน เขาคนเดียวเฝ้าอยู่ ข้างหน้าเธอ ด้วยมีดแค่เล่มเดียว เท้าแม้แต่ก้าว เดียวก็ไม่เคยขยับ ยังสามารถคุ้มกันพวกเขาได้ แบบไม่มีช่องให้ลมผัดผ่านเข้ามาเลย

ผู้ชายคนนี้ทำให้คนคาดคิดไม่ถึงจริง ๆ ครั้งแล้ว ครั้งเล่าที่ลบล้างทุกสิ่งที่เธอเข้าใจต่อตัวเขา ร่างกายที่แข็งแกร่งขนาดนี้ พละกำลังที่น่ากลัว ขนาดนี้ ถ้าหากเอามาใช้กับตัวเธอทั้งหมด…..

ครั้งแรกที่อยู่บนรถ เธอโดนวางยาจน สะลึมสะลือ รู้สึกแค่ว่าหลังจากเสร็จเรื่องแล้ว แม้แต่เธอเดินก็ยังลำบาก

สําหรับตอนนั้น เธอมีสติอยู่แค่น้อยนิด ยังพอจํา ได้ราง ๆ ว่าพละกำลังที่เขากระแทกลงบนตัวเธอ นั้นน่ากลัวแค่ไหน

แต่ว่าเรื่องราวทั้งหมดเป็นยังไงนั้น เธอก็ยังนึก ไม่ออกอยู่ดี

ตอนนี้มาคิด ๆ ดู ไม่เพียงหน้าแดงใจเต้นเร็วขึ้น ร่างกายก็ค่อย ๆ ร้อนขึ้นมานิดหน่อย

มู่ล้านเป่ยจ้องหน้าแดง ๆ ของเธอ อยู่ ๆ นิ้วเรียว ยาวก็ถูกยกขึ้นมา โบกอยู่ตรงหน้าเธอไปมา

“นี่เธอกำลังมโนภาพอยู่เหรอ?” “มโน…….มโนภาพเหรอ? มโนภาพอะไร?”

มโนภาพ……เหมือนกับว่า จะมโนภาพว่ากำลังมี อะไรกับเขาจริง ๆ ……มโนภาพอย่างว่าแบบ

กู้อานหยานหายใจติดขัด แก้มโดนปลายนิ้วของ เขาวาดผ่าน อุณหภูมิบนผิวหนังของชายหนุ่มร้อน จนทําให้เธอขาอ่อน

“ไม่ ไม่มีเรื่องแบบนั้น!”

เธอมโนภาพว่ามีอะไร……..แบบนั้นกับเขาได้ยัง ไง! นี่มันเรื่องล้อเล่นอะไรกัน?

ใบหน้าเรียวเล็กที่กำลังแตกตื่น แดงจนเหมือน ลูกมะเขือเทศที่สุกปลั่ง

ท่าทางของยัยเด็กนี่ ในที่สุดก็ทำให้มู่ล้านเป่ย รู้สึกมีความสุขขึ้นมา

อารมณ์ที่ไม่ดีมาตลอดทั้งคืน ก็สลายไปพอ สมควร

เขานั่งพิงอยู่ที่หัวเตียง เหล่มองไปที่เธอ “ในเมื่อ เธอชอบดูรูปร่างของฉันขนาดนี้ ฉันก็ไม่ได้ขึ้ เหนียวจนไม่ให้เธอดูหรอก”

เขากางแขนออก และทําท่าทางเปิดอกอ้าซ่า!

กู้อานหยานอายจนอยากจะตายอยู่แล้ว! ที่ทำให้ คนน่าอายที่สุดคือตอนที่เขากางมือออกนั้น เธอ กลับอดใจไม่ไหวจ้องมองเขามากขึ้นไปอีก!

ไหล่ของเขากว้างขวางดูมีความปลอดภัย แผ่น อกของเขากล้ามแน่นดูเซ็กซี่ แขนของเขามีแต่ กล้ามเนื้อล้วน ๆ ดูก็รู้เลยว่าเต็มไปด้วย พละกำลัง

ถ้าผู้หญิงได้พิงอยู่ในอกเขา หนุนอยู่บนกล้าม หน้าอก แล้วโดนแขนแข็งแกร่งทั้งสองข้างของ เขากอดไว้ จะเป็นเรื่องที่มีความสุขขนาดไหนกัน

“จะเข้ามาไหม?” เสียงที่ไพเราะของชายหนุ่ม เต็มไปด้วยกลิ่น อายของความเย้ายวน

เธอไม่รู้ว่าตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่ แต่ว่าทั้งตัว เหมือนจะโดนน้ำเสียงของเขากลิ่นอายของเขา พันเกี่ยวกันไว้หมดแล้ว

เธอไม่มีแรงจะไปคิดวิเคราะห์อะไรแล้ว แม้ กระทั่งตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ก็ไม่รู้ ได้แต่ สะลึมสะลือเดินไปหาแผงอกกว้างที่ทำให้คน เฝ้าคะนึงหานั้น

ใช่ ก็คือแผงอกของเขานั่นเอง ร่างนี้ที่ทำให้ผู้ หญิงหลงรักอย่างบ้าคลั่ง

ก่อนที่กู้อานหยานจะไหวตัวกลับมา เธอก็ได้ยื่น มือออกไปแล้ว และปลายนิ้วก็สัมผัสอยู่บนแผง อกของเขาแล้ว และวาดไปตามเส้นร่องกล้ามของ เขาเบาๆ

มู่จ้านเป่ยคิดไม่ถึงว่ายัยเด็กนี่จะหลงเสน่ห์ของ เขาเข้าจริง ๆ สายตามที่ลุ่มหลงของเธอตกอยู่บน ตัวเขา เหมือนกับดื่มเหล้าเมายังไงยังงัน ทําให้ เขาพึงพอใจในความเป็นชายชาตรีของเขาเอง มาก

เขาตัดสินใจแล้วว่า เรื่องราวของคืนนี้จะถูก ลบล้างไปให้หมด และไม่โกรธแล้ว

ฝ่ามือใหญ่แตะลงที่หลังเอวของเธอ แล้วดึงเธอ เข้าหาตัวเองเบา ๆ น้ำเสียงที่แหบต่ำเป็น เอกลักษณ์ของเขา ถึงเสียงจะแหบ แต่ก็ยั่วยวน คน “อยากได้ไหม?”

ใครก็พูดไม่ชัดเจนวินาทีนี้คนยั่วยวนคือใคร และ คนลุ่มหลงคือใคร?

คือเธอหรือคือเขา แม้แต่มู่บ้านเป่ยเองก็ไม่รู้

รู้แต่เพียงว่าตอนที่เธอพิงอยู่ที่อกเขาอย่างว่า ง่ายนั้น สัตว์ประหลาดตัวเล็กที่ถูกฝังลึกอยู่ในตัว เขา ก็ถูกปลุกตื่นขึ้นมาทันที

ฝ่ามือใหญ่ที่อยู่ที่เอวเธอก็กระชับแน่นขึ้น กล้าม เนื้อหดเกร็ง แสดงออกให้เห็นถึงความอดกลั้น และลังเลในวินาทีนี้ของเขา

คนที่อยากได้เป็นเธอ หรือว่าเป็นตัวเขาเอง? เขาก็แยกไม่ออก

ความรู้สึกที่เสียการควบคุมง่าย ๆ แบบนี้ เป็นสิ่ง ที่เขารังเกียจและต่อต้านที่สุดในชีวิต แต่ว่าวินาที นี้ การเสียการควบคุมนี้กลับทำให้เขาไม่มี เรี่ยวแรงต่อต้านแล้ว

เพราะฉะนั้น ก็จะไม่ต่อต้านแล้ว

เขารีบกระชับแขนเข้ามา ข้งเธอไว้ในอ้อมกอด ก้มหัวลง แล้วบดขยี้อย่างแรงลงไปที่กลีบปาก บางทั้งสองกลีบที่เขาเฝ้าถวิลหามาเนิ่นนาน…….

อยู่ ๆ ข้างนอกก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

แค่ความเคลื่อนไหวนิดเดียว ก็ทำให้หญิงสาวที่ เหมือนเมาแล้วล้มลงในอ้อมกอดของคุณชาย ใหญ่มู่ลืมตาโต วินาทีต่อมา ก็ได้สติกลับ คืนมาทันที! นี่เธอกำลังทำอะไร? เมื่อกี้เธอทำอะไรลงไป บ้าง?

คิดไม่ถึงว่าตัวเองจะเดินมาถึงตรงหน้ามู่บ้านเป่ย แล้วก็ลูบ…..แผงอกของเขา กระทั่งส่งตัวเองไป อยู่ในอ้อมกอดเขาด้วยตัวเอง

แล้วตอนนี้ พวกเขากำลังทำอะไรอีก?

เธอล้มตัวลงในอ้อมกอดของคุณชายใหญ่มู่ คุณ ชายใหญ่มู่ก้มหัวลงมา ใบหน้าทั้งสองห่างกันไม่ ถึงหนึ่งนิ้ว!

พวกเขา…… ความหมายของเขาคือจะจูบเธอเห

รอ?

“อ้า!” กู้อานหยานเหมือนเพิ่งตื่นจากฝัน ตกใจ จนใช้แรงผลักที่แขนเขาทีหนึ่ง รีบหนีออกจาก อ้อมกอดของเขาทันที!

ขณะที่ไม่ทันระวัง ก็ผลักโดนตำแหน่งที่มู่บ้านเป่ ยมีบาดเจ็บพอดี ชายหนุ่มขมวดคิ้วน้อย ๆ ความเจ็บปวดลอยผ่าน

แววตาเขาไป

ถึงแม้ว่าโดนฟันแล้วจะไม่ร้องออกเสียง แต่ก็ไม่ ได้แปลว่า เขาจะไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด!

ลุ่มหลงในกามเป็นสิ่งที่ไม่ดี! มันเป็นคำพูดที่ถูก จริง ๆ !

“เลือด เลือดไหลแล้ว!” กู้อานหยานจ้อง บาดแผลที่ถูกทำให้เลือดไหลอีกครั้งของเขา ตกใจจนวิญญาณเกือบหลุดลอยไปแล้ว!

เพราะเมื่อกี้เธอใช้แรงผลักเขาทีหนึ่ง ทำให้ บาดแผลของเขาที่กว่าจะสมานกันได้นิดหน่อยนั้น ฉีกออกอีกแล้ว!

เลือดสด ๆ ไหลออกจากบาดแผล ทำให้เปื้อนไป ผืนหนึ่ง และทิ่มแทงตาเธอจนเจ็บ

จมูกของกู้อานหยานแสบขึ้น รีบพุ่งตัวไปที่ประตู แล้วเปิดประตูออกอย่างเร็ว “ให้เย่หานเข้ามา

เร็ว!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ