บทที่268 หรือแม้แต่เขาก็โดนหลอก ?
บทที่268 หรือแม้แต่เขาก็โดนหลอก ?
ถึงจะจ่ายเงินไปแล้ว แต่ พวกเขาไม่ได้เป็นคนพิเศษอะไร การตรวจผลDNAของโรงพยาบาลต้องรอสี่สิบแปดชั่วโมง ถึงจะได้ผลมา
เพราะวันถัดมาคือวันหยุดสุดสัปดาห์ มู่เจ๋อหนานกลับโทร มาแต่เช้า ถามเธอว่ามีเวลาไปทะเลกับเขาไหม
กู้อานหยานกลับไปที่หอพัก นอนไปแค่สามชั่วโมง ก็ได้ รับสายของ เจ๋อหนาน
พอคิดว่าเมื่อคืนหยางอึก็อยู่กับตัวเองทั้งคืนยันสว่าง ดัง นั้นวันนี้ เธอเลยพามาแค่ซูเสี่ยวหมี่กับเห้อหลิงจือ
“ทําไมท่าทางคุณดูอดหลับอดนอน ? เมื่อคืนออกไปทำ อะไรผิดมาเหรอ ?
ตอนที่ทั้งสามคนออกมาจากหอพัก กู้อานหยานก็ก้มหน้า ลง เดินด้วยท่าทางใกล้จะหลับ ช่างน่าสงสัยมาก
“คงไม่ใช่ว่าเมื่อคืน คุณชายรองเจียงไปหาคุณอีกแล้ว สินะ ? ”
เห้อหลิงจือรู้สึกต่อกู้อานหยานกับคุณชายรองเจียงคู่นี้ มองโลกในแง่ดีมาก
คุณชายรองมีความสง่าผ่าเผย หน้าตาหล่อเหลาไร้ที่ติ อย่างนั้น เหมาะสมกับอานหยานของพวกเขา มีคุณสมบัติ เพียงพอ
ควรจะพูดว่า เหลือกินเหลือใช้ตลอดเวลา
กู้อานหยานอยากจะกลอกตาใส่ คุณชอบคุณชายรอง เจียงมากขนาดนั้น ทำไมไม่ไปจีบเอง ? ”
“ฉันชอบจริงๆนี่ ชอบจนทุกครั้งที่มองเขา อยากจะน้ำลาย
ไหล”
เห้อหลิงจือไม่ปิดบังความชื่นชอบที่ตัวเองมีต่อคุณชาย รองเจียง เธอพูดยิ้มๆ : “น่าเสียดาย คนที่เขาสนใจไม่ใช่ ฉัน”
“คือว่า อานหยาน แม้แต่ฉันก็มองออก คุณชายรองรู้สึกกับคุณ อย่าปฏิเสธเลย
“ใช่ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าชอบ จะอยู่กับคุณตลอดเหรอ ? คุณ ไม่รู้เหรอ ช่วงที่คุณป่วย ……
“ช่วงที่ฉันป่วย เป็นคุณชายรองเจียงที่อยู่กับฉันตลอด จริงๆเหรอ ? ”
ที่จริงในใจกู้อานหยานไม่มากก็น้อย รอคอยหน่อยๆ ส่วน รอคอยอะไรนั้น เธอไม่กล้าคิดลึก
แค่ตอนนั้น ช่วงที่หมดสติไป รู้สึกว่า คนที่อยู่ข้างๆตัวเอง เป็นผู้ชายอีกคน
ส่วนอีกคน เธอไม่กล้าคิด แต่กลับเป็นผู้ชายที่คิดถึง
แต่ช่วงนั้น ตัวเองป่วยจนหมดสติ สรุปคือจำผิดคนหรือไม่ เธอก็ไม่รู้
แต่แล้วตอนที่ฟื้นขึ้นมา คนที่นั่งอยู่ข้างๆก็มีแค่เจียงนาน
“แน่นอนว่าเป็นคุณชายรองเจียง ไม่งั้นคิดว่าจะมีใคร อีก ? ”
ถึงแม้ตอนนั้น คนของคุณชายรองเจียงจะเฝ้าอยู่ทางเดิน พวกเขาจะไปเจอเธอครั้งหนึ่งก็ยากมาก
แต่ ทุกครั้งที่ไปเจอเธอ คนที่อยู่ในห้องคนไข้ต่างเป็น คุณชายรองเจียง
งั้นลองถามดู นอกจากคุณชายรองเจียง ใครจะอยู่เฝ้าเธอ ทุกวันได้ ?
“ยัยโง่นี่ ความสุขอยู่รอบๆแต่กลับไม่รู้ตัวจริงๆเลย ถ้าเขา ไม่ชอบคุณ เรื่องอะไรที่ต้องดีกับคุณขนาดนี้ ? ”
ซูเสี่ยวหมี่เข้าใจดี อานหยานรู้สึกต่อคุณชายใหญ่กลัว ว่าจะเป็นแค่ความสัมพันธ์ที่ตัดไม่ขาด
แต่ ตอนนี้คุณชายใหญ่คู่กับกู้เวยจืออยู่ด้วยกัน เป็นเรื่อง ที่ทุกคนต่างรับรู้
วันๆ เวยคือเอาแต่แสดงความรักของตัวเองกับคุณชาย ใหญ่มู่ใน weibo ทุกครั้งที่เห็น ต่างรู้สึกไม่เข้าตาอย่างมาก
แต่ว่า ทุกครั้งก็ทนไม่ไหวไปเปิดดู ซูเสี่ยวหมี่เธอก็รู้ว่าไม่ ควรแต่ก็ทํา
เธอไม่พอใจแทนอานหยานจริงๆ ดังนั้น ทุกวันก็แทบจะ อยากเห็นข่าวกู้เวยจือถูกคุณชายใหญ่มู่ทิ้ง
แต่ว่า คนดีมักจะตายไว้ คนเลวมักจะอายุยืน
แต่ผู้หญิงที่สมควรตายนั่น ไม่ใช่แค่อยู่ที่ห้องพักว่างเจียง เก๋อของคุณชายใหญ่ดู่ แต่ยังเข้าบริษัทมู่ชื่อกรุ๊ป วันๆอยู่ กับคุณชายใหญ่มู่ !
อัพลงweiboวันละกี่โพสต์ ต่างเป็นเกี่ยวกับเธอกับคุณ ชายใหญ่มู่ !
สรุปคือ ดูเธอจนโกรธแทบจะกระอักเลือดแล้ว !
ยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ ซูเสี่ยวหมี่บ่นขึ้นมาอย่างทนไม่ ไหว : “ตอนแรกคุณชายใหญ่มู่ก็ไม่มองกู้เวยจื่อสักนิด ต่อ มาทำไมกลายเป็นแบบนี้ได้ ? ”
“คุณก็เห็นเรื่องของกู้เวยจือกับคุณชายใหญ่มู่แล้วใช่ ไหม ? “เห้อหลิงจือโน้มเข้าไป
ถึงเธอจะรู้ความสัมพันธ์ของกู้อานหยานกับคุณชายใหญ่ มู่ แต่ พวกเขาไม่ใช่ว่าถอนหมั้นแล้วเหรอ ?
ในใจของเห้อหลิงจือคิดว่า การแต่งงานเพื่อผลประโยชน์ ของคุณชายใหญ่คู่กับกู้อานหยาน เลิกก็เลิกไปเถอะ
ไม่เห็นว่าอานหยานมีอะไรที่ไม่พอใจ ดังนั้น เธอก็ไม่ สนใจ
พูดถึงเรื่องของกู้เวยจือกับคุณชายใหญ่มู่ ทั้งเมืองเป่ยหลิ งมีใครไม่รู้บ้าง ?
ยังไงซะ คุณชายใหญ่ก็เป็นคนที่มีค่ามากที่สุดในเมือง เป่ยหลิง เศรษฐีหนุ่มโสดที่ทุกคนต่างอยากจะแต่งงานด้วย
มูลค่าทางข่าวบันเทิงของเขา ยังสูงซะยิ่งกว่าพวกดารา ซะอีก !
“กู้เวยฉือนี้ เมื่อก่อนไม่เคยเข้าตาคุณชายใหญ่มู่สักนิด คน ที่ฉันรู้จักเคยเห็นตอนที่พวกเขาอยู่ด้วยกันในงานเลี้ยง คุณ ชายใหญ่มู่ไม่สะบัดกู้เวยจือออกเลย”
“คุณมีเรื่องซุบซิบพวกนี้ด้วยเหรอ ? “เรื่องซุบซิบนินทา ซู เสี่ยวหมี่ก็เข้ามาทันที
เห้อหลิงจือมักจะภูมิใจมาตลอด กับข่าวซุบซิบของตัวเอง
“ข่าวของฉันเยอะมากนะ คุณรู้ไหม ? ก่อนที่อานหยานกับ คุณชายใหญ่มู่หมั้นกัน หลายครั้งที่กู้เวยจืออยากใกล้ชิด กับคุณชายใหญ่มู่ น่าเสียดาย ที่เขาไม่สนเลย
“ต่อมา กู้เวยจือก็ไม่รู้ว่าทำไมไปคบกับคุณชายรองมู่ แต่ ฉันเดานะ ก็เพราะอยากเข้าใกล้คุณชายใหญ่
ดูตอนนี้สิ ที่เดาไว้ก็เป็นจริงแล้วใช่ไหม ?
ผู้หญิงคนนั้นจงใจที่จะอยากเข้าใกล้คุณชายใหญ่ จู่ๆจะ เลี่ยนเป้าหมาย ไปอยู่กับคุณชายรองมู่ได้ไง ?
ทุกอย่าง ซ่อนไว้เหมือนแค่เอาผ้ามาปิดตา
“ฉันแค่ไม่เข้าใจ เมื่อก่อนคุณชายใหญ่มู่เย็นชากับกู้ เวยจือขนาดนั้น ทำไมจู่ๆ แค่แป๊บเดียว ก็ดีต่อเธอได้ขนาด นี้?”
“ผียังรู้เลย อาจจะโดนผีครอบงำก็ได้…..
กู้อานหยานเดินไปด้านหลังพวกเขา ถูกสองคนนี้นินทาจน ลืมสนิท
แต่ เห้อหลิงจือพูดถึงตรงนี้ เธอก็คิดไม่ออก
จากนิสัยของคุณชายใหญ่มู่ คนที่เขาไม่ชอบ ก็ยากที่จะ เปลี่ยน
ชาติที่แล้วกู้เวยจือจีบเขาหลายปี เขาก็ไม่ได้อนุญาตให้กู้ เวยจือเข้ามาพักที่บ้านตัวเอง แต่ ชาตินี้กลับ…….
ที่จริงแล้ว ไม่มีเหตุผลมาก
งั้นถ้าหาก คุณชายใหญ่มู่เหมือนกับคุณท่านหญิง คิดว่า กู้เวยจือคือหลานของคุณท่านหญิง คุณชายใหญ่มู่ทำเพื่อ คุณท่านหญิง ก็เลยยอมให้กู้เวยจือพักอยู่ที่บ้านตัวเอง ล่ะ ?
ความเป็นไปได้นี้ จะเป็นไปได้หรือไม่ ?
กู้เวยจือไม่ใช่แค่หลอกคุณท่านหญิง แต่ยังหลอกคุณ ชายใหญ่มู่ ?
ดังนั้น เช้าวันนั้นคุณท่านหญิงจึงพูด ว่าจะพูดกับคุณท่าน และคุณชายใหญ่มู่ให้ชัดเจน …….
“อานหยาน คุณเป็นอะไรไป ? “ตอนที่ซูเสี่ยวหมี่กับเห้อ หลิงจือไม่รู้ตัวนั่นเอง ก็ทิ้งระยะห่างกับเธอไว้นานแล้ว
ทั้งสองหันมาทันที เดินไปตรงหน้ากู้อานหยาน จับมือ เธอ : “ไม่สบายเหรอ ? ไม่สบายก็ไม่ต้องไป บอกคุณชาย รองมู่ พวกเราไม่ไป
“ไม่เป็นไร แค่คิดอะไรน่ะ”ก้อานหยานยิ้ม เร่งฝีเท้า
อย่างไรเพื่อตอบแทนบุญคุณนี้แล้ว จบนานแล้ว และก็ ถือว่าจบเรื่องนี้นานแล้ว
ยังไงซะ ทุกคนต่างยุ่งมาตั้งนาน ก็ถือโอกาสเที่ยวในวัน หยุดซะเลย ก็ไม่เป็นไร
มู่เจ๋อหนานรออยู่ด้านนอกประตูหลังของเจียงชื่อกรุ๊ปนาน แล้ว ถึงแม้จะไม่ได้นอนทั้งคืน แต่วันนี้ดูแล้ว ท่าทางยัง สง่างามอยู่
กลับเป็นกู้อานหยาน ที่ขึ้นรถไปก็ทรุดตัวลง หลับตาลง
มู่เจ๋อหนานมีหลายอย่างอยากพูดกับเธอมาก น่าเสียดาย ยัยนี่เหนื่อยจนหลับไป เขาก็ไม่อยากปลุกเธอตื่น
กลับเป็นสองสาวด้านหลังที่ส่งเสียงเจื้อยแจ้ว เอาแต่ถาม เรื่องทะเล จนทําให้เขาปวดหัว
แต่ว่า พวกเธอเป็นเพื่อนของอานหยาน เขาก็เลยรักไป ด้วย ได้แต่พยายามพูดโน้มน้าวตัวเองและอดทน
ครึ่งชั่วโมงถัดมา รถก็หยุดลงทันที
กู้อานหยานขยี้ตาตัวเอง เพิ่งลงรถ ก็ได้ยินเสียงทะเลพัด เข้า ทําให้เธอหายสะลึมสะลือ
เงยมองไป กลับเห็นพระอาทิตย์บนชายหาด ร่างอ้อนแอ้นนั้น ยืนต้านลมอยู่…….
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ