บทที่265 คุณต้องควบคุมตัวคุณเอง
บทที่265 คุณต้องควบคุมตัวคุณเอง
เหงื่อ ใกล้หน้าทั้งสองคนมากขึ้นเรื่อยๆ
รถเปิดแอร์ แต่ อุณหภูมิในรถกลับค่อยๆสูงขึ้น
สองมือของกู้อานหยานอยู่ที่หน้าอกเฉียงนาน ถึงแม้จะมี เสื้อเชิ้ตกั้นไว้อยู่ แต่กลับรู้สึกถึง ร่างกายของผู้ชายที่อยู่ใต้ ฝ่ามือ และอุณหภูมิก็ไม่หยุดเพิ่มขึ้น
เธอเสียใจที่ปากตัวเองไม่รู้จักกาลเทศะ ขัดขวาง ถ้ารู้ แบบนี้ ก็คงไม่พูดเรื่องแบบนี้กับเขาหรอก
ไม่มีผู้ชายคนไหนที่เผชิญหน้ากับสิ่งที่น่าสงสัยแบบนี้ แล้วยังทำตัวไม่สะทกสะท้านได้
เธอแค่คิดไม่ถึงว่าเขาจะโกรธได้ถึงขั้นนี้ !
“เจียงนาน…….
ทันใดนั้น เอวด้านหลังก็ดิ่งลงไป ถูกเขาดึงไปทั้งตัว
กู้อานหยานตกใจมาก ขัดขืนอย่างตื่นตระหนก : เจียง นาน คุณต้องควบคุมตัวเอง ! ”
“ทำไมต้องควบคุมด้วย ? คุณ……เจียงนานหายใจทุ้มต่ำ เสียงแหบแห้ง : “ไม่ใช่ผู้หญิงของใครอีกแล้ว”
“ไม่ งั้นก็ไม่ใช่ผู้หญิงของคุณ ! “แขนของเธอเรียวเล็ก แรงนิดเดียว ใกล้จะค้ำไว้ไม่อยู่แล้ว
เจียงนานหลับตาลง เดิมทีแค่ไม่อยากเห็นหน้าของเธอก็ อาจจะควบคุมได้หน่อย
แต่คิดไม่ถึง พอหลับตาลง กลับคิดถึงภาพเธอนอนลงอยู่ ใต้ตัวเอง ร่างเล็กๆที่ถูกเขารังแก
พอคิด ตัวก็เกร็งยิ่งขึ้น เหงื่อที่ศีรษะก็ยิ่งมากขึ้น
“ผมรู้สึก……ร่างกายถูกร่างเล็กนุ่มๆของเธอทับไว้ เขา..…… ทนไม่ไหวแล้ว !
นิ้วทั้งห้ากำแน่นอยู่ด้านหลังเธอ ตอนที่กำลังจะดึงเธอ เข้าหาตัวเอง ทันใดนั้น ใบหน้าที่เย็นชาก็เข้ามาในหัวเขา
เจียงนานลืมตาขึ้น หน้าเล็กๆที่ดินรนด้วยความหวาดกลัว ของกู้อานหยานเข้ามาในตา
เขาตกใจจากการเสียการควบคุมของตัวเอง มือคลาย ออก กู้อานหยานก็ลงมาจากตัวเขาทันที เปิดประตูรถออก
ร่างเล็กๆนี้ ก็หนีไปทันที
เจียงนานก้มหน้ามองตัวเอง กางเกงคับแน่น !
“สมควรตาย ! “เขาพูดเสียงหม่น ไม่ได้ตามไป เอาแต่พิง ที่เบาะเก้าอี้ หลับตาลง
หน้าอกที่ร้อนแรงยังไม่หยุดกระเพื่อมขึ้น เสียงทุ้มหอบๆ นั้น ทำให้ทั้งคืนดูอบอุ่นคลุมเครือขึ้นมา
เขาใจร้อนต่อยัยเด็กกู้อานหยานนี้ได้ไง ? เด็กสาวแสน ซนแบบนี้ ไม่ใช่เป็นแบบที่เขาชอบเลย
แต่ ร่างกายหลอกคนไม่ได้ ความใจร้อนเมื่อครู่ ทำเธอ ตกใจแล้วใช่ไหม ?
เขาไม่เข้าใจว่าตัวเองเป็นอะไร หรือเพราะว่า ไม่เคย สัมผัสผู้หญิง ?
ตอนนี้ แค่แตะต้อง ร่างของทั้งสองก็ใกล้ชิดกัน เสียการ ควบคุมเลย ?
เขาควรหาผู้หญิงมามีความรักสักครั้งหรือเปล่า ให้ตัวเอง
ปกติสักหน่อย ?
ไม่อย่างนั้น ก็เอาแต่คิดถึงยัยเด็กนั่น แม้แต่เวลาทำงาน ก็ อยากเจอเธอ นี่มันไม่ใช่เรื่องดีเลย
ต้องเป็นเพราะไม่เคยอยู่กับผู้หญิงคนไหนแน่ เลยทำให้ ความคิดถูกรบกวนได้ง่ายขนาดนี้
ตอนลืมตามาอีกครั้ง ความใจร้อนก็เย็นลงไปครึ่งหนึ่ง
เขาผิดประตูรถ ตามไป
กู้อานหยานกำลังเดินที่ถนน คิดจะกลับไปที่อาคาร สํานักงานของบริษัทเมษามีเดีย
แต่เขตพื้นที่ของเจียงซื่อกรุ๊ปใหญ่มาก ดึกขนาดนี้แล้ว ก็ ยังไม่เห็นรถชมวิวผ่านมาเลย
พึ่งขาสองข้างนี้เดินไป ระยะห่างเท่านี้ ไม่มีทางที่ไปถึงได้ ในครึ่งชั่วโมงแน่
ด้านหลัง ตอนที่รถค่อยๆขับมาที่ข้างๆเธอ หน้าต่างรถก็ เลื่อนลง ใบหน้าที่ใจเย็นของเจียงนานก็ปรากฏตรงหน้า เธอ
“ขึ้นรถ”เสียงของเขายังแหบหน่อยๆ แต่ใจเย็นลงแล้ว
กู้อานหยานเหลือบมองเขา ลังเลอย่างมาก
“เพราะคุณพูดมั่วซัวเอง นี่แค่ลงโทษ ! “สีหน้าเจียงนาน
ไม่ค่อยดี
เกิดเรื่องแบบนี้ ตอนนี้เสียเปรียบไม่ใช่เธอ แต่เป็นเขาเอง
ใช่ไหม ?
เขารังแกเธอตรงไหน ? แต่ใบหน้าของเขาเสียหน้าจริงๆ
แต่เขตพื้นที่ของเจียงซื่อกรุ๊ปใหญ่มาก ดึกขนาดนี้แล้ว ก็ ยังไม่เห็นรถชมวิวผ่านมาเลย
พึ่งขาสองข้างนี้เดินไป ระยะห่างเท่านี้ ไม่มีทางที่ไปถึงได้ ในครึ่งชั่วโมงแน่
ด้านหลัง ตอนที่รถค่อยๆขับมาที่ข้างๆเธอ หน้าต่างรถก็ เลื่อนลง ใบหน้าที่ใจเย็นของเจียงนานก็ปรากฏตรงหน้า เธอ
“ขึ้นรถ”เสียงของเขายังแหบหน่อยๆ แต่ใจเย็นลงแล้ว
กู้อานหยานเหลือบมองเขา ลังเลอย่างมาก
“เพราะคุณพูดมั่วซัวเอง นี่แค่ลงโทษ ! “สีหน้าเจียงนาน
ไม่ค่อยดี
เกิดเรื่องแบบนี้ ตอนนี้เสียเปรียบไม่ใช่เธอ แต่เป็นเขาเอง
ใช่ไหม ?
เขารังแกเธอตรงไหน ? แต่ใบหน้าของเขาเสียหน้าจริงๆ
รองเท้าเขาวางไว้ที่คันเร่ง เตรียมเร่งความเร็วออกไป
“ฉันขึ้น ! “กู้อานหยานพูดทันที
ในที่สุดรถก็จอดลง เธอเปิดประตู รีบก้าวขึ้นไป
แต่ครั้งนี้ ขึ้นด้านหลัง ไม่ยอมนั่งกับเขา
ถ้าบ้าคลั่งมาอีกรอบ จะทำไงล่ะ ?
ตอนที่ใกล้ถึงอาคารบริษัทเมษามีเดีย กู้อานหยานก็อดไม่ ไหวเอนไปที่เบาะด้านหน้า มองหน้าด้านข้างของเจียงนาน
“แต่ที่จริงแล้ว หลายปีมานี้คุณชายรองเจียงไม่เคยมีแฟน จริงๆเหรอ ? ”
“ผู้หญิงต่างเป็นคำที่มีความหมายว่าปัญหา ดังนั้น จะมา ทำอะไร ?
สายตาของกู้อานหยานมองไปที่ตัวเขาทันที แปลกใจเล็ก
น้อย
“หรือว่าตอนนี้คุณ………………..อ่อน ? ”
“กู้อานหยาน ! ”
“ฉันผิดไปแล้ว ! ฉันลงจากรถไม่ได้ใช่ไหม ? ”
ที่จริงในใจของกู้อานหยานคืนนี้ไม่ค่อยดี แต่ ถูกคุณชาย รองเจียงมากวนใส่แบบนี้ ก็ร่าเริงขึ้นมาอย่างน่าอัศจรรย์
ความเป็นจริง ชีวิตคนมันสั้น มีความสุขเป็นวันหนึ่ง ไม่มี ความสุขก็เป็นอีกวันหนึ่ง
ผ่านไปหนึ่งวัน ก็มีชีวิตน้อยลงไปอีกวัน ทำไมต้องทำให้ ตัวเองลำบากด้วย ?
เธอฮัมเพลงจากด้านนอกเข้ามา พอเห็นเธอเข้าประตูไป เจียงนานก็ไป
ยังไงซะอาคารสำนักงานนี้ก็เป็นคนของตัวเองทั้งนั้นกลับมาที่นี่ ไม่มีความเสี่ยงด้านความปลอดภัยอะไร และก็ เขาไม่จำเป็นต้องปกป้องเธอ
ยังไงตัวเองก็เป็นคนใหญ่โตมีชื่อเสียงของเมืองเป่ยหลิง ตอนนี้ เหมือนกับพี่เลี้ยงเด็กเลย
จนข้อความหนึ่งส่งมา แม้แต่ข้าวเย็นก็กินไม่หมด ต้องทิ้ง ตะเกียบแล้วรีบมา
กลัวมู่เจ๋อหนานทำไม่ดีกับยัยเด็กนี่ ตัวเองเลยเฝ้าดูเธอ ให้เขามาเป็นผู้พิทักษ์ของดอกไม้ทำไม ?
เขายุ่งมากโอเคไหม ?
คำพูดเรื่อยเปื่อยของคุณชายรองเจียง กู้อานหยานไม่รู้
เอง
ตอนนั้นที่เขาหาเธอ บอกว่าทางผ่านพอดี แค่แวะมา
ตอนนั้นก็อ้อมตั้งเยอะ ใครจะไปรู้ ?
ซูเสี่ยวหมี่กับฉินโจวยังทำงานที่ห้องทำงานอยู่ ถึงแม้พื้นที่ของห้องทำงานจะมีไม่น้อย แต่ พวกเขาก็ชินแล้วที่ ต้องใช้ห้องทำงานห้องเดียว
เห็นกู้อานหยานฮัมเพลงกลับมา ตาของซูเสี่ยวหมี่ก็เป็น ประกายทันที
“อานหยาน ในที่สุดก็อารมณ์ดีแล้ว ? ”
คิดไม่ถึงว่าประโยคของเธอ ทำให้คนทั้งห้องหม่นลง ทันที
ทุกคนมองกู้อานหยาน กลัวว่าจู่ๆเธอจะคิดถึงเรื่องที่ไม่มี ความสุขอีก
กู้อานหยานมองสายตาทุกคน เห็นพวกเขามองตัวเอง อย่างประหม่า ทันใดนั้นจมูกก็แสบร้อน
เจ้าพวกนี้ ตกใจที่ตัวเองหมดสติไปสิบวันสิบคืนหมดแล้ว ใช่ไหม ?
“ฉันไม่เป็นไร คืนนี้แค่อารมณ์ไม่ดี”เธอเดินเข้าไป
“เพราะคุณชายรองเจียงเหรอ ? “เห้อหลิงจือเดินมาจาก หน้าต่าง เมื่อกี้ฉันเห็นคุณชายรองเจียงส่งคุณกลับมาเอง”
“ที่แท้ก็เพราะว่าไปเดทกับคุณชายรองเจียง ไม่น่าล่ะ อารมณ์ดีได้ขนาดนี้
ดีที่เทียนโย่วไม่อยู่ ไม่อย่างนั้น ก็ต้องดึง
“พูดอะไรซัวน่ะ เขาก็แค่ทางผ่านเลยมาส่งฉัน”กู้อานห ยานวางกระเป๋าลง นั่งบนเก้าอี้
เห้อหลิงจือไม่เชื่อมุขนี้ของเธอ : “ก็เขามองเธอเข้าประตู มาเอง แน่ใจว่าเธอปลอดภัยแล้ว ถึงออกไป เมื่อกี้ฉันอยู่นี่ เห็นชัดเจน”
“กู้อานหยาน คุณกับคุณชายรองเจียงคบกัน อย่าคิดว่า พวกเราไม่รู้ อย่าแกล้งโง่หน่อยเลยน่า ! “
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
