บทที่243 ชิงชิงของเธอ กลับมาแล้ว

บทที่243 ชิงชิงของเธอ กลับมาแล้ว

เจียงนานตะลึง แป๊บเดียว ทันใดนั้นก็หัวเราะออกมาอย่าง บ้าระห่ำ ขำอย่างหายใจหอบๆ

กู้อานหยานยังคงมองหน้าด้านข้างของเขา ช่วงเวลาที่สำคัญ

จึงพูดเตือน : “คุณชายรองเจียง มองรถ

มองรถ ?

เจียงนานมองไปข้างหน้า หัวใจบีบแน่น หักพวงมาลัยทันที อันตรายมาก ปอร์เช่คาเยนน์เฉียดกระจกของรถบรรทุกขนาด ใหญ่

ห่างอีกแค่นิดเดียว แค่นิดเดียวเท่านั้น เขาจะชนอยู่แล้ว

เป็นรถบรรทุกขนาดใหญ่ที่กำลังเข้ามา ตอนที่จะแซงไม่ได้มอง รถที่มาข้างหน้า

ถ้าเมื่อกี้ชนไป แน่นอนว่าเป็นความรับผิดชอบของรถบรรทุก ทั้งหมด แต่ปัญหาก็คือ มีความเป็นไปได้ที่พวกเขาจะเสียหาย ขนาดใหญ่
แน่นอน ที่พูดถึงคือร่างกาย !

มีเสียงดังขึ้นมา ปอร์เช่คาเยนน์จอดลงที่ถนน เจียงนานหันไป จ้องผู้หญิงที่ยังนิ่งสงบ ก็โกรธแทบบ้า

“คุณ…..”ดวงตามองพวกเขาที่กำลังจะชนกับรถบรรทุก ก็ยัง ใจเย็นได้ขนาดนั้น !

ยัยสาวน้อยคนนี้ ควรจะพูดว่าเธอเป็นคนไม่คิดอะไรมาก หรือว่า เธอไม่ตายง่ายๆ ?

“คุณชายรองเจียง เมื่อกี้เป็นเพราะคุณเลย

กู้อานหยานพูดออกมาอย่างนิ่งๆ“คุณขับรถไม่ดูถนน

“คุณเห็นทำไมไม่รีบพูดล่ะ ? “เขาขึ้นชื่อว่าเป็นคนนิสัยน่าคบหา แต่ไม่รู้ทำไม อยู่ต่อหน้าเธอ หงุดหงิดได้ง่ายขนาดนี้

“ตอนที่ฉันเห็นทีแรก บอกคุณไปแล้ว”ประโยคนี้ ไม่ได้โกหกสัก

เธอเพิ่งคิดขึ้นมาว่า รถของชายหนุ่มไม่ควรใช้อย่างง่ายดาย

โดยเฉพาะในเวลากลางคืน
ดังนั้น ที่จริงเธอเสียใจหน่อยๆ

ที่สำคัญคือ พอรู้ว่ามู่บ้านเป่ยจะไปอาข่าน เธอก็เหม่อลอย คิดถึงเรื่องนั้นตลอด สงบลงไม่ได้เลย

เจียงนานเหลือบมองเธออีกครั้ง แล้วถอนหายใจ

จะว่าไม่ได้ ปัญหาตัวเองจริงๆ ก็แค่คาใจมาก

“คุณก็มีความรับผิดชอบ อยู่ดีๆมาทำให้ผมขำ ?”

“ปัญหาของฉันร้ายแรงมาก ดังนั้น น่าขำตรงไหน ?

“ผมจะไปปฏิบัติต่อพี่ใหญ่….โดยสนใจผู้หญิงของคุณชายใหญ่ ปูได้ไง ? ถึงคุณจะมีชู้ ก็อย่ามาหาผมเลย

อารมณ์ของเจียงนานที่มีต่อพี่ใหญ่ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ ?

“ถ้าคุณมายุ่งกับผม เขาเล่นงานผมแน่นอน”

กู้อานหยานขมวดคิ้วเล็กน้อย จู่ๆก็คิดได้ ที่คุณชายใหญ่มู่พูดไป ที่ทางเดินหนีไฟ
ถ้าหาก เธอคบกับพวกผู้ชายพวกนั้น คุณชายใหญ่มู่จะฆ่าพวก

เขาเอง !

เจียงนานแค่ล้อเล่น แต่ สีหน้าของยัยสาวน้อยคนนี้ หม่นลง

ทันที

ดูเหมือน ไม่ได้อยากจะนําสักนิด

“ช่างเถอะ ดูท่าทางอารมณ์คุณไม่ค่อยดี ผมส่งคุณกลับไป โรงเรียนละกัน

เขาสตาร์ทรถอีกครั้ง หันไปมองเธอ

“ไม่ใช่ว่าผู้ชายทุกคนพาคุณขึ้นรถ ก็เพื่อจะพาคุณกลับบ้านไป ทำเรื่องที่อธิบายไม่ได้พวกนั้นหรอกนะ”

กู้อานหยานไม่พูด ได้แต่พยักหน้า ตอบรับเบาๆ : “อือ”

ว่านอนสอนง่ายขนาดนี้เชียว ? ยากที่จะเห็นจริงๆ

เจียงนานขับรถไปที่ถนน กู้อ่านหยานหันไปมองนอกหน้าต่าง เก็บไว้ในใจ ยังคงไม่สามารถโล่งออกได้

ตอนที่ทั้งสองนิ่งไป บรรยากาศในรถก็แปลกๆขึ้นมา
เจียงนานกำลังจะเปิดเพลง จู่ๆเสียงโทรศัพท์ของอานหยานก ลับดังขึ้นมา

เธอหยิบโทรศัพท์มา แค่มองเบอร์ที่โทรมา ใจก็สั่นทันที

คุณท่านหญิง! น้อยมากที่เธอจะใช้โทรศัพท์ แต่เบอร์นี้ กู้อานห ยานจําได้เสมอมา

ตั้งแต่ชาติที่แล้ว จำได้จนวันนี้

“คุณย่า”เธอรับโทรศัพท์ขึ้นมา พูดไปอย่างอ่อนโยน

คุณท่านหญิงที่อยู่ปลายสาย กลับตื่นเต้นอย่างมาก

“อานหยาน ทำไม…ทำไมเปียรายงานข่าวไปว่าถอนหมั้นกับ คุณล่ะ ? เพราะเวยจือหรือเปล่า ? ”

แต่พูดเร็วไป เธอไอสองที ค่อยๆหายใจดีขึ้น แล้วกำโทรศัพท์ แน่นอีก

“ถ้าเป็นเพราะเวยจ่ออยู่ที่ห้องพักว่างเจียงเก๋อ แล้วคุณไม่พอใจ งั้นฉันจะให้เธอย้ายมาอยู่กับฉันที่นี่ ฉันจะไม่ให้เธอไปรบกวนพวก คุณ โอเคไหม ? ”
“อานหยาน เปียคือเด็กดี คุณอย่างอแงกับเขาเลยนะ เป่ยคือสามี

ดีจริง…..

กู้อานหยานร้อนผ่าวที่จมูก แต่ต้องทำเป็นใจเย็น ยิ้มให้ปลาย

สาย

“คุณย่า ฉันกับคุณชายใหญ่ไม่รู้สึกอะไรต่อกัน ก่อนหน้านี้หมั้น กัน คุณก็รู้ ก็เพื่อให้คุณมีความสุข

แต่ฉันคิดดีแล้ว ฉันไม่ชอบคุณชายใหญ่มู่จริงๆ คุณชายใหญ่ ไม่รู้สึกอะไรกับฉัน ทั้งสองฝืนอยู่ด้วยกัน ไม่มีทางมีความสุขค่ะ

“อานหยาน ย่ารู้ว่าคุณชอบเป่ย คุณหลอกย่าไม่ได้หรอก”

คุณท่านหญิงเสียใจมาก ถึงแม้กู้เวยจ๋อจะเป็นหลานนอกสมรส ของเธอ ตอนนี้ก็เวยจ๋อกับมู่บ้านเป่ยอยู่ด้วยกัน ดังความตั้งใจเดิม ของเธอน่ะดีแล้ว

แต่อานหยานทำไงดี ?

เธอถูกถอนหมั้นอย่างเปิดเผย ต่อไปยังจะมีงานแต่งงานที่ สวยงามอีกไหม ?
อานหยา……..ถึงจะไม่ใช่หลานนอกสมรส แต่เธอก็ยังเป็นอานห ยานที่เธอรัก !

ความรู้สึกบางอย่างที่รู้สึกไปแล้ว แม้จะรู้ว่าผิดคน ความรู้สึกนั้นก็ ยังเอาคืนกลับมาไม่ได้

พอคิดว่าอานหยานเสียใจ คุณท่านหญิงก็ปวดใจมาก

“อานหยาน ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน ? ย่าอยากเจอคุณ ย่าอยากเจอ คุณมากจริงๆ

เพราะว่าเรื่องของมู่บ้านเป่ยเธอกลัวกู้อานหยาน จะไม่ไปเจอเธอ ที่ตระกูลมู่อีกต่อไป

“อานหยาน คุณมาเจอย่าได้ไหม ?

“ย่าคะ ตอนนี้ดึกมากแล้ว เวลานี้ คุณควรพักผ่อนนะคะ !”

ถึงจะไปเจอจริงๆ ก็ไม่กล้าไปในเวลานี้ พรุ่งนี้ไปเจอก็ได้นี่

แต่คุณท่านหญิงไม่ยอม เธอกลัวกู้อานหยานไม่ไปตระกูลมู่จริงๆ ไม่ยอมไปเจอเธออีก

“คุณก็มานอนที่บ้านย่าสักคืน ให้ย่าอยู่กับคุณสิ
กู้อานหยานลำบากใจหน่อยๆ คุณย่ากลัวว่าหลังจากเธอถูกคุณ ชายใหญ่มู่ทิ้งไป จะคิดสั้น

ไม่ว่ากู้อานหยานจะอธิบายอย่างไร คุณท่านหญิงก็ไม่ฟัง จะเจอ เธอให้ได้

สุดท้าย กู้อานหยานก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ตอบรับไป

“จะไปตระกูลมู่ ? “เจียงนานไม่ได้ตั้งใจแอบฟัง

แต่เธอนั่งข้างตัวเอง จะไม่ได้ยินได้ไง ?

“อือ”กู้อานหยานพยักหน้า หันไปมองเขา : “สะดวกไหม ? ถ้า ไม่สะดวก……

เจียงนานกลับขับไปที่เลนส์ซ้ายแล้ว กลับรถขับไปทางตระกูลมู่

กู้อานหยานซื้อชุดกีฬาที่ร้านข้างถนน เปลี่ยนชุดราตรีที่เซ็กซี่ตัว

นั้นออก

ตอนที่กลับมา ความรู้สึกสบายๆนั้น ต่างกับความเซ็กซี่ก่อนหน้า

นี้โดยสิ้นเชิง
เธอในตอนนี้ ปล่อยผมเกล้าด้านบนลงมา แล้วมัดรวบผมยาวไว้ ที่หลังหัว

ผมหางม้าที่เห็นเป็นปกติ ที่ตัวเธอดูคล่องแคล่วและสะอาด สะอ้านทันที

สาวสวย สวมอย่างไรก็สวยทั้งนั้น

พี่ใหญ่บอกว่าเธอสวย จริงๆแล้ว ก็เป็นความจริง

รถไปถึงตระกูลมู่ แล้วหยุดลงด้านหน้าบ้านหลัก

คนรับใช้เปิดประตูให้กู้อานหยาน เจียงนานถามเบาๆ : “ให้ผมรอ คุณไหม ? ”

“ไม่ต้อง ที่นี่มีคนขับรถ ตอนฉันกลับไปให้พวกเขาไปส่งได้”

คุณชายรองเจียงเป็นคนยุ่งตลอดเวลา ถึงตอนนี้จะมืดแล้ว ไม่ ต้องทำงาน แต่ใช้เวลาที่มีค่าของเขา ก็เลยรู้สึกผิดเล็กน้อย

เจียงนานไม่พูด โบกมือ ให้เธอว่าไปก่อน

ในใจของกู้อานหยานอยู่ที่คุณท่านหญิง ก็เลยไม่ได้พูดอะไรกับเขา รีบไปที่บ้านด้านหลัง

คืนนี้ นายท่านใหญ่น่าจะไม่อยู่บ้าน

ไม่อย่างนั้น เวลานี้คุณท่านหญิงยังไม่นอน นายท่านใหญ่ไม่มี ทางยอมแน่

ตอนที่กู้อานหยานไป คุณท่านหญิงยังนั่งรอเธอที่ห้องโถง

ได้ยินเสียงเท้าเดินมาจากด้านนอก คุณท่านหญิงเงยหน้าขึ้น มองเห็นผู้หญิงที่เดินเข้ามาจากข้างนอก

สงบนิ่ง สดชื่น ไร้เดียงสา และสวยงามสมบูรณ์แบบ !

เธอมองสักพัก ทันใดนั้นลมหายใจก็อึดอัดขึ้นมา

“ชิงชิง ! ชิงชิง ! ลูกกลับมาแล้ว ! ในที่สุดลูกก็กลับมาแล้ว !

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ