บทที่180 ถ้ามือนี้ไร้ประโยชน์

บทที่180 ถ้ามือนี้ไร้ประโยชน์

กู้อานหยานตึง คิดไม่ถึงว่ามู่เทียนโย่วจะใส่ใจเรื่องของตระกู

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เป็นคุณท่านหญิงที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับ เขาเลย

“คุณย่าสูดควันเข้าไปมาก ร่างกายก็อ่อนแอมากขึ้น แต่ สถานการณ์คงที่แล้ว

เธอมองมู่เทียนโย่ว เห็นเขาแอบโล่งอก เธอก็รู้สึกไม่ เข้าใจ : “ทำไมเหรอ ? ทำไมจู่ๆถึงใส่ใจเรื่องตระกูลมู่ได้ ? ”

“ไม่มีอะไร”

เทียนโย่วไม่ใช่คนที่โกหกและหาข้ออ้างได้ ดังนั้น เวลาที่ เขาไม่รู้จะอธิบายอย่างไร ก็ไม่มีคำอธิบาย

“ผมจะติดที่นั่งพวกนี้ให้เสร็จ คุณไปทำงานคุณเถอะ

เสี่ยวหมี่จ้างคนมา เดือนหน้าต้องมาทํางานแล้ว แต่ของในห้องทำงานตอนนี้ยังเก็บไม่เสร็จอีกเยอะ

เขายุ่งมากจริงๆ

แต่กู้อานหยานมักจะคิดว่า เทียนโย่วแปลกๆ

แต่ ในตอนนั้น ก็พูดไม่ออกว่าแปลกตรงไหน

แต่เห็นเขายุ่งจริงๆ กู้อานหยานก็ไม่อยากรบกวน

ได้แค่กลับไปที่เก้าอี้ ทำสคริปต์ตัวเองต่อ

เพราะว่าห้องทำงานห่างไม่ไกลจากโรงเรียน นอกจากหยาง อีกับมู่เทียนโย่วไม่มีเรียนเมื่อเช้านี้ กู้อานหยาน เห้อหลิงจึ อกับซูเสี่ยวหมี่รวมถึงหลิวซ่างจนถึงเก้าโมงครึ่ง ก็รีบไป โรงเรียน

แค่คิดไม่ถึง ฉินโจวจตื่นแล้ว และจะไปเข้าเรียนกับพวกเขา

เจ้าฉินโจวคนนี้ดูสันโดษ ไม่ชอบคุยกับคนแปลกหน้า แต่ สําหรับการเรียนและทำงานแล้วค่อนข้างหมกมุ่น

เสียงเลิกเรียนดังขึ้น วัยรุ่นห้าคนเก็บกระเป๋าเรียน ออกจากห้องเรียนก็ไปที่หน้ามหาวิทยาลัย

เห้อหลิงจือกับซูเสี่ยวหมี่กำลังคุยว่าเดี๋ยวจะกินอะไรกัน

“วันนี้เรามากินหมูตุ๋นน้ำแดงกันเถอะ ฉันไม่ได้กินหมูตุ๋นน้ำ แดงมานานแล้ว”

ทั้งสองช่วงนี้กำลังลดน้ำหนัก ตอนนี้พอคิดถึงรสชาติหมูตุ๋น น้ำแดง ก็เกือบจะน้ำลายไหลออกมา

“หลิวซ่าง โอเคไหม ? “ซูเสี่ยวหมี่กะพริบตาให้เขา

“ได้สิ”คนชอบกินแบบหลิวซ่าง แค่อร่อย ก็ชอบหมด

“อานหยาน ? ”

“ฉินโจวเพิ่งไข้ลดกินอาหารเบาๆหน่อย”กู้อานหยานกลอก ตาใส่

ซูเสี่ยวหมี่กับเห้อหลิงจือล้อมรอบฉินโจวทันที ทำตัวน่า สงสาร : “เดี๋ยวเรียกโจ๊กให้คุณเอาไหม ? คุณก็ทำเป็นมองไม่

เห็นพวกเรากินเนื้อนะ ? ”
ฉินโจวอยากจะขำ แต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่เคยใช้ชีวิตเป็นทีม อยู่คนเดียวมาตลอด

คิดไม่ถึง ชีวิตที่เป็นทีมจะน่าสนใจมากขนาดนี้

เดิมทีชอบความเงียบที่สุด หลังจากที่ชินกับเสียงแหลมเล็ก ของเห้อหลิงจือกับซูเสี่ยวหมี่ที่คุยกันทั้งวัน กลับรู้สึกว่าสอง คนนี้ตลก

“ผมแล้วแต่เขาไม่มีความต้องการพิเศษอะไรสำหรับอาหาร

“ไม่ได้ อาหารเที่ยงวันนี้ต้องรสเบา ทุกคนเหมือนกัน”กู้อานห

ยานประกาศเสียงแข็ง

“อานหยาน……..

“บอกแล้วว่าไม่ได้

“ฮือฮือฮือ…..

กลุ่มคนพูดคุยกันสนุกสนาน แต่ยังไม่ออกไปจากเขต โรงเรียน ที่เส้นถนนเล็กๆสีเขียวตรงหน้าอาคารเรียน จู่ๆก็ถูกหยุดโดยคนสองสามคน

“พวกคุณคือชมรมวาดภาพเมษาอะไรนั่น ชมรมแย่ๆนั้นที่ ออกแบบ1801 ? ”

ผู้ชายข้างหน้า ดูเหมือนอยู่ปีสามปีสี่ จ้องเห้อหลิงจือที่เดิน หน้าสุด ทําเสียงไม่พอใจใส่

เห้อหลิงจ๋อตกใจจนถอยหลังไป คนพวกนี้ตัวสูงใหญ่ แค่ มองก็ตกใจกลัว

“เกิดอะไรขึ้น ? “กู้อานหยานไปตรงหน้าเห้อหลิงจือ

หลิวซ่างกับฉินโจวรีบไปยืนข้างเธอทันที

ถึงฝ่ายตรงข้ามแต่ละคนจะดูว่าได้ และท่าทางที่ดูเหมือน เลือกเรื่อง แต่ ไม่สามารถให้ผู้หญิงคนเดียวยืนตรงหน้าเขา ได้ !

เห้อหลิงจือดึงมุมเสื้อของกู้อานหยาน คนพวกนี้ ดูไม่ได้มา

ดี!

“ได้ยินว่าทีมของพวกคุณมีคนฝีมือดี วันหนึ่งสามารถวาดได้สองสามบท ? ”

ผู้ชายสองสามคนจ้องมือของอานหยาน สายตาเฉียบ คม : “ใช่คุณไหม ?

“ผมเอง”ฉินโจวดึงกู้อานหยานไว้ด้านหลัง

“เหอะ คุณเจ๋งมาก ! วันหนึ่งวาดได้กี่บท ? ล้อเล่นเหรอ ? ให้ คนจากต่างประเทศมาช่วยล่ะสิ”

“เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย ? “ฉินโจวพูดด้วยเสียงเยือกเย็น

“ไม่เกี่ยวอะไรหรอก ก็แค่มาดู ฝีมือดีของพวกคุณมือเป็นยัง ไงบ้าง”

สองสามคนนั้นจ้องมือของฉินโจว สายตามีความร้ายกาจ

“เหอะ ทำไมแขนได้รับบาดเจ็บ ? อุบัติเหตุที่คาดไม่ถึงเมื่อ คืนเหรอ ? น่าเสียดายจริงๆ แค่บาดเจ็บแขน

คนนั้นมาอย่างร้ายกาจ สายตาไม่ไปจากมือของฉินโจว

ผู้ชายสูงใหญ่อีกคนก็พูดยิ้มๆ : “ก็คือ ทำไมไม่บาดเจ็บที่นิ้วล่ะ ? คุณว่านิ้วนี้ถ้าถูกคนตัด คำว่าฝีมือดีสามคำนี้จะกลาย

เป็นเรื่องตลกไหม ? ”

“พวกคุณจะทำอะไร ? “กู้อานหยานเดินไปตรงหน้าอีกครั้ง

ดึงฉินโจวเข้ามา

มือของฉินโจว ตอนนี้จะบาดเจ็บไม่ได้แล้ว

งานของคนอื่น บางทีจะตัวแทนช่วยได้ แม้แต่เธอ ถึงมือจะ เจ็บ ก็สามารถพูดให้คนช่วยเขียนสคริปต์ให้ได้

แต่ฉินโจวถ้าบาดเจ็บ ทีมพวกเขาก็ไร้ประโยชน์ในการ แข่งขันครั้งนี้แล้ว

คนพวกนี้แม้แต่เรื่องที่ฉินโจวบาดเจ็บยังรู้ดี หรือว่า อุบัติเหตุ นั้น มีอะไรซับซ้อน ?

“ยัยนี่ เราไม่ได้คุยกับคุณ ออกมาทำบ้าอะไร ? ”

สีหน้าชายคนหน้าหม่นลง เห็นสาวน่าเกลียดก็รำคาญ

เดินเข้าไป จะไปดันกู้อานหยาน
ฉินโจวผลักฝ่ามือออกไป รีบผลักมือเขาออก : “อย่าแตะต้อง ผู้หญิง ! ”

“ทำไม ? ไม่แตะต้องผู้หญิง ก็แตะคุณได้ใช่ไหมล่ะ ? ” ผู้ชายสูงๆดุร้ายทันที ทันใดนั้นพวกเขาก็เข้ามาใกล้ กู้อานหยานดึงฉินโจวไว้ ไม่ให้เขาเข้าไปลงมือ เธอพูดอย่างใจเย็น : “ที่นี่คือโรงเรียน ถ้าพวกคุณคิดว่า ลงมือได้ล่ะก็ ก็มาลองดู หลิวช่างเอาโทรศัพท์ออกมานานแล้ว จัดมุมถ่ายไว้อย่างดี เขาพูดอย่างเยือกเย็น : “พวกคุณก็ลองลงมือดูสิ วันนี้ แพลตฟอร์มที่มหาวิทยาลัย รับรองว่าถ่ายทอดสดได้ฮอดแน่”

ผู้ชายสองสามคนมองหน้ากัน ในที่สุดก็ถอยกลับไป

ผู้ชายข้างหน้า ยังคงจ้องมือของฉินโจว

หลังจากโกรธอยู่แป๊บหนึ่ง จู่ๆก็ยิ้มอย่างเยือกเย็น : “เหอะ ที่ นี่คือโรงเรียน เราไม่จัดการพวกคุณ แต่ว่า คุณก็ออกไปข้างนอกตลอดเวลาไม่ใช่หรือไง ? ”

“ฝีมือดี มือนี้ ต้องดูแลดีๆนะ ไม่อย่างนั้นถ้าไม่ระวังนิ้วมือจะ ถูกคนตัดได้ ก็จะเป็นชมรมแย่ๆกับมือไม่ดีจริงๆ ฮ่าฮ่าฮ่า”

“มือไม่ดีของฝีมือดี ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า……

พวกนั้นยิ้มไป ในขณะที่ออกไป

ฉินโจวหน้านิ่ง อยากเข้าไปทะเลาะกับพวกเขาหนักๆ แต่ กู้ อานหยานดึงไว้แน่นๆ ไม่ให้เขาพุ่งไป

ตอนนี้เธอกังวลหน่อยๆ สายตามองไปที่มือของฉินโจวอย่าง ตระหนักได้

“อานหยาน คุณว่าพวกเขาจะมามั่วๆแบบนี้อีกไหม ? “ซูเสี่ยว หมี่ไปข้างหน้าเธอ มองมือของฉินโจวเช่นกัน

กู้อานหยานกลับหันไปมองเห้อหลิงจ๋อ : “วันนี้ผลรอบชิง ออกแล้วใช่ไหม ? ”

“น่าจะตอนบ่ายถึงออก แต่ว่า คนที่มีสายข่าว ตอนเช้าก็น่าจะ รู้แล้ว”
แบบนี้แล้ว ข่าวของฝ่ายตรงข้ามเร็วกว่าตัวเองซะอีก แค่กลัวว่า เมื่อคืนวานก็รู้ผลรอบชิงไปแล้ว มีคอนเน็คชั่น เป็นเรื่องที่ดี

“เหมือนว่าพวกเขาจะเป็นนักเรียนที่ออกแบบ1601″หลิวซ่าง ขยับแว่น มองแผ่นหลังพวกนั้นออกไป

กู้อานหยานขมวดคิ้ว : “ออกแบบ1601 ? ”

“ฉันรู้แล้ว ชมรมการ์ตูนห้องพวกเขาเจ๋งมาก หัวหน้าคือ…………..

เห้อหลิงจือประมวลข้อมูลที่เกี่ยวข้องในหัว จากนั้น ก็ตบไปที่ หัว

“ดาวแผนกของแผนกออกแบบพวกเรา หานมินจูนคุณหนูสี่ ของบริษัทจินติ่งกรุ๊ป

ข่าวของเห้อหลิงจือ ไม่ได้ใหญ่ทั่วไป

เธอมองกู้อานหยาน ในใจเยือกเย็นไม่ค่อยสบายใจ : “หานมินจูนมีสถานะธรรมดาในตระกูลหาน แต่พี่สาวที่คนละแม่ ของเธอเหมือนจะเอาใจเธอมาก

“ส่วนพี่สาวเธอ ได้ยินว่าเป็นเพื่อนสนิทของมู่เสี่ยวหย่าน คุณหนูสี่ของตระกูลมู่ ความสัมพันธ์ทั้งสองคนดีมาก

ความสัมพันธ์ในนี้ ไม่ธรรมดาจริงๆ

ผู้ชายสองสามคนนี้ น่าจะออกหน้าเพื่อหานมินจูน คนพวกนี้ ไม่มีอำนาจใดๆในเขตโรงเรียน

ที่นี่ พวกเขาปลอดภัย พอออกไป ก็ยากที่จะพูด

กู้อานหยานยังไม่ทันพูดอะไร เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

สายแปลกโทรมา เธอลังเล จึงค่อยๆรับไป : “ฮัลโหล ? ”

ที่ปลายสาย เหมือนจะเอาเสียงที่คุ้นเคย พูดไปอย่างไม่ แยแส : “เลี้ยงข้าวผม ผมจะเอาเรื่องเมื่อเช้าตรู่บอกคุณจริงๆ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ