ตอน296วิกฤติ

ตอนที่296วิกฤติ

การแสดงออกของคนบนภาพเองก็เปลี่ยนแปลงมีทะเลาะ กันมอบอุ่นมีสีหน้าของสุมิตรที่โกรธและก็มีสีหน้าที่เขามองจัน

วิภาอย่างอบอุ่น

ยิ่งดูต่อในสมองของสุมิตรก็มีเศษเสี้ยวลอยเข้ามาไม่หยุด หย่อนแต่มันไหลไปอย่างรวดเร็วสุมิตรยังไม่ทันได้มองหรือจับ มันก็สลายหายไปแล้ว

สุมิตรพลิกดูรูปต่อไปเรื่อยๆ อย่างรวดเร็วราวกับจะจับ อะไรบางอย่างและราวกับจะคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

อย่างไรก็ตามรูปภาพก็ได้ถูกดูจนหมดอย่างรวดเร็วแต่ใน สมองของสุมิตรยังจับอะไรไม่ได้มันขาวโพลนเหลือไว้แต่เพียง ความสงสัยกองหนึ่งทำไมในความทรงจำถึงได้มีจันวิภา ปรากฏออกมา?ทำไมกลับยิ่งรู้สึกว่าเคยมีเรื่องเหล่านี้เกิดขึ้น กับนวิภามาแล้ว?

ทำไม?เพราอะไร?!

ความสงสัยที่อยู่ในใจไม่อาจอธิบายได้สุมิตรถือกระดาษ ข้อมูลแผ่นหน้าอยู่ในมือตั้งใจแน่วแน่ที่จะดูต่อไป

ในตอนนี้มือที่ใหญ่เหยียดไปวางไว้ด้านบนของกระดาษข้อมูลธนภาคพูดขึ้นมาอย่างคัดค้าน สุมิตรนายไม่ต้องดูอีกต่อ

ไปแล้ว! “

เขาดูออกสุมิตรเริ่มที่จะสงสัยเรื่องที่เกิดขึ้นกับจันวิภาแล้ว เขาไม่อาจรู้เรื่องราวได้มากมายมิเช่นนั้นล่ะก็สมองของเขาก็ คงจะรับเอาไว้ไม่ไหวหากเขาบังคับที่จะคิดคำนึงถึงอดีตขึ้นมา ได้เช่นนั้น…ผลที่ตามมาไม่อยากจะคิดเลย!

มันเหมือนกับคนที่เดินอยู่ท่ามกลางความมืดมิดมาอยู่ ยาวนานจนในที่สุดก็เห็นแสงที่ปลายทางออกและกำแพงก็พัง ทลายลงต่อหน้าอย่างไรก็ตามในเวลานี้มันก็มีเรื่องที่ไม่ได้คาด หวังเกิดขึ้นขัดขวางเขาไม่ให้เดินออกไปนอกประตู

แข็งแกร่งราวกับสุมิตรเขาเหลือบตามองธนภาคอย่าง เยือกเย็นออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาและแข็งกร้าว เอามือ ของนายออกไป! “

“ไม่! “ท่าทางของธนภาคไม่ยอมถอยเลยแม้แต่น้อยเขา จ้องมองสายตาของสุมิตรตรงๆ แล้วพูดด้วยสายตาที่ เคร่งขรึม สุมิตรฟันฉันนะนายอย่าดูอีกต่อไปเลยเรื่องต่อไปมัน ไม่ใช่เรื่องที่นายควรจะต้องรู้และนายก็อย่าไปตรวจสอบมัน อีก! ”

“ทำไม?” สุมิตรถลึงตามองด้วยความโกรธสีหน้าเขา หม่นหมองสายตาเย็นชาจ้องมองธนภาคแล้วเอ่ยถาม “ทำไม ฉันถึงดูไม่ได้ ธนภาคนายมีเรื่องปิดบังฉันจริงๆ!

“ฉันปิดบังนาย! นั่นก็เพื่อนายเชื่อฉันถ้านายอยากจะดูต่อไปจริงๆ! นายจะต้องตาย! “ธนภาคแทบที่จะตะคอกคำพูด

พวกนี้ออกมา

เมื่อครูที่สุมิตรมองดูรูปภาพธนภาคเองก็ปักใจเชื่อแล้วว่า คนที่ส่งของพวกนี้มันนั้นมีเจตนาที่ไม่บริสุทธิ์และจุดประสงค์ ของเขาก็เพื่อที่จะเปิดเผยความจริงเมื่อหกปีก่อนเอามันมาวาง เปลือยเปล่าอยู่ต่อหน้าสุมิตร

ธนภาคอตไม่ได้ที่จะคาดเดาอยู่ในใจคนผู้นี้เป็นใครกัน แน่! ทำไมเขาถึงต้องทำเช่นนี้ เขารู้เรื่องลิ่มเลือกในสมอง ของสุมิตรหรือว่าไม่รู้กัน ถ้าหากว่ารู้เช่นนั้นเขาจะทำไปเพื่อ อะไรกัน?หรือต้องการให้สุมิตรตาย?!

ภายในใจของธนภาคเองก็มีความสงสัยอยู่กองหนึ่งเดิมที เขาก็ยังครุ่นคิดอยู่แต่ตอนที่เห็นสุมิตรอยากที่จะดูกองข้อมูลลับ นั่นต่อไปอีกเขาก็ต้องหยุดมือเพราะเขามองออกนี่คือข้อมูล ตั้งแต่เกิดของจันวิภา

เรื่องจริงเช่นนี้ทำให้ธนภาคตกตะลึงแม้เขาจะไปตรวจ สอบก็ตรวจสอบอะไรไม่พบทำไมคนผู้นี้ถึงตรวจสอบข้อมูลออก มาได้ง่ายดายนัก ตามที่ธนภาครู้ข้อมูลของฉันวิภาที่อยู่ใน ประเทศได้ถูกลบทิ้งอย่างสมบูรณ์ไปแล้ว

ธนาคมองออกสุมิตรเองก็มองออกได้ตามธรรมชาติ เขามองออกว่าข้อมูลนี้มันเกี่ยวพันธ์กับจันวิภาและรูปภาพกอง ใหญ่เมื่อครู่นี้มันคือการเปิดเผยข้อความ

นั่นคือจั่นวิภาเคยอยู่กับเขามาก่อน และความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ไม่เลวเลยแต่เขากลับไม่ได้มีความทรงจำของ ช่วงเวลานั้นหลงเหลืออยู่เลย

ความจริงที่ตามหามาตลอดมาอยู่ต่อหน้าสุมิตรจะปล่อย ไปง่ายๆได้อย่างไรตอนนี้เขาออกแรงเพื่อปัดมือของธนาค ออกไปพูดด้วยท่าทีที่แข็งกร้าว นายอย่ามาขู่ฉันที่นี่! ฉันไม่มี ทางตายตัวฉันเองรู้ดี! ”

“สุมิตร! “ธนภาคร้อนใจอยู่เล็กน้อยตะโกนชื่อเต็มของ มิตรออกมาเมื่อเห็นว่าสุมิตรไม่ฟังคำพูดของตัวเองธนภาคจึง ลุกขึ้นยืนแล้วคิดที่จะแย่งข้อมูลนั่นที่อยู่ในมือของสุมิตรออก มา!!

แต่ทว่าสุมิตรมักจะรวดเร็วกว่าคนอื่นหนึ่งก้าวเสมอตอนที่ เห็นมือของธนภาคจะสัมผัสถึงข้อมูลนั้นเขาก็เอียงร่างกาย ทําให้ธนภาคคว้าอากาศไป

เขาเก็บข้อมูลไว้ข้างๆจ้องมองธนภาคอย่างเยือกเย็นแล้ว พูดออกมาอย่างไม่โกรธแค้น ธนภาคฉันเห็นนายเป็นเพื่อนที่ดี และเชื่อนายโดนไร้ซึ่งเงื่อนไขแต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ามีเรื่องเกี่ยว กับจันวิภาทนายหลอกฉันอยู่! และยังขวางฉันไม่ให้รับรู้ความ จริงอีก! นายยังไม่รู้จักผิดอีก? ! ”

“นั่นก็เพื่อชีวิตของนาย! “ธนภาคถูกสุมิตรเอ่ยถามเสีย จนโกรธเพื่อสุมิตรแล้วเขาสิ้นกายเปลืองแรงไปตั้งเท่าไหร่กัน พูดโกหกออกมาตั้งเท่าไหร่เขาไม่เคยเอ่ยพูดกับสุมิตรแม้แต่คำ เตียว
ใครให้พวกเขาเป็นเพื่อนรักกัน! ใครเป็นคนทำให้เขา เป็นคนประเภทที่เป็นกังวลกับผู้คน

อย่างไรก็ตามเรื่องพวกนี้สุมิตรไม่มีทางรู้เพราะว่าเขาไม่รู้ ดังนั้นเขาจึงกวาดสายตามองไปทางธนภาคอย่างเยือกเย็น แล้วพูดออกมาอย่างรุนแรง ชีวิตของฉันนายมาตัดสินใจได้ ตอนไหนกัน ไม่ใช่ว่านายเป็นห่วงเกินไปหน่อยหรอ! ยังจะ พูด…นายคิดอะไรที่ผิดปกติกับจันวิภา?”

“สุมิตร! “ธนภาคถูกสุมิตรเน้นเสียจนโกรธเขาไม่อยากที จะเชื่อความพยายามของตนเองท้ายที่สุดแล้วก็ถูกสุมิตรมอง เป็นไร้ค่า!

แม้เขาจะรู้ว่าสุมิตรมีท่าทางที่ก้าวร้าวเช่นนี้ในปากก็ไม่พูด ค่าพูดดีๆออกมาเลยแม้แต่น้อย

“นายพูดเองนายรู้จักกันวิภาเมื่อหกปีก่อน สุมิตรมองตรง ไปที่แววตาของธนภาคใช้รูปแบบคำถามและคำตอบเพื่อ บังคับธนภาค

ธนาคตกตะลึงต่อมาจึงพยักหน้าอย่างแน่วแน่

“ในเมื่อรู้จักทำไมถึงไม่บอกฉัน? ทำไมถึงหลอกฉันว่า ความทรงจำของเมื่อหกปีก่อนมันไม่สำคัญ? สุมิตรกดดันแรง กดดันปกคลุมทั่วร่างกายของเขาทำให้ธนภาคไม่กล้าที่จะขยับ

เมื่อได้ยินคำพูดของสุมิตรธนภาคจึงนิ่งเงียบไปหากเขา ยอมรับก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่ากำลังตบหน้าของตนเองอยู่แต่ถ้าหากเขาไม่ยอมรับเขาก็คงหมดหนทางที่จะพูดโกหกต่อความ จริงที่เด่นชัด ในเรื่องนี้

ดวงตาของสุมิตรจ้องมองไปที่ธนภาคสายตาเย็นยะเยือก

หาใดเปรียบ

ท้ายที่สุดธนภาคก็ไม่อาจต้านทานแรงกดดันจากสุมิตรได้ เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่แข็งทื่อ ที่ฉันควรพูดก็พูดไปแล้วถ้านาย ไม่เชื่อฉันเองก็หมดปัญญา

“นั่นก็เพียงแค่ข้ออ้าง! “สุมิตรพูดด้วยสีหน้าที่ดุร้าย นาย เข้าใจความโกรธของฉันดีหากว่าเรื่องนี้ถูกฉันรู้ที่หลังผลที่ตาม มาจะเกิดอะไรขึ้นบ้างนายเองก็รู้ดี! ฉันอยากรู้อะไรที่ทำให้ นายปิดบังเรื่องของจันวิภาต่อฉัน! แท้ที่จริงแล้วเมื่อหกปีก่อน มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?! “