ตอน250บอกความจริงกับจันวิภ

า

ตอนที่250 บอกความจริงกับจันวิภา

ใช่ คำพูดของพัชรีน่ะมีเหตุผลมาก แต่ว่า….

ธนภาคลุกขึ้นยืนและมองตรงมา พูดชัดเจนอย่างไม่ไว้หน้ากับพัชรีด้วย

น่าเสียงที่เด็ดขาด

“แล้วคุณรู้อะไรอีกบ้าง

ในตอนนั้นมันเป็นเพราะสุมิตรเข้าใจจัน

วิภาผิด ที่เขาทํากับเธอแบบนั้น เขาไม่รู้ว่าจ้นวิภาเป็นแมวป่าน้อย

ไม่รู้ว่าเด็กในท้องของเธอเป็นลูกของตั

วเอง

นี่เป็นเหตุผลว่าทําไมเรื่องทั้งหมดถึงเกิ ดขึ้น นั่นก็เพราะความเข้าใจผิด!”

“สิ่งที่ผมทำตอนนี้

ก็เพื่อให้ความจริงทุกอย่างของในตอน

นั้นมันเปิดเผย

ให้พวกเขาไม่มีความเกลียดชังต่อกันอี

ก

มันชัดเจนว่าสามารถมานั่งจับเข่าคุยกัน

ดีๆ ได้

แล้วทำไมต้องมาแข็งใส่กันอย่างนี้!”

“คุณหมายความว่ายังไง”

ประโยคของธนภาคดึงดูดความสนใจข

องพัชรี

เธอไม่สนใจที่ธนภาคตะโกนใส่เธอ

หัวใจเธอเต้นแรง

มองไปที่ธนภาคพลางพูดอย่างไม่อยา

กเชื่อ “คุณกำลังจะบอกว่า

นิเวศน์เป็นลูกของจันวิภากับสุมิตรนั้นเ หรอ! ”

เมื่อเห็นว่าพัชรีในที่สุดก็ตระหนักถึงปั ญหาที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ธนภาคก็ใจเ ย็นลง พยักหน้าแล้วพูดว่า “ไม่ผิด นิเวศน์เป็นลูกของพวกเขาทั้งสองคน ตอนนี้คุณก็รู้แล้วใช่ไหมว่าทำไมผมถึง ทำแบบนี้”

“ไม่ไม่ไม่….. 11

พัชรีก้าวถอยหลังด้วยความประหลาดใ จ เธออยู่ในอาการช็อก เป็นไปได้ยังไง

ไม่คิดเลยว่านิเวศน์จะเป็นลูกของจันวิภ ากับสุมิตร ทำไมเธอถึงไม่เคยได้ยินจันวิภาพูดถึง

มันมาก่อน ทำไม!

ถ้าเป็นจริงอย่างที่ธนภาคพูด

ว่านิเวศน์เป็นลูกของจับวิกากับสมิตรทั้ งสองคน งันจันวิภาจะไม่…..

ชั่วขณะหนึ่ง

ในใจของพัชรีสับสนวุ่นวาย

เธอก้าวถอยหลังพร้อมกับมองไปที่ธน ภาคด้วยอาการช็อก

เมื่อเธอไม่มีทางถอยอีกจึงหันตัวฉับพลั น ก้าวกว้างตรงไปยังประตู แล้วร้องตะโกนออกมา “ไม่! ฉันไม่เชื่อ!”

เมื่อพูดอย่างนั้นแล้ว เพียงชั่วอึดใจเดียว พัชรีก็พ้นสายตาไปแล้ว

“พัชรี คุณจะไปไหน!”

ธนภาคมองสีหน้าที่ไม่เชื่อของพัชรีแล้ วก็วิ่งหนีไปเหมือนโดนระเบิด

นั่นทำให้เขาเป็นกังวลมาก พัชรีในตอนนี้อารมณ์ไม่ดี

แล้วก็วิ่งไปแบบนั้น

ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นแล้วจะทำยังไง

ในใจธนภาคเป็นห่วง อดไม่ได้ที่จะไล่ตามหลังพัชรีไป

เมื่อพัชรีวิ่งออกไปก็โบกมือเรียกแท็กซี่ ที่มาพอดี ธนภาคไม่ได้ตะโกนตาม

ในข่วงเวลาเร่งด่วน

ธนภาคหันหลังกลับไปขับรถตัวเองออ กไป ขับตามแท็กซี่ที่พัชรีนั่ง

ยิ่งธนภาคขับตามไปเท่าไรก็ยิ่งเครียดเ ท่านั้น ทำไมต้องไปในทิศทางนี้ มันมีความคุ้นเคยหรือไม่

เมื่อมาถึงจุดหมาย

ธนภาคก็ได้รู้ว่าทำไมถึงคุ้นเคยกับเส้น ทางนี้ เพราะที่ที่พัชรีไป คืออพาร์ตเมนต์เช่าของจันวิภา

พัชรีรีบลงจากรถไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็วิ่งขึ้นไปชั้นบน ธนภาคไม่มีทางเลือก จำต้องจอดรถทิ้งไว้แล้วติดตามเธอขึ้น ไปข้างบน

จันวิภาเพิ่งแต่งตัวเพื่อออกไปทำงาน ยังไม่ทันได้ใส่รองเท้าก็ได้ยินเสียงกริ่ง จันวิภาเปิดประตู

ทันใดนั้นก็พบว่าพัชรีวิ่งกระหืดกระหอ บยืนอยู่หน้าประตูสีหน้าไม่ค่อยดี

“พัช พัชรี….เกิดอะไรขึ้นกับเธอ มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเหรอ” เห็นสีหน้าหนักของพัชรี จันวิภามีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีในหัวใจ “จันวิภา!” พัชรีค่ำมือกับขอบประตู

เธอมองไปที่จันวิภา ถามด้วยน้ำเสียงตั้งคำถาม “เธอ เธอบอกฉันมาตามตรง นิเวศน์เป็นลูกของเธอกับสุมิตรใช่ไหม!

“นิเวศน์?” จันวิภาหัวใจตึงเครียด พัชรีรู้จักชื่อของลูกชายตนได้ยังไง เธอมองไปที่พัชรีและถามอย่างกังวล “เธอ…..เกิดอะไรขึ้นกันแน่ บอกฉันมาเร็ว ๆ

“เธอนั่นแหละรีบบอกฉันมา!

ว่าใช่ไม่ใช่!”

พัชรีไม่ตอบคำถามของจันวิภา ถามกลับด้วยท่าทีที่แข็งแกร่ง

จิตใจจันวิภาตึงเครียด พัชร่ถามแบบนี้เพราะไปรู้อะไรมาให

ม

เธอมองออกไปข้างนอก

พูดอย่างระมัดระวัง

“เดี๋ยวฉันจะอธิบายเรื่องนี้ให้เธอฟังทีห ลัง เธอบอกฉันมาก่อน

เมื่อพูดอย่างนั้นแล้ว

จันวิภาก็ก้าวออกไปดึงพัชรีเข้ามา พัชรีปล่อยให้เธอดึงเข้าไปในบ้าน จันวิภาเพิ่งปิดประตูก็มีกระแสเสียงหนึ่ง ดังมาจากนอกประตู “จันวิภา รอเดี๋ยว!”

ได้ยินเสียงคนส่งเสียงเอะอะเรียกชื่อตั

วเอง

จันวิภาจึงเปิดประตูออกมองด้วยความ แปลกใจ

แล้วก็เห็นธนภาควิ่งออกจากลิฟต์มา ธนภาควิงมาถึงปากประตู

แล้วหยุดจันวิภาไว้ไม่ให้เธอปิดประตู เขาเดินเข้าไปข้างในอย่างมีสติแล้วปิด ประตูตามหลัง มองไปยังพัชรีที่มีสีหน้าแข็งกระด้าง แล้วพูดกับจันวิภาว่า

“วันนี้ผมมีบางอย่างจะบอกคุณ

เมื่อครู่นี้ที่มาธนภาคก็คิดทบทวนเกี่ยวกั บมันแล้ว ปล่อยให้พัชรีวิ่งมาที่นี่ มาถึงตอนนี้

คิดจะซ่อนจากจันวิภามันเป็นไปไม่ได้อี กแล้ว มีแค่ต้องบอกความจริงกับเธอ

จากที่รู้จักจันวิภามา

หลังจากที่รู้ความจริงแล้วเป็นไปได้ว่าจ ะใจเย็นกว่าพัชรี

เมื่อพูดจบ

ธนภาคก็ลากพัชรีไปด้านหนึ่ง แล้วกระซิบกับเธอ

“ผมมาที่นี่เพื่อบอกความจริงกับจันวิภา คุณไม่ต้องสอดปาก” “ไม่! มีสิทธิ์อะไร!” คำพูดของธนภาค

จากที่พัชรีหงุดหงิดอยู่แล้วก็ยิ่งโกรธจั ดมากขึ้นไปอีก เธอสะบัดมือออกจากธนภาค เลี่ยงเขาและเดินไปตรงหน้าจันวิภา แล้วพูดออกมาตรง ๆ “จันวิภา ฉันก็มีเรื่องบางย่างจะบอกเธอ”

รู้สึกถึงบรรยากาศของการเผชิญหน้าระ ว่างกันของทั้งสองคน จันวิภาที่แม้ว่าจะสับสนก็อดหัวเราะออ กมาไม่ได้และพูดว่า ดูพวกเธอแล้วท่าทางเหมือนท้องฟ้ากำ

“มานั่งลงกันก่อนแล้วค่อยพูดเถอะ

ลังจะถล่มเลย ไปนั่งพักที่โซฟาก่อน
เดี๋ยวฉันไปเอานำมาให้

เมื่อพูดอย่างนั้นแล้ว

จันวิภาก็เปลี่ยนรองเท้ากลับ เดินเข้าไปในครัวแล้วออกมาพร้อมกับ

น้ำสองแก้ว

และกลับไปที่ห้องนั่งเล่นแล้วนำน้ำวาง ไว้ตรงหน้าพวกเขาทั้งสอง นั่งลงและพูดอย่างสบาย ๆ ว่า “พวกเธอสองคนมีเรื่องอะไรเหรอ พูดเลย ฉันฟังอยู่”

ในระหว่างที่จันวิภาไปเอาน้ำ พัชรีกับธนภาคใช้สายตาห้ำหั่นกันมาแ ล้วเป็นพันๆ ครั้ง มองเธออย่างจริงจังแล้วพูดขึ้นมาพร้อ มกัน “ฉันจะบอกเธอว่า….”

เมื่อได้ยินคำพูดของจันวิภา ทั้งสองคนก็หันหน้ามาพร้อมกัน เดี๋ยวฉันไปเอานำมาให้

เมื่อพูดอย่างนั้นแล้ว

จันวิภาก็เปลี่ยนรองเท้ากลับ เดินเข้าไปในครัวแล้วออกมาพร้อมกับ

น้ำสองแก้ว

และกลับไปที่ห้องนั่งเล่นแล้วนำน้ำวาง

ไว้ตรงหน้าพวกเขาทั้งสอง นั่งลงและพูดอย่างสบาย ๆ ว่า “พวกเธอสองคนมีเรื่องอะไรเหรอ พูดเลย ฉันฟังอยู่”

ในระหว่างที่จันวิภาไปเอาน้ำ พัชรีกับธนภาคใช้สายตาห้ำหั่นกันมาแ ล้วเป็นพันๆ ครั้ง เมื่อได้ยินคำพูดของจันวิภา ทั้งสองคนก็หันหน้ามาพร้อมกัน

มองเธออย่างจริงจังแล้วพูดขึ้นมาพร้อ มกัน “ฉันจะบอกเธอว่า….” “ผมจะบอกคุณว่า……….

เมื่อได้ยินเสียงของอีกคน พัชรีกับธนภาคก็มองหน้ากัน แล้วพูดขึ้นพร้อมกันอีกครั้ง “ผมพูดก่อน!” “ฉันพูดก่อน!”

“ไม่! ควรเป็นฉันที่พูดก่อน คนเลวอย่างคุณไม่มีคุณสมบัติพอที่จะ พูดกับจันวิภา!”

จันวิภาพูดอย่างโกรธจัด

“ควรเป็นผมที่พูดถึงจะเหมาะสมกว่า คุณตื่นเต้นมากอย่างนี้ คําพูดที่ออกมาก็มีแต่อคติ ธนภาคโต้แย้งกลับไปอย่างไม่ยอม

“ไม่! ควรเป็นฉันที่มาก่อน! พวกเรา…..

“โอเคโอเค พวกเธอหยุดเลย! พวกเธอหยุดทะเลาะกันได้แล้ว ฉันจะต้องไปทำงานแล้ว!”

มองดูสองคนที่เป็นคู่รักคู่แค้นต่อปากต่ อคำกัน ไม่มีความตั้งใจที่จะพูดกับเธอ

จันวิภาขัดจังหวะพวกเขาอย่างหงุดหงิ ด จันวิภามองไปที่ธนภาคแล้วพูดว่า “ธนภาค คุณพูดก่อน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ