ตอนที่ 116 ความลับที่ซกซ่อนไว้

ปยุตดึงเก้าอี้และนั่งลง จงใจไม่มองเข้าไปในดวงตา ของจันทร ผลินเข้าใจแล้วว่าทําไมเขาถึงหนี เพราะว่าใน แววตาของเธอ สามารถทำลายความเชื่อมั่นที่แข็งแกร่งใน จิตใจของเขาได้

ผลินนั่งลงข้างปยุต ในห้องใหญ่ บรรยากาศเหมือนถูก แช่แข็ง เสียงเดียวที่ได้ยิน นั่นคือเสียงของลมหายใจของ ทั้งสี่คน

เสียงลมหายใจไม่สม่ำเสมอ เห็นได้ชัดว่าไม่มีความสงบ ในจิตใจของทั้งสี่ ปยุตเครียด เพราะเขากำลังจะเผชิญ หน้า กับ หนึ่งคือคนรักเก่าของเขา อีกหนึ่งคือคนรักปัจจุบันของ เขา ไม่ว่าจะทําร้ายใคร มันก็เป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถทนได้

ผลินเครียด เพราะกลัวว่าปยุตจะหนี

ธรรศเครียด เพราะหลัวว่าปยุตจะพูดอะไรที่ทำร้ายจันทร ในขณะที่จันทรก็เครียดไม่ต่างกัน

หลังจากความเงียบที่ยาวนาน ปยุตก็เปิดประด็น ใบหน้า ที่เย็นชาของเขาหันไปทางจันทร และพูดด้วยน้ำเสียง แบบ คนกำลังจมน้ำ “ที่นัดเธอมาวันนี้ เพราะฉันต้องการที่จะ แนะนําอย่างจริงจัง”

เขาเลื่อนสายตาของเขาไปทางผลิน นี่คือภรรยาที่เป็น ปัจจุบันของฉัน และฉันรักเธอมาก”
บรรยากาศเย็นลงอีกครั้ง จันทรจับมือทั้งสองข้างของตัว เองแน่น โดยที่ไม่พูดอะไรออกมา

“ตอนนี้เราอยู่ด้วยกันได้อย่างดี ผมจะไม่ทิ้งเธอเพราะใคร ถ้าไม่มีเธอ ก็ไม่มีผมในวันนี้ ดังนั้น หลังจากนี้พวกเรา จะ ไม่พบกันอีก สิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตผมสามารถให้อภัยได้ ขอ อวยพรให้เธอกับธรรศโชคดี”

ใบหน้าของจันทรเริ่มซีดลง มีเหงื่อเย็นบาง ๆ บนหน้า ผาก แต่เธอก็ยังคงไม่พูดอะไร

“แน่นอนว่าผมต้องการให้เธอไปจากที่นี่ จากไปอย่างเงียบ ๆ เหมือนเมื่อสามปีที่แล้ว ในเมืองบีแห่งนี้ ผมไม่ ต้องการ ที่จะเจอเธออีกครั้งแม้โดยบังเอิญก็ตาม”

“หยุดพูดได้แล้ว!”

ธรรศตะคอกออกมาพร้อมกับลุกขึ้นยืน เกิดเส้นเลือดขึ้น ที่หน้าผาก เขายกกำปั้นขึ้นมาแล้วก็ต่อยไปที่ใบหน้าของ ปยุตอย่างโกรธเกรี้ยว ปยุตขยับร่างกายหลบได้ แต่เขาก็ไม่ นิ่งเฉย จนกระทั่ง คนสองคนเริ่มต่อสู้กัน

“หยุด ฉันบอกให้หยุด

ผลินรีบห้าม จันทรเป็นเหมือนตอไม้ เอาแต่นั่งเงียบ

ร้องไห้

“ธรรศ ฉันบอกให้คุณหยุด คุณพาคู่หมั้นของคนอื่นไปแล้วมีสิทธิ์อะไรมาใช้กำลังกับใครที่นี่!!”

ผลินโกรธจนตะคอกใส่เขา ธรรศตะลึงงั้น แล้วดึงแขน เธอ”คุณมากับผม

“ปล่อยฉันนะ ทำไมฉันต้องออกไปกับคุณด้วย”

ธรรศทำเป็นไม่ได้ยิน แล้วชำเลืองมองจันทร จันทร มัน ถึงเวลาที่จะบอกความจริงแล้ว”

“ปล่อยเธอ”

ปยุคสั่งเสียงเหี้ยม และกำลังจะพุ่งเข้าใส่ จันทรเปิดปาก พูด“พี่ยุตคะ ปล่อยพวกเขาออกไป ฉันมีบางอย่างจะบอก คุณ”

ผลินหัวใจเต้นแรง หยุดการดิ้นรนทันที ดูเหมือนเธอจะ รู้สึกว่าสิ่งที่จันทรกำลังจะพูดต่อไป จะสั่นคลอนความสมดุล ภายในจิตใจของปยุตอย่างแน่นอน

เพียงแค่นั้น เธอก็เหมือนหุ่นเชิด ถูกธรรสลากออกไป จากห้อง

ธรรศปิดประตู หลังพิงกับผนังของทางเดิน ดวงตาคม ปิดสนิท ใบหน้าหล่อเหลามีทั้งรอยแผลเก่าและที่เพิ่มมา ใหม่

ผลินที่ยืนพิงกับประตู ได้ยินเสียงข้างในชัดเจน ริมฝีปากของเธอสั่นเล็กน้อย น้ำเสียงสะอื้นถามธรรศ ทําไมต้องช่วย จันทรทำลายครอบครัวของฉันด้วย

“ผมไม่มีเจตนาที่จะทำลายความสุขของใคร แค่มีบาง อย่างที่ต้องทําให้มันชัดเจน ถ้าคุณเป็นจันทร คณแบกรับ ความเกลียดชังนองเลือด คุณจะไม่เต็มใจที่จะกลืนความเจ็บ ปวดนั้นเพียงลำพัง

ผลินเงียบลง เพราะอีกด้านของประตู การสนทนาที ทำให้เธอไม่สบายใจได้เริ่มขึ้นแล้ว

ปยุตจ้องมองจันทรอย่างเย็นชา ควบคุมการเต้นของ หัวใจและกล่าวว่า “ฉันให้เวลาเธอครึ่งชั่วโมง พูดในสิ่งที่เธอ อยากจะพูดซะ”

จันทรเงยหน้าขึ้นมองด้วยดวงตาที่พร่ามัวไปด้วยน้ำตา ก้าวเดินเข้าไปหาเขาทีละก้าว ทันใดนั้นก็โผเข้าไปในอ้อม แขนของเขา แล้วร้องไห้ออกมาเสียงดัง

“พี่ยตนะ สามปีที่ผ่าน หัวใจของฉันไม่เคยมีสักวันที่ไม่เจ็บ ปวด คุณรู้ไหมว่าใครทำให้เราเป็นแบบนี้ นั่นคือพ่อ ของคุณ ธามันพ่อของคุณ คุณรู้ไหมว่าพ่อและแม่ของฉันตายไป แล้ว คุณรู้ไหมว่าใครฆ่าพวกเขา นั่นคือแม่ของคุณ ดนุชาแม่ ของคุณ…”

ผลินที่ยืนอยู่ตรงประตู หัวสมองพลันว่างเปล่า เธอ ปิดปากด้วยความตกใจ ไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่ตัวเองได้ยิน
เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน คุณพ่อคุณแม่ เป็นคนใจดีมาก จะเป็นเหมือนเช่นธนวันกับธินิดาได้ยังไง ที่ทําร้ายชีวิตของผู้อื่น

“เธอพูดเรื่องไร้สาระอะไร

ปยุต ผลักเธอออกไป เขากับผลินก็เหมือนกัน รับไม่ได้ กับคำพูดที่ออกมาจากปากของจันทร

“ฉันไม่ได้พูดไร้สาระ!

จันทรร้องไห้อย่างขมขื่น เธอเริ่มเล่าถึงสิ่งที่เกิดขึ้นใน อดีตเมื่อสามปีก่อนที่ปยุตไม่เคยรู้

“เมื่อสี่ปีก่อน ครั้งแรกที่คุณพาฉันไปที่บ้าน พ่อของคุณ มองฉันแปลก ๆ ตอนที่คุณไม่อยู่เขาถามว่าแม่ของฉันชื่อ อะไร ฉันไม่ได้คิดอะไรมาก จึงบอกไปว่าแม่ของฉันชื่อ อังคณา แล้วใบหน้าของเขาก็บึ้งตึง จากนั้นเมื่อคุณพาฉัน ไปที่บ้านของคุณ ทัศนคติของเขาที่มีต่อฉันก็ค่อนข้างเย็น ชา จนกระทั่งวันหนึ่ง จู่ๆ เขาก็ชวนฉันออกมาพบในร้าน น้ำ ชา เขาพูดอย่างตรงไปตรงมาว่าให้ฉันทิ้งคุณ แต่ฉันไม่ได้ ตกลง ถามเขาว่าทำไม คุณรู้ไหมว่าสิ่งที่เขาบอกคือ อะไร

ปยุตเหมือนภูเขาน้ำแข็ง ถามออกมาด้วยน้ำเสียงเย็น เยียบ บอกอะไร

“เขาบอกว่า ลูกสาวของอังคณาไม่สมควรที่จะแต่งงาน กับตระกูลทรัพยสานของเรา”จันทรน้ำตาไหลลงมาอีกครั้ง”เพียงเพราะฉันเป็นลูกสาวของอังคณา ดังนั้นฉันจึง ลงไปจากคุณ ฉันสับสนมาก จึงถามว่ามีอะไรระหว่าง เขา และแม่ของฉัน เขาบอกให้ฉันกลับบ้านไปถามแม่ของฉัน เอง แล้วยังเดือนฉันก่อนที่จะไปว่า อย่าบอกคุณว่า เกิด เรื่องอะไรขึ้นกับฉัน มิฉะนั้นเขาจะทำให้ครอบครัวของฉันมี ปัญหา”

“หลังจากที่ฉันออกมาจากร้านน้ำชา ก็วิ่งกลับบ้านอย่างบ้า คลั่ง ทันทีที่เห็นแม่ของฉัน ก็ร้องไห้และถามเธอว่ากับ ธา มันความสัมพันธ์คืออะไร แม่ของฉันตกใจมากในตอนนั้น หลังจากได้ยินคำพูดของฉันก็โกรธมาก เธอบอกฉันว่าอย่า ไปสนใจพ่อของคุณ พูดว่าพ่อของคุณเป็นผู้ชายที่ไร้ความ รู้สึก สามสิบปีก่อนมาหลอกเธอให้นอนด้วยแล้วก็ทิ้งเธอไป ตอนนี้เขาจึงกลัวว่าเรื่องอื้อฉาวของเขาจะถูกเปิดเผยเมื่อฉัน แต่งงานกับคุณ จึงยืนกรานที่จะไล่ฉันไป หลังจากได้ยินคำ พูดของแม่ ฉันก็มั่นใจมาก มั่นใจในคำเตือนของพ่อคุณ สิบ วันต่อมา เขาถามฉันอีกครั้ง และยื่นเช็คเงินสดก้อนใหญ่ให้ ฉัน ในครั้งนี้ฉันปฏิเสธเขาอีก และบอกเขาว่าฉันรักคุณไม่ใช่ เพราะความร่ำรวยของคุณ แต่ฉันรักคุณในฐานะผู้ชายคน หนึ่งเท่านั้น ฉันสัญญาว่าจะไม่พูดเรื่องของเขากับแม่ของ ฉัน แต่เขาก็ยังไม่เห็นด้วย ยัง คงจะให้ฉันทิ้งคุณไป

“ในวันนั้น เมื่อเราแยกกันไป หลังจากนั้นไม่นาน ที่บ้าน ของฉันก็มีเรื่องเกิดขึ้นเหมือนดั่งสายฟ้าฟาดลงมา และ ตอนนั้นฉันก็ไม่เคยคิดเลยว่ามันจะเกี่ยวข้องกับพ่อของคุณ”

ปยุตกลั้นลมหายใจ รอคอยคำพูดต่อไปของจันทร
ตึงเครียดแบบนั้น อีกสองสามวันผ่านไป ก็ไม่เห็นมีตำรวจมา พบเรา หัวใจที่แขวนอยู่ของเราเริ่มที่จะโล่งลงมาเล็กน้อย คิดว่าเรื่องนี้จะจบลงด้วยดี แต่ก็ไม่เคยฝัน กล่องกระดาษไม่ สามารถเก็บไฟได้ เรื่องที่พ่อฉันชนคนก็มีคนอื่นรู้

จันทรเช็ดน้าตาจากดวงตา แววตาเริ่มเต็มไปด้วยความ แค้น

“และนั่นก็เป็นครั้งที่สามที่พ่อของคุณมาถามฉัน ไม่คิด เลยว่าเขาจะรู้เรื่องเกี่ยวกับครอบครัวของเรา เขาทิ้งกอง รูป ตรงหน้าฉัน มันเป็นภาพที่พ่อฉันชนใครบางคน ฉันกลัวมาก จึงถามว่าเขาไปเอามาจากไหน เขาบอกว่าไม่ว่ามันจะมา จากไหน มันก็เป็นความจริงที่พ่อของฉันฆ่าคน ในตอนนั้น ดูเหมือนว่าฉันจะรู้ว่าเขาตั้งใจจะถามฉันเรื่องอะไร แล้ว ก็แน่ใจ ว่าฉันไม่ได้คาดผิด เขาบอกว่าเขาจะจัดการเรื่องนี้ ให้ฉัน มันจะเน่าอยู่แต่ในท้องตลอดไป แต่มีเพียง เงื่อนไข เดียว ทิ้งลูกชายเขาไป

มือทั้งสองข้างของปยุตกำหมัดแน่น เขาใบหน้าซีด เผือดถามจันทรว่า”ทำไมมีเรื่องเกิดขึ้นขนาดนี้แล้วเธอถึงไม่ บอกฉัน”