ตอนที่19 หายไปก็ดี

“ผมไม่รู้”ปยุตตอบอย่างหงุดหงิด นั่งลงบนโซฟาและหันไปสั่งคนรับ ใช้ น้า”

“ไม่รู้? แกกลับบ้านไปกับเธอ แกจะตอบว่าไม่รู้ได้ยังไง”

คุณนายท่านเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงกรุ่นโกรธ ลูกชายคนนี้นี่ ช่วย อะไรไม่ได้เลย

ปยุตดื่มน้ำ เห็นได้ชัดว่าขี้เกียจที่จะตอบ คุณนายท่านร้อนใจ รีบ โทรกลับไปที่บ้านของลูกสะไภ้ หลังจากวางสายไปใบหน้าของเธอ ย่ำแย่มาก”แม่ยายแกบอกว่าพวกแกกลับมาด้วยกัน แล้วตอนนี้หนูลิน แกไปอยู่ที่ไหนกันเล่า” Lun

“หายไปก็ดี”

“นี่มันอะไร มีสามีที่ไหนบ้างที่จะบอกว่าก็ดีที่ภรรยาหายไป”

“ก็ระหว่างทางผู้หญิงคนนั้นลงจากรถไปเอง ช่วยไม่ได้”

“ดังนั้นแกก็เลยกลับมาคนเดียวนะเหรอ”

“ถ้าไม่อย่างนั้นแล้วยังไงครับ ผมจำเป็นต้องขอร้องไห้เธอกลับมาด้วย เหรอ”

ปยุตเอ่ยถามอย่างดูแคลน ผู้หญิงสำหรับเขา มันก็เป็นแค่เครื่อง ประดับ ไม่มีความจำเป็นต้องแคร์หรือต้องไปแยแสอะไรให้มาก

“แต่แกก็ทิ้งเธอเอาไว้ข้างถนนตามลำพังแบบนั้นไม่ได้ ผู้หญิงน่ะเกลี้ย กล่อมง่าย แกจะตายเหรอกับแค่พูดไม่กี่ค่า รีบไปพาเธอกลับมาเดี่ยว นี้” “คุณแม่เห็นผมเป็นคนประเภทที่จะไปเกลี้ยกส่อมใครงั้นเหรอ เคย เห็นผมเกลี้ยกล่อมใครบ้างครับ”

ปยุตพูดด้วยน้ำเสียงเฉยเมยแล้วลุกขึ้นเตรียมที่จะเดินไปที่ห้องของ เขา

ลูกชายของเธอเป็นคนยังไง คนเป็นแม่รู้ดีที่สุด คุณนายท่านกลัวที่ จะทำให้ลูกชายของเธอโกรธ จึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนลง”เอาล่ะ ถ้าแก ปฏิเสธที่จะออกไปหางั้นก็โทรหาเธอแล้วถามว่าเธออยู่ที่ไหน เดี่ยวแ่ จะส่งคนไปรับเธอเอง”

“ไม่มีเบอร์

“แก..” คุณนายท่านอยากจะอาเจียนออกมาเป็นเลือด เธอชี้ไปที่ ลูกชายของเธอ”แกต้องการที่จะให้แม่โกรธใช่ไหม พวกแกแต่งงานกัน มานานกว่าหนึ่งสัปดาห์แล้ว แต่แกไม่มีเบอร์ภรรยาของแกงั้นเหรอ”

“มันก็เป็นแบบนี้มาตลอด จะเอะอะอะไรครับ”

ทัศนคติของปยุตกระตุ้นให้คุณนายท่านหันมาจ้องและเอ่ยขึ้น ทันที”แม่ไม่สนใจสิ่งที่แกทำกับภรรยาคนก่อน ๆ แต่กับหนูลินแกต้อง ทำดีกับเธอ เพราะเธอเป็นคนเดียวที่แม่เห็นว่าเป็นลูกสะไภ้”

“มันไม่สำคัญว่าแม่จะเห็นเป็นอะไร อีกไม่นานผมจะหย่ากับเธอ”

“อะไรหย่า…หย่า…หย่าอีกแล้วเหรอ”

คุณนายท่านแทบจะล้มทั้งยืน ดีที่เธอได้ลูกสาวของเธอที่เพิ่งกลับ มาจากข้างนอกเข้ามาพยุงไว้”แม่คะ เกิดอะไรขึ้น”

“ยายณี แม่ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว พี่ชายของแกกำลังจะหย่า!”

“หย่าอีกแล้วเหรอคะ เร็วจัง ” ปาณีกลั้นหายใจแล้วปนออกมาเสียง ดัง พี่ชายคะ ถ้าพี่ยังคงไม่มีไครอยู่แบบนี้อย่าร่าแต่คุณแม่ไม่อยากมี ชีวิตอยู่เลย ฉันก็ไม่อยากอยู่แล้วเหมือนกัน…”

แล้วคุณท่านเวทนก็กลับมาจากข้างนอก หลังจากได้ยินสิ่งที่ภรรยา และลูกสาวของเขาพูดเขาก็ตะโกนใส่ลูกชายของเขาว่า “ถ้าแกกล้า หยากับหนูลิน ฉันจะเป็นคนแรกเลยที่ตายต่อหน้าแก!”

“โอ้ บ้าไปแล้ว “ปยุตพีมฟาออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ เขาไม่ได้คาด หวังว่าผู้หญิงที่เพิ่งเข้ามาอยู่ที่นี่ได้เพียงแค่เจ็ดวันจะ ทำให้ครอบครัว ของเขาเป็นเอามากถึงระดับนี้ได้ เดินหันหลังเดินขึ้นบันไดไปด้วยความ รู้สึกหดหู เป็นครั้งแรกที่เขาไม่ยึดมั่นกับหลักการณ์ของตัวเอง

มันเริ่มมืดแล้ว ผลินยังคงไม่กลับมา คุณนายท่านส่งคนขับรถสาม คนออกไปตามหาแต่ก็ยังไม่มีใครพบ ทันใดนั้นทั้งครอบครัวก็เป็นกังวล

ในที่สุดปยุตก็ลงมาข้างล่างพร้อมกับกุญแจรถในมือ เดินตรงไปยัง ประตูด้วยใบหน้าที่เป็นชาและเงียบขรึม

“แกกำลังจะไปไหน

“ไปหาผู้หญิงโง่ ๆ คนนั้น เพื่อที่ช่วยชีวิตพวกคุณให้ไม่ตาย.”