ตอนที่ 212 ความรักหมุนวนกลับมา

ในช่วงวิกฤติที่เป็นอันตราย นภนต์หมุนผลินเข้ามาใน อ้อมแขน ป้องกันเธอจากกริชมรณะนั่น ผลินเผชิญหน้า กับคนร้ายที่มาทางด้านหลัง เพียงชั่วขณะเดียว เธอส่ง เสียงกรีดร้องที่น่ากลัว รู้สึกว่าอ้อมกอดที่แข็งแรงของ ผู้ชายกำลังอ่อนแรงลงเรื่อย ๆ

“นภนต์ นภนต์!!

ผลินตัวสั่นเทา เห็นมือตัวเองเต็มไปด้วยเลือด เธอ ร้องไห้อย่างบ้าคลั่ง “นภนต์ คุณทำใจดี ๆ เอาไว้นะ ฉัน จะรีบเรียกรถพยาบาล

คนร้ายหนีไปหลังจากกริซแทงผิดคน ผลินตรวจดู บาดแผลของนมนต์ว่ามีที่อื่นอีกไหม ในช่วงเวลาแห่ง ความเศร้าโศกและตื่นตระหนก แวบหนึ่งเธอเห็นเงาที่ ค้นเคย แต่เพียงชั่วแวบเดียวก็หายเข้าไปในความมืด

ในห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาล แสงไฟฉุกเฉินสีขาว กะพริบเจิดจ้า ผลินหน้าซีดตัวสั่นยืนนิ่งอยู่ตรงมุมหนึ่ง เกือบทุกคนในตระกูลพิมพ์สารมาถึง ใบหน้าของทุก คนแสดงออกถึงความเศร้าโศกและวิตกกังวล พวกเขา ปลอบใจซึ่งกันและกัน พูดคุยกันเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่ เกิดขึ้น ไม่มีใครสังเกตเห็นการมีอยู่ของเธอ เธออยาก ไปขอโทษครอบครัวตระกูลพิมพ์สาร แต่ไม่มีความกล้า ผู้ชายคนนั้นไม่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเธอ แต่เขาอยู่ในห้องฉุกเฉินเพราะเธอ

เธอหันหลังกลับ เช็ดคราบน้ำตาออกจากดวงตาพลาง อธิษฐานเงียบ ๆ ในใจ “นภนต์ คุณต้องปลอดภัย คุณ ต้องไม่เป็นไรนะ อย่าเป็นอะไรไปนะ…..

ในช่วงเวลาที่กริชทะลุร่างของเขา โชคชะตาของเขา ได้ผูกติดอยู่กับโชคชะตาของเธอและปยุต

สองชั่วโมงแห่งการรอคอย ไฟในห้องฉุกเฉินดับลง คุณหมอในชุดขาวออกมาจากข้างใน คนในครอบครัว ตระกูลพิมพ์สารต่างกรูกันเข้าไปรีบถาม “คุณหมอ ลูกชายของฉันเป็นยังไงบ้าง”

“อาการบาดเจ็บเป็นยังไงบ้างครับ ไม่เป็นอะไรใช่

ไหม”

“หลานชายของฉันฟืนหรือยัง”

หมอที่เผชิญหน้ากับครอบครัวที่กำลังกังวล ยังคงยิ้ม และสงบนิ่ง “ไม่ต้องเป็นห่วง คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้ว พรุ่งนี้เช้าก็คงจะฟื้น”

ผลินที่ยืนอยู่ข้างหลังฝูงชน ได้ยินประโยคนี้หัวใจที่ ถูกแขวนในที่สุดก็ได้วางลง เธอถอนหายใจอย่างโล่งอก ไม่เคยขอบคุณพระเจ้ามาก่อน ครั้งนี้ต้องขอบคุณที่ ช่วยชีวิตนภนต์ไว้

เธอไม่อยากใช้ชีวิตอยู่กับความรู้สึกผิด เธอไม่อยาก ให้ใครต้องเจ็บปวดเพราะเธอ

“คุณหนู คุณกับลูกชายของฉันมีความสัมพันธ์กันยัง ไงเหรอคะ”

ผู้หญิงที่สง่างามก้าวเดินช้า ๆ ไปที่เธอ ดวงตาคมกริบ

ผลินบีบมือทั้งสองข้างเข้าด้วยกัน ไม่รู้จะตอบคำถาม เธออย่างไรดี ถ้าบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน แม่ของ นภนต์ก็ต้องถามว่าในเมื่อไม่มีความสัมพันธ์ต่อกันแล้ว ทำไมลูกชายฉันถึงช่วยชีวิตคุณไว้

เธอครุ่นคิดชั่วครู่ ตอบด้วยเสียงสั่นเทา “พวกเราเป็น เพื่อนที่ดีต่อกันค่ะ”

“ดีต่อกันถึงขนาดยอมเสี่ยงอันตรายเพื่อเพื่อนขนาดนี้ เลยเหรอ”

เธอพูดไม่ออก เงยหน้าขึ้นมองผู้หญิงตรงหน้า เสียง ที่ทรงอำนาจเกินไปของเธอ ทำให้เธอประหม่าเล็กน้อย

“ขอโทษนะคะ มันเป็นความผิดของฉัน”
“ฉันที่ยืนอยู่ตรงหน้าคุณตอนนี้ ไม่อยากฟังคำขอโทษ ของคุณ แค่พยายามที่จะคิดว่าคุณมีความสัมพันธ์กับ ลูกชายของฉันยังไง คุณถึงเอาแต่หลีกเลี่ยงงานหนัก ไปทำงานเบา ๆ ฉันควรทำยังไงกับคำตอบของคุณ การ ตอบคำถามฉันมันไม่สำคัญเหรอ ลูกชายของฉันเพิ่ง ผ่านประตูผี ถ้าฉันบอกว่าไม่เป็นไร มันก็คงเกินจริงใช่ ไหม”

ผลินสูดหายใจเข้าลึก รู้สึกดีใจที่ตัวเองไม่ได้รับข้อ เสนอของนภนต์ นภนต์เป็นผู้ชายที่ดีอย่างไม่ต้องสงสัย แต่แม่ของเขาฉลาดเกินไป ผู้หญิงแบบนี้ไม่มีทางที่เธอ จะรับมือได้

“ลูกชายของคุณชอบฉัน แต่ว่า….”

“แต่คุณไม่ชอบเขา

เธอพยักหน้าอย่างหมดหนทาง “ไม่ใช่ว่าไม่ชอบเขา ค่ะ แต่ฉันมีคนที่ตัวเองชอบอยู่แล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นหลังจากนี้ก็กรุณารักษาระยะห่างกับเขา ด้วย ตัดความรู้สึกที่ยังคงสับสน อย่าเห็นแก่ตัวเพราะ มันจะทำให้คนอื่นต้องเจ็บปวด”

“ฉันเข้าใจค่ะ มั่นใจได้ พวกเราคุยกันชัดเจนแล้ว”

ผลินพยักหน้าเล็กน้อย สายตาของเธอมั่นคง จากนั้นตำรวจในเครื่องแบบก็มา “คุณใช่คุณเวทิดาหรือเปล่า ครับ”

ผลินพยักหน้า “ใช่ค่ะ”

“กรุณามากับเราที่สถานีตำรวจ ทางเราต้องการข้อมูล บางอย่างเกี่ยวกับการจู่โจมครับ”

“ได้ค่ะ”

หลังจากที่เธอก้มหัวให้แม่ของนภนต์ ก็ตามตำรวจ ออกไปจากโรงพยาบาล

นั่งอยู่ในห้องพิจารณาคดีของตำรวจ ผลินดึงสิ่งที่ เกิดขึ้นในวันเหล่านั้นถ่ายทอดออกมาจากความทรงจำ ตำรวจถามเธอว่า “คุณไม่ได้มองหน้าคนร้ายเลยเห รอ”

“เขาแต่งตัวด้วยการปลอมตัว และฉันก็ตกใจกลัวมาก ดังนั้นฉันจึงเห็นไม่ชัดค่ะ”

“แล้วด้านหลังล่ะครับ คุณได้มองด้านหลังหรือเปล่า คุณสามารถบอกได้ไหมครับว่าเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง”

ความทรงจำอันตื่นตระหนกบังเกิดเงาร่างแวบเข้ามา ในสมองของผลิน ทันใดนั้นก็คิ้วขมวดและเสนอขึ้น “ฉัน ขอดูกริชในที่เกิดเหตุได้ไหมคะ”
ตำรวจชะงักไป พยักหน้า “ได้ครับ แต่พวกเรากำลัง ตรวจหาลายนิ้วมืออยู่ รอสักครู่นะครับ”

รอประมาณสิบนาที ตำรวจอีกคนเดินเข้ามาพร้อมกับ ถุงพลาสติก ยื่นถุงพลาสติกที่มีกริชอยู่ในนั้นให้กับผลิน “ทำไมคุณถึงอยากจะเห็นมันครับ” ตำรวจถามอย่าง งุนงง

ใบหน้าของผลินจมลงทันทีหลังจากได้เห็นกริช เธอ ตอบอย่างมั่นใจ “ฉันคิดว่า ฉันสามารถบอกได้ว่าใคร เป็นฆาตกรค่ะ”

“คุณรู้จักเหรอครับ”

ตำรวจสองคนมองกันและกัน ค่อนข้างประหลาดใจ

“ใช่ค่ะ ถ้าฉันเดาไม่ผิด ฆาตกรชื่อทาตถุ ตันวิรัช เขา กับฉันมีปัญหาบางอย่างต่อกัน การลอบฆ่าเมื่อคืนมุ่ง ตรงมาที่ฉันค่ะ”

กริชเล่มนี้ช่างคุ้นเคยสำหรับเธอ มันเป็นของส่วนตัว ของทาตถุ ที่ผลินเคยใช้มันคุกคามชีวิตตัวเอง

“ทาตถุ ตันวิรัช?”

ตำรวจชื่อ “คุณสามารถอธิบายลักษณะของเขากับ เราได้ไหมครับ”
ไม่นาน ผลินก็ได้ยินคำสั่งให้ออกค้นหาทาดไปทั่ว ทั้งเมือง เธอเป็นพยานเพียงคนเดียวเท่านั้น จึงถูกกักไว้ ที่สถานีตำรวจชั่วคราวเพื่อร่วมมือในการสืบสวน

เวลาสิบเอ็ดโมงสิบห้า ทาต ถูกจับที่สนามบินใน เมือง F ไม่มีปฏิกิริยาต่อสู้ดิ้นรนเมื่อตำรวจจับเขา และ สารภาพข้อเท็จจริงในอาชญากรรม แต่เมื่อถามเกี่ยวกับ แรงจูงใจ เขากลับเงียบ

ผลินได้ยินว่าทาตฤถูกนำตัวเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม เธอมาที่ห้องคุมขัง ในชั่วพริบตานั้น เธอใจหายเล็ก น้อย ใบหน้าของชายวัยกลางคนไม่มีเค้าโครงเดิม มอง ดูเหมือนนักโทษที่เพิ่งออกมาจากคุก ดวงตากลวง โบ๋ รูปลักษณ์ดูซีดเซียว หนวดเครารกรุงรัง เสื้อผ้าที่ ยุ่งเหยิง….

เธอไม่อยากเชื่อ คิดว่าจะถามว่าทำไมเขาถึงต้องทำ กับเธอแบบนั้น แต่ทาตถุโพล่งออกมาก่อน จู่ๆ เขาก็ดู เหมือนสัตว์ร้ายโกรธเกรี้ยว ส่งเสียงคำรามดุร้าย “เธอ มันเป็นผู้หญิงที่น่ารังเกียจ ยังไงฉันก็ต้องฆ่าเธอด้วย มือของฉัน….เพราะเธอฆ่าลูกชายฉัน เธอต้องไม่ตาย ดี…เธอมันสารเลว จิตใจไม่มั่นคงได้ใหม่ลืมเก่า ฉันขอ แช่งให้เธอไม่มีวันได้มีความสุข เธอต้องอ้างว้างโดด เดี่ยว เธอต้องอับจนหนทาง เธอต้องตายด้วยความ เคียดแค้น ฮ่า ๆ ๆๆ!!

ทาตถุเหมือนคนบ้า หัวเราะด้วยเสียงที่น่ากลัว ใบหน้าของผลินซีดเผือด เท้าของเธอไม่มั่นคง มือข้างหนึ่ง ยันกับผนังไว้ ถามด้วยเสียงอันสั่นเทา “คุณพูดว่าอะไร นะ….ฉันฆ่าลูกชายของคุณเหรอ ธาตรีเขาเกิดอะไรขึ้น!”

“อย่าเอ่ยชื่อลูกชายฉัน เธอมันไม่คู่ควรที่จะเอ่ยชื่อ ของเขา เธอมันเป็นผู้หญิงที่ชั่วร้าย ไม่ช้าก็เร็วเธอจะ ต้องได้รับผลกรรม

ก่อนที่ทาตถุจะเงียบเหมือนคนตาย ทันใดนั้นผลินก็ พบกับความบ้าโดยสิ้นเชิง ตำรวจตะคอกใส่เขา “เงียบ หน่อย!”

ขาของผลินอ่อนแรง ทรุดลงกับพื้น ธาตรีตายแล้วงั้น เหรอ เธอกุมหัวใจด้วยความสับสน บอกตัวเองว่าเป็นไป ไม่ได้ ทาตฤต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ

“ฉันจะไม่เชื่อคำพูดของคนบ้า”

เธอเงยหน้าที่ไร้สีเลือดขึ้น มองทาตถุอย่างเกลียดชัง

“เธอไม่เชื่องั้นเหรอ ถ้าเธอไม่เชื่อว่าเกิดอะไรขึ้น ที่นี่ งั้นก็ไปนรกแล้วดูว่าลูกชายฉันอยู่ที่นั่นหรือเปล่า โศกนาฏกรรมทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะผู้หญิงอย่างเธอ เธอทำให้ลูกชายฉันผิดหวัง ลูกชายของฉันสลดหดหู่ ทุกวันเพราะการหายตัวไปของเธอ ผมจนเหลือแต่โครง กระดูก เขานั่งอยู่หน้าประตูทุกวัน และเอาแต่พูดว่า เธอ จะกลับมาหาผม เธอจะกลับมาหาผม เธอสัญญาว่าจะกลับมาหาผม…เป็นแบบนั้นเหมือนเดิมทุกวัน จนกระทั่ง สัปดาห์ที่แล้ว เขาได้ยินฉันพูดกับแม่ของเขา ได้ยิน ฉันพูดว่าฉันเห็นผู้หญิงที่เหมือนเธอในเมือง B เขาก็วิ่ง ออกจากบ้านไปอย่างบ้าคลั่ง ร้องให้ตามหาเธอ แม่ของ เขาและฉันพยายามรั้งไว้ไม่ให้เขาไป เขาตกใจจึงวิ่งหนี ถูกรถบรรทุกวิ่งชนฆ่าตาย จนกระทั่งวินาทีก่อนตาย เขา ยังคงพึมพำกับตัวเอง ว่าเธอจะต้องกลับมาหาผม….……

ทาตฤบอกว่า เขาแทบจะทนไม่ไหวให้ผลินถูกถลก หนังทั้งเป็น “ลูกชายของฉันตายเพราะเธอ เธอยังไม่ เชื่อ ฉันต้องการคุยกับเธอ ให้เธอไปคุกเข่าสำนึกผิดต่อ หน้าหลุมศพลูกชายฉัน ฉันตามหาเธอตลอด ในที่สุด ก็พบเธอในเมือง F แต่ไม่คิดว่าเมื่อตามพบจะได้เห็น สิ่งที่สกปรกโสมม หลังจากที่เธอทิ้งลูกชายของฉัน ก็ คบกับผู้ชายอีกคน ลูกชายของฉันตายกระดูกยังไม่ทัน เย็น แต่เธอกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับคนอื่น เธอเป็นผู้หญิง ที่แย่มาก ฉันเสียใจที่ไม่ได้เห็นเธอล้มลงแทบเท้าของ ฉัน ไม่สามารถแก้แค้นให้ลูกชายของฉันด้วยเลือดและ ความเกลียดชัง แต่ไม่เป็นไร เพราะเป็นไปไม่ได้ที่ฉัน จะปล่อยเธอไป เธอรอฉันได้เลย ฉันจะกลายเป็นผีตาม หลอกหลอนเธอทั้งวันทั้งคืน ทำให้เธอตายทั้งเป็น ฮ่า ฮ่าฮ่า!!”

ทาตฤถูกตำรวจสองคนจับตัวไป ผลินอ่อนแรงพิง กำแพง ภาพทั้งหมดถูกดึงออกไป กลายเป็นไม่มีความ รู้สึก
ตำรวจหญิงมาสอบถามด้วยความเห็นอกเห็นใจ “คุณ หนคะ คุณไม่เป็นไรนะคะ

เธอส่ายหน้าอย่างไร้ความรู้สึก “ไม่เป็นไรค่ะ” เธอลุก ขึ้นอย่างโงนเงน มันเริ่มจะสว่างแล้ว ดวงอาทิตย์เพิ่งขึ้น ดวงอาทิตย์ในเดือนกุมภาพันธ์สว่างเจิดจ้า ทันทีที่เธอ ก้าวออกมาจากประตู ความรู้สึกวิงเวียนศีรษะก็โอบล้อม เข้ามา ขณะที่ตัวเองกำลังจะล้มลง ก็มีรถยนต์มาจอด ตรงหน้าเธอ คนคนหนึ่งรีบลงมาจากรถ ยื่นมือออกไป และโอบกอดเธอเอาไว้แน่น