ตอนที่ 204 ทําให้คุณผิดหวัง

ดีที่สุดก็คือฆ่าตัวตายด้วยการกัดลิ้นตัวเอง เธอคิดหา ทางออกอย่างร้ายกาจ

ถึงวันจันทร์ต้องไปทำงานแล้ว ผลินบังเอิญเจอวารีที่ประตู ทางเข้าออกของบริษัท วารีส่งสายตาเศร้าจ้องมองมาที่ เธอ ในมือถือข้าวของเครื่องใช้ของตัวเอง เธอเอ่ยถามอย่าง สงสัย “นี่….เธอ?”

เธอยังไม่รู้เรื่องที่วารีลาออกจากงาน

“อย่ามาแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องหน่อยเลย

วารีถลึงตามองเธออย่างรังเกียจ กัดฟันพูดว่า “ผลิน ฉันจะ ต้องพิสูจน์การกระทำของเธอให้ได้ ถ้าเธอนำความลำบาก ใจมาให้ท่านประธานปยุตละก็ เธอคอยดูฉันบ้างก็แล้วกัน!”

ผลินถลึงตามองเบื้องหลังของเธอที่เดินจากไปอย่างไม่ เป็นมิตร สับสนไปหมด แต่เธอไม่ได้ใส่ใจอะไร ก้าวเข้า ลิฟท์ไป

ตอนกลางวันในวันเดียวกันนั้น หัวหน้าแผนกวิจัยและ พัฒนาตกใจเมื่อพบว่าเอกสารลับที่เก็บไว้ในคอมพิวเตอร์ หายไป นั่นคือผลงานวิจัยที่พวกเขาอดทนอุตสาหะพยายาม มาตลอดสองเดือน ชั่วครู่เดียวทั่วทั้งอ๊อฟฟิตกลายเป็นนก กระจอกแตกรังทันที ผลินกระตือรือล้นที่สุด เธออยากจะเอา สินค้าออกสู่ตลาดโดยเร็ว กลับถูกปยุตหาว่าเป็นผู้หญิงปากอย่างใจอย่างชะนี่!

“เอกสารถูกใส่รหัสเอาไว้ไม่ใช่หรือ? ทำไมถึงหายไปได้ ล่ะ?”

“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน! เครื่องคอมฯของผมมีรหัสอยู่แล้ว อย่าว่าแต่เอกสารเลย แย่แน่ๆงานนี้! ผมจะบอกกับท่าน ประธานยังไงดีเนี่ย!”

หัวหน้าแผนกวิจัยและพัฒนาดึงผมตัวเองอย่างหัวเสีย ร้อนใจจนแทบเป็นบ้า

“เครื่องคอมฯของคุณมีใครรู้รหัสเข้าอีกไหม?”

“มีครับ เลขาท่านประธานครับที่รู้ วารี”

วารี

ผลินตกใจหน้าซีด “แย่แล้ว วารีไปแล้วเมื่อเช้า ดูเหมือน จะลาออกไปแล้ว!”

“อะไรนะ?”

พนักงานทั้งหลายต่างพากันโอดครวญ ในระหว่างที่ทุก คนวิพากษ์วิจารณ์กันไปต่างๆนานา ผลินเดินอ้าวอย่าง โมโหเดินเข้าไปที่ห้องทำงานปยุต

เธอใช้สองมือตบลงไปที่โต๊ะของปยุตอย่างแรง คำรามออกมาด้วยสีหน้าไม่พอใจ : “คุณหาคนที่ไหนมาทำงานหา คุณใช้คนประสาอะไรกันไม่ดูตาม้าตาเรือเลยหรือยังไง!?

“เป็นอะไรหรือ?”

ปยุตเงยหน้าขึ้น ถามด้วยสีหน้าปกติ

“วารีขโมยข้อมูลงานวิจัยผลิตภัณฑ์ใหม่ของเราไปค่ะ เมื่อ เช้านี้เธอออกไปแล้ว คุณรีบคิดหาทางพาเธอกลับมาได้ ไหม!”

ทีแรกคิดว่าปยุตจะอาละวาดเมื่อได้ฟังข่าวนี้ คิดไม่ถึงเลย ว่าเขายังทำหน้าตายอยู่อีก : “จะให้ผมทำยังไงล่ะ ขโมย ไปแล้วก็ขโมยไปสิ ก็ดีเหมือนกันคุณจะได้ไปสารภาพกับ นภนต์เขาชะ”

ผลินเดือดจนแทบกระอักเลือด “นี่มันเวลาอะไรบ๊ะ คุณยัง มีเวลามาพูดเล่นอยู่อีก? นี่มันเกี่ยวข้องกับบริษัทของคุณ เรื่องผลิตภัณฑ์ใหม่ที่จะไปแข่งขันในตลาดโลกไม่ใช่หรือ ทําไมคุณมีท่าทีไม่ได้กังวลถึงเรื่องนั้นเลยล่ะคะ!”

“วางใจเถอะ ถึงขโมยไปได้ก็ใช่ว่าจะถึงมือคู่แข่ง คนที่ทำ ธุรกิจ หากยอมรับความเสี่ยงไม่ได้เลยจะทำธุรกิจสำเร็จได้ อย่างไรกัน?”

“เธอไม่ได้ขโมยไปให้ใครหรอก เธอเอาไปใช้เอง!”

เธอนึกถึงตอนที่เจอกับวารีเมื่อเช้าสายตาที่วารีจ้องมองและทุกคำที่เธอพูดออกมา เธอก็สะดุ้ง ท่าทางที่เธอ แสดงออกมานั้นราวกับได้ทรยศต่อปยุต หรือว่าถ้าเป็นอย่าง นั้นจริงๆละก็ ด้วยเหตุผลอะไรล่ะ?

ทันใดนั้นในใจของเธอรู้สึกเป็นทุกข์

ยิ่งกังวลยิ่งเกิดเรื่อง ในวันที่สามทุกคนยังคงพูดกันไป ต่างๆนานา บริษัทแห่งหนึ่งที่มีชื่อว่า เอจี-โซลูชั่นส์ประกาศ เรียกนักข่าวให้มารวมตัวกันที่ห้องประชุมเพื่อแถลงข่าวการ เปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ของเขาออกสู่ตลาดอย่างเป็นทางการ

เป็นเรื่องที่ผลินยอมรับไม่ได้ เจ้าของบริษัทแห่งนี้ก็คือทัต

ดา

วารีทําให้ความลับทางธุรกิจของบริษัทรั่วไหลออกไป ทั้ง ยังรั่วไหลไปถึงทัตดาอีกด้วย นี่คือบริษัทคู่แข่งที่ปยุตถือว่า เป็นศัตรูหมายเลขหนึ่ง

ผลินแทบจะเป็นบ้าแล้ว สองสามวันมานีปยุตยังคงมีท่าที เมินเฉยต่อเรื่องที่เกิดขึ้น ราวกับว่าขอเพียงให้ผลินกับ นภนต์ตัดขาดจากกัน เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

ทัตดาชิงก้าวหน้าไปอีกขั้นจดทะเบียนการค้าให้ ผลิตภัณฑ์ใหม่ ทุกคนในแผนกวิจัยและพัฒนาต่างไม่เข้าใจ ว่า ทำไมวันนั้นที่รู้ว่าเอกสารลับถูกขโมยไป ท่านประธาน ไม่ชิงเปิดตัวสินค้าก่อน ได้แต่มองตาปริบๆปล่อยให้คนอื่น ขโมยผลงานที่เกิดจากความพยายามของพวกเขาไป จะว่า ไปแล้วพวกเขาต่างก็รู้สึกทั้งเสียใจและไม่พอใจ
สำหรับเรื่องนี้ ผลินทำสงครามเย็นกับเขาอยู่สามวัน เธอ รับไม่ได้ที่เขาเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับงานจึงไม่สนใจผล งานที่ลูกน้องอุตส่าห์ใช้ความพยายามอย่างหนักสร้างมัน ขึ้นมา

วันนี้ ป.ตรีบเรียกผลินมาที่ห้องทำงานทันที พูดกับเธอ ว่า : “ผมจะพาคุณไปที่แห่งหนึ่ง”

“ที่ไหน?”

เธอถามอย่างอารมณ์ไม่ดี

“ไปถึงแล้วก็จะรู้เองแหละ รับรองว่าคุณต้องปิติยินดีแน่” ผลินจริงๆแล้วไม่ได้อยากไปเท่าไหร่ แต่อยากรู้ว่าปยุตจะ พาเธอไปไหน จึงตัดสินใจไปกับเขา

เมื่อถึงปลายทางเธอถึงรู้ว่า ปยุตได้พาเธอไปยังห้อง ถ่ายทอดสดงานแถลงข่าวผลิตภัณฑ์ใหม่ของบริษัท เอจี-โซลูชั่นส์

เห็นสีหน้าของทัตดาระรื่นชื่นใจอย่างมาก ผลินไม่อยากดู ชัยชนะของเธอ หันหลังเตรียมตัวจะเดินออกไป ปยุตเข้ามา ขวางเอาไว้

“การแสดงยังไม่เริ่มเลยนะ จะรีบไปไหนล่ะ?

ขณะที่เธอยืนอดทนรอด้วยความท้อแท้ ความจริงที่คาดไม่ถึงก็ปรากฏออกมา ผลิตภัณฑ์ที่ทัตดาเปิดตัวออกมาอย่าง เป็นทางการนั้นไม่เหมือนกับผลิตภัณฑ์ที่บริษัทของปยุต คิดค้นออกมาเลย ทันใดนั้น เธอตะลึงอ้าปากค้าง สับสนไป หมด เพราะชื่อของผลิตภัณฑ์ดันออกมาเหมือนกันเป๊ะ

ทําไมผลิตภัณฑ์กลับออกมาไม่เหมือนกันเลยล่ะ?

ยิ่งทําให้เธอตกใจไปมากกว่านั้นอีกก็คือ ในขณะที่กำลัง แถลงข่าวเรื่องผลิตภัณฑ์ใหม่ เจ้าหน้าที่ตำรวจกลุ่มหนึ่ง เดินเข้ามา จับกุมตัวทัตดาในข้อหาปลอมแปลงผลิตภัณฑ์ ทางการค้า ผลินถึงได้เข้าใจถ่องแท้ว่า ที่แท้ผลิตภัณฑ์ใหม่ ที่ทัตดาเปิดตัวนั้นคือผลิตภัณฑ์ที่อีกบริษัทหนึ่งได้ประกาศ เปิดตัวและจดทะเบียนสินค้าไปแล้วเมื่อสี่ปีก่อน ถึงเวลานั้น ทัตดาจึงรู้ตัวว่าตัวเองหลงกลเข้าแล้ว

เธอเดินออกไปพร้อมกับเจ้าหน้าที่สํารวจ ตอนเดินผ่านป ยุต เธอกัดฟันพูดว่า : “ครั้งนี้ฉันคิดผิด แต่ว่าคุณคิดว่าแค่นี้ จะโค่นล้มฉันได้หรือ? คุณดูถูกคนอย่างทัตดาเกินไปหน่อย แล้ว คุณคอยดูก็แล้วกัน!”

ระหว่างที่กำลังเดินทางกลับ ในใจผลินเต็มไปด้วยความ รู้สึกมากมายหลายอย่าง เธอปลายตามองถามปยุตว่า : “สรุปแล้วเรื่องนี้เป็นมายังไงคะ? ฉันงงไปหมดแล้ว”

“นี่เป็นกับดักที่ผมวางเอาไว้เองแหละ ก่อนหน้านี้ทัตดาอยู่ ที่ฝรั่งเศสมาตลอด ไม่ค่อยเข้าใจสถานการณ์ตลาดภายใน ประเทศมากเท่าที่ควร วันนี้ผลิตภัณฑ์ที่เธอประกาศเปิดตัว ได้ถูกเปิดตัวมาแล้วครั้งหนึ่งในประเทศเมื่อสี่ปีก่อน เพียงเพราะความรีบร้อนของเธอที่จะเอาชนะผม จึงไม่ได้ศึกษา ผลิตภัณฑ์นี้ให้ถ่องแท้เสียก่อนที่จะนำมาออกสู่ตลาด”

ที่แท้เป็นเช่นนี้เอง แต่ว่าเธอก็ยังสงสัยอยู่ดี “ถ้าอย่างนั้น วารีไม่รู้เรื่องนี้เลยหรือคะ?”

“ทำไมเธอจะไม่รู้ล่ะ ทั้งหมดนี้เธอทำตามที่ผมบอกเอง แหละ”

“ถ้างั้นทัตดาเสียรู้ในครั้งนี้ จะต้องไม่ปล่อยเธอเอาไว้แน่”

“วารีจะออกนอกประเทศในอีก2-3วันนี้แล้วล่ะ ถึงแม้ทัตดา จะไม่พอใจก็คงจะมาลงที่ผมมากกว่า คงจะไม่เสียเวลาไป กับคนที่ไม่มีประโยชน์แล้วอย่างนั้นหรอก”

“คุณคิดอะไรอยู่ทำไมถึงไปหาเรื่องเขาล่ะ เขาไม่ใช่โคม ไฟที่ประหยัดน้ำมันหรอกนะ”

ผลินแสดงความเป็นห่วงปยุตออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ

“สองปีที่แล้วถ้าไม่ใช่เพราะเขาหลอกใช้จันทรที่ไม่รู้อิโหน่ อิเหน่เรื่องเลือดเนื้อเชื้อไขในตัวเธอ ผมกับคุณคงไม่ต้อง เดินมาตามเส้นทางนี้หรอก? แล้วยังเรื่องการตายของพ่อ ของผมอีก วันนั้นที่โรงพยาบาลคนสุดท้ายที่เข้าไปเยี่ยมคุณ พ่อ ดูจากภาพซึ่งปรากฏทางหน้าจอก็คือเขา หลังจากที่เขา ออกไปได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง พยาบาลก็บอกว่าอาการของคุณ พ่อแย่มาก คุณคิดว่าเขาเกี่ยวข้องกับการตายของคุณพ่อผม ไหมล่ะ?”
ผลินไม่ได้ตอบ เธอนึกถึงพฤติกรรมอย่างนั้นของทัตดา แล้วรู้สึกว่าน่าขยะขแยงเสียจริง

“ทว่าสองปีมานี้เขาเป็นที่รู้จักอย่างแพร่หลายในวงการ อย่างมาก กลัวว่าเรื่องแค่นี้คงจะทำอะไรเขาไม่ได้มากนัก หรอกไหมคะ”

“ผมรู้แล้วว่าคงทําอะไรเขาไม่ได้ แต่ว่าผ่านเรื่องนี้ไปแล้ว ชื่อเสียงของเขาในตลาดคงจะแพร่สะพัดออกไปในวงกว้าง คนที่ทำร้ายครอบครัวผมถึงชีวิต ผมมีวิธีค่อยๆทำลายเขาลง ทีละน้อยๆ

บรรดาพนักงานต่างได้ยินข่าวดีเมื่อปยุตกลับมาแล้ว ดี อกดีใจเป็นการใหญ่ ปยุตมาที่แผนกวิจัยและพัฒนา กล่าว คำขอโทษ “ต้องขอโทษด้วยที่ผมปล่อยให้ทุกคนวุ่นวายใจ กันอยู่พักใหญ่ เย็นนี้ผมขอเลี้ยงข้าวแทนก็แล้วกัน เป็นการ ชดเชยความรู้สึกเสียใจของพวกคุณสำหรับเรื่องที่ผ่านมา”

เฮ –

ท่ามกลางเสียงเฮฮาดีใจของพนักงาน สายตาของผลิน ปะทะเข้ากับปยุต ในตาของเขามีความรู้สึกอบอุ่นส่งมาใน หัวใจเธอ

เมื่อทานอาหารเย็นกันเสร็จแล้ว คนกลุ่มหนึ่งเข้ามาใน ไนท์คลับ ตอนนี้พวกเขาเหล่านั้นต่างมีสติดีอยู่ ทานอาหาร แล้วก็มาร้องเพลง นั่งในห้องที่พอเหมาะพอดีกับจำนวนคน ขณะที่ผลินกำลังนั่งคุยอยู่กับเพื่อนร่วมงานหญิงคนหนึ่งทันใดนั้นพนักงานก็เดินเข้ามาหาเธอ ส่งโน้ตเล็กๆใบหนึ่ง ให้ เธออ่านดูแล้วค่อนข้างแปลกใจ ลุกขึ้นเดินออกไป

เธอออกมาที่ห้องข้างๆ ผลักประตูเปิดออก ในนั้นมีคนคน หนึ่ง คนคนนั้นก็คือวารีที่เป็นคนส่งโน้ตให้เธอ

“ทำไมไม่เข้าไปสนุกสนานกับเพื่อนๆข้างในล่ะ?”

ไม่รู้ว่าทําไม ป.ตรู้แล้วว่าวารีไม่ได้หักหลังเขา ผลินจึง มองเธอด้วยความรู้สึกที่เป็นมิตร

“ไม่เป็นไรคะ ฉันแค่อยากจะพูดอะไรกับคุณเป็นการส่วน ตัวสัก 2-3 ประโยค เสร็จแล้วฉันก็จะไป

ผลินนั่งลง “คุณอยากจะพูดอะไรหรือ?”

“ฉันอยากจะพูดว่า ฉันเกลียดคุณมาก เกลียดที่คุณกลับมา กะทันหันแบบนี้ และอยากจะเป็นมือที่สามเหมือนกับจันทร ที่ทําลายความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างคุณกับประธานปยุต แต่ ว่าตอนหลังมาลองคิดดูอีกที ก็คิดว่าช่างมันเถอะ ประธานป ยุตก็มีบุญคุณกับฉัน ฉันไม่อยากเป็นคนเนรคุณ ที่สำคัญไป กว่านั้น ฉันไม่อยากให้ตัวเองพบจุดจบอย่างน่าเวทนาแบบ จันทร เป็นใครก็คงไม่อยากเอาชนะความรักที่แท้จริงด้วยวิธี สกปรกหรอกคะ”

เมื่อวารีพูดจบก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก “เอาละ พรุ่งนี้ฉันก็จะไปแล้ว สิ่งที่อยากพูดก็พูดออกไปหมดแล้ว ขอ ให้พวกคุณมีความสุข ถึงแม้ว่าฉันยังแคลงใจอยู่นิดหน่อย
นี่คือจุดยืนที่ชาญฉลาดของผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่ดิ้นรนอย่าง ไม่ลืมหูลืมตาแย่งชิงสิ่งของที่ไม่ใช่ของของตัวเอง วารี เข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าความรักที่แท้จริงไม่มีเหตุผลใดๆที่จะ เอาชนะได้ จันทรกลับไม่เข้าใจมันเอาเสียเลย ดังนั้นเธอจึง ถึงคราวเป็นแมงเม่าบินเข้ากองไฟ ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้น ถึงตัว

ทันใดนั้นผลินรู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาทันที มุ่งมั่นว่าคืนนี้กลับ ไปจะลองรักษาปยุตดูอีกสักครั้งหนึ่ง

หากว่ายังไม่ประสบความสำเร็จอีกละก็ พวกเรายังต้องใช้ ความพยายามมากขึ้นอีก เธอเดินออกไปพลาง กำมือแน่น “สู้ๆ นะผลิน