ตอนที่ 175 ชีวิตที่กำลังจะเริ่มต้นใหม่(3)

ปยุตรับปากในสิ่งที่ผลินพูดเตือน เขาจะไม่ตามหาจันทร อีก เขากอดเธอแล้วพูดว่า : “ผลิน ขอบคุณมากที่อยู่เคียง ข้างผม ขอบคุณที่เชื่อใจผม ขอบคุณมากจริงๆครับ”

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ผลินไม่กล้าออกจากบ้านไปไหนอีก นอกจากตอนที่คุณลุงของเธอมาเยี่ยมที่เมือง B กระทันหัน เธอออกไปเพียงครั้งเดียว หลังจากนั้นไม่ว่าใครจะนัดเธอ ก็ตาม เธอปฏิเสธไปหมด และไม่ได้บอกใครเรื่องชีวิตคู่ของ เธออยู่ในขั้นวิกฤต

แม้แต่ชื่นใจเพื่อนสนิทที่สุดของเธอ ก็ไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้น กับเธอ แค่ให้เธอรับรู้ว่าเก็บตัวอยู่กับบ้าน มีโทรศัพท์คุยกัน บ้างบางครั้ง หรือไม่ก็คุยกันผ่านQQ

ในใจของผลินเป็นทุกข์อย่างมาก แต่กลับไม่สามารถพูด กับใครได้ เธอไม่คิดว่าคนอื่นมีหน้าที่รองรับเป็นถังขยะของ เธอ มารับฟังความกังวลใจของเธอ

เวลาสองเดือนผ่านไปแล้วอย่างรวดเร็ว วันสิ้นเดือนนั้น เธอนอนไม่หลับเลยทั้งคืน ทุกครั้งที่หลับ จะฝันว่าจันทรที่ ท้องใหญ่มากยืนอยู่ตรงหน้าหัวเราะเยาะเธอ เมื่อตื่นขึ้นมา ทุกครั้งเหงื่อก็ไหลท่วมตัว เธอรู้สึกว่าวิตกจริตราวกับอยู่ที่ ชายแดนเขตอันตราย

แม้จะเป็นเช่นนี้ เธอยังคงไม่ละความพยายาม พยายาม เตรียมที่จะรับมือกับปัญหาเผชิญหน้าไปพร้อมกับปยุต
ภายใต้ความรู้สึกกังวลใจนั้น จันทรกลับมาแล้ว เธอยืนอยู่ ที่ห้องรับแขกของบ้านตระกูลทรัพยสาน ผลินจ้องมองไปที่ ท้องอวบๆของเธอ พลางคิดว่าหากย้ายท้องกลมๆนั้นมาไว้ที่ เธอได้คงจะดี ต้องรอจนถึงเมื่อไหร่ เธอถึงจะตั้งท้องกับเขา บ้างนะ………

ปยุตส่งสายตาเกรี้ยวกราดจ้องมองจันทร ก่อนที่คิดจะรีบ ร้อน กลับถูกผลินดึงเอาไว้ : “มั่นใจในตัวเองเข้าไว้ อย่า แสดงสีหน้าให้เธอเห็นว่าในใจคุณหวาดกลัว”

หญิงชราแห่งตระกูลทรัพยสานลุกขึ้นจากโซฟา : “ ว่ายัง ไง คุณจันทรที่มาครั้งนี้คือต้องการจะพิสูจน์เรื่องพ่อของเด็ก ใช่ไหม?”

“ใช่คะ”

จันทรพยักหน้าอย่างไม่นอบน้อม

“ดีละ ถ้าอย่างนั้นพวกเราไปกันเถอะ เราตกลงกันตรงนี้ ก่อนนะว่า หากเป็นลูกหลานของตระกูลทรัพยสานจริงๆละ ก็ พวกเราก็ยอมรับ ถ้าไม่ใช่ละก็ เธอจะต้องชดใช้ความเสีย หายทั้งหมดที่ก่อให้กับตระกูลของเราอย่างสาสม

“ได้สิ ถ้าไม่ใช่ลูกหลานของตระกูลคุณแล้วละก็ จะฆ่าจะ แกงกันก็แล้วแต่พวกคุณเลย”

จันทรลุกขึ้นยืนอย่างมั่นใจ เดินออกจากประตูห้องรับแขก ออกไปคนแรก ผลินมองเบื้องหลังของเธอที่เดินออกไปอย่างมั่นใจ ได้แต่รู้สึกว่าใจต็มๆต่อมๆ

“พวกคุณไม่ไปหรือ?”

ธามันหันไปถามลูกชายลูกสะใภ้อย่างเป็นมั่นเป็นเหมาะ

“ผมไม่ไปครับ!”

ปยุตปฏิเสธอย่างเย็นชา ธามันร้องตวาดขึ้น : “ถ้าลูกไม่ ไปแล้วจะตรวจยังไงล่ะ?”

สายตาของเขาค้อนมองผลิน ผลินสะกดความเจ็บปวดใน ใจเอาไว้กล่าวว่า : “ ไปเถอะคะ อย่างไรซะ คุณก็หนีมันไป พ้นหรอก”

มีเพียงคำพูดของผลินเท่านั้นที่ปยุตรับฟัง เขาจับมือของ เธอเอาไว้ : “คุณไปเป็นเพื่อนผมได้ไหมครับ?”

“ไม่ดีกว่าคะ”

เธอไม่อยากไป ปยุตก็ไม่อยากจะบังคับเธอ เรื่องราว ทั้งหมดที่เกิดขึ้นนี้ ค่อนข้างโหดร้ายมากสำหรับเธอ

เพื่อให้ผลการตรวจสอบถูกต้องแม่นยำและเป็นที่น่าเชื่อ ถือ สองสามีภรรยาแห่งตระกูลทรัพยสานแบ่งการตรวจ ประเมินไปยังหน่วยงานที่เชี่ยวชาญด้านนี้โดยตรงถึง 3 แห่ง ทุกๆครั้งที่เปลี่ยนสถานที่ตรวจจันทรสงบเสงี่ยมเจียม ตัวอย่างมาก เหลือเพียงแค่รอผลการตรวจสอบเท่านั้น สองสามีภรรยาชักเริ่มรู้สึกว่าเด็กคนนั้นเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของ ตระกูลทรัพยสานของพวกเขาจริงๆ

เสียเงินไปมากมายมหาศาล ในช่วงเย็น ผลการตรวจสอบ ของทั้ง 3 สถาบันออกมาแล้ว ทุกที่ยืนยันว่าเป็นลูกของปยุต เมื่อผลออกมาแบบนี้ ในใจของสองสามีภรรยาสับสนวุ่นวาย ไปหมด ปยุตคว้าคอเสื้อของจันทรมาด้วยความโกรธ เลือด ขึ้นหน้าคำรามเสียงดังใส่เธอ : “ คืนนั้นผมอาการโคม่าอย่าง นั้น คุณใช้วิธีสกปรกอะไรถึงได้ท้องลูกของผมออกมาจนได้ หา?”

“วิธีที่ธรรมดาๆที่สุด จะให้ฉันเล่ารายละเอียดให้ฟังไหม ล่ะ?”

จันทรส่งสายตามองเลยไปที่พ่อแม่เขาที่อยู่ด้านหลัง ปยุต กัดฟันพูด : “อย่าคิดเอาความเป็นแม่ของเด็กมาต่อรองผม นะ ผมไม่มีวันปล่อยให้คุณสมดังปรารถนาได้หรอก”

เขาจ้องมองเธอด้วยสายตารังเกียจ หันหลังกลับเดินจาก

ไป

หญิงชราแห่งตระกูลทรัพยสานเดินตรงมาหาจันทรซึ่ง หน้า กล่าวอย่างจริงจัง : “ไหนๆผลตรวจก็ออกมาแล้ว งั้นเรา มาตกลงกันดีกว่า”

ทั้ง3คนมาถึงร้านกาแฟที่อยู่ใกล้ๆ พูดคุยอย่างจริงจังซึ่งๆ หน้า
“ฉันเคยพูดแล้วว่า ถ้าเด็กคนนี้เป็นลูกหลานของบ้านเรา จริงๆละก็พวกเรายินดีรับผิดชอบ ตอนนี้ผลตรวจยืนยันออก มาแล้วว่าเป็นลูกของลูกชายเราจริง เธอลองบอกมาสิว่า ต้องการเท่าไหร่ ไม่ว่าจะมากน้อยเราก็จะจ่ายให้เพื่อซื้อเด็ก คนนี้มา”

อ่อ จันทรหัวเราะเยาะเย้ย : “พวกคุณยังใช้วิธีสกปรกแบบ นี้อยู่อีกหรือ คิดว่าเงินจะซื้อได้ทุกอย่างงั้นหรือ? แค่เงื่อนไข เดียวเท่านั้น ให้ฉันแต่งงานเข้าบ้านตระกูลทรัพยสาน เรื่อง อื่นไม่มีอะไรต้องพูดอีก”

อ่อ รอบนี้คุณนายหญิงหัวเราะเสียดสีกลับบ้าง : “พวกเรา สกปรก แล้วเธอละไม่รู้สึกว่าตัวเองฝันไปหรอก? เธอก็เห็น อยู่แล้วไม่ใช่หรือว่า ลูกชายของเราไม่ได้มีความรู้สึกใดๆกับ เธอเลยแม้แต่นิดเดียว เธอคิดว่าเขาจะยอมแต่งงานกับเธอ หรือ? ”

“ถ้างั้นก็ขึ้นอยู่กับพวกคุณก็แล้วกันว่าต้องการเด็กในท้อง ของฉันหรือไม่ ใช่ ตอนนี้เขารักผลิน แต่เธอตั้งท้องไม่ได้ ในเมื่อเป็นแบบนี้ครอบครัวของคุณก็ไม่ควรดับธูปในตระกูล ทรัพยสาน เสือสองตัวไม่อาจอยู่ถ้ำเดียวกันได้ ถ้าอยากเอา เด็กไว้ก็ต้องเสียสละลูกสะใภ้ซะ พวกคุณไปคิดเอาเองละ กัน”

เธอลุกขึ้นยืน ไม่อยากพูดอะไรไปมากกว่านี้ หันหลัง เตรียมจะเดินออกไป ชายชราพูดขึ้นบ้าง : “ถึงแม้จะให้ เธอแต่งเข้าบ้านเรา เธอคิดว่าเธอจะมีชีวิตที่ดีหรือ? เธอ กับลูกชายของฉันเคยรักกันมาก่อน เธอน่าจะรู้อยู่แก่ใจนะว่าเขาเป็นคนยังไง เขาไม่ปล่อยให้เธอมีชีวิตที่สุขสบาย หรอก”

“พวกคุณสบายใจได้ เขาคงจะไม่ยอมรับในสักระยะหนึ่ง หลังจากที่ฉันคลอดลูกของเขาออกมาแล้ว เขาจะต้องค่อยๆ ยอมรับฉัน ไม่มีความเกลียดชังใดที่จะสามารถอยู่ได้ใน ความสุขของครอบครัวได้หรอก”

จันทรหยิบเอกสารแผ่นหนึ่งออกมาจากกระเป๋า วางลงตรง หน้าของสองสามีภรรยาอย่างมั่นใจ : “ลองดูสิคะ นี่คือที่ฉัน ใช้เงินไปจํานวนมากเพื่อให้หมอที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งช่วยฉัน กําหนดเพศของทารกในครรภ์ ฉันคิดว่า นี่คงจะทำให้พวก คุณตัดสินใจได้ง่ายขึ้น

เธออมยิ้มแล้วเดินจากไป สองสามีภรรยาช่วยกันดูเอกสาร ผลทดสอบการเลือกเพศเด็ก ในใจมีข้อโต้แย้งร้อยแปด เป็น เด็กผู้ชาย…..

จันทรที่ยืนอยู่นอกกระจกของร้านกาแฟ เห็นสีหน้าของทั้ง สอง ยิ้มเยาะอย่างพอใจ เธอมองขาดถึงความสำคัญของ เด็กคนนี้ จึงมั่นใจเต็มร้อยตั้งแต่เริ่มแรก

สามปีก่อน เธอถูกธามันบังคับให้ออกไป สิ่งนี้ยังคงติดอยู่ ในใจเธอเสมอมา จนวันนี้เธอกลับมาแล้ว แถมยังท้องเลือด เนื้อเชื้อไขของตระกูลพวกเขาอีก เธอนึกออกว่าในใจของ ธามันกระอักกระอ่วนมากเพียงใด ไม่ยอมรับก็ไม่ได้ไม่มีทาง เลือก คิดไปคิดมาเธอรู้สึกสะใจจริงๆ
ไม่น่าแปลกใจ เช้าวันที่สอง นายหญิงโทรศัพท์ไปหาเธอ นัดเธอออกมาพบ แล้วจึงพาเธอไปที่โรงพยาบาลส่วนตัว แห่งหนึ่ง จ้างคุณหมอให้ตรวจสอบเรื่องเพศของทารกใน ครรภ์อีกครั้ง สุดท้ายผลตรวจก็ออกมาเป็นผู้ชายอยู่ดี

จันทรเอามือลูบท้องตัวเองพลาง พูดไปพลาง : “ทีนี้เชื่อ หรือยังคะ? ฉันไม่โกหกพวกคุณหรอกค่ะ”

หลังจากออกจากโรงพยาบาลแล้ว จันทรอ้างว่ามีธุระขอ แยกกับหญิงชราก่อน จากนั้นเธอจงใจโทรหาผลิน

ขณะที่ผลินรับสายนั้น เธอกำลังเดินไปมาอยู่ในห้องอย่าง กระวนกระวายใจ เมื่อวานเย็นปยุตกลับมาถึงบ้านแล้ว เธอ ไม่ได้ถามถึงผลตรวจ เขาก็ไม่ได้พูดอะไร ถ้างั้นคำตอบย่อม ชัดเจนอยู่แล้ว

หากว่าไม่ใช่ลูกของปยุตละก็ ทำไมเขาต้องปิดเป็นความ ลับด้วย

เธอเตรียมใจไว้พร้อมแล้ว เมื่อตอนที่หัวใจถูกโจมตี ในใจ เธอนั้นดั่งถูกมีดกรีดแทง หากปยุตเห็นเข้าจะต้องเจ็บปวด เป็นทวีคูณ ดังนั้นเธอได้แต่ซ่อนความเจ็บปวดเอาไว้แต่ผู้ เดียวและปลอบประโลมเขา ในค่ำคืนที่แสนยาวนานเหมือน ไม่มีวันสิ้นสุด พวกเขาต่างฝ่ายต่างกอดกันและกันเอาไว้

สักพักหนึ่ง ปยุตร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ในที่สุดเขาก็ ยอมพูด : “เด็กเป็นลูกของผมครับ”
เธอพยักหน้า : “คะ ฉันจะพยายามเลี้ยงลูกคุณอย่างดีให้ เหมือนกับเป็นลูกของตัวเอง”

ตลอดทั้งคืนคนทั้งสองพูดกันแค่เพียงสองประโยคนี้ หลัง จากนั้นความเงียบสงบอันยาวนานยิ่งกว่าค่ำคืนนั้นอีก บาง ครั้งแค่พูดยังดูง่ายกว่าการลงมือทํา ผลินก็ยังไม่มั่นในตัว เองว่าจะทำได้อย่างที่พูดออกไปหรือไม่ แต่ ณ เวลานั้น ต้องพูดออกไปแบบนั้นก่อนเพื่อปลอบใจปยุต ว่าเธอจะทำ อย่างนั้นอย่างแน่นอน เธอจะพยายามลองทําแบบนั้นก่อน

“ฮัลโหล?”

“ฉันเอง จันทร

“มีอะไร”

ออกมาเจอกันหน่อยสิ”

“ที่ไหน”

จันทรอึ้ง เหมือนคิดไม่ถึงว่าเธอจะตกปากรับคำง่ายถึง เพียงนี้

“สโมสรสตรีกุหลาบแดง”

“ได้”

พอวางสาย ผลินรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า และแต่งหน้าบางๆอย่างประณีต ไม่ว่าตอนนี้หัวใจจะเต้นแรงแค่ไหน เธอก็ไม่ ยอมน้อยหน้าต่อหน้าศัตรูหรอก

สีหน้าซีดเซียว เธอจึงแต้มสีแดงลงไปหน่อย พยายาม ทําให้ตัวเองดูเลือดฝาด

ริมฝีปากแห้งผาก เธอเติมลิปสีสดใสลงไป พยายามทําให้ ตัวเองดูเปล่งปลั่ง

ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคน จะทำแบบนี้ได้ ผลินรู้ในใจลึกๆอยู่แล้ว ว่าต่อหน้าศัตรู เธอคงจะอึดอัดใจอย่างมาก ควรจะแต่งตัวให้ ดูดีสักหน่อย เพื่อให้ตัวเองดูมีชีวิตชีวา จึงจะสามารถรับมือ กับศัตรูผู้กําชัยชนะไว้ในกำมือได้

เธอมาถึงที่นัดหมายตรงเวลา จันทรรออยู่ในสโมสร เรียบร้อยแล้ว ราวกับว่าจงใจยั่วเธอ สวมเสื้อผ้ารัดรูป โชว์ให้ เห็นท้องที่ยื่นออกมาชัดเจน

“ผลพิสูจน์ DNA ของเด็ก เธอรู้แล้วใช่ไหม?”

“อืม”

“แล้วเธอคิดว่าจะทำยังไงต่อ?”

“เธอคลอดเด็กแล้ว ฉันจะเอาไปเลี้ยงให้เอง”

ฮาฮา จันทรราวกับได้ยินเรื่องตลกที่สุดในโลก : “เธอคิด ดูให้ดีๆ ไม่ว่าใครที่คลอดลูกตัวเองออกมา แล้วยกให้คนอื่นเลี้ยงหรอกนะ ใครๆเขาก็ต้องการเลี้ยงเองกันทั้งนั้น !?”

“งั้นเธอก็พาลูกหนีออกไปเถอะ”

“คนที่ควรจะไปคือเธอ ! แม่ไก่ที่ออกไข่ไม่ได้ แล้วยัง มีหน้าอยู่ในรังอีก เธอไม่รู้จักละอายใจบ้างหรือยังไงกัน? หรือเธอจะรอให้ครอบครัวของปยุตแตกแยกกันก่อน เธอถึง จะพอใจหา?”

“ที่จริงแล้วใครกันแน่ที่ควรจะอับอาย? ใช้วิธีพื้นๆทำให้ ลูกของเขาเสียอนาคต ตอนนี้ยังตีหน้าชื่อมาทําเป็นหนัง ดี ที่แท้เธอกับแม่ของเธอก็ชั้นเลวเหมือนกันนั่นแหละ ยีน ประเภทเดียวกัน ทั้งๆที่ไม่ควรจะตั้งท้องด้วยซ้ำ แต่กลับให้ เด็กที่คลอดออกมา โตขึ้นมาแล้วยังจะมาทำลายครอบครัว คนอื่นอีก

จันทรได้ฟังคำพูดอันคมคายของเธอก็รู้สึกโกรธขึ้นมา ยิ้ม อย่างเย็นชาทันที : “ฉันใช้วิธีพื้นๆแล้วยังไง เธอล่ะ? เธอรู้ ไหมว่าทําไมฉันถึงท้องเด็กคนนี้ได้?”

“ฉันไม่อยากรู้”

“แต่ฉันอยากจะเล่า เธอจะทำไมล่ะ? ฉันจะบอกเธอให้นะ คืนนั้นในนําผลไม้ของสามีเธอมียาอยู่สองชนิด ชนิดหนึ่ง คือยานอนหลับ อีกชนิดหนึ่งคือยาปลุกเซ็กซ์ ทีแรกฉันคิด ว่าจะใส่แค่อย่างเดียว แต่กลัวว่าเขาจะใจแข็งจงรักภักดีต่อ เธอ จึงได้เพิ่มยานอนหลับลงไปอีก อีกทั้งฉันกินยาเร่งไข่ ตกมาตลอดหนึ่งเดือน ดังนั้นฉันถึงท้องลูกของเขาได้อย่างสบายๆเลยล่ะ”