ตอนที่ 114 เธอโดนไล่ออกแล้ว

ตอนที่ 114 เธอโดนไล่ออกแล้ว

“เธอนี่มันจริงๆเลยนะ ฉันทำดีกับเธอแท้ๆ แต่เธอก็มองในแง่ ร้ายๆ” ภัสกรณ์มองไปที่เขาและพูดด้วยเหตุผล

เขาไม่ละสายตาไปจากใบหน้าของเธอ เขามองเธอด้วย สายตาที่ดุดัน จนทำให้เธอเริ่มกลัว ถ้าหากภัสกรณ์โกรธขึ้นมา จริงๆ คงจะแย่เพราะมันคงน่ากลัวมากๆ

เงียบเอาไว้ ไม่พูดอะไรดีกว่า ลิฟต์เริ่มนิ่งและเคลื่อนตัวไป ข้างบน

ผนังของลิฟต์เป็นสแตนเลสทำให้มองเห็นเงาของภัสกรณ์ ได้อย่างชัดเจน เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีเทาเงิน ไม่มีเนคไท ด้านหน้า ของเสื้อมีกระดุมสองเม็ด

รูปร่างที่สูงตรงและแข็งแรง มีความเย่อหยิ่งเหมือนเจ้าชาย ใบหน้าเต็มไปด้วยความหล่อเหลา มีเหงื่อออกมาตามตัว ทําให้ดูหลงใหล ช่างมันเสน่ห์จริงๆ

ควรจะไปตายยยยยยย นีรชาอยู่ๆก็รู้สึกอกหักขึ้นมา
จริงๆแล้วแอบดูเงาของภัสกรณ์อยู่ สายตาของภัสกรณ์กำลัง มองไปที่ปุ่มกดในลิฟต์ ไม่ทันได้เห็นสีหน้าของนีรชาที่กำลัง รู้สึกว่าตัวเองอกหัก

นีรชารู้สึกโล่งใจ พูดอย่างไม่เป็นธรรมดา “ท่านประธานคะ ไม่ต้องไปส่งฉันด้วยตัวเองหรอกค่ะ ฉันไปเองได้ค่ะ”

นีรชารู้สึกว่าน้ำเสียงของตัวเองถูกกาลเทศะพอควร แต่ภัสรก รณ์กลับทำเป็นไม่สนใจเธอ ยังคงพูดว่า “หุบปาก!”

นีรชาเงียบปากลงอย่างเงียบๆ บอกกับตัวเองว่าไม่อยากเปิด ปากพูดอะไรออกไปอีก เธอไม่อยากทำให้ภัสกรณ์โมโห

ในใจของเธอรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง ภัสกรณ์กำลังเป็น

ห่วงเธอหรอ เป็นห่วงเป็นใยขนาดนี้ แต่ทำไมกลับทำให้ฉันไม่

สบายใจนะ

ไม่เคยจะได้สัมผัสถึงความอบอุ่นในความห่วงใย แต่ในทาง กลับกันเหมือนถูกรุกรานทางความรู้สึก

คนที่เป็นห่วงเป็นใยคนอื่น ต้องทำตัวเผด็จการขนาดนี้เลย หรอ เธอส่ายหัวอยู่ในความคิด เขาเป็นผู้ชายที่หยิ่งผยอง จองหอง โหดร้าย
นีรชาทั้งสายหัว ทั้งถอนหายใจอยู่ในความคิด มองภาพส

กรกรว่า “เจ้าคนจอมเผด็จการ” สงสัยท่าทางของเธอจะออก มาชัดเจนเกินไปหน่อย ภัสกรณ์หันกลับมาด้านหลัง “นีรชา เธอกระซิบพรึมพร้อะไรของเธอ

“อ้อ เปล่าสะหน่อย” แน่นอน นรชาไม่มีทางยอมรับเด็ดขาด ว่ากำลังด่าเขาในใจ

“ไม่มีจริงๆหรอ” ภัสกรณ์ขยับเข้ามาข้างๆหัวของนิรชา มอง ลงไปที่ใบหน้าของเธอ ใช้เสียงอันทุ่มแฝงด้วยความรู้สึก นัยๆในการพูด ทำให้เธอหลงใหลไปชั่วขณะ

เธอหมุนตัวเอาหน้าห่างจากภัสกรณ์ นีรชาพยักหน้าอย่างเร็ว เพื่อเป็นการแสดงคำตอบ

ภัสกรณ์ยื่นมือออกมา อยู่เหนือศรีษะของนีรชา ลงไปเบาๆ ที่หน้าผากของเธอ “ยัยโง่ ถึงชั้น19แล้ว

นีรชาเงยหน้ามอง แท้จริงแล้วห้อปฐมพยาบาลอยู่ชั้น 19 นี่เอง

ทั้งสองคนเดินตรงไปที่ห้องปฐมพยาบาล

ภัสกรณ์เอื้อมมือยกแขนของนิรชาขึ้นมา แล้วมองหน้าเธอ”วันนี้เธอมีปัญหากับคุณเลขาฯการใช้ไหม

นีรชารีสายหัวปฏิเสธทันที เธอไม่อยากพูดความผิดของคน อื่นต่อหน้าภัสกร์ “ไม่มีสะหน่อย คุณคิดมากเกินไปแล้ว คุณ เลขาฯธารีอาจจะไม่ทันได้ระวัง เธอไม่ได้ตั้งใจทำ

“ฉันไม่สนว่าตั้งใจหรือไม่ได้ตั้งใจ แต่ทำผู้หญิงของฉันเจ็บ ก็ ต้องรับผิดชอบ” ภัสกรณ์พูดอย่างเย็นชา แววตามีความโกรธ เคือง

“ชูวววววว~” นีรชาทำเสียงเย้ยหยันใส่ภัสกรณ์ “ท่านประธาน ผู้ยิ่งใหญ่คะ คุณเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าคะ ธารีเป็นผู้หญิง ของคุณไม่ใช่หรอ ได้ยินมาว่าคุณกับเขา เคยมีช่วงเวลาที่แสน จะโรแมนติกด้วยกันหนิคะ”

ผู้ชายคนนี้ช่างไร้ความรู้สึกเสียใจ เห็นๆกันอยู่ว่าผู้หญิงคนนี้ เคยหลับนอนกับเธอมา แต่กลับมาทำเป็นไม่รู้จักเธอ

“นีรชา เธอกำลังหึงหรอ” ภัสกรณ์ก้มมองลงไปที่เธอ ลม ร้อนๆจากริมฝีปาก เข้าไปที่ใบหูของเธอ กลิ่นตัวที่น่าหลงใหล ของเขา ลอยเข้ามาในจมูกของเธออย่างแผ่วเบา

นีรชารีบก้าวถอยออกไปหนึ่งก้าว เพื่อให้ห่างจากเขา “ฉันจะหิงคุณทําไม แต่ฉันกําลังเตือนสติคุณ ว่าอย่าทําตัวเป็นคน

ไร้ความรู้สึกแบบนี้”

นีรชาออกตัวแทนธารี ใครๆก็รู้ถึงความโหดเหี้ยมของภัส กรณ์ในเรื่องของผู้หญิง เจ้าคนไร้ความรู้สึก

“จริงหรอ” ภัสกรณ์ไม่สนใจคําแก้ตัวของนีรชา และดันเธอ เข้าติดกับกำแพง ใช้น้ำเสียงที่ทุ้มต่ำและลุ้มลึกมากกว่าเดิม

เดี๋ยวววววๆ ภัสกรณ์ คุณอย่ามาทำอะไรตามอำเภอ ที่นี่มัน บริษัทฯ คุณไม่กลัวพนักงานสาวที่อยู่ในสต็อกของคุณเห็น หรอไง” นีรชาโดนภัสกรณ์ล็อคติดกับกําแพง ไม่สามารถขยับ ไปไหนได้

ทําได้แค่เอามือผลักที่หน้าอกของเขา หน้าอกของเขาแข็ง มากๆ เนื้อแน่นไปหมด เป็นการสัมผัสที่รู้สึกดีมากๆ จู่ๆหน้า ของนีรชาก็เริ่มแดงขึ้นมา เกิดอะไรขึ้นกับเธอ เธอเป็นอะไรกัน แน่

ผู้ชายคนนี้กำลังล้อเล่นอะไรกับเธอ แต่ตอนนี้เธอได้สัมผัสที่ หน้าอกของเขา มันรู้สึกดีมากๆเลย

ภัสกรณ์เห็นนีรชาหน้าแดงก่ำ ก็ได้ใจใหญ่ เขาก้มหัวลง ใช้ มืออันใหญ่ๆของเขา จับมืออันเล็กๆของเธอ เสียงอันนุ่มนวลพูดใกล้ๆหูของเธออย่างแผ่วเบา “นีรชา เธอหน้าแดงแล้ว นะ เธอกำลังคิดอะไรอยู่หรือ

เหอะ! นีรชากำลังจะโมโห ผู้ชายคนนี้ฉันหมดคำจะบรรยาย แล้วจริงๆ

“ฉันล่ะเบื่อหน่ายกับคุณจริงๆ” เธอตอบกลับไปอย่างรุนแรง รีบเดินเข้าห้องปฐมพยาบาลและทิ้งภัสกรณ์ไว้

คุณหมอและเจ้าหน้าที่ในห้องพยาบาลเมื่อมองเห็นภัสกรณ์ก็

รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว “ท่านประธาน

ภัสกรณ์พยักหน้าตามอำเภอใจ แล้วเขาก็พานีรชานั่งบน โซฟา ยกแขนของเธอขึ้นพูดว่า “แขนของเธอโดนน้ำร้อนลวก รับจัดการด่วน

คุณหมอหลายๆคนผลัดกันมองหน้าที่นีรชาด้วยสีหน้าที่สงสัย และประหลาดใจ

ในบริษัทฯ ภัสกร ขึ้นชื่อว่าเป็นประธานที่แสนจะเย็นชา และ เยือกเย็น น้อยคนมากที่จะเห็นถึงความอ่อนโยนของเขา

หลายๆสายตามองนีรชาตั้งแต่หัวจรดเท้า เธอมันก็แค่ผู้หญิง ธรรมดาๆคนนึง ไม่มีอะไรโดดเด่น ไม่มีอะไรน่าดึงดูดและไม่ใช่ผู้หญิง สวยอะไรมากมาย

หรือว่ารสนิยมของท่านประธานจะเปลี่ยนไปแล้ว เมื่อก่อน ไม่ใช่ว่าท่านประธานชอบผู้หญิงที่ เผ็ดๆ แซ่บๆ สวยๆและ ดึงดูดหรอ หรืออาจจะเป็นเพราะว่ามื้อกลางวันคงจะกินเยอะ ไปหน่อย ก็เลยอยากจะลองเปลี่ยนรสชาติดู อาหารจำพวก ข้าวต้มที่ดูจืดชืด คงจะเก็บไว้ได้ไม่นาน เดี๋ยวก็คงเบื่อแหละ หลายๆคนเริ่มตัดสินนีรชาในใจว่า รับรองว่าเธอขึ้นแท่นได้ไม่ เกินหนึ่งอาทิตย์

“มัวแต่นิ่งอึ่งอะไรกันอยู่ ทำไมไม่รับจัดการกับบาดแผลหะ เขาเปิดปากพูดด้วยความเยือกเย็น คุณหมอตกใจรีบหันไป หยิบยาและทำแผล

ยาชนิดนี้ทำให้มีอาการแสบนิดๆหน่อยๆ เมื่อใช้กับแขนของ นีรชา เธอรู้สึกแสบจนต้องขมวดคิ้วออกมา

“ใกล้แล้วๆ อดทนอีกนิดก็จะหายแล้วนะ” ภัสกรณ์ก้มมองที่ นีรชา ใช้น้ำเสียงที่อ่อนโยนเสมือนเธอเป็นเด็กน้อย

พวกคุณหมอตกใจหนักกว่าเดิม ที่แท้ท่านประธานก็พูดจา อ่อนหวานเป็นหรอเนี่ย ท่านประธานมีมุมที่อ่อนโอนด้วยหรอ เนี่ย เสียงอันอ่อนนุ่มของเขาทำให้พยาบาลสาวที่ยังโสดอยู่ แทบละลายลงไปกับพื้น พูดง่ายๆเลยก็คือ เขาเป็นผู้ชายที่เพอร์เฟคมาก อาจจะดูโหดร้าย เข้มขรึม แต่กับผู้หญิงที่ตัวเอง รัก เขาอ่อนโยนมากจริงๆ

มองเห็นสายของคนรอบข้างที่กำลังอิจฉาเธอ นีรชารู้สึกเกร็ง ไปทั้งตัว เธอพยายามเอามือออก ภัสกรณ์ก็ยังคงจับมือเธอไว้ แน่น คิ้วของเขาเริ่มหมวดขึ้นมา

เกลียดจริงๆ วันนี้เป็นวันทำงานวันแรกของเธอ เธอไม่อยาก ให้คนอื่นจับตามองเหมือนกำลังชมละครสัตว์ ทั้งหมดต้อง โทษภัสกรณ์คนเดียวเลย ก่อนหน้านั้นที่คุยกันก็ไม่ได้พูดว่าแค่ มาทำงานเฉยๆหรอกหรอ สุดท้ายก็ทำไม่ได้

นีรชามองภัสกรณ์ด้วยสายตาที่ดุดัน เธอไม่พูดอะไร และ พยายามผลักตัวเองออกมาให้ห่างจากภัสกรณ์

เราแสดงอาการเย็นชาออกมาอย่างชัดเจน คุณหมอที่อยู่ รอบๆยังคงตกตะลึงเป็นอย่างมาก จนดวงตาแทบจะหลุดออก มา

ผู้หญิงคนนี้ที่ดูจะแสนธรรมดา ไม่มีความพิเศษอะไร เธอมี ความกล้าที่จะปฏิเสธท่านประธานขนาดนี้เลยหรอ ทุกคนต่าง ชื่นชมนีรชาอยู่ในใจ และยกให้เธอเป็นไอดอลอันดับหนึ่ง
ตอนทีภัสกรณ์พานิชชาออกมาจากห้องปฐมพยาบาล เรื่อง ราวของนีรชากลายเป็นตำนานของบริษัทที.เอส พร็อพเพอร์ตี้ กรุ๊ปจำกัด ที่ทุกคนกล่าวถึงอย่างไม่หยุด

ทั้งบริษัทฯเหมือนหม้อชาบูกำลังเดือด ทุกคนต่างรู้สึกเกลียด และอิจฉากับความสัมพันธ์ระหว่างนีรชาและภัสกรณ์

คุณหมอไม่กี่คนในห้องปฐมพยายาบาลที่อยู่ในเหตุการณ์ พอนีรชาและภัสกรณ์ก้าวออกจากที่นั่น พวกเขาก็รีบไปหน่วย งานภายในของบริษัทเพื่อเผยแพร่เรื่องราวที่เกิดขึ้นทันที

รวมถึงเรื่องที่ท่านประธานพยายามจะจับมือยัยโง่นั่น แต่ เธอกลับปฏิเสธอย่างเย็นชา ทั้งเรื่องที่ภัสกรณ์ใช้เสียงนุ่ม นวลในการปลอบใจยัยผู้หญิงคนนั้นว่าไม่ต้องกลัวเจ็บนะ ให้ อดทนนะ เรื่องที่ภัสกรณ์ดูแลประคบประหงมยัยนั่นเป็นอย่าง ดี หลายๆคนพูดขยายความจากเรื่องจริงไปเป็นสิบเท่า ทำให้ นีรชากลายเป็นเลขานุการที่โด่งกันที่สุดในบริษัทฯตอนนี้

นีรชากลับมาที่ห้องทํางานเลขาฯกับภัสกรณ์

ตลอดทางเดินที่กลับมา นีรชาขอร้องภัสกรณ์ตลอดทาง “ฉัน ขอร้องคุณล่ะนะ ไม่ต้องเดินมากับฉันแล้วได้ไหม เมื่อกี้สิงห์คุยทำ มันยังเป็นขี้ปากของคนอื่นไม่พอหรอ และคุณยัง มาส่งฉันถึงที่ คุณอยากให้คนอื่นพูดถึงฉันแบบไหนกัน

ภัสกรณ์ขมวดคิ้วอีกครั้ง “นีรขา เธออย่าหลงตัวเองได้ไหม มันก็แค่ทางผ่านของฉัน ฉันกำลังจะเดินกลับห้องทำงานของ ฉันเฉยๆ”

นีรชาพยักหน้า “งั้นก็ดี งั้นฉันจะใช้บันไดกลับไปที่ห้อง ทํางานนะ”

ภัสกรณ์ดึงคอเสื้อเสื้อคลุมของนีรชาไว้ “ขึ้นลิฟต์ไปกับฉัน”

นีรชากลับมาที่ห้องทำงานเลขาฯโดยถูกสายตาของคนรอบ ข้างจับจ้อง เธอรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง

“ยัยน้ำ กลับมาแล้วหรอ แขนแกเป็นยังไงบ้าง” จันทร์ฉาย มองเห็นนีรชาเดินกลับมา ก็ถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง

“อ่อ ฉันไม่เป็นไรแล้ว เอายาทาก็หายแล้วแหละ ไม่ต้องเป็น ห่วงนะ” นีรชายิ้มให้กับจันทร์ฉาย

ธารีมองเห็นภัสกรณ์เดินเข้ามา เธอก็ยิ้มอย่างสดใส เดิน สะบัดตูดไปมา และเดินมาทางที่ด้านข้างของนีรชา เสแสร้ง แกล้งถามว่า “น้ำ ฉันขอโทษจริงๆนะ เมื่อกี้ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”

นีรชามองไปที่ภัสกรณ์ มองเห็นเขากำลังจ้องไปที่แขนของ เธอเอง แววตาของเขาช่างดุดัน แม้แต่หน้าของธารีเขาก็ไม่ เหลือบมอง

นีรชารู้สึกโล่งอกมานิดนึง พูดน้ำเสียงเบาๆว่า “ไม่เป็นไร หรอก เพราะมันก็ไม่ได้เจ็บอะไรมากมาย

“น้ำ เธอใจกว้างจริงๆ เธอทำให้ฉันรู้สึกซึ้งใจมากเลย” ธารี ปั้นหน้าพูดสิ่งเหล่านั้นออกมา ดวงตาอันกลมโตของเธอไม่ได้ มองที่นีรชาเลยแม้แต่น้อย แต่กลับจ้องมองแต่ที่ภัสกรณ์

ดวงตาของภัสกรณ์เต็มไปด้วยความเยือกเย็นและความโกรธ เคือง เหมือนกับใบหน้าของเจ้าชายที่มีความสง่างามและน่า กลัวในเวลาเดียวกัน

“คุณเลขาธารี คุณโดนไล่ออก” เขาเปิดปากพูดอย่างเย็นชา ดวงตาที่เฉียบคมเต็มไปด้วยความเยือกเย็นคนจนที่เห็นไม่อาจ

จะลบเลือนมันได้

“ท่านประธาน!” ภัสกร ทําให้ธารีตกใจ ดวงตากลมโตมอง ไปที่ภัสกรณ์ด้วยความรู้สึกที่ไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเอง
อย่างน้อยๆเธอก็เคยเป็นคนรักของภัสกรณ์ แต่เขากลับไล่ฉัน ออก เพราะเลขาฯที่ดูไม่มีน้ำยาและดูไม่เอาไหนงั้นหรอ

ห“ท่านประธาน คุณเลขาฯธารีไม่ได้ตั้งใจทำให้เรื่องนี้เกิดขึ้น คุณไม่น่าจะลงโทษเธอถึงขั้นไล่ออกนะ” เธอรู้สึกคาดคิดไม่ถึง กับการตัดสินใจของภัสกรณ์

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ