ตอนท 165 ตงเจเอาคน

ตอนที่ 165 ตั้งใจเอาคืน

นีรชานอนหงายอยู่บนเตียง เอียง ตัวไปมาก็นอนไม่หลับ ก็เลยหยิบ โทรศัพท์ขึ้นมาดูรูปของปาล ในใจ ของเธอรู้สึกว่าความสุขและความ ทุกข์ปนอยู่ด้วยกันทำให้หัวใจของ เธอเจ็บปวดทรมานมาก

“ขอโทษนะปาล น้านีรชาจะผิดคำ สัญญาแล้ว ต่อไปน้าจะเล่นกับลูก ไม่ได้อีกแล้ว ปาล ขอโทษ.…………..” ตอนที่นีรชาพูดเธอ รู้สึกว่าน้ำตาจะไหลออกมาจากตา

ของเธอแล้ว เธอไม่ได้ตั้งใจที่จะหลอกปาล แต่ ถ้าจะตัดขาดกับภัสกรณ์ก็ต้อง ปล่อยเวลาที่อยู่กับปาลไปด้วย

ปาล คือลูกของภัสกรณ์

วันที่สองที่ตื่นมา ตาของนีรชา กลายเป็นหมีแพนด้าไปเลย หน้าก็ ซีดเหมือนคนไม่สบาย

เอ้ย ผู้หญิงวัยกลางคนนอนดึกไม่ ได้จริงๆ นีรชามองไปทางตัว เองที่อยู่ในกระจก เพื่อที่จะปกปิด ขอบตาดำเธอก็เลยแต่งหน้าให้ เข้มกว่าปกตินิดนึง

พอถึงใต้ตึกบริษัทก็บังเอิญเจอ “น้ำ!วันนั้นเธอ……ไม่สบายใ ไหม?โทรหาเธอก็ไม่รับสายเป็น ห่วงเธอมากๆเลย”พรยศไปจับ แว่นตาของตัวเองถามด้วยความ เป็นห่วง

ท่าทางของพรยศเหมือนสมภพ มากๆ หัวใจของนีรชาเต็มเร็วกว่า เดิมก็เลยรีบหลบสายตามองไป ทางอื่น ยิ้มแบบไม่ค่อยเป็น ธรรมชาติ “เออ……ใช่..….……

เธอป่วยจริงๆ!ไปพัวพันกับผู้ชาย ที่ไม่ควรยุ่งมากขนาดนั้นไม่ใช่ สมองป่าวแล้วเป็นอะไร “ทนไม่ไหวก็กลับบ้านไปเถอะ ฉัน อนุญาติให้เธอพัก”พรยศเป็นคนที่ ดีจริงๆ ในตอนที่โปรเจคอยู่ในตอน เสี่ยงๆเขากลับให้นีรชากลับไปพัก

“เออ ไม่ต้องๆ ฉันยังไหว”นีรชา มองไปทั่วไม่กล้าไปมองตาของพร

ยศ

ตอนที่สู้หน้ากับพรยศเธอรู้สึกว่า ตัวเองต่ำต้อยมาก เธอไม่สมควรที่ จะมีพรยศที่ทำดีกับเธอมากขนาดนี้

ลิฟท์มาแล้วนีรชากับพรยศเข้าไป พร้อมกัน นีรชายืนอยู่ข้างๆพรยศ กลิ่นตัวที่อ่อนๆของเธอเริ่มแพร่ เข้าไปในจมูกของพรยศ พรยศสูดหายใจเข้าลึกๆ ให้กลิ่น ของเธออยู่เต็มอกของตัวเอง ความรักนิดๆที่เขามีให้กับนีรชาก็ เพิ่มขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้

พอเดินออกกจากลิฟท์ก็เห็น พนักงานบริษัทมุมกันเต็มเลย ทุก คนชี้ไปทางบอร์ดประกาศแล้วพูด ไม่หยุด

“พระเจ้า!ดูไม่ออกจริงๆว่านีรชาจะ เป็นคนแบบนี้ ทีแรกรู้สึกว่าเธอเอง ก็สวยนะ บุคลิกภาพก็ดี ไม่คิดว่าจะ ไปเป็นเมียน้อยคนอื่น!”

“เมียหลวงก็ไม่เบานะ เอาตัว หนังสือใหญ่ๆมาติดที่บริษัทเลย คงจะหาคนสบเรื่องของนรชาตง นานแล้วแหละก็เลยลงมือในตอน

“ทำไมเธอสงสารเหรอ?คนที่เป็น เมียน้อยจะไม่ตายดี!นีรชาสมน้ำ หน้า! ”

พรยศมองไปทางบอร์ดประกาศ อย่างสงสัยแล้วมองมาทางนีรชา หน้าของนีรชาซีดไปทันทีเธอรีบวิ่ง ไปทางกำแพง

พอผู้คนเห็นนีรชามาก็เลยหลีก ทางให้อัตโนมัติ สายตาที่มองไป ทางเธอมีความดูถูก มีคนดีใจที่เธอ ซวยและมีคนที่ประชดประชันและ กำแพงที่ขาวสะอาดตัวหนังสือที่ ขอบดำด้านในแดงๆดูเด่นมาก

อื่นางชั่วนีรชา แย่งสามีคน อื่น!……เพราะเงินเลยยอมเป็นเมีย น้อยคนอื่น……..เป็นมือที่สาม ทำลายความสุขของคน อื่น……หน้าเงิน………

ตัวหนังสือที่ใหญ่ๆเหมือนมีดที่ แทงเข้ามาในใจของนีรชา เธอกัด ริมฝีปากแน่นๆตาโตค้างไม่ให้ น้ำตาไหลออกมาเธอเขย่งเท้า อยากจะไปฉีกตัวหนังสือพวกนั้น

ออก ตัวหนังสือพวกนั้นติดได้สูงมากก เธอตัวเล็กเอื้อมยังไงก็เอื้อมไม่ถึง

ทุกคนยืนดูเธอเงียบๆไม่มีใคร เข้าไปช่วยเธอเลย

นีรชาพึ่งเข้ามาทำงานไม่นาน ไม่ สนิทกับคนอื่นอยู่แล้วอีกอย่างทุก คนได้เห็นคนสวยในบริษัทมีชื่อ เสียในใจก็ต้องแอบมีความสุข

ด้านหลังมีเสียงของรองเท้าดัง ขึ้น พรยศเดินไปข้างๆนีรชายื่นมือ ไปกระชากตัวหนังสือพวกนั้นลงมา จนไม่เหลือซาก!

“แยกย้ายกันเถอะทุกคน เรื่องที่ สร้างกระแสตั้งใจทำตัวหนังสือ ใหญ่แบบนี้ไม่ต้องสนใจ ไปทำงาน ได้แล้ว!”

พรยศยืนอยู่ตรงหน้านีรชา บัง สายตาที่ดูถูกและสายตาที่ประชด ประชันแทนเธอ

“หัวหน้าก็มาแก้ตัวแทนเธอ เผลอๆหัวหน้าคนนี้ก็…………ผู้หญิง ตัวน้อยๆที่อยู่ในผู้คนพูดขึ้นมา ทำให้คนอื่นต่างก็มองมาทางพรยศ หมด

“ไปเถอะ!”และในวินาทีนี้พรยศไป จับมือของนีรชา มองไปทางหน้า ของเธอที่ซีดขาวและสายตาคู่นั้นที่ มนาตาคลอเติมแตกไม่ไหลออก มา ในใจของเขามีความสงสารที่ พูดไม่ถูก

รู้จักนีรชามาได้ครึ่งเดือนเขารู้ดีว่า นีรชานั้นเป็นคนยังไง

กลับไปถึงที่หน่วยงานของตัวเอง พรยศก็ไปตบที่ไหล่ของนีรชาเบาๆ “ตั้งใจไปทำงานนะอย่าไปสนใจ”

นีรชาพยักหน้า แต่ในใจของเธอ วุ่นวายจะตายอยู่แล้ว

นีรชาเธอมันสมน้ำน่า!ใครให้เธอ ชั่ว!ใครให้เธอหน้าไม่อาย!วันนี้คือ วันที่กรรมจะมาถึง! รมฝีปากของเธอมรอยกดแดงๆ เธอด่าตัวเองในใจไม่หยุดเหมือน ทำแบบนี้แล้วจะทำให้ความรู้สึกที่ เจ็บปวดลดลง

นั่งเหม่อบนเก้าอี้สักแป๊บนีรชาก็ ยังไม่สามารถตั้งใจทำงานได้ต่อ รอบข้างมีพนักงานเดินไปเดินมา ตลอด แกล้งๆไปเติมน้ำก็เหลียว มองมาทางเธอ

พวกนี้คือพวกที่มาสายไม่ได้ดู สภาพของเธอในตอนเช้าที่รุมดูมือ ที่สาม

“นั่นไง คนที่นั่งข้างหน้าต่าง คนที่ ใส่กระโปรงเขียวก็คือนีรชา…… เดดูเหตุการณต่งแตดนจน จบกำลังอาสาเล่าเรื่องให้คนที่มา ช้าฟัง

นีรชานั่งทนไปเป็นเวลานึง สุดท้ายเธอทนไม่ไหวแล้ว ถ้าผ่าน เรื่องนี้ไปชื่อของเธอเน่าเสียใน บริษัทตั้งนานละ!ไม่มีวิธีที่จะ ทำงานต่อได้เลย!เธอทำได้เพียง ลาออก

มาถึงตรงหน้าห้องของพรยศนีรช ายื่นมือไปเคาะประตู

เชิญครับ”ประตูของพรยศปิด “ ไม่มิด นีรชาผลักประตูแล้วเดิน เข้าไป กำลังจะอ้าปากพูดเรื่องลา อย่างกระทันหัน “คุณคะ เข้าไปไม่ ได้ค่ะ!ที่นี่คือเขตทำงานของเราคุณ ไม่ใช่พนักงานที่นี่จะเข้าไปด้านใน ไม่ได้ค่ะ!”

เสียงของผู้หญิงที่เสียงดังฟังชัด เต็มไปด้วยความกดดันดังขึ้น “ฉัน มาหานีรชา!ไม่เกี่ยวกับพวกเธอ!ไป ให้พ้น!”

เสียงนี้คุ้นหูมากเลย นีรชาหัน หลังมาก็มีผู้หญิงที่ยื่นอกเดินผ่าน ผู้คนมากมายมาทางเธอ

จมูกที่สูงโด่ง ขนตาที่ยาวๆและ ยังมีริมฝีปากที่เหมือนกับภัสกรณ์ ผู้หญิงคนนี้เป็นราชดๆ?

นีรชาชะงักไปเลย หรือพวกชื่อ ใหญ่ๆพวกนั้นไม่ใช่นภนัยทำแค่ เป็นถิราทำ?

พรยศเห็นสภาพของเพื่อนร่วม งานคนอื่นก็เดินไปข้างๆนีรชา สายตาก็เริ่มสงสัย “น้ำ เธอรู้จักผู้ หญิงคนนั้นเหรอ?”

นีรชาพยักหน้า “รู้จัก เธอคือ……

พอพูดถึงคือ เธอไม่รู้จะพูดยังไง ต่อ เพื่อนของอดีตแฟนเก่า?ภัส กรณ์ไม่เคยเป็นแฟนของเธอเลย ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาคือ สิ่งที่ไม่ควรให้คนอื่นรู้

พรยศเห็นนีรชาพูดตะกุกตะกัก ในใจของเขาก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี

ทีแรกนึกว่าเรื่องตัวหนังสือนั่นมี คนแกล้งนีรชา แต่พอดูจากสภาพ ตอนนี้แล้วคงจะเป็นเรื่องจริง