ตอนที่180 คดีที่ไม่มีบทสรุป

ตอนที่180 คดีที่ไม่มีบทสรุป

ในห้องนอนที่ชั้นสอง “ฉันกับ ภรรยาของคุณใครเก่งกว่ากัน” ถิรา ถามอย่างเหนื่อยหอบ

ท่าทีของชายหนุ่มค่อนข้างคึก คะนอง “แน่นอนคุณเก่งกว่า! เมีย ผมอยู่บนเตียงเหมือนกับปลา ตาย!”

ถิราทั้งภูมิใจและยิ้มอย่างดูถูก “แน่นอนอยู่แล้ว! น่าเสียดายที่ เธอเป็นแค่คนขับรถ ไม่อย่างนั้น ปากหวานอย่างนี้น่าจะเอามาเป็น แฟนสักหน่อย”

นีรชาไม่รู้ว่าตัวเองกลับมาถึงบ้าน ได้อย่างไร เธอไม่มีกะจิตกะใจจะ ทานอาหารเย็น ล้างเนื้อล้างตัว อย่างรวกๆแล้วก็รีบนอนขดอยู่บน เตียง

ในหัวยังคงมีเสียงนั้นดังสะท้อน อยู่ ยิ่งทำให้เธอรู้สึกโกรธเกลียด

นีรชาเธอหาเรื่องเอง! เธอจะไปที่ บ้านหมื่นสาทำไมกัน แค่อยาก เจอปาลอย่างนั้นหรือ แค่เพราะ เรื่องนี้เรื่องเดียวจริงๆหรือ

เสียใจเอง โทษใครไม่ได้ เธอ ยอมเปิดโอกาสให้ผู้อื่นมาทำร้าย เธอเอง ตอนนี้จะไปทำตัวน่า สมเพชให้ใครเขาเห็นใจ

คนคนนั้นแท้จริงแล้วไม่ได้สนใจ เธอเลย! เธอจะทุกข์ทนจะทรมาน จะเจ็บปวดจะเศร้าใจกี่ครั้งก็ไม่มี ประโยชน์อะไรทั้งสิ้น!

ในคืนอันมืดมิด นีรชาหยิบมีด ผ่าตัดขึ้นมา เฉือนเนื้อร้ายตัวเอง ไป ให้ตายไป อย่างนี้ก็ดี ตัดเนื้อ ร้ายออกไปจากใจ ให้ตายไปจาก หัวใจเลย แบบนี้ดีที่สุด

เช้าวันรุ่งขึ้น นีรชาลุกขึ้นแต่งหน้า บางๆ ค้นหานามบัตรของ HR ของ บริษัทหนึ่งซึ่งถูกโยนทิ้งไว้ที่มุมลิ้น ชัก เธอโทรหาหมายเลขบน นามบัตร

นีรชา! สู้อีกครั้ง! เริ่มต้นใหม่! ไม่มี อะไรมาขวางเธอได้! งาน จะต้องมี! ผู้ชาย ก็จะต้องมี!

นีรชาให้กำลังใจตัวเอง เธอจะ ลุกขึ้นมายืนหยัดต่อสู้ด้วยตัวเอง

หลังจากที่เธอหึกเหิมจะลุกขึ้นสู้ แล้ว สภาพเธอก็ดูดีขึ้นมาก เธอ กำลังจะออกไปทานอาหารค่ำเพื่อ จะรักษาฟื้นฟูชีวิตตนเอง ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น นีรชามองดู “ก้อนหิน” คิดอยู่ตั้ง นานกว่าจะคิดออก เขาใช่พนักงาน รถไฟใต้ดินที่ช่วยเธอในวันนั้น เปล่านะ

คิดไม่ถึงว่าเขาจะติดต่อเธอมา จริงๆ

“ฮัลโหล สวัสดีครับ ใช่คุณนีรชารี เปล่าครับ” เสียงของก้อนหินฟังดู โกรธเล็กน้อย ไม่เหมือนการโทร มาเพื่อทักทาย กลับเหมือนเสียง ของคุณครูโทรมาเพื่อทําโทษ

“เอ่อ ฉันเองค่ะ” นีรชาไม่รู้จะพูด อะไรต่อไปหลังจากรับสาย หลังจากที่แน่ชัดแล้วว่าเป็นนีรชา น้ำเสียงของก้อนหินกลับยิ่งแย่ลง ไปอีก “คุณนีรชา คุณกับผมเราไม่ ได้เป็นศัตรูคู่แค้นอะไรกัน ทำไม คุณถึงต้องการทำร้ายผม ครับ”

“บ๊ะ!” นีรชาตกใจดวงตาเบิกกว้าง คนคนนี้กําลังพูดเรื่องอะไรอยู่ ทำไมเธอฟังแล้วไม่เข้าใจอะไร เลย

“คุณนีรชา เป็นเพราะคุณ ผมถึง ตกงาน! ” ความโกรธของก้อนหิน ค่อยๆพุ่งขึ้น “ผมยอมรับ วันนั้นที่ รถไฟใต้ดินผมมีความคิดที่อยากจะ จีบคุณ! แต่ผมก็แค่ขอเบอร์ โทรศัพท์ของคุณ ไม่ได้ทำอะไร คุณเลยสักนิดไม่ใช่หรือ”

“เอ่อ ใช่ค่ะ” นีรชารู้สึกว่ากำลัง ตามความคิดของอีกฝ่ายไม่ทัน

เขาต้องการที่จะพูดอะไร เขาตก งาน แล้วเกี่ยวข้องอะไรกับเธอล่ะ จริงๆเธอแทบจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำ ว่าเขาเป็นใคร!

“ถ้าอย่างนั้นทำไมคุณถึงบอก แฟนของคุณว่าผมกวนใจคุณที่ สถานีรถไฟล่ะครับ! ผมรู้ครับว่า แฟนของคุณเป็นผู้มีอิทธิพล แค่ เขาชี้นิ้วสั่ง ผมก็โดนเก็บแล้ว! แต่ คุณน่ะปั้นน้ำเป็นตัว คุณไม่กลัว ข้อหาหมิ่นประมาทหรือครบ

ก้อนหินยิ่งพูดยิ่งโมโห เขาเกือบ จะขึ้นเสียงใส่ “ผมน่ะมันตาบอด เองจริงๆ ที่คิดจะไปจีบคุณ! ถือว่า เป็นคราวเคราะห์ของผมจริงๆที่มา เจอคนเน่าเฟะอย่างคุณเนี่ย!”

นายก้อนหินนี่ท่าจะบ้าไปแล้ว นีรชาทั้งโกรธทั้งโมโห เธอพูด อย่างอุ่นเคืองใจ “นี่! คุณพูดอะไร ของคุณน่ะ ใครเน่าเฟะ แฟนเฟิน อะไร คุณพูดเรื่องบ้าอะไรกัน!

พูดยังไม่ทันจบ อีกฝ่ายหนึ่งก็ชิง วางสายไปเสียแล้ว

ทิ้งเรื่องที่จับต้นชนปลายไม่ถูก เอาไว้ให้ ปล่อยให้นีรชางงอยู่ อย่างนั้น

พอจะอารมณ์ดีขึ้นมาบ้างก็กลับ มาเจอเรื่องแย่ๆอีก นีรชาทอดถอน หายใจยาว “ปีนี้ซวยจริงๆ !

เพิ่งจะถอนหายใจเสร็จ เสียง โทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง นีรชาคว้า โทรศัพท์ขึ้นมา แล้วตะโกนใส่ใน ทันที “คุณก้อนหิน! คุณโทรผิดคน แล้วล่ะ! จีบผู้หญิงที่สถานีรถไฟ ใต้ดินเอาไว้เยอะสิท่า มั่วจริง!”

“น้านีรชาครับ ผมเอง ” เสียง ที่ปลายสาย เสียงของปาลช่าง ไพเราะสุขุมและอ่อนโยน แต่ฟังดู เหมือนจะตกใจน้ำเสียงโมโหของ นีรชาเมื่อครู่

นีรชาตกใจ เธอรีบปลอบเขา “น้า ขอโทษจ๊ะปาล น้าคิดว่าเป็นคนอื่น โทรมาเลยเผลอเสียงดังใส่หนูไป ขอโทษด้วยนะจ๊ะ ปาลไม่ต้องกลัว นะ น้าผิดเองที่ทำให้ปาลตกใจ”

หลังจากฟังคำอธิบายของนีรชา ปาลจึงรู้สึกโล่งใจ “น้านีรชาครับ ที่โรงเรียนผมเขาให้นำภาพไปติด ที่ฝาผนัง ผมขอรูปที่เราถ่ายกันที่ สวนสัตว์วันนั้นได้ไหมครับ ผม อยากเอารูปที่ถ่ายกับลิงใบนั้นไป ติดครับ! ” ที่แท้ก็เรื่องนี้เอง นีรชาพยักหน้า “ได้จ๊ะ เดี๋ยวสักครู่น้าส่งให้นะ

พอพูดจบ ก็นึกขึ้นได้ถึงเรื่องหนึ่ง แล้วจะส่งรูปให้ปาลได้อย่างไรล่ะ หรือว่าจะส่งให้ผ่านทางภัสกรณ์

“น้านีรชาครับ น้าส่งให้คุณพ่อ ผมเลยนะครับ คุณพ่อผมอยู่ข้างๆ นี่เอง!” ไม่รู้ว่าในใจเขาคิดอะไร อยู่ จู่ๆเสียงเล็กๆก็พูดต่อไปว่า “วัน นี้น้านภนัยไม่ได้อยู่ที่บ้านผมครับ”

เมื่อได้ยินชื่อของนภนัย นีรชาก็ ขมวดคิ้วเข้าด้วยกันโดย สัญชาตญาณ นีรชานิ่งไปครู่หนึ่งจึงพูดเสียงเบา ว่า “เอาลงะ น้ากำลังจะเข้า อินเตอร์เน็ต ส่งรูปไปให้คุณพ่อ ของเธอแล้วนะ”

สักครู่ผ่านไป ปาลไม่พูดอะไรต่อ ไป ขณะที่นีรชาเตรียมตัวที่จะกล่าว ลาเจ้าตัวน้อย เสียงของภัสกรณ์ก็ ดังลอดเข้ามาจากที่ปลายสาย “เธอส่งอีเมลล์มาให้ฉันรึ”

ทันทีที่พูดจบ ก็ไม่มีทำอธิบาย ใดๆ สายโทรศัพท์ก็ถูกวางไป