ตอนที่ 250 ของขวัญที่ดีที่สุด (ตอนจบ)

ตอนที่ 250 ของขวัญที่ดีที่สุด (ตอนจบ)

ตื่นขึ้นมา นิรชาก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียง

ภัสกรณ์และปาลนั่งเงียบๆอยู่ที่ด้านข้างเป็นเพื่อนเธอ

พอเห็นนีรชาฟื้นขึ้นมา เขาดีใจจนไม่สามารถบรรยายออกมา เป็นคําพูดได้ จูบลงไปเบาๆที่ริมฝีปากของเธอ”น้า! ที่รักของผม ในที่สุดคุณก็ฟื้นขึ้นมาแล้ว

นีรชารู้สึกมึนงง”ภัสกรณ์คะ ฉันเป็นลมล้มไปในงานแต่งงานใช่ ไหมคะ ที่นี่คือโรงพยาบาลใช่ไหมคะ ฉันเป็นโรคอะไรเหรอคะ”

ชีวิตที่เต็มไปด้วยความสุขเพิ่งจะเริ่มขึ้น เธอไม่อยากป่วยเป็น โรคร้าย

ปาลกระโดดขึ้นมา และนัวเนียที่แขนของนีรชา ดวงอันเปล่ง ประกายและยิ้มออกมาด้วยความตื่นเต้น คุณแม่ครับ! คุณพ่อ บอกผมว่า คุณแม่กำลังจะมีน้องสาวให้กับผมแล้ว มันเป็นเรื่อง จริงใช่ไหมครับ”

น้องสาวงั้นเหรอ นีรชาเงยหน้ามองภัสกรณ์
ภัสกรณ์พยักหน้าตอบรับ แววตาที่ยิ้มแย้มออกมา”นํา เธอไม่ได้ ป่วยเป็นโรคร้ายแรงอะไร เธอแค่กำลังตั้งท้อง พวกเรากำลังจะมี ลูกอีกคนแล้วนะ”

นี่มันเป็นเรื่องจริงใช่ไหม? นีรชาตกใจจนร้องออกมา

ทําไมเธอไม่เคยรู้สึกตัวเลย ประจําเดือนก็ไม่มาสองอาทิตย์แล้ว มีอาการเพลียอยู่บ่อยๆ ที่แท้เธอก็กำลังตั้งท้องนี่เอง เธอไม่เคยรู้ มาก่อนเลยจริงๆ

“คุณแม่ครับ คุณแม่มีน้องสาวให้ผมแล้ว แล้วก็มีน้องชายให้ผม อีกคนด้วย ดีไหมครับ ปาลเริ่มจิตนาการถึงเรื่องราวในอนาคตที่ สวยงาม ผมจะพาน้องชายเล่นสเก็ตน้ำแข็ง และก็จะสอนน้อง สาววาดรูป พอถึงฤดูหนาวผมก็จะพาน้องชายและน้องสาวเล่น สงครามหิมะด้วยกัน

นีรชาลบรอยยิ้มบนใบหน้าของเจ้าหนูปาล ตอบไปด้วยรอย ยิ้ม ได้สิจ๊ะ”

ภัสกร ตีเบาๆลงไปที่หัวของปาล เจ้าเด็กน้อย มีลูกสองคนใน เวลาเดียวกัน แม่ของหนูก็เหนื่อยตายเลยสิ ค่อยๆมีละคนจะดีกว่า มีน้องสาวก่อน อีกสองปีค่อยมีน้องชาย

นีรชาจ้องเขม่นไป ภัสกร “คุณฝันไปเถอะ”
ที่นีรชาเป็นลมลงไปคงเป็นเพราะว่า เธอตั้งท้องอ่อนๆ และอีก เหตุผลหนึ่งก็คือเธอเตรียมตัวเข้าพิธีแต่งงานจนเหนื่อยเกินไป ตรวจที่โรงพยาบาลจนถึงตอนบ่าย เมื่อคุณหมอพบว่าไม่มีความ ผิดปกติอะไร จึงให้กลับบ้านได้

พอกลับถึงบ้าน รับประทานอาหารสำหรับคนท้อง และเล่านิทาน ให้ปาลฟัง ก็ยังไม่ถึงสี่ทุ่ม ภัสกรณ์ก็รีบเร่งให้นีรชาเข้านอนพัก ผ่อน “คนท้องต้องนอนตั้งแต่หัวค่ำ นี่เป็นวิธีที่ควรเริ่มต้นทำ และ ยีนของฉันก็เป็นยีนที่ดีมากๆ ห้ามทำให้สิ้นเปลืองเด็ดขาด

นีรชาเกลือกตามองไปที่เขา แต่ก็ยอมทำตามและเดินขึ้นไป นอนแต่โดยดี

ภัสกรณ์เอาคางของเขาคลำที่หน้าผากของเธออย่างนุ่ม นวล”ยัยโง่เอ๋ย ในที่สุดเธอก็เป็นของฉันแล้ว นี่ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ ไหม ”

นีรชาได้ยินประโยคโง่ๆ ก็ยิ้มออกมาแบบเบาๆ เธอยื่นศอกออก ไปกระแทกที่แขนของภัสกรณ์

ภัสกรณ์ไม่ทันได้ตั้งตัว จึงร้องออกมา “โอ้ย! เจ็บ เธอนี่มันนาง มารร้ายจริงๆเลยนะ จะทำร้ายสามีแท้ๆของตัวเองได้ลงเหรอ”
นีรชาหัวเราะออกมา”รู้จักเจ็บสะบ้างก็ดีแล้ว จะได้รู้ว่าตัวเองไม่ ได้ฝันไป

ภัสกรณ์จึงสัมผัสได้ว่านีรชาแค่ล้อเล่น หันตัวกลับไปกอดนีรชา

ริมฝีปากของเขากอดเธออย่างร้อนแรงโดยไม่ให้เธอตั้งตัว

“นํา….เธอคือของขวัญที่สวรรค์ส่งมาให้กับฉัน! ผมรักคุณนะ!”

“ฉันก็รักคุณค่ะ!”

ความรู้สึกที่ลุ่มลึก ในค่ำคืนที่แสนหวาน