ตอนที่ 9 เกลียดผู้ชายคนนี้

ซูเลียสําเรืองมองหน้าจอโทรศัพท์ ใบหน้าเต็มไป ด้วยรอยยิ้มอันแสนหวาน เธอใช้นิ้วเรียวยาวกดปุ่มรับ สาย

“ดาร์ลิ่ง อยู่ที่ไหนคะ ทำไมยังไม่มาล่ะ ปล่อยให้เค้า รออยู่ที่นี่คนเดียว น่าเบื่อจะตาย” ซูเลียพูดด้วยน้ำ เสียงที่นุ่มนวล แล้วผู้ชายคนไหนจะอดใจไหว

ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง นีรชามองดูปฏิกิริยาที่ เปลี่ยนแปลงไปของเธอหลังจากรับโทรศัพท์

“อะไรกัน จะให้ทายว่าอยู่ที่ไหน บ้าจริงๆ เค้าทายไม่ ถูกหรอก” ซูเลียพูดแล้วบึนปากขึ้นมา “อืม…ยังไม่ออก เดินทางใช่ไหมคะ”

นีรชาแอบยิ้มอยู่ในใจ เป็นคู่ที่น่าเบื่อมาก และก็ เลี่ยนมาก ฟังแล้วรู้สึกสะอิดสะเอียน เฮ้อ….ไม่คิดว่า ดาราดังก็เป็นไปกับเค้าด้วย

“ที่รัก นี่คุณไม่เชื่อใจผมแล้วเหรอ” เสียงทุ้มต่ำของ ผู้ชายดังออกมาจากปลายสาย

“แต่เอ๊ะ…โอ้… ไม่นะ เหมือนว่าเสียงมันดังมาจากทาง ด้านหลัง นีรชาและซูเลียหันไปพร้อมกัน

ชุดสูทอาร์มานี่สีดำขนาดพอดีตัว รูปร่างสูงราว 188 เซนติเมตร งามสง่าดั่งรูปปั้น บนใบหน้าที่แสนเพอร์เฟคและมีเสน่ห์ดึงดูด แม้จะมีรอยยิ้ม แต่ก็ไม่สามารถปิดบัง ความร้ายกาจและความดื้อรั้นของเขาได้

นีรชาคิดในใจว่า ทำไมประธานบริษัทคนนี้หน้าคุ้นๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหน

แต่แล้ว เธอก็ส่ายหัวเพื่อสลัดสิ่งที่เธอกําลังคิดออก ไป เขาเป็นถึงประธานบริษัทผู้สูงส่ง ส่วนเธอเป็นแค่คน ธรรมดา เธอจะรู้จักเขาได้ยังไง

รอยยิ้มละมุนที่มุมปาก ภัสกรณ์เดินเข้าไปใกล้นีรช า “นามบัตรของฉัน มันยังอยู่ดีใช่ไหม”

แรงกดดันอันมหาศาลมาถึงเธอแล้ว นีรชาสูดลม หายใจเฮือกใหญ่ เป็นเขานี่เอง ผู้ชายที่อยู่ในรถคืนนั้น ไฟแห่งความโกรธกำลังลุกโชนจนอกของเธอกระเพื่อม ขึ้นลง แต่เขากลับเหลือบมองเธออย่างนึกสนุก

“แทน” ซูเลียเรียกชื่อเขา

“อือ” แม้ภัสกรณ์จะมีเสียงตอบกลับ แต่สายตาของ เขายังจับจ้องอยู่ที่นีรชา

สายตาแหลมคมจ้องนีรชาจนแทบจะทะลุเข้าไปใน ตัวเธอได้อยู่แล้ว นีรชารู้สึกเขิน และอดไม่ได้ที่จะกำมือ แน่น เธอเกลียดผู้ชายคนนี้ เห็นแก่ตัว เหย่อหยิ่ง ใจดำ อำมหิต

ตั้งแต่ภัสกรณ์ที่ปรากฏตัวในร้าน ก็ดึงดูดความสนใจจากผู้คนเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะสาว ๆ แล้ว แต่ละคน เช็ดน้ำลายแทบไม่ทัน พวกเธอพากันชี้ไปที่ซู เลีย “ที่แท้ซูเลียก็ควงอยู่กับคุณแทนนี่เอง มิน่าล่ะเธอ ถึงโด่งดังเร็วขนาดนี้ มีผู้ให้การสนับสนุนแบบนี้ มีหรือ จะไม่ดัง”

ซูเลียเพลิดเพลินกับการที่มีฝูงชนให้ความสนใจใน ตัวเธอ แต่พอหันกลับมา ก็พบว่าสายตาภัสกรณ์ไม่ได้ อยู่ที่เธอ

ซูเลียเงยหน้าขึ้นมองนีรชาซ้ำแล้วซ้ำอีก ใส่ชุด เครื่องแบบพนักงานเสิร์ฟ รูปร่างก็ไม่เห็นว่าจะมีอะไรดี ผิวพรรณขาวใสก็แค่ดูสะอาดสะอ้าน ไม่ใช่ว่าสวยซะจน คนต้องตะลึง

เธอดูถูกเหยียดหยามนีรชา แต่น้ำเสียงที่พูดกลับ

อ่อนหวาน “แทนคะ คุณรู้จักพนักงานเสิร์ฟคนนี้เหรอ คะ”

เธอเน้นคำว่า “พนักงานเสิร์ฟ” ดวงตาสดใสที่เผยให้ เห็นถึงการดูถูก กำลังจ้องมองที่นีรชา