บทที่ 80 หน้าละอ่อน

เฉินห้านหลินสำหรับลู่เสี้ยงหยางเป็นเพียงลูกไก่ ในกำมือ เขาไม่ได้ใส่ใจอะไรอยู่แล้ว

แต่ซิวรั่วหานกลับเป็นกังวลลู่เสี้ยงหยาง “พี่เขย เฉินห้านหลินเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น บ้านเขาค่อนข้างมี ฐานะ หากเขาแกล้งพี่ในงานปาร์ตี้ พี่คงเจอปัญหาเข้า แล้วล่ะ พี่จะกลับไปตอนนี้เลยก็ได้ วันหลังหากมีเวลา ฉันจะคุยกับพี่เป็นการส่วนตัว”

“ไม่ต้อง” ลู่เสี้ยงหยางส่ายหน้า

“เฮ้อ พี่เขย พี่จะลำบากไปทำไมกัน” ชิวรั่วหาน ถอนหายใจ หลังจากที่ได้รู้ว่าชายในฝันของเธอคือลู่ เสี้ยงหยาง ความเชื่อมั่นของเธอลดฮวบลงอย่างมาก คนอย่างลู่เสี้ยงหยางคงงั้นๆแหละ ไม่อย่างนั้นเขาก็คง ไม่เป็นลูกเขยย้ายเข้าหลอก

ความรักเป็นเรื่องมหัศจรรย์แต่ไหนแต่ไร หากเป็น เมื่อก่อน เธอไม่มีทางชอบคนแบบนี้แน่นอน แต่ตอนนี้ ยากนักที่จะอธิบายเป็นคำพูด

นี่สินะเป็นเหตุผล ทำไมผู้คนถึงได้แต่งงานโดยไม่ คิด

“ไม่ต้องกังวลไป พี่เขยเธอเจอมาเยอะ แค่หนอน น้อยตัวนึ่งทำอะไรพี่ไม่ได้หลอก” ลู่เสี้ยงหยางยักไหล่ อย่างไม่ใส่ใจก่อนเดินเข้าไปด้านใน
ชิวรั่วหานหัวเราะออกมา นายคนนี้ความสามารถ ธรรมดา แต่คำพูดนั้นใหญ่โต

บรรดาเพื่อนของชิวรั่วหานมาถึงกันใกล้ครบหมด แล้ว ปาร์ตี้วันเกิดเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ

เฉินห้านหลินเข็นเค้กที่ซ้อนกันหลายชั้นออกมา ดาวเด่นประจำงานเริ่มตัดเค้ก ก่อนที่ทุกคนรับเค้กรับ ประทานอย่างเอร็ดอร่อย

ลู่เสี้ยงหยางไร้ตัวตนที่สุดในบรรดาฝูงชน ไม่มี ใครส่งชิ้นเค้กให้กับเขา ท้ายที่สุดเป็นเย่สวนที่ส่งเค้ก ให้กับเขา

แน่นอนชิวรั่วหานนั้นยินดีอย่างมากที่จะยื่นเค้กให้ กับเขา แต่เธอไม่กล้า

ขณะที่ทานเค้ก หลายคนจับกลุ่มกัน แลกเปลี่ยน ประสบการณ์

ชิวรั่วหานและเฉินห้านหลินได้รับความสนใจที่สุด ในค่ำคืนนี้ รอบข้างของเขาโอบล้อมไปด้วยผู้คน มากมาย

เวลานี้เอง ชายหนุ่มสวมแว่นคนหนึ่งเอ่ยถามเฉิน ห้านหลิน “ประธานเฉิน ได้ข่าวว่าคุณเตรียมร่วมมือกับ เฟยหยางกรุ๊ป ไม่ทราบว่า ไปถึงไหนแล้ว”

เฉินห้านหลินเผยรอยยิ้ม ก่อนเอ่ย “หากไม่มีข้อ ผิดพลาด พรุ่งนี้จะเซ็นสัญญากันแล้ว ไม่แน่ผมอาจได้ รับโปรเจคการโปรโมทซูเยียนรันก็ได้ เธอกำลังโด่งดังอย่างมากในตอนนี้”

ว้าว!

ได้ยินประโยค หลายคนถึงกับสูดลมหายใจ ได้ ร่วมมือกับเฟยหยางกรุ๊ป อนาคตไกลแน่ๆ

ซูเยียนรันเป็นนักร้องที่โด่งดังที่สุดในตอนนี้ หาก ได้รับโปรเจคการโปรโมทเธอ ต้องได้ค่าตอบแทนสูง ลิ่วแน่ๆ

คิดมาถึงตรงนี้ บรรดาชายหนุ่มต่างจับจ้องเฉินห้า นหลินด้วยความอิจฉา ส่วนบรรดาหญิงสาวจับจ้องไป ที่ชิวรั่วหาน ด้วยความริษยา พวกรู้ต่างรู้ดีว่าเฉินห้าน หลินกำลังตามจีบชิวรั่วหาน เพียงแค่ชิวรั่วหานพยัก หน้ารับ พวกเขาทั้งสองก็จะได้ครองคู่กัน

ชายที่แสนเพอร์เฟคอย่างเฉินห้านหลิน ชิวรั่วหาน แต่งกับเขา ชีวิตเธอต้องเป็นดั่งเจ้าหญิงในนิทราอย่าง แน่นอน

ชีวิตเช่นนี้เป็นความฝันของหญิงสาวทุกคน แต่ พวกเธอกลับไม่โชคดีเช่นนั้น

ในตอนนี้เอง ท่ามกลางเสียงเล่าลือ มารดาของชิว รั่วหาน เดินลงมาจากชั้นสอง ชิวเจียงหั้วสง่างามราวเทพธิดา เพชรนิลจินดา

ประดับทั้งตัว กับราศีที่เปล่งประกาย ดึงดูดสายตา

ผู้คนในงานได้เป็นอย่างดี

หลิวจิ้งที่อยู่ท่ามกลางฝูงชนครั่นเนื้อครั่นตัว เธอกับชิวเจียงหั้วไม่ลงรอยกันมานาน ทั้งคู่ทำสงคราม น้ำลายทุกครั้งที่เจอกัน ไม่ว่าทางไหนก็ตาม เธอไม่ ต้องการให้ชิวเจียงหัวมีชีวิตที่ดีกว่าตน

แต่นี่เป็นเพียงความฝันของเธอเท่านั้น ตอนนี้ชิว เจียงหัวก่อตั้งอาณาจักรของตัวเอง เธอร่ำรวยมหาศาล ขณะที่เธอจินตนาการไปไกล การปรากฏตัวของชิว เจียงหั้ว ทำให้ผู้คนในงานนิ่งสงบ ก่อนที่ทุกคนจะส่ง เสีย

เรียกคุณน้าอย่างพร้อมเพรียงกัน

ชิวเจียงหั้วเพียงพยักหน้ารับด้วยทีท่านิ่งเฉย

หลังจากนั้น งานปาร์ตี้วันเกิดได้ทำการดำเนินการ ต่อไป กระทั่งได้เวลามอบของขวัญ

เฉินห้านหลินแสร้งไม่รู้ความ เพื่อยืนยันความ จริงใจของตน เขาควักกุญแจรถหรูเฟอร์รารี่ออกมายื่น ให้กับเธอ

“รั่วหาน นี่เป็นของขวัญของฉัน เธอต้องชอบมัน แน่ๆ” เฉินห้านหลินเผยรอยยิ้มอย่างชื่นบาน

ชิวรั่วหานลังเลในการรับของขวัญชิ้นนี้ มันมาก เกินไป

ในเวลานี้เอง เฉินห้านหลินยัดกุญแจใส่มือเธอ ก่อนเอ่ยอย่างเอาแต่ใจ “หากวันนี้เธอไม่รับของขวัญ ชิ้นนี้เอาไว้ แสดงว่าเธอไม่ให้เกียรติฉัน ฉันเชื่อว่าคุณ น้าไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นแน่”
“ก็ได้ ขอบคุณสำหรับของขวัญ” ชิวรั่วหานทำได้ เพียงพยักหน้ารับ

หญิงสาวด้านข้างเริ่มหึงขึ้นมา พวกเธอเริ่มจับกลุ่ม กระซิบกระซาบ

“พี่เฉิน อีกไม่กี่วันก็จะวันเกิดพวกฉันแล้ว พี่จะให้ เฟอร์รารี่เป็นของขวัญพวกฉันเหมือนกันใช่ไหม?”

“นั่นสิพี่เฉิน เราก็เป็นเพื่อนกัน พี่ต้องให้พวกเรา ด้วยสิ”

เฉินห้านหลินระเบิดหัวเราะ : “ของขวัญมีอยู่แล้ว ทุกคนไม่ต้องกังวล”

เมื่อเฉินห้านหลินเปิดประเด็น ทุกคนจึงเริ่มทยอย ให้ของขวัญ

พักหนึ่ง เฉินห้านหลินนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เขากวาดสายตามองหาลู่เสี้ยงหยาง พร้อมหัวเราะออก มาอีกครั้ง “พี่ชายคนนั้น เราให้ของขวัญกันหมดแล้ว ของขวัญของคุณล่ะ?”

ลู่เสี้ยงหยางไม่สนใจ เขาก้มตาก้มตาทานเค้กใน มือ

เฉินห้านหลินอุทานอย่างได้ใจ เวลานี้เองชิวรั่ว หานขัดขึ้น “เขาเป็นพี่เขยฉัน เขามากับครอบครัว พี่ สาวฉันได้ให้ฉันแล้ว เขาไม่จำเป็นต้องให้อีก”

“มีเหตุผล” เฉินห้านหลินหัวเราะเยาะ ก่อนกล่าว คำแทงใจดำ : “ก็แค่ไอ้หน้าละอ่อน เกาะเมียกินไปวันๆก็พอแล้วนี่นา”

ได้ยินประโยค เย่สวนหน้าถอดสี

หลิวจิ้งโมโหอย่างหนัก ลูกเขยตนไร้ประโยชน์ เช่นนี้ เธอแพ้ให้กับชิวเจียงหั้วอีกแล้ว

ในเวลานี้เอง ชิวเจียงหัวเดินไปหยุดที่ข้างลู่เสี้ยง หยาง พร้อมส่งยิ้มให้กับเขา : “เลี้ยงหยางใช่ไหม? มา บ้านเราเป็นครั้งแรกสินะ เราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน แล้ว ต้องไปมาหาสู่กันบ่อยๆ”

ขณะที่เธอเอ่ยประโยค ใบหน้าเธอเต็มไปด้วย ความยินดี เธอไม่ได้ดูถูกเขาเพียงเพราะการแต่งกาย หรือฐานะที่เป็นเขยย้ายเข้าแต่อย่างใด

“ครับ น้าสะใภ้” ลู่เสี้ยงหยางลุกขึ้นจากเก้าอี้ เอ่ย ตอบด้วยรอยยิ้ม เขาเป็นคนมีมารยาทเสมอ คนอื่นดี กับเขา เขาจะดีตอบเป็นพันเท่า

“อืม” ชิวเจียงหัวพยักหน้ารับ ก่อนเธอนึกอะไรขึ้น มาได้ “เลี้ยงหยาง บริษัทน้าขาดผู้จัดการ สนใจมา ทำงานกับน้าไหม?”

เธอไม่ได้เอ่ยชวนเพราะต้องการตอกย้ำเขาแต่ อย่างใด เธอเพียงต้องการช่วยเหลือลู่เสี้ยงหยางจาก ใจจริง

เธอรู้ดีหลิวจิ้งเป็นคนอย่างไร ลู่เสี้ยงหยางเป็นเขย ย้ายเข้า ต้องเจออุปสรรคไม่ใช่น้อย เธอจึงต้องการ ช่วยเหลือลู่เสี้ยงหยาง บางทีอาจมีที่ยืนในบ้านขึ้นมาบ้าง

แต่ความหวังดีของชิวเจียงหั้ว กลับกลายเป็นการ ดูถูกในสายตาหลิวจึ้ง จึงให้ลู่เสี้ยงหยางไปเป็นผู้ จัดการในบริษัทเธอ ต่อหน้าเธอ

“เหอะ ชิวเจียงหั้ว เธอเอาความมั่นใจมาจากไหน ก็ แค่ก่อตั้งบริษัทเล็กๆ? โอ้อวดอยู่ได้”

หลิวจิ้งทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอหัวเราะเยาะอย่าง เย็นชา