บทที่ 258 พิทักษ์สามีอย่างสุดชีวิต

อย่างไรก็ตาม เย่หยุนเทาก็ยังดูถูกเยสวน ซึ่งเป็นไปไม่ ได้ที่จะให้เขาขอร้องเยสสวนในตอนนี้

เขาลุกขึ้นจากโซฟาแล้วมองไปที่เยาวชนและพูดว่า “เย่ สวน เธอช่วยให้เกียรติกันด้วยนะ คุณย่าให้เกียรติเธอถึงได้ เรียกเธอกลับไปในฐานะประธานบริษัท เหอะ เดี๋ยวนี้เธอกล้า ฝ่าฝืนคำสั่งของคุณย่าแล้วสินะ อยากถูกไล่ออกจากตระกูล มากเลยใช่ไหม?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้เย่สวนก็เงียบไป จริงๆ แล้วเธอไม่ได้ สนใจเรื่องการถูกไล่ออกจากตระกูล แต่ถ้าถูกไล่ออกจากตระ กูลจริงๆ พ่อที่จากไปแล้วคงต้องผิดหวังในตัวเธออย่างแน่นอน เพราะตลอดในช่วงชีวิตของพ่อ เขามีความปรารถนาอยากให้ เธอได้เฉิดฉายความสามารถในตระกูลเย่มาตลอด

หลายปีที่ผ่านมา เธอไม่สามารถลืมสายตาที่ปรารถนาคู่ นั้นของพ่อได้

เมื่อเห็นเยสวนไม่มีการโต้ตอบ เย่หยุนเทาก็คิดว่าเธอเริ่ม กลัว ดังนั้นเขาจึงพูดอย่างเย่อหยิ่งอีกครั้ง “หน้าด้านจริงๆ อย่า หลงตัวเองให้มากไปนะ เธอก็ไม่ได้สำคัญอะไรในสายคุณย่า หรอก เยสวน จะบอกให้เธอรู้ไว้นะ ตราบใดที่ยังมีโอกาสก็รีบ กลับไปซะโดยดี”

จากนั้นเขายกนิ้วชี้ขึ้นแล้วพูดกับเย่สวนอย่างประชด ประชัน “เราจะให้เวลาเธอทบทวนอีกวันนะ พรุ่งนี้ถ้ายังไม่ เสนอหน้ากลับไปทำงาน แล้วคุณย่าตัดพวกเธอทั้งบ้านออก จากตระกูล ถึงเวลานั้นอย่าหาว่าไม่เตือนก็แล้วกัน”

ฮ่าๆ ยัยเย่สวนถูกกดดันจนเคยชินแล้ว ไม่เชื่อหรอกว่า เธอจะกล้าฝ่าฝืนคำสั่ง

หลังจากที่เย่หยุนเทาพูดจบ เขาก็หันหน้าเดินจากไปด้วย รอยยิ้มที่ได้ใจ

แต่ก่อนที่เขาจะเดินออกจากบ้าน ลู่เสี้ยงหยางก็พูดขึ้นมา ว่า “สวยเอ๋อจะไม่กลับไปทำงานให้ตระกูลเย่กรุ๊ปหรอก คุณ กลับไปบอกท่านย่าให้ตายใจเถอะ อีกอย่างถ้าอยากขอร้อง คนอื่นเขาก็ให้พูดจาดีๆ ตอนนี้คุณรีบกลับไปบอกท่านย่าว่าให้ ท่านมาขอร้องเยสสวนด้วยตัวเอง”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เย่หยุนเทาก็หยุดเดินทันที เขารู้สึกอึ้ง ไปสักพัก จากนั้นค่อยๆ ตั้งสติได้

ให้ตายเหอะ ไอ้เศษสวะอย่างลู่เสี้ยงหยางกล้าพูดจาแบบ นี้กับเขาด้วยหรือ

แมรังเอ๊ย! จะมากไปแล้ว

“แมร้งเอ๊ย อะไรของมึง! เป็นแค่ไอ้กระจอกที่แต่งงานเข้า บ้านเมีย มีสิทธิ์อะไรมาออกความคิดเห็น? อยากดิ้นหาที่ตาย มากเลยใช่ไหม? กูสมทบให้ได้นะ” ทันใดนั้น เย่หยุนเทาก็ชี้ หน้าด่าลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางสายตาเย็นเยือกและกำลังจะเข้าไปจัดการ เขา แต่การเคลื่อนไหวของเย่สวนเร็วกว่า เธอเดินเข้าไปหยิบ แก้วน้ำบนโต๊ะชามาแล้วสาดน้ำใส่หน้าของเย่หยุนเทา จากนั้น พูดอย่างเย็นชา “เย่หยุนเทา นายจะมากเกินไปแล้ว อย่าคิดว่า ตัวเองยังเป็นคุณชายตระกูลเย่ผู้สูงส่งอีกนะ ตอนนี้ฉันเข้าใจ สถานการณ์ของตระกูลเย่ดีกว่านายซะอีก มันใกล้จะล้ม ละลายแล้ว เฮ่อๆ เมื่อเวลานั้นมาถึง นายก็แค่สุนัขจรจัดตัว หนึ่ง แล้วจะมาทำกร่างที่นี่ทำไม?” ถ้าเป็นอดีต เย่หยุนเทาพูดจาเสียดสีลู่เสี้ยงหยางเปสวนก็ คงไม่สนใจมากนัก แต่ตอนนี้เธอกับลู่เสี้ยงหยางมีความ สัมพันธ์อันลึกซึ้งแล้ว เธอจะไม่ยอมให้ใครมาดูถูกเหยียด หยามลู่เสี้ยงหยางอีก

ลู่เสี้ยงหยางมองไปที่เย่สวนอย่างลึกซึ้ง รอยยิ้มที่แสนอบ อุ่นค่อยๆ ปรากฏบนใบหน้าของเขา

เขารู้สึกดีที่ได้รับการปกป้องจากภรรยาของตัวเอง แต่เป็หยุนเทากลับรู้สึกตกตะลึงกับสิ่งที่เจอ ที่ผ่านมาเย สวนเป็นคนอ่อนแอที่คอยให้เขารังแกมาตลอด แต่ตอนนี้เธอ กลับปีกกล้าขาแข็งไปแล้ว

ทันใดนั้น เลือดร้อนพลุ่งพล่านในความคิดของเขา เขา อยากเข้าไปบีบคอเย่สวนให้ตายไปข้าง แต่เมื่อคิดๆ แล้วสิ่งที่ เปสวนพูดนั้นก็เป็นความจริงเหมือนกัน

ตระกูลเยไม่ได้มั่นคงอีกต่อไปแล้ว มันอาจจะล้มละลาย เมื่อไหร่ก็ได้

อีกอย่างตอนนี้เปสวนยังมีทรัพย์สินมูลค่านับพันล้าน เขา จะกล้าต่อกลอนกับเธอได้อย่างไร?

แต่ด้วยนิสัยของเย่หยุนเทา แม้ว่าเขาจะรู้สึกด้อยกว่า แต่ ก็ยังพูดกับเย่สวนอย่างปากแข็ง “ได้ ได้สิ เธอคอยดูนะว่า คุณย่าจะจัดการกับการกระทำของเธอในวันนี้อย่างไร”

“เชิญ” เย่สวนพูดอย่างเย็นชาด้วยสีหน้าเฉยเมย

ตอนนี้เธอหาเลี้ยงชีพด้วยการไลฟ์สดได้ นอกจากนี้เธอ ยังมีเงินมากกว่า 1 พันล้าน เธอไม่จำเป็นต้องพึ่งพาตระกูลเย่อี กต่อไป ดังนั้นเธอจึงมั่นใจในตัวเองได้

นอกจากนี้เธอยังรู้สึกผิดอยู่เสมอ เธอรู้สึกว่าเธอเป็นหนี้ ความรู้สึกของลู่เสี้ยงหยางมามากพอแล้ว ดังนั้น ตอนนี้เธอจะ ใช้ทุกโอกาสเพื่อปกป้องสู่เสี้ยงหยาง

“เหอะ เปสวน แล้วเธอจะเสียใจ” เย่หยุนเทาโกรธมาก

เขาทิ้งประโยคสุดท้ายแล้วรีบออกจากบ้านของเย่สวนทันที

รอยยิ้มที่หายากก็ได้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหลิวจิ้ง เธอพูดกับเย่สวนว่า “ลูกจำ เรื่องนี้ลูกตัดสินใจถูกแล้ว ครอบครัวเราถูกตระกูลเย่กลั่นแกล้งมามากพอแล้ว ตอนนี้ถึง เวลาที่เราจะพลิกผันสักที”

เปสวนพูดโพล่งออกมา “เย่หยุนเทาจะดูถูกหนูได้ แต่หนู จะไม่ยอมให้เขาดูถูกลู่เสี้ยงหยาง เพราะเขาเป็นสามีของหนู วันหลังถ้าใครกล้ากล่าวร้ายเขาอีก หนูจะไม่ปล่อยไว้แน่”

เป็นคำพูดที่ฟังดูมีพลังมาก

ลู่เสี้ยงหยางได้แต่ตกตะลึง เขารู้สึกอบอุ่นไปทั่วร่างกาย เขาไม่เคยเห็นสวนที่ปกป้องเขาแบบนี้มากก่อน

ดวงตาของหลิวจิ้งก็มีความลึกซึ้ง ดูเหมือนว่าช่วงนี้ความ สัมพันธ์ระหว่างลูกสาวของเธอกับลู่เสี้ยงหยางจะดีขึ้นแล้ว ลูกสาวยังกล้าเรียกลู่เสี้ยงหยางว่าเป็นสามีต่อหน้าเธอด้วย

เมื่อเห็นแววตาอันมีเลศนัยของหลิวจิ้งแล้ว เย่สวนก็เพิ่ง นึกขึ้นได้ว่าสิ่งที่ตัวเองเพิ่งพูดออกไปนั้นมันใสซื่อเกินไป เธอ เรียกคู่เสี้ยงหยางว่าสามีต่อหน้าคนอื่น!

ไม่น่าเลยเรา! น่าอายจริงๆ!

ทันใดนั้น ใบหน้าที่เคร่งขรึมมาตลอดก็กลายเป็นสีแดง

หลังอาหารเช้า เย่สวนก็เริ่มการไลฟ์สด

เนื่องจากลู่เสี้ยงหยางเคยตบรางวัลให้เธอ ตอนนี้เธอจึง มีชื่อเสียงโด่งดังในการไลฟ์สดเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นตอนนี้สู่เสี้ ยงหยางไม่จำเป็นต้องตบรางวัลให้เธออีก เพราะมีแฟนคลับ มากมายคอยสนับสนุนเธอทุกวันอยู่แล้ว

แน่นอนว่ายังมีสินค้าอีกมากมายที่ขอให้เยสวนช่วย โปรโมท ดังนั้นเธอจึงมีรายได้จากส่วนนี้ไม่น้อยเช่นกัน

เยสวนเคยสรุปยอดคร่าวๆ ถ้าเธอพยายามไลฟ์สดทุกวัน

รายได้ต่อเดือนของเธอจะสามารถทำได้มากกว่า 1 ล้านหยวน

สู่เสี้ยงหยางชมการไลฟ์สดของเย่สวนอยู่สักพัก จากนั้น เขาก็ลุกขึ้นเพื่อเตรียมตัวไปที่หยูเม่ยหยินกรุ๊ป

ในระหว่างทาง เขาได้รับสายที่ไม่คาดคิด เป็นสายโทร เข้าจากจ้าวหรูเย็น

เสียงของจ้าวหรูเย็นในสายมาๆ หายๆ “ลู่เสี้ยงหยาง คุณ….คุณว่างไหม? มาหาฉันหน่อยได้ไหม?”

เมื่อได้ยินเสียงที่สดใสนี้ หัวใจของลู่เสี้ยงหยางก็รู้สึก หวั่นไหวเล็กน้อย เขาจึงยิ้มพูดกับเธอ “ตอนนี้ผมว่าอยู่ครับ ไป หาคุณได้ แต่คุณต้องเรียกผมว่าพี่ชายที่แสนดีก่อนนะ”

ความจริงแล้วลู่เสี้ยงหยางแค่ตั้งใจจะล้อจ้าวหรูเย็นเล่น แต่ไม่คิดเลยว่าเธอจะทำตาม “พี่ชายที่แสนดี”

สู่เสี้ยงหยางถึงกับอึ้งและรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก

“ฮือๆ” แต่สิ่งที่ทำให้ลู่เสี้ยงหยางงุนงงคือ หลังจากที่จ้าว หรูเย็นเรียกเขาแล้วเธอก็ร้องไห้ขึ้นมา

หือ! เกิดอะไรขึ้น?

สู่เสี้ยงหยางไม่เข้าใจและรีบถามเธอว่า “หรูเย็น เป็น อะไรไหม? ถ้าคุณคิดว่าคุณเสียเปรียบที่ต้องเรียกผมว่าพี่ชาย ที่แสนดี งั้นผมก็เรียกคุณว่าน้องสาวที่แสนดีด้วยก็แล้วกันนะ จะได้เท่าเทียมกันไง”

“ บ้าอะไร! คุณเรียกฉันว่าน้องสาวที่แสนดีกับฉัน เรียกคุณว่าพี่ชายที่แสนดีมันต่างอะไรกัน จ้าวหรูเย็นคิดในใจ จ้าวหรูเย็นยิ้มทั้งน้ำตา “เมื่อกี้ฉันโทรผิด เอาล่ะ ไม่คุย

แล้ว ฉันจะทำงานแล้ว คุณก็ไม่ต้องมาแล้วนะ”

เมื่อพูดจบ จ้าวหรูเย็นก็กดวางสายทันที

สู่เสี้ยงหยางยิ่งสับสนเข้าไปใหญ่ เขารู้สึกเพียงว่าวันนี้ จ้าวหรูเย็นดูแปลกๆ

เมื่อก่อนก็เคยให้เธอเรียกพี่ชายที่แสนดี แต่เธอไม่เคย ร้องไห้นะ

อีกอย่าง ตอนโทรมาบอกจะให้เราไปหา แต่ก่อนวางสาย บอกเราว่าไม่ต้องไปแล้ว มันหมายถึงอะไรกันแน่?

“ไม่สิ เธอต้องมีอะไรบางอย่างแน่เลย”

จากนั้นลู่เสี้ยงหยางกลับรถแล้วตรงเข้าไปหาจ้าวหรูเย็น ที่คลินิกของบ้านเธอ