บทที่ 214 คุณไม่ใช่คนซื่อสัตย์
สู่เลี้ยงหยางที่นั่งอยู่ข้างๆ เมื่อเห็นซุนเชียงเซียงสีหน้าตกใจ จึงรู้ว่าต้องเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแน่นอน จากนั้นเขาชมวดถาม
“เกิดอะไรขึ้น”
ชุนเชียงเชียงวางสายลงแล้วเริ่มเล่าเรื่องที่ผู้ช่วยเพิ่งบอก กับเธอให้ลู่เสี้ยงหยางฟัง
ลู่เสี้ยงหยางฟังอย่างเงียบๆ ไม่พูดสักคำ สีหน้าของเขา เริ่มเคร่งเครียด โรงงานผลิตหยูเม่ยหยินกรุ๊ปของเราจะถูก สั่งรื้อถอน!
ถ้าถึงขั้นนั้นจริงๆ แม้ว่าวันนี้หยูเม่ยหยินกรุ๊ปจะได้เปรียบ ในการตลาดก็ไร้ประโยชน์อยู่ดี
เพราะอนาคตต้องแพ้ให้กับชิงเหอกรูปอีกครั้งอย่าง
แน่นอน
“ท่านประธานจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดีคะ ไม่ว่ากรณีใด โรงงานของเราจะถูกสั่งปิดไม่ได้นะคะ ไม่เช่นนั้นหยูเม่ยหยิน กรุ๊ปของเราต้องเสียหายอย่างหนักแน่เลย” ซุนเซียงเซียงพูด อย่างกังวล
ลู่เสี้ยงหยางพูดอย่างใจเย็น “ไม่ต้องห่วงหรอก มีผมอยู่ ทั้งคน ผมจัดการเรื่องนี้ได้”
“ค่ะ ท่านประธาน งั้นหนูไปทำงานก่อนนะคะ” ซุนเชียงเชี
ยงออกจากออฟฟิศไป
ทันทีที่เธอออกไป สู่เสี้ยงหยางก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้ว โทรหาช่างกวนหยู่ผู้ช่วยของเขาในหอการค้า
เขาจะให้ช่างกวนหยู่ติดต่อกับกรมโยธาธิการและผังเมือง ในนามของหอการค้าเพื่อถามถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นนี้
หลังจากที่มอบหมายงานเสร็จ ลู่เสี้ยงหยางก็ออกจากหยู เม่ยหยินกรุ๊ปแล้วไปที่กองถ่ายกาลเวลาที่บากบั่นเพื่อเตรียม พร้อมถ่ายทำละครต่อ
จนถึงฟ้ามืด ลู่เสี้ยงหยางและทีมงานกองถ่ายก็รับประทาน อาหารร่วมกัน
ซูเยียนรันในฐานะนางเอกนั่งอยู่ข้างๆ ลู่เสี้ยงหยางด้วย ความรู้สึกที่มีความสุขและสบายใจอย่างอธิบายไม่ได้
ในเวลาเดียวกัน
ณ สถานีตำรวจปินเหอที่ยังอยู่ในความวุ่นวาย
ในบริเวณห้องกักขัง มีเพียงกลิ่นหอมจางๆ ตามด้วยเจ้า หน้าที่ตำรวจที่อยู่เวรล้มสลบลงไปทีละคน
จากนั้นไม่นานก็มีร่างเงาคนสีดำเดินผ่านระเบียงทางเดินอย่างรวดเร็ว
เมื่อเดินไปถึงสุดทางเดิน เขาได้ไขประตูห้องกักขังออก
ในห้องกักขังนี้คือหลินเสี่ยวโปที่เพิ่งมีเรื่องกับลู่เสี้ยงหยาง มาก่อนหน้านี้
หลังจากที่หลินเสี่ยวโปถูกนำตัวกลับไปยังสถานีตำรวจ เขาก็ถูกสอบปากคำและถูกควบคุมตัวไว้ชั่วคราว เมื่อสรุป พยานหลักฐานเสร็จแล้ว ทางตำรวจก็จะส่งมอบตัวเขาให้กับ หน่วยงานที่เกี่ยวข้องเพื่อพิจารณาคดีและตัดสินโทษ
ณ เวลานี้ เมื่อหลินเสี่ยวโปเห็นร่างเงาคนสีดำที่เดินเข้ามา ก็รีบกระโดดขึ้นมาจากเตียงด้วยความดีใจและพูดว่า “คุณ มาช่วยผมใช่ไหม?”
เมื่อพูดจบ หลินเสี่ยวโปตั้งใจสังเกตคนในร่างเงาสีดำนั้น อย่างละเอียด แต่ทั้งร่างของเขาห่อหุ้มด้วยชุดสีดำสนิท ซึ่ง มองไม่ออกว่าเขาคือใคร
แต่ดวงตาของเขานั้นช่างงดงามและลึกลับเหลือเกิน เธอ
น่าจะเป็นผู้หญิง
เสียงที่เย็นชาอย่างที่สุดได้ดังขึ้นจากปากของคนในชุดดำ “ฉันมาเพื่อส่งคุณ”
ว่าไงนะ?
ส่งผม?
หลินเสี่ยวโปเริ่มตระหนักว่าสถานการณ์เริ่มไม่ปกติ เขาจึง พยายามจะตะโกนขอความช่วยเหลือ
แต่เขายังไม่มีโอกาสได้ตะโกน ทันใดนั้นคนในชุดด่าก็ใช้ มีดสั้นอันแหลมคมที่ไม่รู้ว่าน่ามาจากไหนปาดเข้าที่ตัวเขา
ตามด้วยเลือดที่กระเซ็นออกมา ศีรษะของหลินเสี่ยวโป หลุดออกจากคอแล้วตกลงไปบนพื้น
หลังจากสังหารหลินเสี่ยวโปแล้ว คำในชุดต่าเดินออกจาก ห้องกักขังโดยไม่มีความลังเลใดๆ
ไม่กี่นาทีหลังจากนั้น เจ้าหน้าที่ตำรวจที่มาเปลี่ยนกะก็เห็น เพื่อนร่วมงานเป็นลมสลบอยู่บนพื้น เขาจึงรีบตรวจสอบห้อง ขังและพบว่าหลินเสี่ยวโปถูกฆ่าไปแล้ว จากนั้นก็รีบรายงาน สถานการณ์ให้หัวหน้าทันที
และทันทีที่ได้รับรายงานนั้น เบื่องบนก็แตกตื่นกันไปหมด
ทีมอาชญากรรมได้มาถึงที่เกิดเหตุในเวลาที่สั้นที่สุด หัวหน้าทีมหวังเสว่ขมวดคิ้วแล้วตรวจสอบรายละเอียดซ้ำๆ
เมื่อยิ่งตรวจสอบเธอก็ยิ่งสงสัยว่าคดีการฆาตกรรมในวัน นี้ไม่ต่างอะไรกับการฆาตกรรมตัดศีรษะเมื่อหลายวันก่อน และฆาตกรต้องเป็นคนเดียวกันแน่นอน
หลังจากที่สู่เสี้ยงหยางรับประทานอาหารกับพนักงานในกองถ่ายเสร็จ เขาก็ตรงกลับบ้านทันที
เมื่อกลับถึงบ้านเขาเห็นเพียงหลิวจิ้งนั่งดูทีวีอยู่บนโซฟา คนเดียวและไม่เห็นเย่สวนอยู่ด้วย
สู่เสี้ยงหยางจึงถามเธอ “คุณแม่ครับ เย่สวนยังไม่เลิกงาน เหรอครับ?”
ไม่น่าจะใช่นะ นี่มันก็จะสี่ทุ่มแล้ว เธอคงไม่ทำโอทีถึงเวลา นี้หรอก อีกอย่างถ้าเธอเลิกงานช้าเธอต้องบอกที่บ้านก่อน อย่างแน่นอน
“ไม่รู้เหมือนกันนะเธอไม่ได้บอกว่าวันนี้เธอจะเลิกงานดึก ด้วยสิ แม่คิดว่าพวกเธอสองคนยังเที่ยวอยู่ข้างนอกอยู่เลย” หลิวจิ้งสายหัวตอบ
ลู่เสี่ยงหยางรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาเย่สวน แต่ในไม่ช้าก็มีเสียงตอบรับว่าโทรศัพท์ของเย่สวนนั้นปิด เครื่อง
“แปลกจัง” ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้วด้วยความเป็นห่วง กลัว จะเกิดอะไรขึ้นกับเย่สวน
เพราะเขากับเย่สวยเพิ่งมีเรื่องกับหวังเขี่ยวหยุนในเช้าวัน
บ้าจริง หรือว่าไอ้ตัวปัญหานี้กลับมาหาเรื่องเย่สวนกันแน่? เมื่อหลิวจิ้งเห็นลู่เสี้ยงหยางสีหน้ากังวล เธอจึงพยายามพูดให้เขาสบายใจ อย่าคิดมาก โทรศัพท์เยสวนอาจจะแบต หมดก็ได้ เรารอเธออีกสักพักไปก่อน ถ้ายังไม่กลับมาจริงๆ ค่อยว่ากัน”
สู่เสี้ยงหยางได้แต่พยักหน้าตอบ
โชคดีการรอคอยเป็นเวลาสิบนาทีสั้นๆ เท่านั้น เย่สวนก็ เปิดประตูเข้ามา
สู่เสี้ยงหยางและหลิวจิ้งก็รู้สึกโล่งใจทันที
หลิวจิ้งลุกขึ้นจากโซฟาแล้วถามเธอ “เย่สวน นี่มันก็ดีก มากแล้วนะ เธอไปไหนมาเหรอ? ทำไมไม่โทรบอกที่บ้าน เลย?”
เย่สวนดูเหมือนใจลอยและไม่ค่อยมีสมาธิสักเท่าไหร่ เธอ
จึงไม่ได้ตอบคำถามหลิวจิ้ง เมื่อลู่เสี้ยงหยางเห็นก็ลุกขึ้นถามเธอด้วยคน “สวนเอ๋อ
คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”
เย่สวนยังคงเงียบแล้วเดินเข้าไปนั่งลงที่โซฟา
หลิวจิ้งมองไปที่ลู่เสี้ยงหยางอย่างประหลาดใจ สีหน้าของ เธอเต็มไปด้วยความสงสัย
ลู่เสี้ยงหยางก็สับสนเช่นกัน เขาจึงย้ำคำถามอีกครั้ง เย่สวนรู้สึกเหมือนถูกสะกิด จากนั้นเธอก็ตั้งสติได้แล้วถามกลับหลิวจึงและสู่เสียงหยางว่า “ว่าไงนะ? พวกคุณพูดว่า
อะไรนะ?”
หลิวจึงกลอกตามองบนแล้วพูดกับเธออีกครั้ง “คิดอะไร อยู่? ถึงได้ใจลอยขนาดนี้ แม่ถามว่าตีตื่นป่านนี้แล้วทำไม ถึงเพิ่งกลับบ้าน?”
เย่สวนยิ้มพูด “หนูเพิ่งไปงานเลี้ยงแล้วบังเอิญเจอหุ้นส่วน หลายคน โทรศัพท์แบตหมดพอดีก็เลยไม่ได้โทรมาบอกพวก คุณ”
“อ้อ แบบนี้นี่เอง กลับมาถึงบ้านก็โอเคละ” หลิวจิ้งพยัก
หน้าแล้วดูทีวีต่อ
ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่ว่ายังไงเขาก็รู้สึกว่าคืนนี้ เยสวนดูแปลกๆ แต่เมื่อสังเกตอย่างละเอียดก็ไม่มีอะไรผิด ปกติ
เช้าวันที่สอง
ลู่เสี้ยงหยางส่งเย่สวนไปตระกูลเย่กรุ๊ปอย่างเช่นเคย จาก นั้นเขาก็ไปที่หยูเม่ยหยินกรุ๊ป
ทันทีที่นั่งลงในออฟฟิศ ขุนเชียงเชียงก็เดินเข้ามาพูดกับ เขาว่า “ท่านประธานคะ ข้างนอกมีคนอยากขอพบคุณค่ะ
สู่เลี้ยงหยางถามว่า “ใคร?
โดยปกติแล้ว ถ้าไม่ใช่คนสำคัญซุนเซียงเซียงจะปฏิเสธ
ไม่ให้พบทันที
ชุนเชียงเชียงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นค่อยพูดต่อ “คนจาก สถานีตำรวจค่ะ ตามคำแนะนำตัวของเธอ เธอชื่อหวังเสว่ เป็นหัวหน้าทีมอาชญากรรมร้ายแรงค่ะ”
อะไรนะ?
คนในทีมอาชญากรรมร้ายแรง?
ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้วทันที เขาและหนูเม่ยหยินกรุ๊ปไม่ได้ ก่ออาชญากรรม แต่ทำไมตำรวจถึงได้มาหาถึงที่?
“เธอบอกไหมว่ามีธุระอะไร?” ลู่เสี้ยงหยางถาม
ซุนเซียงเซียงส่ายหัวตอบ “เปล่าค่ะ”
จากนั้นเธอครุ่นคิดอยู่สักพักแล้วถามลู่เสี้ยงหยางกลับ “ท่านประธานไม่ได้ทำอะไรข้างนอกใช่ไหมคะ?”
สู่เสี้ยงหยางยกมือปฏิเสธ “ผมจะทำอะไรได้?”
“จริงเหรอคะ? แต่จากประสบการณ์ของฉันแล้ว คุณไม่ใช่ คนซื่อสัตย์เลยนะ” ทันใดนั้นเสียงที่ชัดเจนของผู้หญิงดังขึ้น ตามด้วยหวังเสว่ที่เดินเข้ามาในชุดเครื่องแบบ
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ