บทที่237 การสันนิษฐานที่ยอดเยี่ยม

ฟังคำพูดของลู่เสี้ยงหยาง เจ้าหน้าที่หน่วยอาชญากรรมที่นำโดย หวังเสว่ ต่างก็ตาโตอ้าปากค้าง

ไอ้หมอนี่หมายความว่ายังไง? กล้าสงสัยข้อสันนิษฐานของผู้เชียว ขาญเฉิน?

ต้องรู้ว่า ในแวดวงตำรวจอาชญากรรม ผู้เชี่ยวชาญเฉินเป็นคนมีชื่อ เสียง ลูกศิษย์ที่มาจากเขามีไม่รู้เท่าไหร่ ตอนนี้ล้วนประสบความสำเร็จ เป็นที่โดดเด่นในแวดวงตำรวจอาชญากรรม

เอ่อ ลู่เสี้ยงหยาง นาย นายพูดพล่อยอะไร? ” เย่สวนแปลกใจยิ่ง กว่า ลู่เสี้ยงหยางไม่ใช่ตำรวจ มีสิทธิ์อะไรไปสงสัยคำพูดของผู้เชี่ยว ชาญเฉิน พูดอีกอย่าง เธอฟังดูก็มีเหตุผล รู้สึกว่าก็คงเป็นสถานการณ์ อย่างที่ผู้เชี่ยวชาญเฉินวิเคราะห์

แต่ข้อสันนิษฐานของผู้เชี่ยวชาญเฉิน เป็นครั้งแรกที่ถูกคนสงสัย ดัง นั้นสีหน้าของเขาจึงเปลี่ยนเป็นดูไม่ได้อย่างไม่มีใครเทียบ มองไปที่ลู่ เสี้ยงหยางแล้วพูดขึ้น “ไอ้หนู แกคิดจะสร้างปัญหาหรอ? ตอนนี้ฉันมี อำนาจ ให้ทีมอาชญากรรมจับกุมแก ให้แกรู้ว่า ผลของการขัดขวาง การจัดการคดีคืออะไร? ”

ลู่เสี้ยงหยางยักไหล่ พูดอย่างไม่เกรงกลัว ฉันแคู่้สึกว่าการ วิเคราะห์ของผู้เชี่ยวชาญเฉินมีปัญหา ก็เลยแก้ให้ถูกนิดหน่อย แน่นอน ถ้านายยังรู้สึกว่าตัวเองถูก งั้นก็เชิญนายตามสบาย”

ฮะ?

ไอ้เด็กนี่แก้ไขข้อสันนิษฐานของผู้เชี่ยวชาญเฉิน?

พวกเจ้าหน้าที่หน่วยอาชญากรรมต่างมองหน้ากัน ไอ้เด็กนี่น้ำเข้า สมองหรอ กล้าพูดจายโสโอหังแบบนี้

หัวหน้าทีมพวกเขายังไม่กล้าพูดกับผู้เชี่ยวชาญเฉินแบบนี้เลย

ถ้าไม่เห็นแก่ที่ลู่เสี้ยงหยางเป็นเพื่อนของหัวหน้าทีมพวกเขา พวก เขาก็พาเด็กนี่ไปพิจารณาตัวเองที่สถานีตำรวจตั้งนานแล้ว

“พอแล้ว ลู่เสี้ยงหยาง อย่าวุ่นวาย รีบไปซะ ฉันกำลังทำคดี มีเวลา ค่อยติดต่อนาย” หวังเสวรีบผลักลู่เสี้ยงหยาง ไม่อยากให้เขาทำเรื่อง ให้มันยุ่งยากขึ้นไปอีก

ไม่รอให้ลู่เสี้ยงหยางตอบสนอง เฉินเหลยก็ยิ้มเยือกเย็นแล้วพูด “ดี เลย ไอ้เด็กนี่จะแก้ข้อสันนิษฐานของฉันไม่ใช่หรอ? งั้นตอนนี้ฉันก็ล้าง หูรอฟัง ฉันอยากจะเห็นนัก เขาจะพูดลูกไม้อะไรออกมาได้”

พูดถึงตรงนี้ เขาก็พูดเน้นกับลู่เสี้ยงหยางทีล่ะคำ “ทางที่ดีแกควรพูด อะไรมีสาระหน่อย ไม่อย่างนั้น ฉันมีเหตุผลที่จะสงสัย ว่าแกคือฆาตกร กำลังขัดขวางการทำคดีของพวกเรา ชี้นำทิศทางการตรวจจับของ พวกเราตำรวจในทางที่ผิด ผลลัพธ์คืออะไร แกเข้าใจดี”

ลู่เสี้ยงหยางสายหัวพูดขึ้น “นายไม่ต้องทำให้ฉันกลัวหรอก ฉันก็เป็น คนที่รู้กฎหมาย”

ตอนนี้กระแอมคอ กำลังจะเปิดปากพูดความคิดเห็นของเขาออกมา แต่ในตอนนี้เอง เยสวนก็เข้ามาดึงมือของเขา พูดขึ้น “พอแล้ว อย่า พูดจาไร้สาระ คนธรรมดาไม่มียศศักดิ์อย่างนาย จะเข้าใจการตัดสิน คดี การสันนิษฐานได้ยังไง ตอนนี้กลับบ้านกับฉัน”

เธอเองก็ลุ่มหลงลู่เสี้ยงหยางแล้ว ลู่เสี้ยงหยางจะไปสันนิษฐานเรื่อง เกี่ยวกับอาชญากรรมได้ยังไง คงจะเป็นโรคเก่ากำเริบ อยากที่จะคุย โม้โอ้อวดอีก

ลู่เสี้ยงหยางยิ้ม ส่งสายตาวางใจให้เยส สวน จากนั้นก็พูดต่อ “คดี ฆาตกรรมทั้งหกครั้ง เมื่อกี้ฉันได้ฟังผู้เชี่ยวชาญเฉินทำการสรุปแล้ว ดัง นั้น จึงเข้าใจคดีฆาตกรรมทั้งชุดเป็นอย่างดี ตอนนี้ฉันจะหักล้างบาง ประเด็นที่ผู้เชี่ยวชาญเฉินพูดเมื่อกี้ ประเด็นแรก นายบอกว่าฆาตกร เลือกลงมือกับผู้หญิง แสดงว่ากำลังกายของเขาอ่อนแอ แต่นายได้คิด ไหมว่า สาเหตุที่ฆาตกรเลือกลงมือกับผู้หญิง นั่นเป็นเพราะจิตใจเขา เกลียดชังผู้หญิง ดังนั้นจึงเลือกผู้หญิงมาเป็นที่ระบาย ประการที่สอง นายเคยคิดไหมว่า ฆาตกรไม่ใช่คนผอมอ่อนแอ แต่เพราะเขาเป็นเด็ก วัยรุ่น ยังไม่บรรลุนิติภาวะ เนื่องจากถูกแม่ควบคุมตั้งแต่ยังเล็ก ดังนั้น เขาจึงอยากต่อต้าน ต้องการแก้แค้น ก็เลยเลือกลงมือกับผู้หญิงที่มี สีสันความเป็นแม่”

“แล้วอีกประเด็นหนึ่ง เมื่อกี้นายพูดแล้ว ฆาตกรลอบทำร้ายเหยื่อ จากด้านหลัง ก็พิสูจน์แล้วว่ากำลังกายของเขาไม่แข็งแรง แต่นายเคย คิดไหมว่า เป็นไปได้ที่ฆาตกรจะรู้จักผู้หญิงพวกนี้ ดังนั้นเขาจึงเลือก ลงมือจากด้านหลัง แน่นอน ที่ฉันบอกว่ารู้จักนี้ ไม่จำเป็นว่าต้องเคยพูด กัน เคยกินข้าวกัน เคยคุยกัน เป็นไปได้ว่าเป็นแค่การเคยเห็นอยู่ฝ่าย เดียว”

คำพูดนี้ ลู่เสี้ยงหยางพูดอย่างมั่นใจตรงไปตรงมา มีเหตุมีผล

เชีย!

ไอ้เด็กนี่หรือว่าเข้าใจจิตวิทยาอาชญากรจริงๆ?

เหล่าเจ้าหน้าที่หน่วยอาชญากรรมต่างตะลึงตาค้าง มองไปที่ลู่เสี้ยง หยางอย่างเหลือเชื่อ เหมือนกับลู่เสี้ยงหยางพูดได้อย่างครอบคลุมกว่า นิดหน่อย

“เฮ้ย.นี่นี่มันเป็นแบบนี้ได้ไง? ทำไมเขาเข้าใจมากขนาดนี้? ” หวัง เสว่เองก็มองไปที่ลู่เสี้ยงหยางอย่างยากที่จะเชื่อ รู้สึกเพียงว่าการหาย ใจค่อยๆ สั้นลง มุมมองต่อเขาถูกรีเฟรชแล้ว ไอ้หมอนี่มีความสามารถ หลายด้านจริงๆ

เฉินเหลยขมวดคิ้วเป็นเส้นตรง แสดงความระแวดระวังอย่างมาก คิด ไม่ถึงว่าลู่เสี้ยงหยางจะสามารถพูดข้อสันนิษฐานได้อย่างมืออาชีพ เขาอยากจะหักล้าง แต่ก็หาคำใดมาหักล้างไม่ได้

คู่เสี้ยงหยางพูดต่อ “ตอนนี้ ฉันจะจัดระเบียบข้อสันนิษฐานของฉัน ใหม่ ประการแรก ด้านหลังของเหยื่อผู้หญิงทุกคนได้รับบาดเจ็บจาก อาวุธมีคม ซึ่งหมายความว่าฆาตกรน่าจะเคยทำงานด้านเครื่องกล และ งานง่ายๆ ที่ใช้ความแข็งแรงทางกายภาพมาก่อน ดังนั้นเขาถึงสร้าง บาดแผลให้ผู้ตายได้อย่างหมดจด

“ประการที่สองเขาลงมือกับผู้หญิงโดยเฉพาะ โดยมีองค์ประกอบ ของการแก้แค้น ความเกลียดชัง ฉันเข้าใจได้ว่า หนึ่ง เขาอาจจะมี ความโชคร้ายในวัยเด็ก อาศัยอยู่ภายใต้เงาของแม่เป็นเวลานาน ดัง นั้นจึงคิดที่จะต่อต้าน แม้กระทั่งแก้แค้น สอง เขาอาจจะแต่งงานไม่ได้ ถูกผู้หญิงทรยศ ดังนั้นจึงเกลียดชังผู้หญิงอย่างมาก สาม เขาอาจจะ ไม่เก่งเรื่องนั้น มีเงามืด ดังนั้นจึงต้องการใช้วิธีการระบายในทางที่ผิด บรรลุความพึงพอใจในใจ”

“เกี่ยวกับข้อสันนิษฐานนี้ พวกเราสามารถดูได้จากคดีฆาตกรรม

ล่าสุด เขาใช้วิธีที่โหดร้ายทำลายอวัยวะในที่ลับส่วนล่างของผู้หญิง แสดงให้เห็นว่าเขาเกลียดการมีสัมพันธ์กับผู้หญิง” “สุดท้าย เมื่อพิจารณาจากการที่เขาลงมือจากด้านหลังของผู้หญิง ก็สันนิษฐานได้ว่าเขารู้จักผู้หญิงพวกนี้แน่นอน นี่ไม่ใช่เพราะเขาไม่มี

ความมั่นใจในการก่อคดี แต่เป็นปฏิกิริยาการหลีกเลี่ยงทางจิตใจ” ชั่วขณะหนึ่ง ลู่เสี้ยงหยางพูดอย่างต่อเนื่อง ถึงข้อสันนิษฐานทั้งหมด และข้อสรุปของเขา

แต่เมื่อฟังคำพูดที่น่าตกใจของลู่เสี้ยงหยางจบ รอบด้านก็เงียบสนิท ได้ยินกระทั่งเสียงเข็มหล่น

พูดตามตรง พวกเขาถูกลู่เสี้ยงหยางทำให้ตกตะลึงโดยแท้ ลู่เสี้ยง หยางไม่ได้มีส่วนร่วมในการสอบสวนคดีฆาตกรรมเหล่านี้ตลอด กระบวนการทั้งหมด ลำพังแค่การสรุปของผู้เชี่ยวชาญเฉิน ก็สามารถ พูดข้อสันนิษฐานออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบ นี่คืออัจฉริยะ

“หีนี้เห็นท่าทีตกตะลึงของคนพวกนี้ ลู่เสี้ยงหยางก็ผายมือ พูดขึ้น “ตรงนี้ไม่ควรมีเสียงปรบมือหรอ? ”

แปะแปะ!

เหล่าเจ้าหน้าที่ทีมอาชญากรรมพึ่งได้สติ ปรบมือกันสุดแรง ครู่เดียว เสียงปรบมือก็ดังสนั่น

“แม่เจ้า ข้อสันนิษฐานยอดเยี่ยมมาก นี่ลู่เสี้ยงหยางพูดจริงๆ หรอ?” เปสวนสงสัยว่าเธอกำลังฝัน วันนี้ ลู่เสี้ยงหยางทำให้เธอตกตะลึงมาก เกินไปแล้ว ทีแรกซื้อรักแห่งคริสตัลราคา98ล้าน หลังจากนั้นก็ข้อ สันนิษฐานที่ชัดเจน

นี่ทำให้เธอสัมผัสได้ว่า เธอไม่เคยเข้าใจลูเสี้ยงหยางมาก่อน

แต่ใบหน้าของผู้เชี่ยวชาญเฉินเขียวแน่น การวิเคราะห์ฆาตกรของลู่ เสี้ยงหยาง แน่นอนว่าดีกว่าเขา นี่ทำให้เขามีความอับอาย แต่เขาไม่ อาจยอมรับได้ง่ายๆ ยังคงมองไปที่ลู่เสี้ยงหยางพูดพร้อมยิ้มเย็นชา “ไร้สาระ บทพูดพวกนี้ของแก เรียนมาจากในหนังหรอ ขอล่ะ นี่คือ ความจริง ไม่ใช่ภาพยนตร์ที่ไม่มีอะไร”

ลู่เสี้ยงหยางพูดอย่างไม่แยแส “นายบอกว่าเป็นบทภาพยนตร์ งั้นก็ เป็นบทภาพยนตร์เถอะ ผลสรุป สุดท้ายแล้วเราสองคนใครพูดถูกกัน แน่ ก็จะรู้ผลเอง”

พูดจบ เขาก็ดึงมือเย่สวนเตรียมจะออกไป

แต่ขาหน้ายังไม่ทันก้าวไป เฉินเหลยก็พูดอย่างเย็นชา “ไอ้หนู ใน เมื่อแกมั่นใจขนาดนี้ งั้นกล้าพนันซักตาไหม เริ่มจากตอนนี้ไป ฉันจะ แบ่งหน่วยอาชญากรรมเป็นสองทีม คนทีมหนึ่งให้แก คนอีกทีมหนึ่งให้ ฉัน ฉันอยากจะเห็นว่าภายใต้การสนับสนุนข้อสันนิษฐานของเราสอง คน ใครจะหาฆาตกรเจอได้ก่อน? “