ตอนที่402 ก่อนเกิดพายุ

“เตรียมงานแต่งงาน? ”

ปาลีตกใจอีกครั้งต่อมาก็หันไปมองแมวน้ำ”พวก

เธอ…จะแต่งงานแล้วรึ? แมวน้ำพยักหน้า ใบหน้าที่เย็นชาก็ปรากฏรอยยิ้มออก

มา แต่รอยยิ้มในนั้นก็มีความจนใจเล็กน้อยที่เหมือนธ

วัฒน์

เพราะเธอเข้าใจว่าการแต่งงานของเธอกับธวัฒน์มัน ได้มายังไง เธอถูกแม่ขงธวัฒน์รับมาเลี้ยงตั้งแต่เด็ก ดัง แต่ที่เธอจําเรื่องได้เธอก็รู้ว่าแม่ของธวัฒน์เลี้ยงเธอใน ฐานะลูกสะใภ้ ตามนิสัยของเธอ เธอคงจะเกลียดเรื่อง แบบนี้มาก แต่ความรักได้แก้ไขปัญหานี้ไป

เธอชอบธวัฒน์ ชอบเขาตั้งแต่ยังเล็ก ความชอบนี้ ค่อยๆกลายเป็นความรัก แม้สายตาของธวัฒน์ไม่เคยมี เธอ แต่เธอก็ยังคงรอเขาต่อไป จนรอมาถึงวันนี้

ถึงตอนนี้หัวใจของธวัฒน์ยังไม่มีเธอ แต่เธอก็ยังยอม เชื่อฟังคำสั่งของแม่เลี้ยงไปแต่งงานกับธวัฒน์เพราะ เธอเชื่อสักวัน ธวัฒน์จะปรากฏว่าเธอเป็นคนที่เหมาะสม เขาที่สุด

ปาลีจะไม่เข้าใจความสับสนในใจของธวัฒน์และ แมวน้ำได้ยังไง แต่เธอก็เข้าใจว่านี่เป็นผลที่ดีที่สุดแล้ว
“ดีใจมากที่พวกเธอสองคนสุดท้ายได้เดินมาอยู่ด้วย กัน พวกเธอจะต้องมีความสุขตลอดนะ แล้วงานแต่งจัด วันไหนหรอ ถึงตอนนั้นฉันต้องไปร่วมแน่นอน”

“เรื่องทั้งหมดแมฉันเป็นคนจัดการ รอวันแต่งงานที่ แน่นนอออกมาแล้วฉันจะบอกเธอ”

สำหรับคำอวยพรของปาลี ธวัฒน์ยิ่งรู้สึกเสียใจมาก

ขึ้น

เขาเองก็รู้ว่าแต่งงานกับแมวน้ำเขาต้องไม่เสียใจแน่ เพราะแมวน้ำเป็นผู้หญิงที่ดี ไม่ว่าผู้ชายคนไหนแต่งงาน กับเธอก็ต้องมีความสุขแน่นอน แต่เสียดายหลายปีมานี้ หัวใจของเขาแค่มีปาลีคนเดียว มันไม่ใช่ง่ายๆที่จะบอก ว่าไม่รักแล้ว ตอนนี้สิ่งที่เขาสามารถทำได้ก็คือจัดงาน แต่งงานที่ใหญ่โตให้แมวน้ำ แล้วลองไปรักเธอ เพราะ ในโลกนี้นอกจากปาลีแล้ว ก็มีแต่แมวน้ำเท่านั้นที่คู่ควร ที่ให้เขาไปรัก

ฟังมานานนิวิฐก็ฟังออกแล้วว่าพ่อธวัฒน์ของเขาจะ ไป ดังนั้นเขาเลยกอดคอของเขาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงน่า สงสาร”พ่อธัญญาไปจากนิวิฐ ตอนนี้พ่อธวัฒน์ก็ไม่เอานิ วิฐแล้วหรอฮะ”

ธวัฒน์ลูกหัวของเด็กน้อยเบาๆ พูดว่า “คนเราต่างมี ทางของตนเอง พ่อธัญญาและพ่อธวัฒน์ไม่ใช่ไม่เอานิ วิฐแล้ว แต่เป็นเรามีหน้าที่ของเรา พ่อธัญญาต้องดูแล อาชีวเทพ และพ่อธวัฒน์ก็ต้องกลับไปดูแลพ่อแม่ของ ตนเอง รอ23โตแล้วก็ไปหาพวกเราได้นะ และเราก็คิดถึงนิวิฐอยู่ตลอด นิวิฐอย่าลืมพวกเราไปนะ”

นิวิฐเกาหัวตนเอง พยักหน้าเบาๆ“นิวิฐรีแล้ว ตอไปนิวิฐ จะดูแลแม่เอง และจะคิดถึงพ่อธัญญาและพ่อธวัฒน์วัน ละ10ครั้ง”

“นิวิฐเด็กดี”ธวัฒน์อดไม่ได้ที่จะไปจูบหน้าเล็กๆของนิ วิฐหลายครั้ง

ดนุพลที่อยู่ข้างๆก็รู้สึกซาบซึ้งมาก ปาลีสั่งสอนนิวิฐได้ ดีมาก ไม่เพียงแต่ฉลาดฉลวยยังมีความรับผิดชอบไป ด้วย

ต่อมาพวกเขาก็ขึ้นรถของธวัฒน์และแมวน้ำไป จักรก ฤษก็ถูกชวนไปด้วย

เดิมทีจักรกฤษก็เป็นคนที่ชอบสนุกสนาน อีกทั้งยัง มีดนุพลที่เป็นเพื่อนสนิดของเขาอยู่ด้วย เขาก็ต้องไป แน่นอน

เพียงแต่เขาเพิ่งขึ้นรถก็ได้รับสายหนึ่ง ต่อมาสีหน้า เขาก็เปลี่ยน เปิดประตูรถแล้วก็เดินจากไป

ดนุพลไม่ค่อยได้เห็นจักรกฤษมีสีหน้าแบบนี้ เขากังวล ลัวยื่นตัวออกจากหน้าต่างมาถาม“จักรกฤษ มีอะไร หรอ”

“ดนุพล ฉันมีเรื่องด่วนต้องไปจัดการ พวกเธอไปก่อน เลย ฉันไม่ไปแล้ว”
สีหน้าของจักรกฤษไม่น่าดูมาก แถมดวงตาเขายังม ไฟแห่งความโกรธลุกอยู่ เห็นได้ชัดว่าโทรศัพท์เมื่อกี้ ทําให้เขาโมโหมาก

ปาลียังไม่ได้ขึ้นรถพอดี เธอเลยมาถึงข้างๆจักรกฤษ แล้วถามอย่างกังวล เกิดอะไรขึ้นหรอ สามารถบอกกับ เราได้ไหม”

ตั้งแต่รู้จักรกฤษเป็นน้องชายของตนเอง ปาลีก็ใส่ใจ เรื่องของจักรกฤษมาก

จักรกฤษมองปาลีแล้ว ลังเลแป๊บเดียวแล้วพูดว่า”เป็น ขวัญชีวีก่อเรื่องที่บ้าน ฉันกลับไปจัดการเอง พวกเธอไม่ ต้องห่วงหรอก ฉันไปก่อนแล้ว”

พูดจบเขาก็หันกับมาแล้วใช้เสียงที่มีแต่พวกเขาสอง คนได้ยินบอกว่า”ปาลี ฉันทนพอแล้ว คราวนี้ฉันจะไม่ทน มันอีก เธออย่าโทษฉันนะ”

พูดจับเขาก็ขึ้นรถของตนเองแล้วขับออกไป

มองดูจักรกฤษที่ไปด้วยความโมดห ปาลีตามไปสอง ก้าว ตกลงขวัญชีวีทำเรื่องอะไรจนทำให้จักรกฤษโกรธ แบบนี้ แต่คำพูดที่เขาพูดว่า “อย่าโทษฉัน”มันทำให้คน คิดมากจางเลย ในใจของปาลีรู้สึกไม่ดีขึ้นมา