ตอนที่ 244 ดินแดนเผด็จการ

หญิงอ้วนวัยกลางคนคนหนึ่งยืนขึ้นจนพื้นสั่นสะเทือน เธอ รีบวิ่งไปที่วิสาข์ และใช้แรงดึงมือเด็กออกจากมือของวิสาข จากนั้น ก็ตะโกนอย่างเสียงดังว่า “ ก็เห็นๆอยู่ว่าบริกรคนนั้น ถือแก้วไม่แน่น เกี่ยวอะไรกับลูกฉันด้วย ? แล้วเด็กๆก็แค่ เล่นซนกัน มันเรื่องใหญ่อะไรขนาดนั้น เธอเป็นผู้ใหญ่มาหา เรื่องเด็ก มันเกินไปแล้ว ก็แค่ทำเสื้อผ้าเธอเปียกไม่เห็นจะ เป็นเรื่องใหญ่อะไร จ่ายเงินให้ก็จบๆ พูดมา จะเอาเท่าไหร่ ?

วิสาข์ได้ยินดังนั้น ก็โกรธจนพูดไม่ออกสักคำ

ทำไมถึงมีคนที่ไร้เหตุผลมากมายอยู่บนโลกนี้ เห็นๆอยู่ว่า ตัวเองไม่สอนลูกให้ดีๆ แต่กลับยังไม่รู้ไม่ชี อ้าปากก็โยนเงิน มาให้แล้ว

พูดถึงเงิน วิสาข์เธอดูเหมือนคนขาดเงินหรอ ?

นี่เป็นความน่าอายเปล่าๆ

แต่ผู้หญิงคนนั้นกลับรู้สึกว่าตัวเองนั้นยังหยิ่งไม่มากพอ เธอเปิดกระเป๋าเงินและหยิบเงินสิบกว่าใบออกมาเกือบ หลายร้อยหยวน และโยนมันลงตรงโต๊ะข้างหน้าวิสาข์ เธอ เงยหน้าสูงพร้อมกับพูดอย่างเย่อหยิ่งว่า : “ เงินพวกนี้ไม่ใช่ เพียงแค่พอให้เธอเอาเสื้อผ้าไปซักเท่านั้น แต่มันยังเกินจน สามารถเอาไปซื้อเสื้อใหม่ได้เลย ดังนั้น ปิดปากเหม็นๆของ เธอซะ”
เธอ….. เธอทําไมเป็นคนไร้เหตุผลแบบนี้ ? ”

วิสาข์ชี้ไปที่ผู้หญิงสูงศักดิ์ที่เย่อหยิ่งคนนี้ เธอโกรธจนตัว สั่น

เธอไม่เคยเจอคนที่ไร้เหตุผลแบบนี้มาก่อนจริงๆ

หลายปีที่ใช้ชีวิตอยู่ในสังคมชนชั้นสูง ทำให้เธอเคยชินกับ ช่วงเวลาที่มีลูกน้องคอยจัดการให้ ดังนั้นการที่ต้องเผชิญ หน้ากับผู้หญิงที่ป่าเถื่อน ดุร้ายเช่นนี้ เธอเลยไม่รู้จะต้อง ตอบกลับไปอย่างไร

จักรกฤษเห็นแม่ของเขาถูกรังแก ก็กำลังจะเข้าไปช่วยแม่ เขา พอปาลีที่อยู่ข้างๆเห็น ก็รีบเข้าไปห้ามไว้ว่า : “ เรื่อง ของผู้หญิงก็ให้ผู้หญิงเขาจัดการเอง เธอเป็นผู้ชายเกรงว่า มันจะไม่สะดวก ”

พูดจบ เธอก็เอื้อมมือไปหยิบแก้วกาแฟตรงหน้าจักรกฤษ จากนั้น ก็ลุกขึ้นยืน และเดินผ่านหน้าวิสาข์ตรงไปยังผู้หญิง อ้วนคนนั้นด้วยสีหน้าที่เหนือกว่า

เมื่อมองไปที่ปาลีที่กำลังเดินมาทางเธอด้วยรอยยิ้มพร้อม กับแก้วกาแฟในมือ ไม่รู้ทำไม ผู้หญิงที่ก่อนหน้านี้ที่ยังมี ท่าทีหยิ่งยโส ในตอนนี้ ก็รู้สึกว่าหัวใจนั้นอ่อนทันที พร้อม กับก้าวถอยหลังโดยอัตโนมัติ

และเพื่อนผู้หญิงที่ผอมสูงของผู้หญิงอ้วนคนนั้นรู้สึกได้ ว่ามีบางอย่างไม่ปกติ ก็รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและยืนหยุดที่หน้าผู้หญิงอ้วนคนนี้

แต่ปาลีไม่ได้มองเธอเลย เธอเอื้อมมือออกแล้วผลักผู้ หญิงคนนั้นไป จากนั้นก็ยกมือขวาที่ถือแก้วกาแฟอยู่ เธอ ไม่ได้เอ่ยคำพูดอะไร กาแฟทั้งแก้วก็ไหลเป็นสายน้ำลงบน ไหล่ข้างซ้ายของหญิงสาวอ้วนคนนี้ กาแฟสีน้ำตาลไหลลง เรื่อยๆจนถึงกระโปรง ร่างกายส่วนซ้ายของเธอนั้นก็เหมือน กับถูกย้อมสีไปครึ่งหนึ่ง

ปา เธอเทมันอย่างช้าๆ ไม่ได้รีบร้อน

หญิงสาวอ้วนนั้นสามารถที่จะถอยหลังหลีกได้ แต่กลับไม่ เพราะเธอตะลึง

ดังนั้น ปาลีเธอไม่ได้พูดอะไรสักคำ แต่ สายตาที่เยือกเย็น ของปาลีนั้น ทำให้หญิงสาวที่เคยหยิ่งยโสกลับลืมที่จะหลีก ไปเลย

หลังจากที่เทกาแฟในมือจนหมดแล้ว ปาลีก็หยิบเงินที่ผู้ หญิงอ้วนคนนั้นโยนลงบนโต๊ะขึ้นมา จากนั้น ก็ยิ้มพร้อมกับ พูดอย่างเยือกเย็นว่า : “ขอโทษนะคะ ฉันทําเสื้อของคุณ เลอะ เงินนี่ก็ถือเป็นค่าซักผ้าก็แล้วกัน หรือจะใช้มันซื้อชุด ใหม่ก็ยังพอ”

เธอ เธอ เธอ

สักพักหนึ่ง ผู้หญิงอ้วนก็ดึงสติจากแรงกดดันของปาลี กลับมาได้ ทันใดนั้นใบหน้าที่อ้วนทั้งขาวทั้งซีด แต่เธอก็ไม่รู้ว่าจะต้องตอบกลับมันอย่างไร

เธอถามตัวเองว่าตัวเองนั้นหยิ่งยโสมากพอหรือยัง ปกติ เธอใช้วิธีนี้ ทุกคนต้องกลัวเธอ แต่วันนี้กลับไม่ได้ผล เธอ เจอกับคนที่เป็นปรมาจารย์ด้านความเย่อหยิ่งระดับสูง

เธอคิดที่จะเทกาแฟกลับไป แต่ว่ามองไปที่ปาลีที่สูงกว่า เธอเกินครึ่ง ก็รู้สึกประหม่านิดหน่อย !

ฉันทำไม ? ”

ปา หันหน้ามองอย่างเย็นชา และเดินเข้าไปหนึ่งก้าว ทันใดนั้น ก็พูดเบาๆว่า : “ เธอไม่อยากได้เงินพวกนี้คืนใช่ ไหม ? พอดีเลย ตอนที่เดินเข้าประตูมาฉันเห็นมูลนิธิกำลัง ระดมทุนรับบริจาค อย่างนั้นก็เอาเงินพวกนี้ไปบริจาคเถอะ !

เธอพูดโดยไม่รอให้ผู้หญิงอ้วนตอบกลับ ก็ชี้เรียก พนักงานเสิร์ฟให้มาทางนี้ จากนั้นก็เอาเงินวางไว้บนถาด พร้อมกับยิ้มและพูดว่า : “ ช่วยเอาเงินพวกนี้ไปบริจาคให้กับ มูลนิธิที่อยู่ฝั่งตรงข้ามด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ !

“ได้ค่ะ !”

พนักงานเสิร์ฟคนนั้นเดิมทีก็ไม่พอใจกับสิ่งที่ผู้หญิงอ้วน ทําอยู่แล้ว และเมื่อเห็นที่ปาลีโต้ตอบอย่างใจกล้านั้น ก็รีบ ยิ้มแล้วพยักหน้ารับด้วยความเต็มใจ จากนั้นก็ไม่รอให้ผู้ หญิงอ้วนพูดอะไร หยิบเงินแล้วเดินไปฝั่งตรงข้ามทันที