บทที่295 ใช้เวลาสิบห้านาทีกับการชนะ

บทที่295 ใช้เวลาสิบห้านาทีกับการชนะ

ปิยะไม่คาดคิดว่าตนเองจับฉลากคู่แข่งได้เป็นรพีพงษ์ แต่ หลังจากที่ประหลาดใจแล้ว เขาก็ยิ้มอย่างร้ายกาจออกมา เขา ไม่ได้ใส่ใจรพีพงษ์ ตอนนี้ต้องแข่งกับรพีพงษ์ หมายความว่า เขาผ่านรอบแรกเป็นแน่

“ตอนนั้นฉันบอกกับทุกคนว่าครึ่งชั่วโมง นั่นคือนึกถึงระดับ ฝีมือของคนอื่น ตอนนี้แกต้องแข่งกับฉัน ฉันรับรอง ไม่ถึงยี่สิบ นาที แกก็แพ้แน่นอน” ปิยะพูดอย่างมั่นใจ

วัยรุ่นของสมาคมโกะแห่งเมืองริเวอร์ ไม่ได้มีแค่โกมุทที่มี ฝีมือ เขาก็ถือเป็นความหวังหนึ่งของสมาคมโกะเช่นกัน

ในความรู้สึกของปิยะ แม้เขาจะไม่ได้รางวัลชนะเลิศ แต่จะ คว้ารางวัลรองชนะเลิศอันดับหนึ่งหรือสองนั้นได้อย่างสบายๆ

เขาไม่ได้ขี้โม้ ฝีมือในการเล่นโกะของเขาก็ถือว่าเป็น พรสวรรค์อย่างหนึ่งเลยทีเดียว เทียบกับรวินท์ ฝีมือไล่เลี่ยกัน เลยทีเดียว

หลังจากที่รพีพงษ์ได้ยินคำพูดของปิยะแล้วนั้น ก็ยิ้มออกมา แล้วกล่าว “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ทําตามที่คุณพูดไว้แล้ว กันยี่สิบนาที

เมื่อพูดจบ รพีพงษ์ก็นั่งลงอีกฝั่งของโต๊ะ

ปิยะไม่คิดว่ารพีพงษ์จะพูดประโยคนี้ขึ้นมา เขามีความร พงษไม่ออก คิดว่ารพีพงษ์จะใช้เวลายี่สิบนาทีในการแพ้เขา

รพีพงษ์ แกก็เป็นคนเมืองริเวอร์ แกคงไม่ใช่นายกสมาคม ให้แกไปเป็นสายลับหรอกนะ ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันจะไม่ให้แกแพ้ อย่างเสียหน้าเกินไป หนึ่งชั่วโมง ว่าไง?” ปิยะยิ้มพลางกล่าว

รพีพงษ์มองเขา แล้วกล่าว “คุณอาจจะเข้าใจผิด ความหมาย ของผมคือ ใช้เวลายี่สิบนาที ชนะคุณต่างหาก

ปิยะหุบยิ้มทันที แล้วหน้าบึ้งขึ้นมา แก ยังจะใช้เวลายี่สิบ นาทีชนะฉันอีก ฝันไปเถอะ

รพีพง ไม่สนใจเขา ตั้งสมา รอการแข่งขัน

เพราะตอนนั้นที่ปิยะพูดต่อหน้าทุกคนว่าใช้เวลาสามสิบนาที รพีพงษ์ไม่แพ้ล่ะก็ เขาจะไลฟ์กินโกะ ตอนนี้ทั้งสองจับฉลาก มาพบกัน ดังนั้นหลายคนจึงให้ความสนใจกับเขาทั้งคู่
นักข่าวไม่น้อยรีบวิ่งไปที่สองคนนั้นเพื่อเก็บภาพ เพราะนี่ถือ ได้ว่าเป็นจุดเด่นในการแข่งขันของวันนี้ก็ว่าได้ งานของนักข่าว คือดึงดูดสายตาประชาชน การแข่งขันระหว่างรพีพงษ์และปิยะ เป็นละครฉากหนึ่งที่สนุกที่สุด

คนหนึ่งคือไอ้สวะของเมืองริเวอร์ อีกคนคือมือวางอันดับสอง ของสมาคมโกะแห่งเมืองริเวอร์ ปิยะพูดเยาะเย้ยรพีพงษ์ ทุก คนอยากรู้ ว่าการแข่งขันครั้งนี้ใครจะเป็นฝ่ายชนะกันแน่

แต่ตอนนั้นที่ปล่อยป่าวประกาศตัวตนของรพีพงษ์ออกมา หลายๆคนก็ไม่หวังในตัวรพีพงษ์แต่อย่างใด ล้วนรู้สึกว่าเขา ต้องแพ้ปิยะอย่างรวดเร็วแน่นอน

ไม่นาน การแข่งขันเริ่มขึ้น ทั้งสนามเงียบลง การแข่งขันโกะ ต้องการความเงียบ ใครกล้าส่งเสียงดังเออะโวยวาย ก็จะถูก การ์ดโยนออกนอกประตูไป

บนที่นั่งชั้นสอง นฤพลนั่งอยู่ด้านใน จ้องไปที่ผู้เข้าแข่งขัน เหล่านั้น สายตาทอดไปที่รพีพงษ์ ด้วยความไร้กังวล

แม้ฝีมือของปิยะจะไม่แย่ แต่รพีพง ใช้เวลาแค่ยี่สิบนาทีแก้ เกมส์ชีซิงจุ้ยนุ้ยได้ จะชนะรพีพงษ์ ต้องเป็นระดับปรมาจารย์ ขั้นสุดยอดเท่านั้น ผู้เข้าแข่งขัน ไม่มีใครมีความสามารถพอ

“ดูจากท่าทีของท่านหัวหน้าตระกูลธนาพัชรกุลแล้ว เหมือน จะมีความมั่นใจกับการแข่งขันในครั้งนี้มากนะ ไอ้สวะของเมือง ริเวอร์ที่คุณหามา ไม่ได้เอามาเล่นตลกให้ทุกคนดูจริงๆใช่ ไหม?”

เมื่อเสียงพูดนี้ดังขึ้น นฤพลก็หันไปดู พบว่าเป็นปิยังกูรของ บริษัทอสังหาริมทรัพย์เมค์ส หน้าตาก็นิ่งสงบลงในทันที

“ใครเป็นตัวตลกกันแน่ อีกไม่นานก็รู้แล้ว ท่านปิยังกูรอย่า เพิ่งหัวเราะผม ความคิดที่คุณจะสร้างชื่อเสียงจากการแข่งขัน โกะครั้งนี้นั้น เกรงว่าจะไม่สำเร็จแล้วล่ะ” นฤพลกล่าว

“หรอ? พูดงี้ ท่านหัวหน้าตระกูลธนาพัชรกลมองว่ารพีพงษ์ สำคัญมากสินะ หรือคุณไม่รู้ชื่อเสียงของเขาตอนอยู่ที่เมืองริ เวอร์? เขาเป็นไอ้สวะ รักติกาของโกะก็ถือว่าไม่ง่ายเลย คุณ อยากให้เขาชนะเลิศ มันค่อนข้างยากเกินไปหรือเปล่า” ปิยังกู รพูดอย่างไม่เห็นด้วย

นฤพลหัวเราะออกมา แล้วกล่าว “ความจริงผมก็แปลกใจอยู่ มากนะ สายตาของคุณมันแย่ได้ขนาดไหนกัน ถึงได้คิดว่าร พงษ์นั้นไร้น้ำยา อัจฉริยะทั้งคน กลับถูกเรียกว่าไอสวะ ชั่งน่า แปลกใจจริงๆ”
ปิยังกูรกล่าวอย่างเยือกเย็น หยุดคิดว่ารพีพงษ์จะสร้าง ปาฏิหาริย์อะไรให้คุณได้ล่ะ ที่มันถูกขนานนามว่าเป็นไอ้สวะ เพราะมันไร้ประโยชน์ คู่แข่งของมัน คือมือสองของสมาคม โกะแห่งเมืองริเวอร์ ครั้งนี้เข้ามาโอกาสที่จะติดหนึ่งในสาม มาก จากการคาดการณ์ของผม น่าจะใช้เวลาไม่ถึงยี่สิบนาที ก็ ชนะรพีพงษ์ได้แล้ว

นฤพลไม่ได้สนใจปิยังกูร ได้เพียงยิ้มอย่างมีเลศนัย เขา อยากเห็น ถ้าปิยะแพ้ ปิยังกูรจะทำหน้ายังไง

การแข่งขันโกะ เป็นการเทียบปัญญาและความอดทน เพราะ ต้องผ่านอะไรที่ซับซ้อน ดังนั้นจึงถือได้ว่าเป็นการแข่งขันครั้ง ใหญ่ ให้เวลาในการแข่งขันไม่สั้นจนเกินไป

ปกติการแข่งขันแมทช์ใหญ่ๆ ให้เวลา หนึ่งวัน แต่การแข่งขัน ครั้งนี้ต้องการเซฟเวลา จึงให้เวลาเพียงครึ่งวัน ถือว่าเป็นเวลา ที่สั้น

ใช้เวลายี่สิบนาทีแข่งเสร็จ นอกจากจะเป็นการแข่งขันมือ อาชีพแล้ว ยังไม่เคยเกิดขึ้นในลักษณะการแข่งขันแบบนี้

ปิยะที่นั่งอยู่ด้านหน้าของกระดานโกะ ที่ตอนแรกเต็มไปด้วย ความมั่นใจ เริ่มจะขมวดคิ้ว สายตาทั้งสองจ้องไปที่กระดาน โกะ ไม่มีความยโสโอหังอย่างในตอนแรกอีกต่อไป
เขาพบว่ารพีพงษ์ไม่ได้เป็นไอ้สวะ แต่กลับเป็นฝีมือดีที่ ปฏิกิริยาโต้ตอบกลับอย่างเร็ว ทุกครั้งที่เขาวางหมาก ต้องใช้ เวลาในการคิดอยู่นาน แต่ทว่าทุกครั้งที่เขาวางหมากแล้วนั้น รพีพงษ์ก็วางกลับอย่างรวดเร็ว ราวกับเดาทางของปิยะออก อย่างไรอย่างนั้น

จังหวะความเร็วแบบนี้กดดันให้ปิยะหายใจไม่ทั่วท้องขึ้นมา สีหน้าเขาแย่ลงแล้วมองไปที่รพีพงษ์ เริ่มสงสัยขึ้นมาว่านี่เป็น ไอ้สวะของเมืองริเวอร์จริงๆหรือเปล่า

ผ่านไปหลายนาที ไม่นาน ก็ผ่านไปสิบห้านาที การแข่งขัน ของคนอื่นเพิ่งจะเริ่มขึ้น แต่ปิยะรู้สึกว่าตนเองเริ่มจะต้านทาน ไม่ไหวแล้ว

ไอ้นี่ ทำไมมันแปลกประหลาดขนาดนี้?

ปิยะวางหมากอีกครั้ง รพีพงษ์ไม่ต้องคิดก็วางลงต่อทันที จากนั้นก็ยิ้มให้กับปิยะ แล้วกล่าว “คุณสามารถไลฟ์สดกินโกะ ได้แล้ว ตอนนี้การแข่งขันก็ได้ผ่านไปสิบกว่านาทีแล้วล่ะ คุณ แพ้แล้ว”

ปิยะมองกระดานโกะอย่างประหลาดใจ คาดไม่ถึงว่าเขาจะ แพ้ให้กับไอ้สวะของเมืองริเวอร์ ภายในเวลาสิบห้านาที เกรง ว่าเรื่องนี้ยังไม่เคยเกิดขึ้นในวงการโกะเลยเสียด้วยซ้ำ
เขาหน้าแดงก่า วันนี้ เกรงว่าเขาจะเป็นตัวตลกของเมืองกรีน โคลแล้วล่ะ

ที่นั่งชั้นสอง ปิยังกูรให้รพีพงษ์วางหมากอย่างรวดเร็ว ก็ เหยียดหยามขึ้นมา แล้วกล่าว “ไอ้นั่นวางหมากเหมือนไม่ คิดเลยนะ ดูออกว่าเล่นโกะไม่เป็น ทุกครั้งที่วางหมากต้อง ไตร่ตรองให้ดี แม้แข่งกับไอ้สวะรพีพงษ์ก็ตาม ก็วางใจไม่ได้ นี่ ถึงจะเรียกว่าเป็นผู้เล่นระดับสูง

นฤพลหัวเราะออกมา แล้วกล่าว “คุณรู้ได้ไงว่ารพีพงษ์วาง หมากไม่คิด ถ้าปฏิกิริยาโต้ตอบของเขาเร็วกว่าปิยะสิบเท่า ล่ะ?”

ปิยังกูรบึนปาก แกล่าว “งั้นคุณก็คิดมากไปล่ะ รพีพงษ์คือ ไอ้สวะของเมืองริเวอร์ที่ทุกคนรู้กันดี ความเป็นไปได้สูงคือ เพราะเขาไม่ฉลาด คุณคิดว่าคนไม่ฉลาด ปฏิกิริยาโต้ตอบจะ เร็วไปกว่ามือวางอันดับสองของสมาคมโกะแห่งเมืองริเวอร์ได้ หรอ?”

เมื่อเขาพูดจบ นฤพลสังเกตเห็นความเปลี่ยนไปของรพีพงษ์ และปิยะ

ไม่นาน กรรมการของโต๊ะพวกเขาก็ยืนขึ้น แล้วประกาศต่อ ทุกคนด้วยความงงงวยว่า “กลุ่ม023 ปิยะกับรพีพงษ์ รพีพงษ์เป็นฝ่ายชนะ ใช้เวลาไปสิบห้านาที36วินาที!

เมื่อกรรมการตัดสินพูดออกมา ทั้งสนามส่งเสียงร้องเฮ

ความจริงปิยังกูรได้ฝากความหวังไว้ที่ปิยะตอนนี้หน้าตาได้ ซีดลง และเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

“นี่…….เป็นไปได้ไงกัน ไอ้นี่ ใช้เวลาแค่สิบห้านาที ก็ชนะปิยะ

ได้แล้ว?”