บทที่207 แค่จ้น อกิจการบริษัทก็พอแล้ว

สีหน้าของทุกคนในตระกูลฉัตรมงคลเปลี่ยนไป คิด ไม่ถึงว่าท่าทีของเธียรวิชญ์จะเด็ดขาดขนาดนี้ ถ้า หากพวกเขาต้องการขึ้นศาลจริงๆบริษัทซันบับเบิล กรุ๊ปก็มีสัญญา และพวกเขาทําผิด เป็นไปไม่ได้ที่จะ ชนะ

ธายุกรก็ยังก่นด่าในใจ เขามีชัยไปได้ไม่นาน คิด ไม่ถึงว่าบริษัทซันบีบเบิล กรุ๊ปก็เข้ามาหาเรื่องให้เขา

“ประธานเธียรวิชญ์ ท่านอย่าเพิ่งกังวลเลย ความ จริงแล้วอารียายังไม่ได้ลาออก เธอแค่คิดอะไรไม่ได้ ช่วงหนึ่งเอง ผมขอรับรองกับท่าน พรุ่งนี้เธอก็จะมา ทำงานที่บริษัท”ธายุกรพูดขึ้นทันที

เธียรวิชญ์แอบแสยะยิ้มในใจ คิดในใจธายุกร ก็โกหกเก่งเหมือนกัน เขารู้ดีเกี่ยวกับการลาออก ของอารียา ที่สําคัญรพีพงษ์ก็บอกกับเขาว่า ก่อน ที่บริษัท บับเบิล กรุ๊ปจะซื้อกิจการของบริษัท ตระกูลฉัตรมงคล อารียาไม่มีทางกลับมาทำงาน
อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้เปิดเผยออก แต่เขากล่าว ก๋วยรอยยิ้ม: “ถ้าเป็นเช่นนั้น ผมจะกลับมาอีกครั้งใน วันพรุ่งนี้ หวังว่าคุณจะไม่ได้โกหกผมนะ ถ้าพรุ่งนี้ไม่ เจออารียา พวกคุณน่าจะรู้ผลที่ตามมา”

ธายุกรพยักหน้าอย่างรวดเร็ว ไม่กล้าฝ่าฝืนแม้แต่ น้อย

หลังจากที่เธียรวิชญ์จากไป ทุกคนในตระกูล ฉัตรมงคลก็เริ่มตะโกนใส่ธายุกรทันที

“ราย มันไม่ง่ายเลยนะที่เราจะขับไล่อารียาออกไป ได้ อย่าปล่อยให้หล่อนกลับมาเด็ดขาด”

“ใช่แล้ว หล่อนและรพีพงษ์คือตัวซวย ถ้าเกิดกลับ มา พวกเราทุกคนก็จะอยู่ไม่สุขอีกต่อไป

“หลังจากที่อารียากลับมา ถ้าเข้ารับช่วงโครงการ ของบริษัทซันบับเบิล กรุ๊ปใหม่อีกครั้ง รายได้ของ เราจะลดลงอย่างมาก อย่าปล่อยให้หล่อนกลับมาได้ อีก”
เมื่อตอนนั้นอารียาจัดการโครงการของบริษัท น บัมเบิล กรุ๊ป ควบคุมบัญชีได้อย่างเข้มงวด และ ไม่ให้มีข้อผิดพลาด และคนเหล่านี้ต้องการใช้ ประโยชน์จากช่องโหว่ และมันก็จะยากยิ่งขึ้น ดังนั้น พวกเขาจึงไม่อยากให้อารียากลับมา

สีหน้าธากรเคร่งเครียด จ้องมองไปที่คนของ ตระกูลตระกูลฉัตรมงคลแล้วตะโกน: “ไม่ให้หล่อน กลับมา แล้วพวกคุณจะทําอย่างไรกับบริษัทซัน ป๊บเบิล กรุ๊ป?”

ทุกคนในตระกูลฉัตรมงคลก็เงียบลงทันที พูดถึง เรื่องเงินพวกเขาไม่ปล่อยแน่ แต่เมื่อพูดเรื่องนี้ พวก เขาก็หยุดพูดทันที

พวกคุณไม่ต้องกังวล การที่ปล่อยให้อารียากลับ มา เพียงแค่ชั่วคราวเท่านั้น ถ้าจัดการกับคนของ บริษัทซันบับเบิล กรุ๊ปได้ ผมก็ยังสามารถขับไล่อารี ยาออกไปได้ แม้ว่าตามสัญญา ผมจะไม่ปล่อยเธอ ไป และปล่อยให้เธอเป็นพนักงานในโครงการ เธอ ไม่กล้าพูดอะไรเลย” ธายุกรกล่าว “ครอบครัวหล่อน ต้องอาศัยอารียาเลี้ยงชีพ อารียาไม่มีงาน ตอนนี้ ก็คงจะกังวล ผมจะไปหาหล่อน ยังไงหล่อนก็ต้อง กระตือรือร้นที่จะกลับมา”
ทุกคนในตระกูลฉัตรมงคล ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจาก ต้องทําตามเช่นนี้

ในช่วงบ่าย คฤหาสน์ตระกูลฉัตรมงคล

ทั้งครอบครัวกลับมาแล้วหนึ่งวัน ออกไปครั้งหนึ่ง เหนื่อยแทบตาย อยู่บ้านยังจะสบายกว่า

“รพีพงษ์ รีบไปทําความสะอาดบ้านเดี่ยวนี้ ไม่ได้ กลับมาหลายวันแล้ว ต้องมีฝุ่นเกาะอยู่หลายแห่งแน่ งานของแกวันนี้คือทำความสะอาดคฤหาสน์ทั้งหลัง ถ้าการทําความสะอาดไม่สะอาด คืนนี้ห้ามกินข้าว!” ศศินัดดาตะโกน

หลังจากที่อารียาได้ยิน ก็มองไปที่ศศินัดดาทันที แล้วพูด: “แม่ค่ะ ทำไมให้รพีพงษ์ทำความสะอาดคน เดี่ยว ถ้าจะทําความสะอาดเดี่ยวพวกเราช่วยกันทํา คะ รพีพงษ์ นายมานั่งข้างฉัน ถ้าแม่ฉันไม่ขยับ นาย ก็ไม่ต้องขยับ”

เมื่อรพีพงษ์ได้ยินอารียาพูดเช่นนี้ ก็รีบเดินไปนั่ง ข้างเธอ

เห็นศศินัดดาเห็นสิ่งนี้ สีหน้าก็เต็มไปด้วยความโกรธ และพูดว่า “แกกล้าขัดคำสั่งเหรอ แม้แต่งาน บ้านก็ไม่ทํา แกคิดว่าแกเป็นเจ้าของบ้านเหรอ? จะ บอกแกให้ ตอนนี้อารีไม่มีงานทำ พวกเรากินข้าวยัง เป็นปัญหา ถ้าแกงานบ้านยังทำได้ไม่ดี ก็ไสหัวออก จากบ้านพวกเราไปซะ!

แม่ครับ แม่สบายใจได้เลย ผมไม่มีทางให้พวก คุณแม่หิวแน่นอน ที่สำคัญช่วงนี้ผมก็ว่าจะจ้างแม่ บ้านให้ที่บ้านหนึ่งคน คฤหาสน์นี้ใหญ่เกินไป พวก เราทําความสะอาดเอง คงทําความสะอาดไม่ทั่ว ถึง”รพีพงษ์กล่าว

รพีพงษ์คิดว่าเขาจะไปที่เกียวโตสักพัก ไปครั้งนี้ ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ ดังนั้นหลังจากที่เขาไปแล้วนี่ที่ บ้านก็จะไม่มีคนทําความสะอาด แบบนี้จ้างแม่บ้าน สักคนดีกว่า

แกมาเพ้อฝันอะไรที่นี่ จ้างแม่บ้าน แกออกเงินเห รอ? “ศศินัดดาค่าทันที

รพีพงษ์พยักหน้า พูด: “เรื่องนี้พวกคุณก็ไม่ต้องยุ่ง เดี๋ยวผมจัดการเอง

ศศินัดดากลอกตาไปที่รพีพงษ์ แล้วเริ่มพูด: “เชื่อ
ถือไม่ได้ ตอนพูดก็พูดได้ดี ถ้าแกมีปัญญาจริงๆ ทําไมไม่หางานให้อาร

อารียาหันไปมองรพีพงษ์ แล้วพูด: “แต่หนูคิดว่ารฟั พงษ์เชื่อถือได้ ต่อให้หนูไม่ทำงาน รพีพงษ์ก็เลี้ยงหนู ได้ ใช่หรือเปล่า? ”

รพีพงษ์พยักหน้า พูดด้วยรอยยิ้ม: “ใช่แล้ว ไม่ว่า เธออยากทําอะไร ฉันก็สนับสนุนเธอ”

“แม่ค่ะ อย่างนั้นหนูและรพีพงษ์มีลูกสักคนดี มั้ย อีกหน่อยหนูก็เลี้ยงลูกอยู่บ้าน แม่คิดว่ายังไง คะ?”อารียาพูดอย่างกะทันหัน

รพีพงษ์ตะลึงทันที มองไปที่อารียาสีหน้าเต็มด้วย ความเหลือเชื่อ

“ไม่ได้!”ศศินัดดาปฏิเสธทันที “ตอนนี้ลูกยังสาวอยู่ จะรีบมีลูกทำไม เพราะรพีพงษ์มีเงินหรอกนะ แม่ถึง เก็บมันไว้ ถ้าไม่อย่างนั้นแม่ก็หาสามีใหม่ให้ลูกแล้ว ลูกห้ามมีลูกกับมันเด็ดขาด ถึงเวลาแม่ยังรอที่จะดู ลูกแต่งงานกับคนที่ดีกว่ามันอีก”

อารียาพูดไม่ออก แม้แต่เธอยังรู้สึกว่าศศินัดดาได้ยางอาย คำพูดแบบนี้ก็กล้าพูดออกมาได้

ในตอนนั้นโทรศัพท์อารียาก็ดังขึ้น เธอก็หยิบออก

มาดู และขมวดคิ้วทันที

“มีอะไรเหรอ?”รพีพงษ์ถาม

“ธายุครบอกว่าตอนค่ำๆอยากจะนัดฉันออกไปทาน ข้าวด้วยกัน ไม่รู้ว่าคิดจะทำอะไรอีก”อารียาพูด

“ไม่แน่อาจอยากให้ลูกกลับไปทํางาน ตอนนี้ธาตุ เป็นประธานของบริษัท ลูก ลูกต้องไปทานข้าวกับ เขานะ ไม่แน่งานก่อนหน้านี้ที่ลูกเคยทำก็อาจกลับ มา”ศศินัดดาพูดอย่างรวดเร็ว

อารียามองไปที่รพีพงษ์ ส่งสายตาถามเขา

“ลองไปดูสิ เดี๋ยวฉันไปกับเธอเอง เขาไม่กล้าทำ อะไรหรอก รพีพงษ์กล่าว

อารียาพยักหน้า ถ้าหากว่ารพีพงษ์ไปพร้อมกับเธอ งั้นเธอก็ไม่มีอะไรต้องกลัว
ในตอนค่า รพีพงษ์และอายามาถึงพร้อมกัน ร้าน

อาหารที่เรายุครบอก

ครั้ง รพีพงษ์สังเกตดูสภาพโดยรอบอย่างละเอียด ก่อนเข้าไป เพื่อดูว่าธายุครต้องการทำอะไรเหมือน ครั้งที่แล้วหรือเปล่า

ที่สำคัญเขายังบอกกับอารียา แค่คุยธุระกับธายุกร ก็พอ ห้ามทานของอะไรเด็ดขาด

ทั้งคู่เข้ามาในร้านอาหารพร้อมกัน หลังที่เห็น ตำแหน่งที่นั่งของธายุกร ก็เดินไปหา

“ไอ้เศษสวะ มากับเธออีกแล้วเหรอ อารียา ความ จริงฉันว่านะ ตอนนี้เธอน่าจะหย่ากับมัน รูปร่างอย่าง เธอ อยากจะหาที่ดีกว่านี้ก็ง่ายดาย”หลังจากธาตุ กรมองไปที่รพีพงษ์ ก็พูดจาเหน็บแนม

*ธายุกร นายเรียกฉันมาเพื่อจะว่าให้รพีพงษ์แบบ นี้ ถ้าอย่างนั้นเราก็ไม่มีอะไรต้องคุย”อารียาพูดอย่าง รวดเร็ว

“เดี๋ยวเดียวเดี๋ยว ฉันเรียกเธอมาคุยเรื่องสำคัญ จริงๆ เธอนั่งลงก่อน ฉันไม่ว่าให้แล้วก็ได้”ธายุกรพูดขึ้นทันที

อารียาถึงยอมนั่งลง รพีพงษ์ก็เอาเก้าอี้จากข้างๆ

มานั่งลง

“ว่ามา นายหาฉันมีเรื่องอะไร?”อารียาพูด

ธายุกรยิ้ม แล้วพูด: “อันที่จริงครั้งนี้ฉันเรียกเธอมา อยากให้เธอกลับมาทํางานที่บริษัทต่อ เธอยังกลับ มารับช่วงโครงการของบริษัทซันบับเบิล กรุ๊ปด้วย แต่คราวนี้ต้องมีคนไปจัดการพร้อมกับเธอ”

หลังจากพูดจบ เขาก็หยิบกระเป๋าออกมาจากใต้ โต๊ะ และยื่นให้ตรงหน้าอารียา

“นี่คือเงินสดสามแสน แต่เธอตอบตกลงว่าจะกลับ มาทํางานอีก สามแสนนี้ก็จะเป็นของเธอ

หลังจากอารียาเห็นเงินสดสามแสนแล้วดวงตาของ เธอก็เบิกกว้างทันที เธอคิดไม่ถึงว่า ธายุกรจะเอา เงินมากมายขนาดนี้เพื่อให้เธอกลับไป

“ทําไมจู่ๆนายถึงให้เงินฉันมากมายขนาดนี้? “อารี ยากล่าวถาม
นี่คือค่าชดเชยสําหรับก่อนหน้านี้ที่ฉันทําไม่ดี กับเธอ สามแสน สำหรับฉันตอนนี้ ถือว่าไม่ใช่เงิน มากมายอะไร”ธายุกรพูดอย่างภูมิใจ

“ฉันว่าเป็นเพราะโครงการของบริษัทชัน บเบิล กรุ๊ปขาดแคลร์ไม่ได้ต่างหาก ถ้าฉันเดาไม่ผิด บริษัทซันบับเบิล กรุ๊ปน่าจะติดต่อนายแล้ว ตอนแรก สัญญานี้ฉันเป็นคนขอคืนมาเอง โดยเขียนว่า อารียา ต้องรับผิดชอบโครงการนี้ ตอนนี้นายดูสุภาพมาก น่าจะเป็นเพราะสิ่งนี้มากว่า” รพีพงษ์ที่อยู่ข้างๆพูด ขึ้นเบา ๆ

สีหน้าของธายุกรเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เขาจ้อง ไปที่รพีพงษ์อย่างเคียดแค้น และพูดว่า: “พูดเรื่อง เหลวไหลอะไร รพีพงษ์ นายมีสิทธิ์จะพูดแบบนี้ด้วย เหรอ? นายมันก็แค่คนยากจน แล้วมีสิทธิ์อะไรที่จะ สร้างปัญหาที่นี่? ครอบครัวของนายตอนนี้คงจะยา ลำบากแม้กระทั่งเรื่องอาหารใช่ไหม ถ้าอารียาไม่มี งาน นายจะกินอะไร ที่ฉันทำไปก็เพราะหวังดีต่อ ครอบครัวนาย”

รพีพงษ์ยิ้ม แล้วพูด: “อย่ามาพูดจาให้มันดูดีไป หน่อยเลย ต่อให้แคลร์กลับไป นายจะยอมให้เธอ ควบคุมงานทั้งหมดมั้ย? ถ้าฉันเดาไม่ผิด นายให้เธอ กลับไป เพื่อเอาเธอไปบังหน้า เพื่อที่นายจะได้ไม่ถูกบริษัท เบเบิล กรุ๊ปสอบสวนต่างหาก

ธายุทรโมโหจนหน้าอกขึ้นลงตามลมหายใจ และ ไม่สามารถลุกขึ้นมาต่อยรพีพงษ์

อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่กล้า เพราะเขารู้ว่าเขาไม่ สามารถเอาชนะรพีพงษ์ได้

“ใช่แล้ว นายพูดถูก แม้ว่าฉันจะถูกบริษัทซัน บีบเบิล กรุ๊ปสอบสวนแล้วยังไง รพีพงษ์ นายดูให้ มันดีๆหน่อย นี่เงินสามแสนเลยนะ ถ้าหากอารียาก ลับไปทำงาน ฉันก็จะจ่ายเงินเดือนทุกเดือนเหมือน เงินเดือนเก่า ฉันดีกับเธอขนาดนี้แล้ว เธอยังจะ ปฏิเสธอีกเหรอ? แล้วนายสามารถให้อะไรเธอได้ ก็ ไม่มีสิทธิ์มาพูดจาไร้สาระแบบนี้ตรงหน้าฉัน?”ธายุ กรท่าทางเหมือนขวดที่แตกแล้ว

รพีพงษ์เบะปาก แล้วพูด: “แค่สามแสนเอง นายคิด ว่ามันมากเหรอ?”

อารียา พยักหน้าด้วย วันนั้นรพีพงษ์แค่ให้เธอซื้อ ของฝาก ก็ให้เงินเธอมาสามแสน ตอนนี้ธายุกรเอา เงินสามแสนมาล่อเธอ ดูแล้วมันไม่น่าเพียงพอ
“พระเจ้า พูดอย่างกับว่านายมีเงินมากมายอย่าง ละ อารียา เธออย่าไปฟังที่มันพูด เธอบอกมาเลย กว่าว่าจะมางานหรือไม่มาถ้าหากเธอตอบ ตกลง จะเพิ่มเงินเดือนให้เธอเป็นสองเท่ากล่าว

ถ้าฉันเดาไม่ผิด เงินทั้งหมดนี้ของนายน่าจะโกง มาจากโครงการนี้ ด้วยเงินเดือนของนาย ถึงแม้ มันจะเยอะ แต่ก็อาจไม่เพียงพอที่จะสามารถเอา เงินออกมากมายขนาดนี้ ดังนั้นนายเลยอยากให้ แคลร์กลับไปทํางานด้วย เป็นเพราะที่ไม่อยากเสีย การร่วมลงทุนกับบริษัทซันบีบเบิล กรุ๊ป เนื่องจาก โครงการนี้มีน้ำมันมากมาย นายจะยอมปล่อยไปได้ อย่างไร รพีพงษ์กล่าวต่อ

ธายุกรลุกขึ้นยืนทันที แล้วชี้ไปที่จมูกรพีพงษ์ แล้ว ว่า: รพีพงษ์ แกแมร่งอย่ามาพูดจาใส่ร้ายกันนะ! ฉัน อุตส่าห์ใจดีเหลือหนทางทำมาหากินให้พวกแก แก ไม่ซาบซึ้งไม่พอ ยังจะมาใส่ร้ายฉัน แกคิดว่าถ้าฉัน ไม่มีอาริยา ฉันก็จัดการเรื่องนี้ไม่ได้เหรอ?”

“ขอโทษด้วยนะ พวกเราไม่มีความจําเป็นอะไรที่ ต้องซาบซึ้งต่อแก ฉันสามารถเลี้ยงดูแคลร์ได้ ไม่ จําเป็นต้องเอาเงินที่นายไปโกงในโครงการมา รพี พงษ์พูดแล้วยักไหล่
สีหน้าอาริยาก็เต็มไปด้วยความไม่พอใจมองไปที่ ธากร แล้วพูด “ธากร นายอย่าคิดเพ้อเจ้อ ฉันจะ ไม่กลับไปทํางาน

ธายุกรกัดฟัน ยื่นมือไปหยิบถุงเงินมา และตะโกน ว่า “ถือว่าพวกแกมีความกล้า ฉันคิดว่าไม่มีงานนี้ เธอจะอยู่รอดได้อย่างไร ไม่ช้าก็เร็วพวกแกก็ต้องมา ขอร้องฉันอยู่ดี!”

เมื่อพูดจบ ธายุกรออกจากร้านด้วยความโมโห

อารียาหันหน้าไปมองรพีพงษ์ แล้วพูด: “เขาโกงเงิน จากโครงการของบริษัทจริงเหรอ หากยังคงทําแบบ นี้ต่อไป ไม่ช้าก็เร็วบริษัท ถูกเขาทำเจ๊งแน่”

รพีพงษ์ยิ้ม แล้วพูด: “สบายใจได้ ฉันยังคิดที่จะ ให้เธอกลับไปทำงานอยู่ ไม่ให้เขาทำบริษัทเจ๊ง ง่ายดายแน่”

“หา? ให้ฉันกลับไปทำงาน เมื่อกี้นายไม่ใช่…” อารี ยามองอย่างสงสัย

รพีพงษ์ยิ้ม | พูด “ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น ฉันไม่ได้อยากให้เธอกลับไปทํางานตำแหน่งเดิมแต่ให้เธอกลับไปเป็นประธาน มีเธออยู่ บริษัทของ ตระกูลฉัตรมงคลไม่มีทางเจ๊ง”

“อย่ามาล้อเล่นนะ ฉันจะไปเป็นประธานของบริษัท ได้ยังไง”สีหน้าอารียาเต็มไปความไม่เชื่อแล้วพูด

“ทําไมจะเป็นไปไม่ได้ แค่ฉันซื้อกิจการของบริษัท ของตระกูลฉัตรมงคลก็ได้แล้ว”รพีพงษ์พูดด้วยรอย ยิ้ม