ตอนที่ 175 หลินหลันผู้หยิ่งผยอง

เมื่อพวกเขาสองคนคนนี้พูดคำคนนั้นพูดคำ ทันใดนั้นหลินหลังก็โมโหมาก!

“ไอ้โสเภณี คุณด่าใครว่าบ้านะ!” หลินหลาน โมโหมาก เธอจะขึ้นไปดึงคอเสื้อของ หวังเสี่ยวหง ผู้หญิงที่แต่งหน้าจัดดูแล้วน่าจะมีภูมิหลัง เธอเลยไม่ กล้าที่จะยั่วโมโหเธอ แต่พนักงานขายคนนั้นกล้าที่ จะดุเธอ หาที่ตายชัดๆ!

“ผัวะ”

เสียงการตบหน้าอย่างรุนแรงดังขึ้น หลินหลัน โดนหวังเสี่ยวหงตบอย่างรุนแรงก่อนที่เธอจะสัมผัส โดนตัวหวังเสี่ยวหงเธอหมุนตัวเป็นวงกลมใหญ่และ แก้มขวาของเธอก็แดงและบวมทันที!

เห็นได้ชัดว่า หวังเสี่ยวหงไม่ใช่คนที่สามารถ รังแกได้ง่ายๆเช่นกัน!

การตบครั้งนี้ทำให้หลินหลันสงบลงทันที แม้ว่า ดวงตาของเธอยังคงขุ่นเคือง แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะ เคลื่อนไหวใด ๆ เพียงแค่มองไปที่ หวังเสี่ยวหงอย่าง ขมขึ่นและขู่ว่า “คุณกล้าตบฉันเหรอ!? คุณซวยแล้ว! คุณอย่าได้คิดว่าจะได้ทำงานในแผนกขายอีก! ”
“ทำไม?ไอ้แก่ คุณจะให้ลูกสาวขับไล่ฉันเหรอ?” หวังเสี่ยวหงหัวเราะเยาะ ไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดที่โหด ร้ายของหลินหลัน ในความคิดของเธอ หลินหลิน เป็นแค่คนบ้านนอกที่ไม่มีภูมิหลังอะไร ถ้าเธอมีภูมิ หลังจริงๆ เธอจะมาหาเรื่องเธอถึงที่นี่เลยเหรอ?

“ไล่คุณออก?ไล่คุณออกมันเบาไป!” หลินหลัน กรีดร้อง หลังจากพบแฟนมหาเศรษฐีของเสี้ยเพิ่ง เหยา เธอจะให้เขาฉีกปากของ หวังเสี่ยวหง! หักขา ของหวังเสี่ยวหง!

“โอเค! ฉันจะรอ! รอให้คุณไล่ฉันออกไป!” หวัง เสี่ยวหงหัวเราะเยาะครั้งแล้วครั้งเล่า หากคนอย่าง หลินหลันมีภูมิหลังใดๆ หมูก็สามารถปีนต้นไม้ได้ แล้ว !

หลังจากพูดคำรุนแรงเสร็จ หลินหลันก็หันศีรษะ และจากไป แต่ในขณะนี้นี่เองโทรศัพท์มือถือของ เธอดังขึ้น

เสี้ยเมิ่งเหยา

เมื่อเห็นหมายเลขผู้โทร สีหน้าของหลินหลันก็ ตื่นเต้นขึ้นมาทันที!

ลูกสาว คุณอยู่ที่ไหน?” หลินหลันแทบรอไม่ ไหวที่จะถาม หลังจากกดรับสาย
“ฉัน …อยู่ข้างนอก” เสี้ยเมิ่งเหยาพูดหลังจากที่ หวังยุนน่าทำโทรศัพท์เธอพัง เธอก็ไปที่ร้านซื้อ โทรศัพท์ใหม่และได้สมัครเบอร์โทรศัพท์เดิม

“คุณไปทำอะไรที่ข้างนอก?ทำไมคุณไม่อยู่ใน บริเวณวิลล่า?”คำนี้หลินหลันจงใจพูดดัง โดย เฉพาะบริเวณวิลล่า เหมือนอยากให้ทุกคนได้ยิน

“แม่ คุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันอาศัยอยู่ในเขต วิลล่า” เสี้ยเมิ่งเหยาขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอไม่ได้จะ บอกเรื่องที่เฉินเฟิงได้ซื้อบ้านพักบนยอดเขายู่ฉวน ซาน เธอรู้ดี ว่าหลินหลัน เป็นคนโลภแค่ไหน

ถ้าเธอรู้ว่าเฉินเฟิงซื้อวิลล่าบนยอดเขา เธอจะ พยายามครอบครองมันอย่างแน่นอน

“ป้าหวางของคุณบอกฉัน ลูกสาว บอกแม่มา ตามตรง แฟนของคุณคือใคร” หลินหลันถาม แน่นอนว่าเธอไม่ได้โง่ถึงขนาดที่จะถามว่าเสี้ยเมิ่ง เหยาเกาะได้ใคร เธอกลับใช้คำพูดอ้อมๆใช้แฟน ของเธอแทน

“แฟนเหรอ?” หลังจากได้ยินสิ่งนี้ เสี้ยเมิ่งเหยา งงไปหมด พูดด้วยท่าทางไม่เข้าใจ “แม่พูดอะไรของ แม่เนี่ย?ฉันจะมีแฟนได้ไง ตอนนี้ฉันเป็นภรรยาของ เฉินเฟิงนะ…”

ก่อนที่เธอจะพูดจบ ก็ถูกหลินหลันขัดจังหวะเธอด้วยน้ำเสียงที่ถูกกดต่ำ “เมิ่งเหยา คุณปิดบังคน อื่นแม่ไม่ว่า ทำไมแม้แต่แม่คุณก็ยังปิดบังละ?”

เสี้ยเมิ่งเหยายิ่งสับสนไปใหญ่และถามว่า “แม่ ฉันปกปิดอะไรคุณ?”

“ก็เรื่องที่คุณเป็นเด็กเสี่ย ป้าหวางของคุณบอก ฉันแล้ว!” หลินหลันกระซิบเบาๆ

“เป็นเด็กเสี่ย?!” เสี้ยเมิ่งเหยาโกรธมากจนไม่รู้จะ ทำยังไง เธอกลายเป็นเด็กเสี่ยตั้งแต่เมื่อไหร่กันละ?

ทำไม หวางเหมยถึงได้ใส่ร้ายเธอเช่นนี้?

“แม่ ฉันไม่ได้รับการสนับสนุนจากใคร!” เสี้ย เมิ่งเหยาพูดด้วยความโมโห

หลินหลันเบะปาก พูดว่า “ถ้าคุณไม่ได้เป็นเด็ก เสี่ย ทำไมคุณถึงพักอยู่ในวิลล่าบนยอดเขาหนึ่งคืน อย่าบอกนะว่าวิลล่าบนยอดเขาคุณเป็นคนซื้อเอง”

“ฉันไม่ได้ซื้อ แต่ฉันไม่ได้เป็นเด็กเสี่ย!” เสี้ยเมิ่ง เหยาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรแล้ว เธอจะไม่มีวันบอกเรื่อง ที่เฉินเฟิงได้ซื้อวิลล่าบนยอดเขา แต่เธอก็ไม่สามารถ ยอมรับได้ว่าเธอเป็นเด็กเสี่ย

“ลูกสาว อย่าพึ่งพูดถึงเรื่องที่ว่าใครเป็นคนซื้อ วิลล่า ตอนนี้แม่อยู่ในแผนกขายของยู่ฉวนซาน มีผู้ หญิงเลวคนหนึ่ง นางได้ตบแม่ รีบเรียกแฟนของคุณมาเร็ว” หลินหลัน หันกลับไปชำเลืองมอง หวัง เสี่ยวหงและคุณนายหลินเดี๋ยวแฟนหนุ่มของเสี้ยเมิ่ง เหยามา สองคนนี้อย่าคิดจะหนีเลย ทั้งคู่ต้องคุกเข่า ลงและขอโทษเธอ!

“แม่ คุณไปทำอะไรที่นั่น?” เสี้ยเมิ่งเหยากระทืบ อย่างโกรธเกรี้ยว ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด ต้องเป็น หลินหลันที่หาเรื่องคนอื่นก่อนแน่นอน

แม่มาหาหนูนะ” หลินหลันพูดเหมือนทุกอย่าง ควรเป็นไปตามเช่นนี้

“โอเค รอฉัน ฉันจะมาทันที” เสี้ยเมิ่งเหยาสูด หายใจเข้าลึก พูด ไม่ว่ายังไง หลินหลันก็เป็นแม่ ของเธอเช่นกัน เธอไม่สามารถปล่อยหลินหลันไว้ โดยไม่ไปสนใจจริงๆ

หลังจากได้รับคำตอบยืนยันของเสี้ยเพิ่งเหยา การแสดงออกบนใบหน้าของหลินหลันก็มีความสุข ขึ้นมาทันที เธอก็ไม่ลืมที่จะเตือนว่า”อย่าลืมเรียก แฟนของคุณมาด้วยนะ”

เสี้ยเมิงเหยาวางสายลง เรียกรถแท็กซี่โดยตรง แฟน? แฟนคนเดียวของเธอคือเฉินเฟิง

อย่างไรก็ตาม เธอก็ไม่มีทางที่จะไปรบกวน เฉินเฟิง ไม่พูดถึงเรื่องที่เธอห่างจากเฉินเฟิงชั่วคราวแม้ว่าเธอจะไม่ได้แยกจากกัน เธอก็จะไม่ไปหา

เฉินเฟิงแน่นอน

เนื่องจากทัศนคติของหลินหลันที่มีต่อเฉินเฟิง ปล่อยให้เฉินเฟิงไป มันเป็นการทำให้เฉินเฟิงหาที่ ไม่สบายใจมากกว่า “ห์ ไอ้เลว คุณได้ยินไหม?ลูกสาวของฉันกับ

แฟนของเธอจะมาในอีกไม่ช้า ถ้าคุณยังแยกแยะ

ออก ก็รีบคุกเข่าลงและสารภาพความผิดพลาดของ

คุณต่อฉันเดี๋ยวนี้ ถ้าฉันอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย ไม่

แน่อาจอภัยให้พวกคุณ ”

%3D

หลินหลันมองไปที่หวังเสี่ยวหงและกลับมาทำ สีหน้าอวดดีของเธอต่อ

“ไอ้โง่!” หวังเสี่ยวหงหัวเราะเยาะ หลินหลันคนงี่ เง่า ยังไม่ยอมแพ้อีก คิดจะขู่เธอ หวังเสี่ยวหงอย่าง เธอ จะสามารถขู่ได้ง่ายขนาดนี้เลยเหรอ?

” ทุกวันนี้ แมวหรือสุนัขก็กล้าออกมาแกล้งเป็น หมาป่าตัวใหญ่แล้วเหรอ”คุณนายหลินเบะปากอย่าง ดูถูก ตอนที่หลินหลันโทรคุยกับลูกสาว เธอก็ได้ ยินประโยคที่ว่าลูกสาวของเธออาศัยอยู่ในบริเวณ วิลล่า

แต่หลินหลันคนโง่คนนี้ จะอวดก็ไม่อวดสิ่งที่น่า อวด กลับบอกว่าลูกสาวของเธออาศัยอยู่ในเขตวิลล่า นั่นคือสถานที่อะไร?

นั่นคือสถานที่รวมตัวของเซเล็บชั้นนำของเมือง

ชางโจว!

เป็นสวนของตระกูลชั้นแนวหน้า!

คนบ้านนอกอย่างหลินหลัน ถ้าพูดแบบไม่น่าฟัง หน่อย เธอไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นคนรับใช้ใน เขตวิลล่าด้วยซ้ำ แล้วเธอจะมีความสัมพันธ์กับ เจ้าของพื้นที่วิลล่าได้อย่างไร

” ไอ้หญิงแก่ คุณด่าใครว่าเป็นหมาเป็นแมวเห รอ?” หลินหลันรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย “เชื่อไหมเดี๋ยว รอลูกสาวของฉันและแฟนของเธอมา ฉันจะให้เขา ตบปากเหม็นของคุณ!” หลินหลันในเวลานี้ เธอดู ลืมตัว เมื่อกี้เธออาจจะยังกลัวเบื้องหลังของคุณนาย หลิน แต่ตอนนี้ เธอไม่สนใจด้วยซ้ำ แม้ว่าภูมิหลัง ของคุณนายหลิน จะใหญ่แค่ไหน ไหนจะใหญ่กว่า มหาเศรษฐีของลูกสาวตนเองได้เหรอ?

เมื่อลูกสาวของเธอพาเศรษฐีมาถึง ไม่ว่า คุณนายหลินหน้าไหน ก็ยังต้องคุกเข่าลงให้เธอ! ” กล้าตบปากฉัน?!” จู่ๆใบหน้าของคุณนายหลินก็มืด ลงจนน่ากลัว เธอรำคาญที่จะมาถือสาคนบ้านนอก อย่างหลินหลัน แต่ตอนนี้ หลินหลันคนบ้านนอกคน นี้ กำลังจะขี่หัวของเธอ ด่าเธอว่าไอ่แก่ยังพอทนแม้แต่จะตบปากเหม็นๆของเธอคำพูดแบบนี้ก็พูด ออกมาได้

” ทำไม?คุณยังไม่เชื่อเหรอ?” หลินหลันหัวเราะ” เชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่คุณ เดี๋ยวลูกสาวของฉันและ แฟนของเธอมาถึง ปากเหม็น ๆ ของคุณ ไม่ว่ายังไง ก็จะถูกตบ”