บทที่ 558 ที่ตรงนี้อยากปกปิดซ่อนเร้นเอาไว้ แต่กลับเปิด เผยให้ทุกคนรู้

“แกหมายถึงเงา เมื่อกี้หรอ? ฉันเห็นแล้ว จะเป็นเจ้าของคนได้ ยังไง? ต้องใช้ความเร็วขนาดไหนถึงจะเร็วจนกล้องจับไม่ได้?

บอดี้การ์ดอีกคนส่ายหน้าแล้วหัวเราะ

จากนั้น—

อย่างรวดเร็วรอยยิ้มของเขาแข็งทื่อ ดวงตาเบิกกว้าง แววตา เต็มไปด้วยความคาดไม่ถึง!

เพราะว่า เขาเห็นเงาของคนๆหนึ่ง ผ่านประตูกระจกขนาด ใหญ่ในห้องดูกล้องวงจรปิด

ราวกับเฉินเฟิงเป็นภูตผีวิญญาณ จู่ๆก็โผล่มาตรงหน้าห้อง กล้องวงจรปิด!

“แกเป็นอะไรไป?”

บอดี้การ์ดที่พูดเป็นคนแรกเห็นท่าทีของเขา จึงถามด้วยความ

สงสัย

เอียด!

เสียงที่ตอบเขาคือเสียงเปิดประตู

เงินเฟิงเหมือนกำลังกลับเข้ามาในบ้านของตนเอง เขาเดินเข้า มาด้านใน
หวาเขียเงินเฟิง?

ในฐานะบอดี้การ์ดของครอบครัวซึ่งเต่า พวกเขาไม่เพียงแต่รู้ จักเฉินเฟิง ยังรู้ว่าเงินเฟิงเป็นคนฆ่านักฆ่าเป็นอื่นและลูกศิษย์ นักบุญมีด และรู้ว่าเงินเฟิงมาประเทศญี่ปุ่นเพื่อที่จะช่วยทายาท มหาปรมาจารย์จากขวัญนินจา

ในสถานการณ์แบบนี้ จู่ๆ พวกเขาก็เห็นเฉินเฟิงกะทันหัน จึง ตกใจเป็นอย่างมาก

พวกเขาเบิกตากว้าง มองดูเฉินเพิ่งด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ สายตา ปากพะงาบๆ คล้ายอยากจะพูดว่า : แกมาที่นี่ได้ยังไง?

“ผลัว! ”

*ผลั้ว!

คล้ายว่าเป็นการตอบทั้งสองคน เฉินเฟิงแลกหมัดออกไปสอง ครั้ง ด้วยความเร็วเหมือนแสง แทบจะตบไปที่หัวของบอดี้การ์ด ทั้งสองคนในเวลาเดียวกัน ตบจนสมองสั่นสะเทือน ทำให้พวก เขาล้มลงกับพื้น หมดลมหายใจ โดยที่ยังไม่ทันได้ส่งเสียง

หลังจากทําทุกอย่างเสร็จแล้ว เฉินเฟิงเดินออกไปจากห้อง มุ่ง หน้าไปยังอาคารหลักของวิลล่า

“พ่อครับ พ่อคิดว่าเฉินเพิ่งจะมาประเทศญี่ปุ่นเมื่อไหร่?” ซึ่ง เต่าเฟิงถาม

“น่าจะพรุ่งนี้มั้ง เขาอยากมาประเทศญี่ปุ่น จำเป็นต้องเตรียม การ อีกทั้งยังต้องทำความเข้าใจวิธีการปกป้องสำนักงานของขวัญนินจา” ซึ่งจึงเหยสูงพูดอย่างภูมิใจ

“พรุ่งนี้?” ซงเต่าเพิ่งรู้สึกเป็นกังวลเล็กน้อย ถึงแม้จะได้เจอกับ เฉินเฟิงแค่ครั้งเดียว แต่เงินเพิ่งทำให้เขารู้สึกว่าเงินเฟิงเป็นคน ทำอะไรรวดเร็ว เขาไม่คิดว่าเงินเพิ่งจะซ้าขนาดนั้น

คล้ายรู้ว่าซงเต่าเพิ่งกำลังคิดอะไรอยู่ ซึ่งเต่าโรงเหย่หัวเราะ แล้วพูด: “ไม่ต้องเป็นกังวล ประสานงานกับทางสนามบินเอาไว้ แล้ว ขอแค่เฉินเฟิงปรากฏตัวในสนามบิน พวกเราก็จะรู้ข่าว ทันที”

สิ้นเสียงของชงเต่าโสงเหย่ เสียงปังดังขึ้น

ประตูไม้พังทลาย!

ขณะที่พ่อลูกซงเต่าโรงเหยอยากจะให้เงินเพิ่งรีบมาถึง ประเทศญี่ปุ่น เฉินเฟิงก็ปรากฏตัวออกมา เขาถีบประตูบานใหญ่ ของอาคารหลัก พลังภายในที่น่ากลัวทำเอาประตูไม้พังทลาย จากนั้นสาวเท้าก้าวใหญ่เข้ามาในห้องโถง

“เอ่อ…… ”

การมาอย่างกะทันหัน ทำให้พ่อลูกซงเต่าเพิ่งตาค้าง!

ภายใต้โคมไฟ พวกเขาเบิกตากว้าง มองดูเฉินเฟิงที่มาพร้อม พลังแข็งแกร่งด้วยสีหน้านิ่งค้าง ราวกับเป็นไม้แกะสลัก ไม่ เคลื่อนไหวแม้แต่น้อย

วินาทีนี้ พวกเขาถึงขั้นคิดว่าตนเองเกิดภาพหลอน!
ต้องรู้ว่า เพื่อที่ครอบครัวซงเต่าจะรู้เวลาการมาถึงญี่ปุ่นที่ แน่ชัดของเงินเฟิง ได้ทำการเตรียมพร้อมจู่โจมเฉินเฟิง ประสาน งานกับสนามบินใหญ่ทั่วญี่ปุ่น เพื่อที่จะได้ทราบข่าวทั้งหมดของ ชาวหวาเซียทุกคนที่มาขณะที่นักท่องเที่ยวกำลังเช็คอิน พวก เขาก็มีข้อมูลเอาไว้ในมือแล้ว!

ผ่านกล้องวงจรปิด จนถึงตอนนี้พวกเขายังไม่ได้ข่าวเกี่ยวกับ เรื่องที่เฉินเพิ่งจะมาญี่ปุ่น ด้วยเหตุนี้จึงเฝ้ารอให้เงินเพิ่งรีบมาถึง ญี่ปุ่น

ผลสุดท้าย เฉินเฟิงมาแล้ว มาอย่างกะทันหัน เดินเข้าประตู ใหญ่อย่างไม่เกรงกลัว!

……ความตกใจของพวกเขาแค่คิดก็รู้แล้ว?

“เพียะ! เพียะ! เพียะ! ”

จากนั้น ไม่รอให้พ่อลูกซงเต่าเพิ่งดึงสติกลับมาจากความตก ตะลึง เฉินเฟิงสาวเท้าก้าวใหญ่เดินไปหาทั้งสอง เสียงฝีเท้าหนัก แน่นทําลายความเงียบในห้องโถง

เสียงนั้น เหมือนเสียงร้องโหยหวนจากภูตผี ทำให้พ่อลูกซึ่ง เต่าเพิ่งตกใจตื่น

ภายใต้โคมไฟ พวกเขาตัวแข็งทื่อ ขนลุกขึ้นทั้งตัว สีหน้าซีด ขาว หัวใจเต้นเร็วเหมือนกลอง แววตาเต็มไปด้วยความหวาด กลัว

ถึงแม้พวกเขาจะไม่รู้ว่าเฉินเพิ่งเข้ามาประเทศญี่ปุ่นได้ยังไงแต่พวกเขาใช้หัวแม่เท้าคิดก็รู้ เงินเฟิงมาที่นี้ด้วยจุดประสงค์ อะไร!

ทว่าเมื่อกี้พวกเขากำลังพูดคุยกันว่าจะฉีกร่างเงินเฟิงเป็นชิ้นๆ ถลกหนังเขาออกมา!

วินาทีถัดมา ไม่รอให้เงินเพิ่งเดินเข้าไปใกล้ พ่อลูกตั้งเต่าเพิ่ง ลุกขึ้นพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย ผลสุดท้ายเพราะความ กระวนกระวายตื่นตระหนก จึงชนกับโต๊ะเก้าอี้ ถ้วยสองใบตกลง มา ได้ยินเพียงเสียง “เพลง” ดังขึ้น ถ้วยแตกเป็นผุยผง

“ไม่ต้องคิดที่จะสู้ และไม่ต้องคิดฝันที่จะหนี มันเป็นไปไม่ได้

เฉินเฟิงพูด สิ้นเสียง เขากระโดดหนึ่งครั้ง ไปยืนอยู่ตรงหน้า พ่อลูกซงเต่าเฟิง

เสียงของเฉินเฟิงดังขึ้นที่หู มองดูเฉินเพิ่งยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น นึกถึงความเหี้ยมโหดและวิธีการลงมือของเฉินเฟิง พ่อลูกซุงเต่า เพิ่งรู้สึกเหมือนมีมีดอยู่ที่คอ ตัวแข็งทื่ออยู่ที่เดิมอีกครั้ง ไม่ กล้าขยับแม้แต่น้อย ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“เฉิน…..คุณเฉินเฟิง สวัสดี” ซงเต่าเฟิงพูดเสียงสั่น ถึง อย่างไรเขาก็เคยเจอเฉินเฟิงมาก่อน ดังนั้นเวลานี้ ถึงแม้จะ กระวนกระวาย เขาก็ไม่ถึงขั้นทำตัวไม่ถูก

“ซงเต่าเฟิง พวกเราเจอกันอีกแล้ว” เฉินเพิ่งคลายยิ้มมองไปที่ ซงเต่าเฟิง เขาจําภาพตอนที่เจอกับซุงเต่าเพิ่งเมื่อครั้งที่แล้วได้รางๆ เวลานั้น ซึ่งเต่าเพิ่งคิดจะซึมเขา ทำให้เขาอับอายต่อหน้า

“เฉิน…..คุณเฉิน เรื่องลักพาตัวผู้หญิงคนนั้น ไม่เกี่ยวกับผม

ซึ่งเต่าเพิ่งกลืนน้ำลาย พูดด้วยความหวาดกลัว เงินเฟิงคลายยิ้มอย่างมีเลศนัย “ผมบอกหรอว่าเรื่องนี้

เกี่ยวข้องกับพวกคุณ?

”

“เหมือนว่าจะไม่ได้บอก

“อยากปกปิดซ่อนเร้นเอาไว้ แต่กลับเปิดเผยให้ทุกคนรู้จริงๆ

พอเฉินเฟิงพูดคำนี้ออกมา สีหน้าของซงเต่าเพิ่งเปลี่ยนไป

ทันที เขามันโง่มาก! พูดบอกไปก่อน

“สีหน้าไม่ต้องแย่ขนาดนี้” เฉินเฟิงพ่นหัวเราะออกมา “ต่อให้

พวกแกไม่ยอมรับ ฉันก็รู้ เรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับพวกแก

“เฉิน…….คุณเฉิน คุณฟังผมพูดก่อน……..

“เพียะ”

สิ่งที่ตอบกลับซงเต่าเฟิง คือเสียงตบหน้าหนึ่งฉาก

ซงเต่าเพิ่งตัวปลิวออกไปทันที ยังไม่ทันถึงพื้น เขาก็อาเจียน เป็นเลือดออกมาพร้อมกับมีฟันหลุดออกมาด้วย

จนกระทั่งเวลานี้ เฉินเฟิงจึงพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเฉย “พูด อะไร? พูดว่าพวกแกจับตัวหวั่นชีวยังไงหรอ?”

“เข้า……เข้าใจผิดแล้ว คุณเฉินเฟิง พวกเราไม่ได้มีเจตนาไม่ดี” เห็นชงเต่าเฟิงปลิวออกไป ขงเต่าโรงเหยกลับไม่กล้าพูดด้วย น้ำเสียงไม่พอใจ

“แกชื่อชิงเต่าโสงเหยใช่ไหม?” เฉินเพ่งมองไปยังยังเต่าโรง เหย่

“ใช่ๆๆ ฉันชื่อซงเต่าโสงเหย่” ซงเต่าโสงเหยรีบพยักหน้า

เงินเฟิงพยักหน้าเล็กน้อย : “ถามอะไรแกหน่อย แผนการ จัดการฉันของพวกแก ในครั้งนี้คืออะไร?”

“อะ…..แผนการอะไร? เฉิน…..คุณเฉิน คุณกำลังพูดอะไรอยู่ ผมไม่เข้าใจ” ชงเต่าโรงเหย่เหงื่อออกเต็มหัว แม้แต่พูดก็ยังติด อ่าง

“ไม่เข้าใจ?” เฉินเฟิงแสยะยิ้ม

ขณะที่พูด เขาก็บีบคอซงเต่าโรงเหย่

“แก…..แกจะทําอะไร? ! “หน้าของซงเต่าโรงเหยแดงระเรื่อ เหมือนลูกไก่ที่อยู่ในกำมือของเฉินเฟิง