บทที่ 473 การเปลี่ยนแปลงของหมู่เหวินโป๊

จัมโบ้เก๋อ!

ชื่อร้านเขียนหวัดอย่างสวยงามบนแผ่นป้ายสีทองดูอลังการ ต่อให้คนที่ไม่รู้เรื่องการเขียนพู่กันก็ดูออกได้ไม่ยากว่า คนที่ เขียนตัวหนังสือสามตัวนี้ออกมาจะต้องเป็นอาจารย์มีชื่อแน่

จัมโบ้เก้อร้านนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นร้านขายของเก่าที่ดูมีระดับ

ที่สุดในถนนสายนี้

ต่อให้ยินดูจากข้างนอก เฉินเฟิงยังรู้สึกได้ถึงออร่าและนัยอัน

ลึกซึ้งของมัน

หวังว่าในจัมโบ้เก้อจะมีของที่ตัวเองอยากได้ซะทีนะ เฉินเฟิง

หรี่ตามอง ก่อนเดินก้าวเท้าไปที่จัมโบ้เก้อ

แต่พอเขาเดินถึงหน้าประตู กลับโดนมือใหญ่มือหนึ่งกันไว้

*กรุณาหยุดก่อนครับ”

ชายหนุ่มวัยกลางคนหน้าเย็นชาตัวแข็งทื่อใส่ชุดรัดแน่นสีดำ ยืนขวางหน้าประตู เขามองเฉินเฟิงด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

เงินเฟิงคิ้วกระตุกเล็กน้อย บนตัวผู้ชายวัยกลางคนคนนี้มี

รังสีของจอมยุทธ์อยู่?

แถม… ระดับดูไม่น้อยเลย
ทำไมห้ามเข้าไปล่ะครับ?” เฉินเฟิงหรีดาถาม ผู้ชายวัยกลาง คนคนนี้เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่คนของจัมโบ้เก้อ เขาเหมือนเป็นการ์ต ของคุณชายตระกูลสูงมากกว่า

“เพราะคุณหนูและคุณชายบ้านผมอยู่ด้านใน พวกเขาออกมา ก่อน คุณถึงจะเข้าไปได้ครับ” ผู้ชายวัยกลางคนพูดเสียงเรียบ แต่ ในน้ำเสียงเรียบนั้นกลับแฝงคำสั่งให้ปฏิบัติตามอย่างไม่มี เงื่อนไขไว้

“ถ้าผมจะเข้าไปให้ได้ล่ะ?” เฉินเฟิงถามเสียงเรียบ ผู้ชายวัยกลางคนมีสีหน้าเย็นซาทันที “คุณจะลองดูก็ได้

“เหอะเทอะ”

เฉินเฟิง มเหอะๆ ตั้งท่าจะเดินเข้าไป

พอเห็นเฉันเพิ่งทำท่าจะพุ่งเข้าไปจริงๆ สีหน้าจอมยุทธ์วัย กลางคนเย็นฉับพลัน เขาแค่นเสียงที มือใหญ่ที่ยื่นมาเบื้องหน้า เบี่ยงข้างเป็นเชิงขวาง เตรียมฟันลงไปที่หน้าอกเฉินเพิ่ง

ฝ่ามือนี้เขาใช้แรงไม่ถึงหนึ่งในสิบ

แต่ถึงจะเป็นแรงไม่ถึงหนึ่ง ใส่สิบ แต่ถ้าฟันลงไปที่ตัวคน ธรรมดา อย่างน้อยก็ทำคนๆนั้นกระดูกหน้าอกหักได้

จอมยุทธ์วัยกลางคนยิ้มมุมปากอย่างเย็นชา ถ้าไม่มีอะไรผิด พลาด เขาฟันฝ่ามือลงไป อย่างน้อยก็ทำเงินเฟิงกระอักเลือด กระเด็นออกไปแน่
ความคิดยังไม่ทันจบ ฝ่ามือกฟาดลงไปที่หน้าอกเฉินเฟิง แต่กลับไม่มีภาพที่คาดว่าจะเห็นเงินเฟิงกระอักเลือดลอย กระเด็นไปให้เห็น เขากลับเห็นแค่เงินเฟิงเดินช้าๆเข้าไปในม โบ้เก้ออย่างสบายๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

นี่มันเรื่องอะไรกัน?

ยิ้มเย็นมุมปากของจอมยุทธ์วัยกลางคนแข็งค้าง แววตาฉาย แววเหลือเชื่อออกมา

เขารู้สึกได้ว่า ในตอนที่ฝ่ามือเขาฟาดลงไปที่ตัวเฉินเฟิง มัน เหมือนไปทำให้เงินเฟิงคันยุบยิบ และไม่ได้สร้างปัญหาอย่างอื่น ให้เฉินเฟิงเลย

นี่มัน…

ในตอนที่จอมยุทธ์วัยกลางคนกำลังครุ่นคิดว่าเมื่อเกิดอะไร ขึ้น เฉินเฟิงก็ก้าวเท้าเข้าไปในจัมโบเก้อแล้ว

ตอนนี้ในจัมโบ้เก๋อที่ใหญ่โตมีคนไม่เท่าไหร่ นอกจาก

พนักงานไม่กี่คนแล้ว ก็ไม่มีแขกคนอื่นอีก

พนักงานมองเฉินเฟิงอย่างฉงน ไม่เข้าใจว่าเงินเฟิงฝ่าด่าน จอมยุทธ์วัยกลางคนเข้ามาได้ยังไง

“คุณผู้ชายครับ สนใจสินค้าอะไรหรอครับ?

มีพนักงานเข้ามาทัก

“ผมขอดูก่อนละกัน”
เงินเฟิงตอบผ่านๆ เขายังคิดไม่ตกว่าจะซื้ออะไรหลินเซียวเสีย นดี เขาคิดจะดูก่อนค่อยตัดสินใจ

“ได้ครับ”

พนักงานโค้งคำนับและถอยออกไป

ในฐานะพนักงานจัมโบ้เก้อ พวกเขาไม่สามารถมีนิสัยตัดสิน คนจากการแต่งตัวภายนอกได้อยู่แล้ว ต่อให้เงินเพิ่งจะแต่งตัว สบายๆปกติแค่ไหน พวกเขาก็จะดูถูกเฉินเฟิงไม่ได้

“พี่ พวกผู้อาวุโสของมหาปรมาจารย์ด้านกระบี่อย่างพวกพี่ เหยียบกระบี่เหาะได้ไหม?”

ตอนเฉินเฟิงกำลังตั้งใจเลือกของขวัญให้หลินเซียวเสียน ก็ได้ ยินเสียงคุ้นหูดังขึ้นจากด้านหลัง

“ทําไม่ได้หรอก”

ตามหลังเสียงคุ้นหู ก็เป็นเสียงใสเหมือนระฆังอีกเสียงดังขึ้น เจ้าของเสียงนี้ต้องเป็นหญิงสาวอายุน้อยแน่นอน

“ไม่ได้หรอ?”

“ทำไมไม่ได้ล่ะ? พวกนิยายกำลังภายในเขียนแบบนี้กันทั้งนั้น นี่ เหยียบกระบี่เหาะเหินเดินอากาศ อยู่ไกลเป็นพันลี้ยังปราดไป ตัดหัวคนได้เลย ง่ายเหมือนหยิบของเท่านั้น…

“หวู่เหวินโป๊ นายก็พูดเองว่ามันอยู่ในนิยายกำลังภายใน เรื่องในนิยายจะเป็นเรื่องจริงได้ไงล่ะ? อีกอย่างนะ พี่สาวนายอย่างฉันน่ะฝึกวรยุทธ์ ไม่ใช่จะเป็นเซียน! จอมยุทธ์น่ะเหยียบ กระบี่เหาะไม่ได้หรอก” เสียงไปของผู้หญิงตัดบทห เหวินโป่ อย่างหน่ายใจ จากนั้นเธอเตรียมจะกำชับให้หวี่เหวินไปอ่าน นิยายกำลังภายในให้มันน้อยลง แล้วหันไปท่าเรื่องจริงจังให้ มากหน่อย แต่กลับเห็นสายตาหวเหวินโป๊ไปจับจ้องที่ร่างชาย หนุ่มคนหนึ่ง

“พี่เฟิง!”

หวู่เหวินโป๊ร้องอย่างดีใจ

“นายมาทำอะไรที่นี่ล่ะ?” เฉินเพิ่งยิ้มบาง คนที่ถามผู้หญิงคน เมื่อกี้คือหมู่เหวินโป๊ คนที่พึ่งเจอที่หน้าบริษัทเมื่อเช้า ไม่คิดว่าจะ มาเจอที่นี่อีก

“ผมมาเป็นเพื่อนพี่สาวซื้อของ” หวู่เหวินโป๊บอก

“จริงสิ พี่เฟิง นี่พี่สาวผม หวู่เหวินเซียน” หวู่เหวินโป๊แนะนำ อย่างตื่นเต้น เฉินเฟิงพยักหน้าน้อยๆ พลางมองไปทางหญิงสาว ที่ยืนข้างหวู่เหวินโป๊

หญิงสาวที่ชื่อหมู่เหวินเซี่ยนใส่กระโปรงยาวสีฟ้าน้ำทะเล ร่าง สูงโปร่ง ดูแล้วน่าจะราวหนึ่งร้อยเจ็ดสิบสองเซนติเมตรได้

ใบหน้าดูคล้ายคลึงกับหมู่เหวินโป๊ ดูบุคลิกเป็นพี่สาว

แต่พอดูดีๆ กลับดูเด็กอย่างไม่น่าเชื่อ แต่เฉินเฟิงไม่ได้โฟกัสที่หน้าตาของหมู่เหวินเซี่ยน สิ่งที่ดึงดูด สายตาเฉินเฟิงคือ กระบี่ยาวที่พาดที่หลังของหมู่เหวินเซี่ยน ต่อให้อยู่ในฝัก แต่เงินเฟิงก็รู้สึกได้ถึงรังสีอำมหิตของกระบี่ เห็นได้ชัดว่า กระบี่ที่หวู่เหวินเซียนพาดหลังไว้ไม่ใช่ของเล่น แต่เป็นกระบี่เทพที่เคยผ่านการดื่มเลือดฆ่าคนมาแล้วจริงๆ หวู่เหวิน โป๊ไม่ได้สังเกตความเปลี่ยนแปลงในแววตาของ เงินเฟิง เขายังคงเดินหน้าแนะนำต่อไป

“พี่ฮะ นี่พี่เฟิง ที่ผมเคยเล่าให้ฟังไง…

“พี่เฟิง?” พอได้ยินสองคำนี้ หวเหวินเซียนองก่อน และสีหน้า เย็นชาลงทันที “นายคือไอ้เลวที่ตบน้องชายฉันงั้นหรอ?”

หวู่เหวินเซี่ยนมองเฉินเฟิงอย่างเย็นชา ถ้าเธอจำไม่ผิด คนที่ ทำร้ายหวู่เหวินโป๊ชื่อพี่เฟิง เจ้านั่นมีชื่อเต็มว่าเฉินเฟิง เป็นลูก หลานตระกูลเฉิน

พอเห็นหวู่เหวินเซี่ยนทำท่าจะหาเรื่องเฉินเฟิง หมู่เหวินโป๊ ร้อนรนขึ้นมาทันที เขารีบอธิบายว่า “เรื่องผมกับพี่เฟิงน่ะมันผ่าน ไปแล้ว ตอนนี้พวกเราเป็นเพื่อนกัน…

“ผ่านไปแล้ว?!” หวเหวินเซียนคิ้วขมวดแน่น มองหมู่เหวินโป๊ อย่างโมโห “เขาตบนายซะขนาดนั้น นายบอกง่ายๆแค่มันผ่าน ไปแล้วเนี่ยนะ?”

เฉินเฟิงยิ้มบาง เขาไม่คิดเลยว่า หวู่เหวินเซี่ยนคนนี้ดู เรียบร้อย แต่กลับเจ้าอารมณ์ขนาดนี้ คุยไม่ถูกคอกันก็ระเบิดลง แล้ว
“พี่ ผมกับพี่เฟิงน่ะเรียกว่าไม่ทะเลาะไม่รู้จักกัน อีกอย่างที่ผม โดนตบมันก็สมควรแล้ว ผมเป็นฝ่ายผิดก่อนนะ”

หวู่เหวิน โป๊ ดออธิบายรายยาว สำหรับเงินเฟิงแล้วตอนนี้ เขานับถือจากใจจริงเลย นอกจากฐานะลูกหลานตระกูลเฉินของ เงินเฟิงแล้ว ยังมีฝีมือร้ายกาจของเงินเฟิงอีก ปืนสองกระบอก กลายเป็นก้อนขยะในเวลาแค่เสี้ยววินาทีที่อยู่ในมือเฉินเฟิง นี่ มันยอดมนุษย์แล้วชัดๆ

“นาย…” ดวงตางามของหมู่เหวินเซี่ยนแทบลุกเป็นไฟ เธอไม่ คิดเลยว่า น้องชายที่ไม่กล้าฟ้าไม่กลัวดินมาตลอด กลับโดนคน จัดการซะอยู่หมัดแบบนี้ ขนาดตัวเธอจะช่วยเรียกร้องให้ เขายัง ไม่กล้าเลย