บทที่ 356 ประลองเพื่อเกียรติยศ

ระหว่างเขากับเบียนตู้ไทอี จะมีเพียงแค่ คนเดียวที่สามารถรอดออกไปจากจงไห้ได้

ถ้ามองจากมุมเล็ก นี่เป็นการประลอง เพื่อชีวิต

มองใหญ่ขึ้น มันกลับเป็นการประลอง เพื่อเกียรติยศ

ดังนั้นเฉินเฟิงจะไม่มีวันถอยเด็ดขาด!

สือโน่จนถอนหายใจยาว ถ้ารู้ว่าเฉินเฟิง จะเลือกแบบนี้ เขาจะไม่มีทางบอกข่าวนี้กับ เฉินเฟิงแน่

เขารู้ว่าเฉินเฟิงคิดอะไร ชื่อเสียงของ เซียวถั่วจงสําคัญมากก็จริง

แต่ชื่อเสียงของเขียวถั่วจงจะสำคัญแค่ ไหน ก็เทียบไม่ได้กับชีวิตของเฉินเฟิงเลย

เฉินเฟิงตอนนี้เป็นปรมาจารย์ศิลปะการ ต่อสู้ที่อายุน้อยที่สุดของหวาเซีย ถ้าไม่มีเหตุ ขัดข้องอะไร เขาจะกลายเป็นมหาปรมาจารย์ ศิลปะการต่อสู้คนที่สิบของหวาเชี่ยแน่นอน!

น่าเสียดาย…

อโน่จนถอนหายใจยาว: “เฉินเฟิง พรุ่ง นี้เปียนไท่จะมาถึงจงไห่ เขาจะมาอยู่ที่จง ไหราวสิบห้าวัน พองานประลองของสอง สมาคมเสร็จสิ้นลง เขาจะตามคนของสมาคม การค้าเซ๊ย ยกลับญี่ปุ่นไปพร้อมกัน

“ดังนั้นในสิบห้าวันนั้น นายต้องระวังตัว ให้มาก ถึงจงไห่จะเป็นถิ่นของหวาเซี่ย แต่ องค์กรข่าวกรองอย่างเสิ่นหยิ่นก็ใช่ย่อย ถ้า พวกเขาอยากรู้ าแหน่งของนาย มันง่ายมาก นะ”

“ถ้าเป้าหมายของเปียนตู้ไท คือนาย จริงๆ เขาจะลงมือกับนายได้ทุกเมื่อเลย!

อโน่จนพูดอย่างเคร่งเครียด โดน ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ที่ชำนาญการลอบฆ่า ตามติด ความรู้สึก แค่คิดก็หนาวแล้ว

” สอวางใจได้ ผมจะระวังตัวครับ” เฉินเฟิงพยักหน้าอย่างหนักแน่น เขาไม่คิดจะ เอาชีวิตตัวเองไปล้อเล่น เปียนตู้ไท่อี แข็งแกร่งมากจริงๆ แต่เขาเองก็ไม่ด้อยกว่านัก ในฐานะศิษย์ก้นกุฎิเซียวถั่วจง จุดเด่นของเขา ไม่เพียงแค่พรสวรรค์

“ได้ ทางด้านสหพันธ์ พี่ให้พี่น้องคอย จับตาดูเปียนตู้ไท ตลอดยี่สิบสี่ชม. มีข่าวอะไร จะรีบบอกนายให้เร็วที่สุด” สือโค่จุนบอก เขา ไม่ได้เปิดเผยความลับอะไรของเฉินเฟิงให้ ทางสหพันธ์รู้ หนึ่งคือวันนั้นเขารับปาก เฉินเฟิงแล้วว่าจะช่วยเขาปิดเป็นความลับ

อีกเหตุผลหนึ่งคือ ทางสหพันธ์สงคราม ยังมีหนอนบ่อนไส้อยู่ หนอนบ่อนไส้นี่เคยเผย ข้อมูลให้ทางเสิ่นหยิ่นเมื่อห้าปีก่อนมาแล้ว หลังจากครั้งนั้นมันก็ไม่เผยตัวออกมาอีกเลย

จนถึงตอนนี้ ทางสหพันธ์ยังจับอะไรไม่

ได้เลย ถ้าให้เรารู้ข่าวเฉินเฟิง งั้นเขาร่วมมือกับ เปียนตู้ไท เฉินเฟิงไม่ตายก็คงคางเหลืองแน่

“รบกวนพี่มือแล้วครับ” เฉินเฟิงพยักหน้า เบาๆ มีกองสนับสนุนอย่างสหพันธ์สงคราม การรับมือเปียนตู้ไล่ดูจะมีเปอร์เซ็นต์รอดมาก

กริ่งงงงง

ตอนนี้เองมือถือของเฉินเฟิงดังขึ้น

เฉินเฟิงหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋า กางเกง พอเห็นชื่อที่โชว์ว่าหลินหวั่นชีว

หวั่น วโทรหาเขาตอนนี้ทําไม?

เฉินเฟิงเกิดความสงสัยขึ้น และรับสาย

ทันที

พอรับสาย กลับมีเสียงร้อนรนพูดขึ้นฉับ พลันว่า: “มีลูกคุณชายสองคนกำลังมอมเหล้า หวั่น ว นายรีบมาเลยนะ!”

มอมเหล้าหวั่น ว?! เฉินเพิ่งตกใจ ไม่สนว่าอีกฝ่ายเป็นใคร รีบถามกลับทันที: “อยู่ที่ไหน?”

“ฮงเยคลับ ห้องวีไอพี 888 ถนนหวังฟู จ๋ง พวกเขาคนเยอะมาก นายรีบแจ้งความและ พาตารวจมาเลยนะ

อีกฝ่ายพูดจบก็ตัดสายไปเลย ไม่ให้ เวลาเฉินเฟิงเข้าใจดันสายปลายเหตุเลย

“พี่สือ ที่นี่อยู่ห่างจากฮงเยคลับ ถนน หวังฟูจิ่งมากไหม? ” เฉินเฟิงถามเสียงต่ำ เขา พึ่งมาจงไห่ ยังไม่คุ้นเคยถนนหนทางที่นี่เท่า ไหร่

“ไม่ไกล ขับรถไปไม่ถึงยี่สิบนาที” สือโฟ จนบอก

“สิบนาทีจะถึงได้ไหมครับ?” เฉินเฟิง ถาม คนที่ใช้มือถือหลินหวั่นชีวโทรหาเขาเมื่อ ก็ต้องเป็นเพื่อนเธอแน่ ดูจากน้ำเสียงอีกฝ่าย ตอนนี้หลินหวั่นชีวิตกอยู่ในอันตรายแน่ ถ้า ต้องใช้ถึงยี่สิบนาที คงไม่ทันการแน่

“ได้!” เอโฟจุนพยักหน้าหนักแน่น ไป เถอะ เฉินเฟิง พี่พาไป รถพี่อยู่ข้างล่าง

“โอเค” เฉินเฟิงก็ไม่ได้อิดออด ตอนนี้คน เดียวที่เขาพึ่งได้คือ อโฟน

รถของสือโฟจุนเป็นรถแลนด์โรเวอร์ที่ ปรับปรุง มีระบบป้องกันความปลอดภัย กระจก ก็เป็นกระจกกันกระสุนน้ำเข้าจากเยอรมัน ตัว รถก็เป็นสีดำย้อมมาเรียบร้อย เป็นรถหรูสีดำ ในตำนานเลย ดูสง่าและเฉียบเนี้ยบ

เฉินเฟิงขึ้นนั่งข้างที่นั่งคนขับ สือโค่จุน เป็นคนขับ

จากนั้นสือโฟจุนเหยียบคันเร่งพุ่งทะยาน ออกทันที

เครื่องยนต์ที่ผ่านการดัดแปลงกรรมวิธี มาส่งเสียงกระหึ่ม

รถแลนด์โรเวอร์สีดำพุ่งทะยานเหมือน ม้าป่าออกจากหน้าประตูโรงแรม… ตอนนี้ในห้องวีไอพีห้องหนึ่งของฮงเย

คลับ สภาพเละพอดู บนพื้นมีแต่ขวดเหล้าวาง

เกลื่อนกลาดไปหมดไม่พอ ยังมีชายหนุ่มหญิง

สาวจำนวนหนึ่งเมาไม่ได้สตินอนอยู่ ปากก็บ่น

พิมพ์ฟังไม่ได้ศัพท์

ใบหน้าหลินหวั่น วแดง า ดวงตาเหม่อ ลอยมีเสน่ห์ เห็นได้ชัดว่าเมาแล้ว

แต่เทียบกับคนอื่นที่นอนที่พื้น หลินหวั่น ชีวกลับได้รับการดูแลในระดับที่ดีกว่า เธอเอน พิงโซฟาหนังแท้จากอิตาลี ด้านข้างยังมีหญิง สาวร่างโปร่งใส่กระโปรงสีขาวโชว์เรียวขายาว สองขาคอยดูแลอยู่

“หวั่น ว หวั่น ว ตื่นสิ…”

เรียกชื่อหลินหวั่นชีวติดกันสองรอบ แต่ หลินหวั่นวไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย หญิงสาว ร่างโปร่งอดร้อนใจไม่ได้ ทำไมแฟนหลินหวั่น ยังไม่มาอีก?

เธอกำาลังคิดว่าเมื่อไหร่เฉินเพิ่งจะมา ก็มี ชายหนุ่มร่างสูงใส่นาฬิกาปาเต๊กและเสื้อผ้า แบรนด์แนมเข้ามายืนยิ้มต่อหน้าเธอ

เขาปรายตามองหลินหวั่น วที่เมาไม่ ได้สติ สายตาผู้ชายคนนี้ส่อแววนแบบปิดไม่ มิดออกมา และเริ่มร้อนที่ท้องน้อย

“เขียว ว ดูทาหวั่น วจะเมาแล้วนะ… ชายหนุ่มร่างสูงแลบลิ้นเลียริมฝีปาก สายตาที่ มองหลินหวั่นโวเต็มไปด้วยความปรารถนา

“รุ่นพี่หลิว หวั่นช็วเธอเมาแล้วจริงๆ ฉัน จะพาเธอกลับนะคะ” หญิงสาวร่างโปร่งที่ชื่อ เขียวรั่วฝืนยิ้มมุมปาก เธออยากพยุงหลินหวั่น ช็วขึ้นมา แต่พอมือเธอพึ่งแตะร่างหวั่นชีว ก็ โดนชายร่างสูงยั้งไว้

ชายหนุ่มร่างสูงมองเซียวรั่วยิ้มๆ: “เขียว รั่ว เรื่องนี้จะรบกวนเธอได้ยังไง ปล่อยเป็น หน้าที่พี่เอง ให้พี่ไปส่งหวั่นวเถอะ”

ท่า ชายหนุ่มดูสุภาพ แต่น้ำเสียงที่พูด กลับสั่งการอย่างรู้สึกได้ชัด รุ่นพี่คะ ขอบคุณมากนะคะ แต่คงไม่ต้อง รบกวนพี่แล้วล่ะค่ะ หวั่นวเธอเป็นเพื่อนร่วม หอฉัน ฉันพากลับไปเองจะดีกว่า” เชียวรั่วผืน ยิ้ม ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าเธอว่าหลิวคุนที่ยืนตรง หน้าเธอเป็นตัวอะไรกันแน่ ท่าทางภายนอกดู สุภาพอ่อนโยน เป็นสุภาพบุรุษ แท้ที่จริงแล้วก็ เดรัจฉานดีๆนี่เอง เป็นหมาป่าตัวร้ายที่ชอบเอา หนังแกะมาหม

เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยสามปี ทำผู้หญิง ท้องมาไม่รู้กี่คน แถมมีบางคนยังฆ่าตัวตาย เพื่อเขาอีก แต่คนแบบนี้กลับไม่รู้สึกผิดอะไร เลย