ตอนที่6 คุ้นเคยและแปลกหน้าจากด้านหลัง

5ปีต่อมาท่าอากาศยานนานาชาติเมืองG

รถยนต์หรูหราหลายคันจอดอยู่หน้าประตูสนามบิน รถแลนด์โรเวอร์สีดำมุ่งหน้าไปอย่างรวดเร็วทันทีที่รถ หยุดผู้สัญจรไปมาไม่สามารถประเมินค่าได้อย่างน้อย ต้องมีมูลค่าหลายร้อยล้านประตูรถถูกเปิดออกชาย ที่ลงมาจากในรถใบหน้านิ่งดวงตาดูเย็นชาริมฝีปาก บางเบาและดูสูงส่งบุคคลนี้คือฉีเทียนโหย่วประธาน ของบริษัทตระกูลฉีลูกชายคนโตและหลานชายของ ตระกูลที่ร่ำรวยในเมืองG!

ด้านหลังรถแลนด์โรเวอร์สีดำนั้นเป็นรถสปอร์ตเฟอร์ รารีสีแดงมูลค่าหลายล้านดอลลาร์และชายหญิงคู่หนึ่ง ในชุดนักธุรกิจก็ก้าวลงมา

ฉีเยว่ลงจากรถแล้วเกาะแขนของซูจิ่งเฉิน“เร็วหน่อย คุณแจ๊คน่าจะมาถึงแล้ว”พูดเสร็จเธอก็เหยียบส้นสูง เดินตามชายข้างหน้า “พี่ชายใกล้ถึงเวลาแล้ว”

ฉีเทียนโหย่วพยักหน้าแบบหน้านิ่งไม่ได้พูดอะไรทันที ที่เขายกเท้าฉีเยว่และซูจิ่งเฉินก็เดินไปที่ด้านหลังของ เขา

บางทีเครื่องบินอาจจะช้าหน่อยทีมของเขาก็ยืนรอ ต้อนรับอย่างเงียบๆ

ฉีเยว่ดูกังวลเล็กน้อยยกแขนดูนาฬิกาไม่หยุดคิ้วสีดำของเธอก็ขมวด

ซูจิ่งเฉินก็ปลอบใจว่า “ผ่อนคลายเถอะเดี๋ยวก็ออกมาก็ แค่เพียงสายนิดหน่อยเอง”

ฉีเทียนโหย่วเป็นประธานของกลุ่มบริษัทตระกูลฉีกา รพัฒนาของกลุ่มเติบโตขึ้นบริษัทเล็กๆที่ไม่เป็นที่รู้จัก ในอดีตกลายเป็นผู้นำชุมชนธุรกิจในเมืองGและยังเปิด สาขาหลายแห่งในต่างประเทศ

วันนี้แจ๊คเป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นใหญ่ที่สุดในต่างประเทศ ฉีเทียนโหย่วเป็นคนตรงต่อเวลามากและโดยเฉพาะ อย่างยิ่งไม่ชอบรสชาติของการรอคอย

เครื่องบินโดยสารแล่นลงช้าๆบนรันเวย์ของสนามบิน นานาชาติเมืองGผู้โดยสารเดินออกจากห้องโดยสาร ในกลุ่มคนหญิงที่สวมใส่ชุดขนห่านสีเหลืองนั้นโดดเด่น เป็นพิเศษ

ร่างกายที่ผอมบางผิวที่สวยงามคุณสมบัติที่ยอด เยี่ยมและดวงตาที่มีเสน่ห์ราวกับน้ำในฤดูใบไม้ผลิ ผมที่ดูนุ่มเหมือนปุยเมฆปกคลุมไหล่ปลายผมหยิก เล็กๆ“หลินหม่ามี้เจ่อห้าวอยากปัสสาวะ”

ข้างๆกายของผู้หญิงมีเด็กผู้ชายตัวเล็กๆอายุ ประมาณ5หรือ6ขวบร่างกายส่วนบนสวมเสื้อสีน้ำเงิน อ่อนและน่องห่อหุ้มไปด้วยกางเกงยีนส์สบายๆห่อก้น เล็กๆ
ชายร่างเล็กตาโตหัวโตผิวขาวเต็มไปด้วยรัศมีและ ความเฉลียวฉลาดตุ๊กตาเด็กที่แกะสลักสีชมพูอยู่ถัด จากขาของผู้หญิง

ผู้หญิงคนนั้นก้มศีรษะของเธอเล็กน้อย เจ่อห้าวอดทน สักครู่เดี๋ยวแม่จะพาไปเข้าห้องน้ำ”

แสงด้านข้างมันดึงดูดความสนใจของผู้คนเธออดไม่ ได้ที่จะประหลาดใจแต่ผู้หญิงที่สวยมากถ้าไม่ใช่ว่าเด็ก คนนั้นเรียกว่าแม่ใครจะกล้าเชื่อได้ว่าเด็กคนนี้จะเป็นแม่ คนได้แล้ว

ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนอื่นเธอคือหลินหยู่นจู

เวลา5ปีเธอได้พัฒนาจากเด็กสาวอายุ18ปีเป็นผู้หญิง ที่มีความฉลาดและเป็นผู้ใหญ่สิ่งที่เปลี่ยนไปคืออายุแต่ ใบหน้าของเธอยังคงดูสดชื่นและหวานเหมือนเดิม

ทางออกเต็มไปด้วยผู้โดยสารฉีเยว่และซูจิ่งเฉินก็ พยายามค้นหาใบหน้าของเพื่อนในฝูงชนอย่างใจจดใจ จ่อรูปร่างผอมเพรียวทำลายสายตาของซูจิ่งเฉิน

ผู้หญิงคนนั้นหันเข้าด้านในด้านหลังหันออกด้านนอก แล้วก็จูงมือเด็กก้มศีรษะแล้วพูดอะไรบางอย่างดังนั้น ถึงไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นเพียง เห็นแค่เงาของผู้หญิงที่ดูอ่อนแอเขาอดไม่ได้ที่จะทำคิ้ว ขมวดแล้วมองล็อคไปบนร่างของคนที่ใส่เสื้อขนห่าน สีเหลืองเย็นชามีคนโอบกอดเขาจากข้างหลังเขามอง ย้อนกลับไปทันทีและได้ยินเสียงข้างหูจากฉีเยวที่ไม่ค่อยพอใจ

“คุณมองอะไรค่ะมีอะไรน่าสนใจหรือ?”

ซูจิ่งเฉินหัวเราะเบาๆเพื่อกลบเกลื่อนความอับอายที่ เขาเพิ่งสูญเสียไป”ไม่มีอะไรฉันแค่จะถามว่าคนๆนั้น เป็นคนที่เราต้องการมารับหรือไม่?”

ฉีเยว่ขยับมุมปากอย่างใจเย็น

งั้นเหรอ?แต่เธอก็มองเห็นอยู่ว่าสายตาเขามองไปทาง ไหนเขาจ้องมองไปด้านหลังของผู้หญิงคนหนึ่ง

ด้านหน้าไกลๆของหลินหยู่นจูมือหนึ่งก็เข็นกระเป๋า สัมภาระอีกมือหนึ่งก็ถือสิ่งของบางอย่างและไม่มีมือที่ จะจับหลินเจ่อห้าวที่เร่งรีบและเดินไปข้างหน้า เจ่อห้าว เธอเดินช้าหน่อยอย่าเดินห่างจากสายตาของแม่”หลินห ยู่นจูตะโกนอย่างกังวล

“หลินหม่ามี้ฉันรู้แล้ว”หลินเจ่อห้าวพลางวิ่งไปพลางหัน หลังมาตอบหลินหยุ่นจูแต่ถือย่างนั้นเขาก็ไม่หยุดวิ่งไป ข้างหน้า

เขาเงยหน้าขึ้นเห็นสัญลักษณ์โลโก้WCดังนั้นเขาก็หัน มาบอกกับหลินหยุ่นจู“หม่ามี้คุณรอฉันที่นี่ไม่สามารถ เดินออกไป”พูดเสร็จก็วิ่งไปโดยไม่ฟังคำหลินหยุ่น จู“เจ้าเด็กคนนี้จริงๆเลย”หลินหยู่นจูกังวลแต่ไม่รู้จะทำ อย่างไรได้เพียงแต่ผลักสัมภาระไปวางไว้ตรงทางเข้า หน้าห้องน้ำและรออยู่ด้านนอก
หลินเจ่อห้าวรีบวิ่งเข้าไปข้างในไม่ทันได้ระวังและชน คนข้างใน

ฉีเทียนโหย่วเป็นคนขี้รำคาญและโกรธเมื่อเขามองลง เห็นร่างเด็กเล็กคนหนึ่งกำลังเงยหน้าขึ้นแล้วพูดอย่าง สุภาพ คุณลุงขอโทษครับผมไม่ได้ตั้งใจ

ไม่รู้ว่าความโกรธในใจหายไปเกือบครึ่งเขาก็พยัก หน้าบอกว่าไม่เป็นไร”แล้วเด็กชายก็หันหลังกลับและ วิ่งไปข้างหน้า

เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มมองดูเด็กชายตัวเล็กแล้วมองไป ตามทางที่เด็กคนนั้นวิ่งไปและเห็นป้ายที่ผู้หญิงแขวน อยู่ประตูข้างหน้าเด็กคนนี้ไม่ควร

ฉีเทียยนโหย่วก็ไม่รู้ว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้นยื่นแขนยาว ออกมาขวางไปที่เด็กคนนั้นหยุด”เฮ้ปีศาจน้อยเธอกำลัง จะวิ่งไปทางห้องน้ำผู้หญิงนะ!” ห้องน้ำหญิง?หลินเจ่อ ห้าวก็ขมวดคิ้วนี่คือสถานที่สาธารณะ ไม่ได้อยู่บ้าน หลินหม่ามีเคยอธิบายแล้วอยู่ที่สาธารณะต้องระวังไม่ ควรวิ่งเข้าผิดห้องไม่งั้นจะโดนผู้หญิงตบหน้า

ถึงแม้จะรู้ว่าตัวเองผิดแต่หลินเจ่อห้าวไม่ต้องการรับ รู้สิ่งนี้คลายมือใหญ่ๆของลุงแล้วพูดว่า “ฉันรู้แล้วฉันแค่ อยากจะเลี้ยวไปที่ประตูเฉยๆ”

ในขณะที่เขาพูดหัวของเขาก็เอียงใบหน้าอย่างภูมิใจ และก็ก้าวเปลี่ยนไปที่ห้องน้ำผู้ชาย
เห้อเจ้าเด็กมีอารมณ์ขัน

ฉีเทียนโหย่วเขารู้สึกเสมอว่าไม่ชอบเด็กเขาคิดเสมอ ว่าเด็กจะเสียงดังอาจจะทำให้ปวดหัวแต่ไม่รู้ว่าทำไม เด็กคนนี้ในสายตาของเขาทำให้เขาอยากจะพูดด้วยอีก

นี่ก็ทำให้ตัวเขาเองรู้สึกเหลือเชื่อ!