บทที่ 3 ห้ามรังแกเธอ

หญิงสาวรีบเก็บหนังสือนับสิบเล่มที่มันถูกปัด กระจัดกระจายมารวมกันอีกครั้ง ก่อนมานั่งดูอาการ ของชายที่ยังคงนั่งกำมันไว้ไม่คลาย

“ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ”

“ไปหยิบยามา”

“ยาอะไรเล่า แล้วมันอยู่ตรงไหน”

“ตรงนั้นไง” ชายที่นั่งกำเจ้าแก่นกาย งอทั้งตัว เข้าหากันก่อนชี้ไปที่ตู้ยาภายในห้องแห่งนี้ หญิงสาวรีบ เดินไปหยิบอ่านฉลากยาสักพักก่อนเดินกลับมาหาเขา ทันที

“เดี๋ยวฉันช่วย” หญิงสาวไม่ว่าเปล่านั่งคุกเข่าลง ระหว่างกลางขา ถอดนอกตัวใหญ่ของเขาออก ก่อนรุด ซิบกางเกงลงอย่างรวดเร็ว

“นี่เธอเอาจริงเหรอ

“ฉันทำก็ต้องรับผิดชอบสิ

เขาที่อยู่ตรงหน้าออกอาการเขินเล็กน้อยทั้งๆที่ ไม่เคยเป็นแบบนี้ ขนาดของมันก็ไม่ได้จะทำให้เขาอาย ได้เลย มันทำให้เขาภูมิใจมากเสียด้วยซ้ำ แต่พอเจ้า โลกของเขาโผล่พ้นกางเกงมาอวดโฉมเป็นประจักษ์ให้กับเขาและหญิงสาวเขาก็ถึงกับหน้าแดงฉ่า หญิง สาวชะงักตกใจเล็กน้อยกับขนาดของแก่นกายที่เธอ ไม่คิดว่ามันจะใหญ่มากขนาดนี้ ในใจเธอก็รู้สึกเขินไม่ น้อยเกือบเก็บอาการไม่อยู่ แต่ก็ต้องเรียกสติที่มันเกือบ กระเจิดกระเจิงนั้นกลับคืนมา

หญิงสาวละเลงยาใส่ในมือเล็กของเธอไม่ยั้งก่อน โปะเข้าไปที่แก่นกายท่อนมหึมานั้นเต็มๆ มือบางอุ่นๆ ที่ลงสัมผัสผ่านยาครีมใสๆนั้นก็ทำเอาเขาตัวแข็งเกร็ง ทันที ใบหน้าที่เก็บอาการไม่อยู่ อาการร้อนวูบวาบเข้า สุม I ก่อนมีเสียงที่กลั้นไม่อยู่เล็ดลอดออกจากลำคอเล็ก น้อยทำเอาหญิงสาวอดขำไม่ได้

“หึ หึ!!”

“นี่เธอทามันเบาๆได้มั้ย” ชายที่อยู่ตรงหน้ารีบพูด กลบเกลื่อนกับความรู้สึกของเขาตอนนี้ มือน้อยๆถูไถ ไปกับแก่นกายเบาๆ ไล่เรียงถูไปตั้งแต่ต้นจนปลายทุก

ส่วน

“ฉันยังไม่ได้ลงแรงเลยนะ ถ้าลงแรงมันต้องแบบ นี้” หญิงสาวเริ่มถูมันขึ้นลงแรงขึ้น สาวมันเขาออกระรัว จนคนที่นั่งสั่นระริก ร้องเสียงหลงออกมาอย่างลืมตัว

“นี่เธอกะจะแก้แค้นฉันรึไง อย่ามายั่วฉันนะ”

“แล้วนายก็จะรู้เอง” หญิงสาวเลื่อนเรือนระหงของตัวเองเข้าไปชิดกายแกร่งและเข้าไปกระซิบที่หู ของชายที่กำลังเคลิ้มกับสัมผัสของเธอ

“บอกแล้วนะว่าอย่ามายั่ว

ชายที่นั่งอยู่นั่นพยายามอดอั้นควบคุมสติให้มาก ที่สุด ผู้หญิงคนนี้จงใจแกล้งยั่วเขาชัดๆ อย่าให้ความ อดทนที่เคยมีอยู่สูงตอนนี้เหลือเพียงน้อยนิด รีบออกไป ก่อนที่มันจะขาดลง แล้วจะเป็นเธอเองที่ไม่ได้ออกไป จากห้องนี้

ที่เขาต้องอดทนก็เพราะคำสั่งของสายฟ้าและแม่ ของเขา ‘ห้ามรังแกเธอ ดูแลพวกเธอให้ดี’ คำสั่งนั้น ถือเป็นเด็ดขาด และถึงแม้จะไม่มีคำสั่งของผู้เป็นนาย ก็ตามก็ควรจะให้เกียรติ แล้วเขาเองก็ไม่เคยผิดคำ พูดกับเจ้านายและแม่ของเขา แม่ของเขาพร่ำสอนมา ตลอดว่าอย่าทำอะไรกับผู้หญิงที่ไม่พร้อมจะเป็นของ เขา แต่ในเวลานี้ดูเหมือนเธอจะยั่วเขามากเกินไปแล้ว แล้วถ้าแบบนี้ล่ะครับแม่ ผู้หญิงให้ท่าก่อนนะ

ห้ามรังแกเธอ!!…เสียงที่เป็นประกาศิตของชาย หนุ่มและหญิงวัยกลางคนยังคงดังก้องอยู่ภายในหัวของ เขา แม้ว่าเธอจะทำตัวแบบไหนหรือเป็นยังไง แกจะต้อง ให้เกียรติเธอ เธอคือคนของคุณสายฟ้าที่ส่งมาดูแลคุณ หนู โอยยยยยยยยย…อะไรๆก็ห้ามๆๆแล้วใครจะไปทน ไหวครับแม่ นี่เธอเป็นฝ่ายยั่วผมนะ
“นาย อดทนเก่งจังเลย อดทนให้ได้ตลอดนะ อย่าขัดคําสั่งคุณสายฟ้ากับแม่ของนายล่ะ”

เธอพูดด้วยคําพูดที่เป็นต่อ เพราะเธอรู้เธอได้ยิน ทุกอย่างที่เขาคุยกับสายฟ้าและแม่ของเขา ถึงได้ทำตัว ถือไพ่เหนือเขาได้ตลอดเวลานั่นเอง

หญิงสาวถอยออกมา ก้มมองสิ่งนั้นกลางลำตัวที่ มันกำลังชูชันและขยายขนาดใหญ่มากขึ้น ก่อนที่เธอ จะรีบเดินออกไปและเข้าห้องของตัวเองทันที เสียงที่ ตะโกนตามมากนั้นทำเอาหญิงสาวกลั้นหัวเราะภายใน ห้องไม่หยุด เขามาเคาะประตูหน้าห้องอย่างแรง แทบจะ พังประตูเข้ามา แต่ก็ไม่สามารถเข้ามาได้เพราะสายฟ้า จัดการสิ่งนี้ไว้ให้ ไม่มีใครสามารถเข้าห้องของเธอได้ หากไม่เปิดจากภายใน

นี่เธอทำอะไรกับแก่นกายของฉัน…ชายที่ยืนวน ไปวนมาอยู่ภายในห้องก้มมองท่อนกายที่มันกำลังพอง โตขึ้น ซึ่งมันไม่ได้ขยายขนาดใหญ่แบบปกติอย่างที่ ควรจะเป็น เขาจับมันลูบขึ้นลงก่อนกระแทกกายลง นั่งโซฟาใหญ่นุ่มๆภายในห้องของตัวเองอย่างไม่สบ อารมณ์ เมื่อความใหญ่ของมันมากขึ้นเรื่อยๆ

เขาก้มลงไปเก็บกล่องยาที่ยังกองอยู่ที่พื้น ก่อน หยิบมันขึ้นมาอ่าน เขาคนนี้แทบอยากจะจะบีบคอฆ่าตัว เองตาย หลงกลให้กับสาวน้อยตัวแสบไปได้ยังไง กล้า มากที่เอายาขยายขนาดมาทาให้เขา
เขาเริ่มมีเหงื่อเม็ดโตผุดออกตามร่างกาย เมื่อความ ใหญ่ของแก่นกายมันยังไม่มีทีท่าลดลง แค่ปกติมันก็ ใหญ่แล้วแต่ยิ่งมาขยายมันก็ขยายใหญ่มหึมาจนขนาด เขาที่เป็นผู้ชายเองยังตกใจ เขาไม่เคยใช้มันแล้วใคร กันที่เอาของแบบนี้มาไว้ที่ห้องของเขา…อย่าให้รู้ ทั้งๆ ที่เขาไม่เคยคิดจะรังแกเธอ แต่เธอก็แสบเกินจนเขาชัก จะอดทนไม่ไหวแล้ว

อยู่ได้อยู่ไปในห้องนั้นแหละ ถ้าจับได้แม่จะจับตีก้น สักสองสามทีให้หายซ่า เขาก็แปลกใจอยู่ว่าทำไมเธอ ยอมที่จะจัดการเจ้าสิ่งนั้นให้กับเขาทั้งๆที่เขาพยายาม เท่าไหร่เธอผลักไสมาตลอด น่าจะฉุกคิดสักนิดนะ เป็น ถึงนักฆ่าซะเปล่าหากใครมารู้ว่าเสียรู้ให้ผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอแบบนี้ จะเอาหน้ามุดไว้ที่ไหน สายฟ้ากับตะวัน มันได้ล้อยันลูกฉันเกิดแน่

ภูผายังคงนั่งมองแก่นกายของตัวเองนั้นไม่วางตา เมื่อไหร่มันจะเลิกขยายสักกะทีชักจะทนไม่ไหวแล้ว นะ เหงื่อเม็ดโตก็ออกท่วมตัวขนาดนี้ เขาตัดสินใจเข้า ห้องน้ำแช่ตัวเผื่อว่าเจ้าโลกสัมผัสน้ำมันจะได้เย็นลง แล้วกลับเป็นปกติเสียที แต่ทำยังไงมันก็ไม่เล็กลง เขา ได้แต่ใช้มือลูบถูไถมันขึ้นลง ในความคิดก็นึกถึงแต่ ใบหน้าสวยๆดวงตาคู่นั้นของเธอผุดขึ้นมาในหัวของ เขา ยิ่งทำให้เขาเร่งจังหวะการสาวขึ้นเรื่อยๆ ก่อนปลด ปล่อยสายธารนั้นครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ก็ยังไม่สมใจเขา อยู่ดี
เขาตัดสินใจออกไปตามสาวในคลังของแก๊งค์ อินทรีย์แดงมาแก้ขัดไปก่อน ทำให้คนในแก๊งค์ตกใจ ไม่น้อยที่ผู้ชายคนนี้มาเรียกร้องหาผู้หญิงไประบาย อารมณ์ น้อยครั้งที่เขาจะทำแบบนี้ ถ้าไม่มีงานเลี้ยง สังสรรค์หรือไม่ใช่คนที่สายฟ้ายกให้ นี่ฉันว่าจะไม่ทำ แบบนี้แล้วนะ ฉันต้องให้เกียรติผู้หญิง แต่เพราะเธอ ทำให้ฉันเป็นแบบนี้ ขืนไม่ได้ปลดปล่อยมันกับใครสัก คน คงได้ชักมันอยู่แบบนี้ทั้งคืน

– ณ เวลานี้ –

หลังจากที่ชายร่างสูงแบกร่างบางที่ดิ้นพราดๆจน เข้ามาภายในห้องได้ก็จัดการโยนคนตัวเล็กลงบนโซฟา ตัวใหญ่ตัวนั้นทันที

“จำได้มั้ย ว่าเธอทำอะไรกับฉันไว้”

“ฉันผิดไปแล้ว ขอโทษจริงๆ” หญิงสาวเริ่มรู้ตัว เองว่ากำลังจนมุมจนตรอกเมื่อไม่มีเจ้านายอย่างสายฟ้า อยู่ก็เท่ากับตัดแขนตัดขาหรือเรียกว่าควักหัวใจเธอไป เลยก็ว่าได้

“รู้มั้ยฉันต้องช่วยตัวเองไปกี่รอบต่อกี่รอบ”

อ้ายยยยยยยยยยย…แล้วจะมาบอกฉันทำไม จะกี่รอบมันก็เรื่องของนาย เรื่องแบบนี้ใครเขาเอามา ประกาศกันให้รู้ทั่วกันแบบนี้
ดูซะ มันยังบวมแดงอยู่เลยรู้มั้ย ชักมันเข้าออก เป็นสิบๆรอบมันก็ยังไม่หาย” ชายที่อยู่ตรงหน้าไม่ว่า เปล่าถอดอาภรณ์เบื้องล่างของเขาออกจนหมด จนเธอ ก็เห็นว่ามันบวมแดงมากจริงๆ หญิงสาวอดขำไม่ได้แต่ มันยิ่งทำให้เขาหงุดหงิดมากยิ่งขึ้น