ตอนที่ 5 เทคนิคการแสดงระดับราชินีจอเงิน

ผู้ชมค่อยๆ เข้ามานั่งในโรงละครจนเต็ม พอผู้กำกับ เดินเข้ามา นักแสดงก็ขึ้นไปเตรียมตัวออดิชั่นทีละคน

จิดาภาสวมผ้าปิดปากและมัดผม เผยให้เห็นเพียง ดวงตาที่ถูกแต่งขึ้นมาให้ดูบวม เธอกับถวิตนั่งอยู่ที่ด้าน ซ้ายมือของเวที พวกเขานั่งมองไปบนเวทีเงียบๆ ถ้า ไม่ใช่คนที่คุ้นเคยกับเธอก็ดูไม่ออกเลย ว่าตอนนี้เธอ กำลังแสดงอยู่

ถวิตกระซิบข้างหูของจิดาภาเบาๆ “แสร้งทำว่าอ่าน บทละครไปสิยะ พอขึ้นเวทีก็เล่นไปมั่วๆ แล้วทำเป็นว่า ลมล้มไปเลย จากนั้นฉันจะพาเธอกลับห้อง แค่นี้ภารกิจ ของเธอก็สำเร็จลุล่วง

“จากนั้น บทนี้ก็จะเป็นของชนิศาเลยเหรอ” จิดาภา จงใจเอ่ยถามขึ้นมาอย่างตกใจ

ทุกคนล้วนแต่อาศัยความสามารถของตัวเอง แต่ชนิ ศากลับอาศัยลูกไม้ของชเยศ

“ก็แน่สิ เธอแค่แสดงเป็นลมล้มลงไปก็พอ แต่อย่าให้ คนอื่นรู้เด็ดขาดเลยนะว่าเพิ่มบทเข้าไปเองน่ะ”

ถวิตพูดจบก็ลุกขึ้นมา แล้วออกไปรับโทรศัพท์

คำเตือนของถวิตเป็นการเตือนให้จิดาภาได้สติ เธอ ก้มหน้ามองบท ภายใต้ผ้าปิดปาก ริมฝีปากสีแดงของเธอยิ้มแสยะเล็กน้อย มีความคิดบางอย่างผุดขึ้นมาใน ใจ

ตอนที่เธอเงยหน้าขึ้นมานั้น เป็นเพราะต้องเข้าใจใน บทบาทเรื่องราวในชีวิตที่ได้ประสบพบเจอของน้ำ ก็ เลยน้ำตาคลอออกมา

มีทีมงานคนหนึ่งเดินเข้ามาข้างกายเธอ “ชนิศา ต่อไป ตาเธอแล้วนะ”

จิดาภาพยักหน้าแล้วลุกขึ้น เพื่อไม่ให้ถวิตล่วงรู้ แผนการของเธอ เธอจึงจงใจแสร้งไอออกมาสองที

ถวิตเหลือแค่โอกาสนี้ จึงเปิดปากอธิบาย “ช่วงสอง สามวันนี้ชนิศาถ่ายหนังจนป่าว ตอนนี้ก็มีไข้สูง แต่ว่า เธอได้รับบทสำคัญ เลยไม่สนใจการคัดค้านจากเดี้ยน แล้วยืนยันที่จะมาเข้าร่วมการออดิชั่นให้ได้”

พูดจบเขาก็มองไปที่จิดาภาด้วยสายตาที่ห่วงใยอย่าง หาสิ่งใดเทียบไม่ได้ จากนั้นก็ยิ้มอย่างทุกข์ทรมาน พลางส่ายหัวไปมา

ถวิตพูดจบ จิดาภาสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของ สายตาของผู้คนรอบๆ ตัวเธอ

ในตอนนั้นมีสายตาริษยา ทันใดนั้นก็มีเสียงชื่นชม เคารพเลื่อมใสของคนสองสามคนดังขึ้นมา

จิดาภาหัวเราะเย็นชาอยู่ในใจ เพื่อทำให้ผู้คนคิดว่าชนิศาเป็นคนจิตใจกว้างขวาง ตั้งใจทำงาน ชเยศคงจะ เหนื่อยแทบตายเลยสินะ คอยดูเถอะ เธอไม่ปล่อยให้ พวกเขาได้ใจหรอก นิสัยที่เลวทรามของชนิศาจะต้อง ถูกเธอเปิดเผยวันนี้

จิดาภาเดินขึ้นไปเวทีทีละก้าว แม้ว่าจะสวมหมวกและ ผ้าปิดปาก แต่เพราะการพูดอธิบายของถวิต คุณณัฏฐ์ จึงทำได้แค่มองเธอ ถอนหายใจและไม่พูดอะไรอีก

เธอเอาหมวกออก ปล่อยผมให้ยาวสยาย เธอเอาผม เหน็บหู มีเพียงผ้าปิดปากที่ปกปิดใบหน้าเธออยู่

เธอค่อยๆ หมุนตัว แล้วเดินวนไปมารอบๆ เวที ท่าทาง

ของเธอดูไร้สติ แต่เธอได้เริ่มการแสดงไปแล้ว ถวิตกำลังปรับอารมณ์แย่ๆ ของตนอย่างรวดเร็ว และ

เตรียมตัวที่จะแสร้งว่าตกใจและพุ่งเข้าไปพยุงจิดาภาที่

เป็นลมล้มลง

แต่ไม่นึกเลยว่าอยู่ดีๆ จิดาภาจะหมุนตัว ไม่เพียงแต่ ไม่ได้เป็นลมล้มลงตามที่เตรียมกันไว้ กลับคุกเข่าลงบน พื้นและร้องไห้ออกมา เสียงร้องเบาๆ ก็เริ่มดังมากขึ้น ไหล่ของเธอก็สั่นเล็กน้อย จากนั้นเธอก็พูดบทออกมา จากในลำคอ “ทำไมคุณต้องทิ้งฉันไว้คนเดียวด้วย

พอเธอเงียบเสียงลง ก็เงยหน้าขึ้น ตาทั้งสองเบลอ เพราะน้ำตาที่ท่วมเอ่อ แล้วน้ำตาก็ไหลเป็นทางลงมา จากหางตา
นี่สิถึงจะเรียกว่าเทคนิคการแสดง!

นักแสดงบนเวทีและทีมงานทุกคนต่างรู้สึกประทับใจ กับการแสดงฉากนี้

ฉากร้องไห้ที่เป็นฉากที่สำคัญที่สุดของตัวละครที่ชื่อ น้ำได้ถูกจิดาภาแย่งชิงไปแล้ว ถ้านำฉากที่เธอเล่นอยู่ นี้ไปเปรียบเทียบกับนักแสดงคนก่อนๆ ที่ขึ้นมาออดิชั่น การแสดงของเธอนั้นสมจริงมากจนทำให้คนดูรู้สึกอิน ตามไปด้วย

อ้างตามคำบรรยายในบทละคร หลังจากที่น้ำถูก ทอดทิ้งไปแล้ว เธอทุกข์ทรมานจนไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาตลอดทั้งวัน แต่การ แสดงของจิดาภาไม่เพียงแต่ทำให้เห็นว่าตัวละครน้ำมี ความทรมานที่อัดอั้นตันใจอยู่ในใจ แต่ยังให้ความรู้สึก เหมือนกับว่า เธอคนนี้ผ่านเรื่องเลวร้ายมามากมาย

ตอนที่เธอนั่งลงไปบนเวที หลังจากใช้สองมือกุมเข่า ทั้งสองข้างแล้วพูดประโยคที่สองจากบทละครออกมา ผู้คนต่างปรบมือให้กับการแสดงของเธออย่างควบคุม ตัวเองไม่ได้ ผ่านไปไม่นานในโรงละครก็เต็มไปด้วย เสียงปรบมือที่ดังกึกก้อง

นี่ไม่ใช่แค่การออดิชั่นง่ายๆ แล้ว มันเป็นเทคนิคการ แสดงชั้นสูงที่แสนจะเพอร์เฟค เธอคนนี้ตีบทของตัว ละครชื่อน้ำแตกอย่างไม่น่าเชื่อจนทำให้คนดูลืมไม่ลง!

คุณณัฏฐ์นั่งสูดลมหายใจลึกๆ อยู่บนเก้าอี้ ดวงตาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ “เธอนี่เอง! น้ำที่ฉันตามหามา นานคือเธอ!”

ผู้ช่วยผู้กำกับประกาศออกมาทันที “ผู้ที่ได้รับคัดเลือก มารับบทเป็น น้ำ เป็นนักแสดงสมทบหญิงเบอร์สาม ก็ คือ คุณชนิศา”

จิดาภาค่อยๆ ลุกขึ้นยืนบนเวทีก็มองเห็นดวงตาที่เต็ม ไปด้วยความตื่นเต้นดีอกดีใจของถวิต เธอยิ้มแสยะเล็ก น้อยอยู่ภายใต้ผ้าปิดปาก ‘รอก่อนเถอะ การแสดงของ ฉันยังไม่จบแค่นี้นะ

ที่นั่นแถวสุดท้ายของโรงละคร มีผู้ชายที่ดูสูงศักดิ์ เหมือนราชากำลังเอามือประสานกันวางอยู่บนกางเกง เทราเซอร์ทรงตะวันตก สายตาที่หยิ่งยโสของเขาหยุด อยู่ที่ใบหน้าของจิดาภา ในแววตาของเขามีท่าทีที่ดู ประหลาดใจปรากฏขึ้นมาแวบหนึ่ง

เทคนิคการแสดงของเธอเมื่อกี้ทำให้เขาที่เย็นชา และไร้ความรู้สึกกลับรู้สึกสั่นสะเทือนขึ้นมา เธอเคย ได้รับรางวัลชนะเลิศทุกรายกันสำคัญ และเธอก็ดูโดด เด่นจริงๆ และเขาก็ไม่ได้มองข้ามเธอ ผู้หญิงคนนี้เก็บ อารมณ์บางอย่างไว้ภายในใจ