ตอนที่ 18 หลงทางอยู่ในม่านหมอก

“ไม่! เดี๋ยวสิ ฉันอธิบายเรื่องนี้ได้นะ!”

ทีมงานที่อยู่ข้างๆ กระซิบเสียงเบาๆ “ทั้งทำเป็นเส แสร้งหน้ากล้อง ทั้งไปนอนกับคู่หมั้นคนอื่นไปด้วย สุด ยอดจริงๆ”

“ว่าไงนะ” ชนิศาโกรธจัดจนตะโกนออกมา ในหัวของ เธอมีแต่ความคิดฟุ้งซ่านสับสนไปหมด

ทีมงานคนนั้นมองเธอแวบหนึ่ง “ความจริงก็เห็นๆ กัน อยู่ หรือว่าที่จริงเธอโดนคนอื่นใส่ร้ายป้ายสีมาอีกเหรอ ไม่มีฝีมือในการแสดงก็ว่าแย่แล้วนะ แต่นึกไม่ถึงเลยว่า สันดานจะแย่ขนาดนี้”

“แก!” ชนิศารีบใช้สายตาส่งซิกให้ผู้ช่วย “ยังไม่พา พวกมันออกไปอีก!”

ในตอนที่ผู้ช่วยของชนิศากำลังจะลงมือทำตามที่เธอ บอก พวกทีมงานของผู้กำกับก็เดินจากไปแล้ว

ชนิศาโกรธจนตัวสั่นไปหมด เธอขยำผ้าปูเตียงอย่าง รุนแรง “จิดาภา แกมันร้ายนัก!”

เธอรีบร้อนต่อสายไปยังชเยศ แต่ชเยศปวดหัวกับ ภาพถ่ายนั้นมาก ในตอนนี้เขาเลยอารมณ์ไม่ดี

“ชเยศ….ฉันกลัวจังเลย!” ชนิศาพูดด้วยน้ำเสียงที่เคยชินและร้องไห้ออกมาด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อน ออเซาะ

เดิมทีชเยศก็ไม่มีอารมณ์จะมาหยอกล้อกับเธออยู่ แล้ว “บริษัทส่งคนไปจัดการแล้ว คงไม่เกิดผลกระทบ ตามมามากนักหรอก แต่พวกเราคงต้องไม่ได้เจอกันสัก พักนะ”

“ชเยศ…”

“ตามนี้นะ เธอก็อย่าก่อเรื่องอีกหล่ะ!เขาวางสาย อย่างหงุดหงิดและนั่งในห้องทำงานอย่างไม่รู้จะทำยัง ไงก็ลำบากไปหมด

จนถึงตอนนี้จิดาภายังไม่รับสายเขาเลย ไม่รู้เลยจริงๆ ว่าต้องทำยังไงเธอถึงจะหยุด

ทันใดนั้นหน้าจอมือถือของเขาก็สว่างวาบ มีข้อความ จากเบอร์แปลกๆ ส่งมาถึงเขา “ถ้าอยากรู้ที่อยู่ใหม่ของ จิดาภา ก็รีบมาร้านกาแฟที่ถนนหิรัญบูรพาเดี๋ยวนี้”

ใครมันปล่อยข่าวนี้กันนะ

ชเยศไม่ทันได้คิดไตร่ตรองก็รีบวิ่งออกไป

ในห้องหรูของร้านกาแฟ

จิดาภานั่งอยู่ด้านตรงข้ามของจิรภาส กลิ่นหอมกรุ่น ของกาแฟแท้รสเข้มข้นลอยคละคลุ้งไปทั่วร้าน
“เขามาแล้ว” จิรภาสมองประตูร้านและพูดด้วยเสียง เรียบๆ

เขาอยากรู้ว่าจิดาภาต้องการจะทำอะไรต่อไป

จิดาภาพูดตอบรับเสียงเรียบ แล้วอ่านข่าวในมือถือ ต่อ โดยไม่มีท่าทีว่าจะลุกไปหาชเยศ

“ไม่ไปพบเขาเหรอ” สายตาของเขามองไปบนใบหน้า ของจิดาภา ผู้หญิงคนนี้ดูสวยแต่เงียบขรึม เหมือนกับ น้ำวนที่ดูดคนเข้าไป

“ฉันไม่ได้วางแผนว่าจะพบเขา แค่อยากจะเพิ่มความ สนุกให้กับเกมนี้ก็เท่านั้น”

จิรภาสฉีกยิ้มมุมปากเป็นเส้นตรง “ผมนึกว่าคุณตั้งใจ

จะชวนผมมาเดท ไม่นึกเลยว่าจะมาเพื่อเจอผู้ชายคนอื่น

น่ะ”

“ไม่ใช่นะ!” สำหรับเขาจิดาภาบริสุทธิ์และจริงใจ เธอ อธิบายด้วยใบหน้าที่ดูลุกลี้ลุกลนและตึงเครียด พอได้ ฟังเสียงที่ทำให้คนฟังลุ่มหลงเหมือนเมาเหล้า หัวใจของ เธอก็เต้นเร็วกว่าเดิมหลายเท่าตัว

“แล้วเพราะอะไรล่ะ” จิรภาสจงใจค่อยๆ ยื่นหน้า เข้าไปถาม เขากุมมือของเธออย่างเผด็จการ “บอกมา”

“…ก็เพราะอยากเจอคุณ” จิดาภาไม่เคยพูดคำนี้กับ ผู้ชายคนไหนมาก่อน มันไม่เหมือนกับตอนที่อยู่หน้ากล้องเลยสักนิด พอเธอพูดจบก็หน้าแดงทันที ใจก็เต้น เร็วรัวๆ มากขึ้น

แม้ว่าเธอจะเขินมาก แต่เธอก็พูดออกมาอย่างจริงใจ

“งั้นทำไมต้องนั่งห่างกันแบบนั้นด้วย” ริมฝีปากจิรภาส ยื่นออกมาเล็กน้อย เขาลุกขึ้นแล้วมานั่งข้างๆ จิดาภา จากนั้นก็โอบไหล่ของเธอ

จิดาภาพิงอยู่ในอ้อมอกเขาอย่างน่ารักน่าเอ็นดู และมี รอยยิ้มที่พราวไปด้วยเสน่ห์

จากมุมที่พวกเขานั่งนั้นก็สามารถเห็นบรรยากาศ ภายในร้านใหญ่ได้อย่างชัดเจนนั้น ก็เห็นชเยศนั่งรออยู่ อย่างกระสับกระส่ายอยู่ที่โต๊ะ เธอก็รอเขาจนถึงดึกดื่น มืดค่ำไม่รู้กี่ครั้งแล้ว ความจริงใจของเธอถูกเขาเหยียบ ลงไปบนพื้น เธอช่างโง่เขลาจริงๆ

ในตอนนั้นชนิศาคงกำลังนอนอยู่บนเตียงของเขา!

จิรภาสมองผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ กาย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ออกมา

“ฉันมันโง่เกินไปรึเปล่า” จิดาภาเงยหน้าขึ้นมาถาม จากในอ้อมอกเขา

“อืม” จิรภาสหันไปมองใบหน้าของเธอ อดไม่ได้ที่จะ พูดว่าวิธีการของเธอเหมือนเด็ก แต่เขากลับมองเห็นถึง ความตั้งใจของเธอ
“แต่ยังไง ฉันรู้สึกว่าผู้หญิงที่โง่น่ะ เหมาะสมกับฉันซะ มากกว่านะ” จิรภาสหยิบแก้วกาแฟบนโต๊ะขึ้นมาอย่าง ที่อๆ

จิดาภาพูดเสียงเบา “นั่นมันของฉัน…

จิรภาสยังคงดื่มต่อไป แล้วเห็นรอยลิปสีอ่อนๆ ที่อยู่ ปากแก้ว “นี่ถือว่าจูบทางอ้อมรึเปล่านะ”

จิดาภาหน้าแดงไปหมด เหมือนกันเข้าใจความหมาย อันลึกซึ้งในแววตาของเขา จากนั้นเธอก็หลับตาลงอย่าง ช้าๆ เพื่อรอจูบของเขา

จิรภาสไม่ลังเลอีกต่อไป เขาโน้มตัวและก้มลงมา ผู้ หญิงคนนี้เหมือนภัยพิบัติที่ถูกกำหนดเอาไว้ในชีวิตเขา เมื่อได้พบเจอกับเธอ เขาก็ยากที่จะควบคุมตัวเองไม่ให้ ไปเข้าใกล้เธอและไม่ไปกอดเธอ

เขาจะปล่อยให้ภรรยาที่สวยหยาดเยิ้มของเขาถูกคน เลวพวกนั้นรังแกได้ยังไง มีแค่จิดาภาเท่านั้นที่มีสิทธิ์ไป รังแกพวกมัน