ตอนที่ 15 เยี่ยมผู้ป่วย

“บริษัทเราไปเซ็นสัญญากับดาราที่ดับแล้วอย่างเธอ ได้ยังไงกัน รีบเก็บข้าวของแล้วออกไปซะ อย่ามามีผลก ระทบกับอนาคตของบริษัทเรา”

จิดาภาสังเกตลักษณะท่าทางของพวกหล่อนที่ดูวัย รุ่น เรือนร่างโฉมงาม แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นแบบ นี้แล้วจะสามารถดังได้…เธอไม่สามารถที่จะไปห้ามการ วิพากษ์วิจารณ์ในโลกโซเชียลได้ อย่างน้อยตอนนี้ก็ อยากให้ข่าวในส่วนของตัวเองนั้นเงียบสงบลงซะก่อน ไม่ใช่ว่าใครที่ไหนก็สามารถที่จะมารังแกเธอก็ได้

“คิดอยากจะดัง ก็ต้องหัดปฏิบัติตัวและทำตัวให้ดี เธอโทรไปที่ห้องทำงานของชเยศ “ที่บริษัทมีคนใหม่ สองสามคนวิพากษ์วิจารณ์เรื่องที่ฉันหนุนชนิศา ฉันรู้สึก ว่ามันจะไม่ดีต่อชื่อเสียงของบริษัท ถ้าพวกเขาไปพูดจา รั้วในรายการที่ถ่ายทอดสด สิ่งที่เธอพยายามทำมา ทั้งหมดมันก็จะสูญเปล่านะ”

“เดี๋ยวฉันไปเดี๋ยวนี้แหละ” เสียงชเยศดังออกมาจาก โทรศัพท์

ห้านาทีต่อมา ชเยศก็รีบพาเลขามาด้วย และประกาศ ณ ตรงนั้นว่าในระยะอันสั้นนี้ห้ามสามคนที่มาใหม่นั่นรับ งานใดๆ ทั้งสิ้น

สามคนใหม่นั้นก้มหัวขอโทษจิดาภาอย่างไม่หยุด พวกเขาตกใจจนหน้าขาวซีดเผือด
” ดาภา ขอโทษค่ะ พวกเราสำนึกผิดแล้วค่ะ!!

จิดาภาไม่ได้สนใจพวกหล่อน และพูดออกมาอย่าง ตลกขบขันว่า “ดูเหมือนว่า ตอนนี้ไม่ว่าใครก็สามารถอยู่ เหนือฉันได้แล้วสินะ หรือว่าฉันจะอำลาวงการอย่างเป็น ทางการแล้วกลับไปรับมรดกทรัพย์สินของตระกูล ร ภัทรเมธีดีนะ อย่างน้อยที่นั่นก็ไม่มีใครที่กล้ามองฉันต่ำ”

ตลอดมาเธอไม่ได้เป็นคนที่ชอบต่อสู้กับคนอื่น แต่ถ้า หากคนอื่นดื้อรั้นต้องการที่จะมารังแกเธอ เธอก็จะไม่ ยอมอ่อนมือให้เหมือนกัน

“จิดาภา อย่าพูดจาซ้ำวน่า ฉันมีเรื่องที่อยากจะ รบกวนเธอพอดีน่ะ” สีหน้าชเยศหนักแน่น และจับแขน เธอไว้ “ถึงแม้ว่าคุณณัฏฐ์เขาตอบรับให้ศาแสดงบท ของน้ำ แต่เธอก็มักแสดงได้ไม่ดี เธอไปช่วยสอนหล่อน ซะหน่อยสิ ทำให้เธอพูดจาหว่านล้อมคุณณัฏฐ์สักสอง สามประโยค บางทีเขาอาจจะให้เธอแสดงบทรองๆ ก็ได้นะ”

จิดาภาพยายามที่จะอั้นความโกรธที่อยู่ภายในใจเอา ไว้ ดังนั้นจึงไม่ด่าออกเสียงออกมา

ชเยศมองเธอเป็นลูกไก่อ่อนจริงๆ คาดว่าความคิดนี้ก็ น่าจะเป็นชนิศาที่คิดขึ้นมาแล้วเสนอเขา คิดอยากที่จะ ฉวยโอกาสทําให้จิตาภาอับอายขายหน้า แต่นึกไม่ถึง เลยว่าบเทศกลับพูดออกมาจริงๆ

“ชนิศาแสดงเก่ง ก็ล้วนมีผลดีต่อบริษัทและตัวของฉันเอง คิดซะว่าทําเพื่อฉัน คุณก็ไปสอนเธอให้ดี ทําให้เธอ สามารถแสดงความเก่งในตัวออกสู่สาธารณชนให้รับรู้ ให้ได้ พวกคุณเป็นศิลปินของบริษัท ความสัมพันธ์ก็ไม่ ค่อยจะดีนัก ถ้าข่าวแพร่กระจายออกไปต้องไม่ดีแน่

ชเยศก็แค่ตามน้ำตามความหมายของชนิศา ก็แค่พูด ออกมา นึกไม่ถึงเลยว่าจิดาภาจะยอมตอบรับ

“ได้ คุณพาฉันไปเถอะ” จิดาภาตอบรับไปโดยไม่ ลังเลเลยแม้แต่น้อย

“ดีจริงๆ ฉันรู้น่าว่าเธอหน่ะ เอาใจใส่เป็นที่สุด”

เอาใจใส่?

จิดาภายิ้มอย่างเยือกเย็น แล้วขึ้นรถไปกับชเยศ เธอ เอาใจใส่แค่กับคนที่คู่ควรเท่านั้น ดังนั้นการเอาใจใส่ ของเธอจึงไม่เข้ากับคนอย่างเขาและชนิศา

แต่ตอนนี้ ใครแพ้ใครชนะก็ยังไม่สามารถที่จะรู้ได้

ได้เป็นตัวแสดงประกอบคนต่อไป ก็สามารถเดินรอย ตามได้เหรอ ใครบอกเธอกัน!

บนถนน ชเยศกำลังเล่นโทรศัพท์มือถือ คงจะส่ง ข้อความไปหาชนิศา จิดาภาเงยหน้ามองไปนอก หน้าต่าง ซึ่งผ่านบริษัทของจิรภาสพอดี

“ชเยศ ถ้าพูดถึงความสามารถจริงๆ บริษัทs.jกับบริษัทเค.เอฟ บริษัทไหนเก่งกว่ากันเหรอ”

“เรื่องนี้…ตอนนี้เค.เอฟก็ยังเป็นบริษัทบันเทิงที่มี ศักยภาพมากที่สุดนะ” ชเยศตอบอย่างตรงไปตรงมา

ผู้ช่วยของชเยศที่นั่งอยู่ข้างหน้าพูดขึ้นมาสองสาม ประโยค “คุณชายครับ ปีหน้าเราต้องแซงเค.เอฟได้ แน่นอนค่ะ รอให้ชนิศาได้รับรางวัลนักแสดงหญิงยอด เยี่ยมแล้ว ทุกอย่างก็จะไม่มีปัญหาแล้วครับ”

จิดาภาไม่ได้สนใจพวกเขา ตานั่นพูดออกซ้ำวออกมา ได้ไงว่าใครจะแซงใคร!

พวกเขาเอาแต่พึ่งเล่ห์กลแบบนี้ ถึงจะผ่านไปกี่รุ่นก็คง ไม่มีทางเป็นไปได้ทันใดนั้น จิดาภากลับรู้สึกว่าตัวเอง คิดถึงใบหน้าอันหล่อเหลาที่ไม่เหมือนใครขึ้นมาหน่อยๆ คิดถึงความอ่อนโยนและจูบของเขา

ตอนที่รูปร่างของเขาปรากฏขึ้นมาในสมอง มองของเธอ นั้น ในแววตาของจิดาภาก็เต็มไปด้วยความสุข แต่ตอน นั้นชเยศมัวแต่คุยกับชนิศาอยู่ เลยไม่ได้สนใจเธอเลย แม้แต่นิดเดียว

ตอนที่รอให้รถขับไปถึงซอยต่อไป จิดาภาก็ก้มหน้า เห็นข้อความที่ยังไม่ได้อ่านบนมือถือ

“พี่ทำเรื่องทุกอย่างไว้เสร็จสิ้นเรียบแล้วนะ สามารถ เปิดเผยรูปออกไปได้ตลอดเวลา”
ให้พี่นัฎจัดการเรื่องให้ สามารถวางใจได้จริงๆ

จิดาภาไม่ได้ตอบกลับข้อความของพี่นัฏ แล้วลงจาก รถเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วเดินไปยังห้องผู้ป่วยที่ ชนิศาอยู่